เมื่อผมเกิดใหม่ในโลกคู่ขนาน+แฟนตาซีพร้อมกับพลังสุดโกง

ลำดับตอนที่ #9 : บุคคลปริศนา

ครืน!!!

แรงกดดันอันมหาสาร ส่งผลให้ปีศาจตัวนั้นได้นอนจมลงไปกองกับพื้นโดยไม่สามารถขัดขืนหรือขยับได้ จนทำให้ทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นได้หลุดจากการควบคุมของปีศาจตัวนั้นทันที

"ในที่สุดก็หลุดจากการควบคุมแล้ว!!!"

นักข่าวต่างร้องเฮให้กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทางด้านของพ่อและแม่ของสมิงค์ ทั้งคู่ต่างก็หลุดจากการควบคุมด้วยเช่นกัน

"แค่ก ๆ ทิพย์พาร์! เป็นอะไรบ้างมั้ย!?"ไกรศร

ไกรศรพ่อของสมิงค์ถามคนรักของตัวเองด้วยความเป็นห่วง

"ไม่เป็นไรหรอก! ที่แน่ๆ ดูตรงนั้นสิ!"ทิพย์พาร์

ทิพย์พาร์ได้ชี้ไปยังจุดหนึ่ง ซึ่งไกรศรก็หันไปดู ก่อนจะพบกับสิ่งที่ชวนตะลึง และไม่สามารถอธิบายมันออกมาได้ด้วยคำพูด

"น-นั่นมันอะไรกัน!!"ไกรศร

สิ่งที่ไกรศรเห็น คือร่างของบุคคลปริศนาที่สวมชุดแปลกประหลาด กำลังลอยอยู่เหนือพื้นดินพร้อมกับออร่าพลังที่ไม่ใช่เวทย์มนต์ กำลังแผ่ขยายไปรอบๆตัวของบุคคลปริศนาผู้นั้น ทำให้นักข่าวที่เห็นแบบนั้นก็รีบหยิบกล้องเวทย์มนต์ขึ้นมาถ่ายต่อทันที

"ตอนนี้ทางเราสามารถกลับมาถ่ายทำต่อได้แล้วค่ะทุกท่าน แน่นอนว่าหลังจากที่ทางเราถูกเวทย์มนต์ของปีศาจเล่นงาน ทันใดนั้นจู่ๆก็มีบุคคลปริศนาผู้หนึ่งมาช่วยเอาไว้ค่ะ!!"นักข่าว

ว่าแล้วนักข่าวก็แพลนกล้องไปที่บุคคลปริศนาผู้นั้น ทำให้ทุกคนที่ได้ดูข่าวต่างตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น

"น-นั่นมันอะไรน่ะ!?"

"ชุดเขาแปลกจัง"

"ออร่านั่น ใช่พลังเวทย์แน่เหรอ!?"

ทุกคนที่ได้ดูข่าวต่างก็พูดและคาดเดาออกไปต่างๆนาๆ ด้านของเบนที่ตอนนี้กำลังกลายเป็นจุดสนใจของทั่วทุกประเทศ ภายในจิตใจของนั้นกลับเต็มไปด้วยความโกรธที่แทบไม่อาจจะหยุดยั้งได้ แต่ก็ได้ระบบมาช่วยระงับความโกรธไว้จนเกือบหมด

"ไม่คิดเลยว่า ยาเพิ่มพลังพิเศษชั่วคราวมันจะเป็นแบบสุ่มซะงั้น เลยได้พลังเซียนมาแถมให้มาแค่5นาทีด้วย น้อยจริงๆ"เบน

เบนบ่นออกมาอย่างน้อยใจนิดๆที่ได้พลังพิเศษมาแค่5 นาทีแต่มันก็เพียงพอที่จะทำให้เขาบดขยี้ปีศาจที่อยู่ตรงหน้าได้แล้ว

ในเวลานี้ทั่วทุกแทบสายตา ต่างจ้องไปที่เบนอย่างไม่ลดละ ทำให้เบนรู้สึกว่าต้องรีบจบศึกนี้ให้เร็วที่สุดและต้องรีบไปรักษาเพื่อนในชาติก่อนของตัวเองที่อยู่ในสภาพโคม่าอย่างหนัก

"รอก่อนนะสมิงค์ จบศึกนี้เสร็จเมื่อไหร่ชั้นจะไปช่วยนายเอง"เบน

จากนั้นเบนก็ลอยเข้าไปใกล้ๆปีศาจตัวนั้นที่ในตอนนี้กำลัยนอนจมลงกับพื้นและไม่สามารถขยับตัวไปไหนมาไหนได้

"อั่ก! โธ่เว้ย!!! ไอ้บ้าหน้าไหนมาทำกับชั้นแบบนี้วะ-

ผลั่ก!

