ทหารไทยตะลุยในต่างโลก

ลำดับตอนที่ #9 : โศกนาฏกรรมที่เมืองลิม

ยามเช้าตรู่ สายลมได้พัดผ่านทุ่งหญ้าไปทั่วดินแดน รวมถึงสัตว์น้อยใหญ่ที่กำลังหาอาหารกันอย่างอิ่มหนำสำราญ แต่ในขณะเดียวกันนั้น

เมืองชายแดนเมืองลิม

ชายเผ่าสมิงค์คนหนึ่ง ได้ทำหน้าที่ตรวจตราเมืองตามปกติของตัวเอง รวมถึงตรวจตราข้าศึกบนกำแพงไปด้วยจนเป็นกิจวัตรประจำวันที่ตัวเองต้องทำไป ส่วนทางด้านกำแพงเมืองที่มีทหารเฝ้าอยู่จำนวนหลายร้อยนาย กำลังนั่งรับประทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อยจากเสบียงฉุกเฉินหรือMREที่ทางสยามมอบให้

"นี่มันอร่อยจริงๆ ว่ามั้ยพวก"

"ใช่ๆ คราวนี้พวกเราจะได้ไม่ต้องมานั่งทนกินซุปผักจืดๆกับขนมปังและเนื้อแห้งๆอีกแล้ว"

จากนั้นภาพก็ตัดไปอีกที่หนึ่ง ซึ่งที่นั่นกลับเต็มไปด้วยสถานที่อันรกร้างว่างเปล่า แต่ไม่นานพื้นดินก็เกิดสั่นสะเทือนขึ้นมาราวกับแผ่นดินไหว แต่ว่าสิ่งนั้นกลับไม่ใช่แผ่นดินไหว แต่เป็น

บรื้น!

ครึ่กๆๆๆ

เสียงนั้นดังเป็นจังหวะราวกับเหล็กที่ถูกเสียดสีกัน ก่อนที่ภาพจะปรากฎเป็นกองทัพขนาดใหญ่ที่รายล้อมไปด้วยยานพานะต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นรถถัง กองทัพทหารจำนวนหลายแสนคน เรือเวทย์มนต์ และอื่นๆที่ตามมาด้านหลังติดๆ

"เร็วเข้า อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะถึงเมืองลิมแล้ว!!"

เสียงตะโกนของชายคนดังกล่าวที่เป็นเผ่าดาร์กเอลฟ์ตะโกนสั่งให้กองทัพของตัวเองเคลื่อนพลอย่างเต็มกำลัง

ทางด้านเมืองลิม ตอนนี้ที่นี่เป็นสถานที่สงบสุขราวกับแดนสวรรค์ แต่ทว่าความสงบสุขนั้นกำลังจะพังทลายในอีกไม่กี่ชั่วโมง

"หาว~~~ง่วงจริงๆ-

ฟิ้ว!!

จู่ๆทหารบนกำแพงคนหนึ่งก็ได้สังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างกำลังพุ่งมาที่ตัวเขา

"หืมนั่นมันอะไรน่ะ-

ตู้ม!!!!!

ยังไม่ทันที่ชายคนนั้นจะได้พูดเสร็จร่างของชายคนนั้นก็ได้อันตธานหายไปจากบนกำแพงตลอดกาล

เต๊งๆๆๆๆ

"ศัตรูบุก!!!"

เสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายของเหล่าทหารที่อยู่หลังกำแพง ต่างตื่นตระหนกกับเสียงของระฆังที่เตือนพวกเขา ไม่รอช้าทหารทั้งหมดก็มากรูกันอยู่บนกำแพงเพื่อดูว่าศัตรูของพวกเขาเป็นใคร

"บ-บ้าน่านั่นมันจักรวรรดิพาร์ลอวนิ!!"