รองเท้าบูตทหารของเบน เหยียบไปที่หัวของมัน ซึ่งเปรียบเสมือนเป็นการดูถูกไปในตัว

"ว่าไง เมื่อกี๊แกยังอวดเก่งอยู่เลยนิแล้วความอวดเก่งเมื่อกี๊มันหายไปไหนหมดแล้วล่ะ!?"เบน

เบนพูดดูถูกเหยียดยามใส่อีกฝ่ายพร้อมกับใช้เท้าขยี้หัวไปด้วย จนปีศาจตัวนั้นที่ได้ยินถึงกับเลือดขึ้นหน้าด้วยความโกรธ

"หนอย!!! ไอ้มนุษย์!! บังอาจมาหยามปีศาจอย่างข้าได้! เจ้าสมควรตาย!!!"ปีศาจ

จากนั้นมันก็ปลดปล่อยพลังเวทย์มหาสารออกมา และแน่นอนว่าคนในโลกนี้สามารถสัมผัสพลังเวทย์ของอีกฝ่ายได้จึงทำให้ทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นถึงกับหน้าซีด บางรายก็อาเจียนเพราะพลังเวทย์ที่ปีศาจปลดปล่อยออกมานั้นแข็งแกร่งจนเกินไป เว้นแต่พ่อและแม่ของสมิงค์ที่ทั้งคู่ยังสามารถคุมสติของตัวเองได้แต่ก็มีเม็ดเหงื่อไหลออกมาข้างๆใบหน้า

"พลังเวทย์ของไอ้ปีศาจตัวนั้นทำไมมันช่างแข็งแกร่งอะไรขนาดนี้!!"ไกรศร

ไกรศรมองปีศาจตัวนั้นด้วยความหวาดกลัวภายในใจ แต่ก็ไม่สามารถแสดงออกทางสีหน้าได้ แต่ก็ต้องแปลกใจที่บุคคลปริศนาที่อยู่ตรงหน้าปีศาจตัวนัันกลับไม่เป็นอะไรเลยซักนิด

ทางด้านของปีศาจตัวนั้น แม้มันจะแผ่พลังเวทย์ออกไป แต่ก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าอีกฝ่ายแทบไม่เป็นอะไรเลยซักนิด

"บ-บ้าน่า ป-เป็นไปไม่ได้! ทำไมแกถึงไม่เป็นอะไร!!?"ปีศาจ

เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายนั้นแข็งแกร่ง ปีศาจตัวนั้นมันไม่รอความตายให้มาถึงตัวเอง มันได้พยายามอย่างสุดแรงเกิดก่อนจะวาปหนีออกมาได้

"หึ ฮ่าๆๆๆ ในที่สุดข้าก็ออกมาได้ ตายซะไอ้มนุษย์โสโครก!!"ปีศาจ

จากนั้นปีศาจตัวนั้นก็เรียกเวทย์ของมันออกมาซึ่งเวทย์ที่มันใช้ เป็นเวทย์ไม่เคยมีอยู่มาก่อนในโลกมนุษย์ ผู้ชมทางโทรทัศน์ที่เห็นแบบนั้นต่างก็ตกใจด้วยความหวาดกลัว

"บ-บ้าน่า เวทย์นั้นมันอะไรกัน นี่ขนาดดูทางทีวีแต่ก็ยังสามารถสัมผัสพลังจากตรงนั้นได้!!"

ผู้ชมที่เห็นแบบนั้นต่างก็คาดเดากันไปต่างๆนาๆเกี่ยวกับพลังเวทย์ของปีศาจตัวนั้นไม่นานนัก ปีศาจตัวนั้นก็ปล่อยเวทย์มาทางเบนที่ยืนอยู่ใกล้ๆกับลาล่า

"ตายซะ!!"ปีศาจ

ครืน!!!

พลังเวทย์อันมหาสาร ได้แผ่ขยายเป็นวงกว้างและแผ่ออร่าออกไปรอบๆบริเวณ จนทำให้ทุกคนที่อยู่ในบริเวณนั้นต่างก็ออกอาการราวกับถูกบีบคอเอาไว้

"อั่ก! บ้าเอ้ย! แบบนี้โลกเราถึงจุดจบแน่ ปีศาจตัวนี้มันแกร่งเกินไป!!"ไกศร

ไกรศรได้แต่ เริ่มหมดหวัง เพราะว่าปีศาจตัวนั้นแข็งแกร่งจนเกินไป แต่ยังไม่ทันที่จะได้หายคิดจู่ๆ พลังเวทย์นั่นก็ถูกอะไรบางอย่างขวางเอาไว้จนทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นเริ่มกลับมาเป็นปกติ

"แค่กๆ ร-รอดแล้ว!!"

ทุกคนต่างก็ร้องเฮกันอย่างดีใจอีกรอบ ก่อนที่พวกเขาจะพบกับบางสิ่งที่ช่วยพวกเขาเอาไว้ ด้านของพ่อและแม่ของสมิงค์ ทั้งคู่ต่างก็ตะลึงโดยไม่กระพริบตาเลยซักนิด

"น-นั่นมันอะไรกัน!?"ไกรศร

ไกรศรมองสิ่งนั้นด้วยความตกตะลึง และสิ่งนั้นก็คือ ฝ่ามือขนาดยักษ์กำลังบีบพลังเวทย์นั่นเอาไว้

(ขอบคุณภาพจากมังงะจีนเรื่อง

Top Headmaster)

มือขนาดยักษ์นั่น ได้บีบพลังเวทย์ของปีศาจตัวนั้นไว้ราวกับบีบลูกโป่ง ก่อนจะที่พลังเวทย์นั่นจะสลายหายไป ทำให้ทุกคนที่เห็นต่างก็ตะลึงกับสิ่งที่ไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเอง

"........."

ทุกคนที่เห็นต่างก็พูดไม่ออกไม่เว้นแม้แต่พ่อและแม่ของสมิงค์

"น-นี่มันบ้าอะไรกัน แล้วพลังนั่นมันอะไรกัน !? ไม่ใช่พลังเวทย์แต่ก็ทรงมากจนสามารถบดขยี้พลังเวทย์ของเราได้ ก-แกมันตัวอะไรกันแน่!!!?"ปีศาจ

ปีศาจตัวนั้นมองมาที่เบนด้วยความหวาดกลัว แต่เบนก็ไม่พูดอะไรพร้อมกับเดินเข้าไปหามันใกล้ๆ

"อ-อย่าเข้ามา!!"ปีศาจ

ปีศาจตัวนั้นพยายามใช้เวทย์ต่างๆเพื่อหวังจะฆ่าเบนให้ได้ แต่ความพยายามของมันก็ไร้ผล เพราะพลังเวทย์ของมันไม่สามารถระคายผิวอะไรของเบนได้เลย

"ฮี๊!!"ปีศาจ

ตัวของปีศาจเต็มไปด้วยความหวาดกลัวจนฝังลึกภายในจิตใจของมัน

"ในเมื่อไม่สามารถทำอะไรแกได้ งั้นเจอร่างขั้นสุดท้ายของข้าหน่อยเป็นไง!!"ปีศาจ

บรรยากาศรอบๆตัวของปีศาจค่อยๆเปลี่ยนไป และแน่นอนมันได้สร้างความไม่สบายใจให้กับคนที่อยู่บริเวณนั้น เบนเห็นว่ามันเริ่มที่จะเสียเวลาไปมากโข เขาเลยเผด็จศึกโดยการใช้ฝ่ามือสีทองขนาดยักษ์ตะบบปีศาจตัวนั้นก่อนที่มันจะกลายร่างสำเร็จ

"ฮ่าๆๆ คราวนี้แกเสร็จชั้นแน่-

ครืน!!!

"เอ๋-

ฟุ่บ!

ตู้ม!!!

(ขอบคุณภาพจากมังงะจีนเรื่อง

rebirth of the urban immortal cultivator)

ร่างของปีศาจตัวนั้น ถูกบดขยี้จนเละราวกับทุบใส่ขนมเค้กก็ไม่เชิง แน่นอนว่าผู้คนที่อยู่ในบริเวณนั้นต่างก็อึ้งพร้อมกับอ้าปากค้างจนพูดไม่ออก

"ค-คนๆนั้นเป็นพระเจ้าหรือไงกัน ไม่ใช้พลังเวทย์แต่ก็ยังสามารถจัดการปีศาจตัวนั้นได้!! นี่มันน่าเหลือเชื่อเกินไปแล้ว!!"ไกรศร

พ่อของสมิงค์ได้แต่พูดอยู่ในใจ ก่อนที่ภาพจะตัดไปที่เบน หลังจากที่จัดการกับปีศาจจนเสร็จเรียบร้อยและก่อนที่เวลาจะหมดเขาก็ได้ใช้พลังเซียนในการรักษาทุก

คนจนร่างกายเริ่มหายดีเป็นปกติ ซึ่งมันได้สร้างความแปลกใจให้กับทุกคนเป็นอย่างมาก

"ร-ร่างกายหายเป็นปกติแล้ว!!"

ทุกคนที่เห็นแบบนั้นต่างก็ดีใจกันยกใหญ่ ก่อนจะกล่างขอบคุณบุคคลปริศนาตรงหน้าตัวเอง ก่อนที่พ่อของสมิงค์จะเดินเข้าไปหาบุคคลปริศนาผู้นั้น

"กระผมขอขอบคุณท่านจริงๆ ที่ได้ช่วยเหลือพวกเราในวิกฤตการณ์ครั้งนี้ พวกเราเป็นหนี้คุณอย่างมากเลยล่ะ"ไกรศร

ไกรศรกล่าวขอบคุณบุคคลปริศนาที่อยู่ตรงหน้าพร้อมกับมีนักข่าวมารายล้อมถ่ายเอาไว้ทางด้านของผู้ชม พวกเขาทั้งหมดต่างก็จ้องไปยังทีวีอย่างไม่ลดละสายตารวมถึงเพื่อนของเบนที่กำลังดูข่าวอยู่

"เจ้าหญิงฟรอเซ่คะ ชายคนนั้น!!"หลุยน์

"ชั้นเห็นแล้ว รีบคิดต่อไปยังอาณาจักรของเราทีแล้วรีบหาข้อมูลของบุคคลคนนั้นมาซะ!"ฟรอเซ่

ด้านของเบน ตอนนี้เวลาของพลังเซียนใกบ้หมดเต็มที แต่เขาก็ยังไม่มีทีท่ารีบร้อนที่จะหลบหนีไป เขาได้เดินเข้ามาหาสมิงค์ที่ตอนนี้ร่างกายก็ได้หายเป็นปกติดีหมดแล้วสมิงค์เมื่อเห็นว่าผู้มีพระคุณของตัวเองได้เดินเข้ามาหา ก็ได้กล่าวขอบคุณพร้อมกับโค้งคำนับไปด้วย

"ผมขอขอบคุณมากเลยครับ นี่ถ้าไม่ได้คุณช่วยไว้พวกผมก็ไม่รู้ว่าจะรอดไปจากสถานการณ์เช่นนี้อย่างไร ทางผมอยากจะตอบแทนคุณมากจริงๆ"สมิงค์

"คุณไม่จำเป็นต้องกล่าวคำขอบคุณและตอบแทนให้กับผมหรอก"เบน

"เอ๋! ทำไมเหรอครับ ถ้าผมไม่ทำแบบนั้น-

"เพราะว่า ผมน่ะเป็นหนี้บุญคุณของตระกูลคุณมาตั้งแต่แรกแล้วไงล่ะ"เบน

"ม-หมายความว่ายังไงกันครับ-

"ระบบ"เบน

"ได้แค่นายท่าน"ระบบ

ระบบรับคำสั่งของเบนเหมือนรู้ถึงสิ่งที่เบนจะทำ ก่อนจะถ่ายโอนความทรงจำในชาติก่อนให้กับพ่อ แม่ของสมิงค์รวมถึงตัวของสมิงค์เองด้วย ก่อนที่ทั้งสามจะรับรู้ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด และคนที่เอ่ยปากพูดชื่อของเบนคนแรกก็คือ

"เบน......."สมิงค์

สมิงค์พูดออกมาอย่างสั่นเครือเเละเบาโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่า น้ำตาของตัวเองได้ไหลรินออกมา

_____________________________________

ตอนต่อไป ข่าวที่แพร่สะพัด