ทหารของเมืองลิมที่เห็นแบบนั่นต่างก็ระส่ำระส่ายกับศัตรูตรงหน้าของตัวเอง เนื่องจากอีกฝ่ายคือมหาอำนาจที่มีกำลังหทารแข็งแกร่งที่สุดในทวีปเทียบเท่ากับจักรวรรดิ์พาลาเดียที่ติดกับตัวเองอีกฝั่ง ซึ่งเป็นพันธมิตรกัน แต่เนื่องจากว่าตอนนี้จักรวรดิ์พาลาเดียกำลังทำสงครามกับอีกประเทศหนึ่งอยู่จึงทำให้ไม่สามารถส่งทหารเข้ามาช่วยเหลือได้

"ฮ่าๆๆๆ ไอ้พวกล้าหลังตายซะเถอะ!!!"

เปรี้ยง!!!

ตู้มๆๆๆ

ปั้งๆๆๆ

ฝ่ายจักรวรรดิพาร์ลอวได้ระดมยิงใส่เมือง

ลิมอย่างไม่หยุดหย่อน แต่เนื่องจากปืนที่ฝ่ายจักรวรรดิพาร์ลอวใข้เป็นปืนที่ล้าหลัง

กว่าสมัยสงครามโลกครั้งที่1 จึงทำให้ลูกกระสุนปืนใหญ่ โดนภายในตัวเมืองเพียงเล็กน้อย

"บ้าเอ้ย! หน่อยไวเวิร์น เตรียมตัวออกรบ!!!"

ฝ่ายเมืองลิม ก็ไม่นิ่งเฉยเช่นกัน พวกเขาได้ระดมไวเวิร์นเป็นจำนวนมากจากนั้นก็ได้ส่งหน่วยไวเวิร์นออกไปฝูงหนึ่ง

"ฝ่ายเมืองลิมส่งกองกำลังของมันมาแล้ว!!!"

ฝ่ายทหารจักรวรรดิพาร์ลอว พอเห็นว่าอีกฝ่ายได้ส่งทหารเข้ามาตอบโต้ จึงได้ระดมยิงใส่กองทัพไวเวิร์นเข้าไปหลายครั้ง แต่ด้วยความที่ว่าปืนที่ใช้เป็นปืนสมัยเก่า จึงทำให้ไม่มีกระสุนลูกใดเข้ามาถึงตัวของไวเวิร์นได้

"ได้โอกาสแล้ว โจมตี!!"

อานัสเป็นคนควบคุมไวเวิร์นได้สั่งให้ทหารของเขาโจมตีใส่อีกฝ่ายแบบสาวฟ้าแลบ

ฟิ้ว!!!

"ยิง!!"อานัส

ปั้งๆๆๆๆ

อ้าก!!!

ฝ่ายทหารเมืองริมได้ใช้ปืนคาบศิลาที่พวกเขาหยิบมาตอนขี่ไวเวิร์น ยิงใส่ฝ่ายทหารของจักรวรรดิพาร์ลอวอย่างดุดัน แต่ถึงอย่างนั้น ฝ่ายจักรวรรดิ์พาร์ลอวไม่รอที่จะให้อีกฝ่ายหนีไปอย่างทันท่วงทีพร้อมกับยิงตอบโต้ไปจนฝ่ายเมืองริมได้ตกตายกันไปตามๆกัน

"ยิงเข้าไปๆ!!"

พรึ่บ!

ฟิ้ว!

ปั้งๆๆๆ

การรบของทั้งสองฝ่ายเป็นไปอย่างยืดเยื้อ ฝ่ายเมืองริมตอนนี้ยังได้เปรียบตรงที่ตัวเองเป็นฝ่ายตั้งรับจึงทำให้ไม่เสียหทารเป็นจำนวนมาก ส่วนฝ่ายจักรวรรดิ์พาร์ลอวนั้น ได้แต่เสียทหารไปเรื่อยๆ

"แม่***ทั้งๆที่มันเป็นพวกล้าหลังแท้ๆ ทำไมถึงยันพวกเราได้ขนาดนี้วะ!!"

แม่ทัพของจักรวรรดิพาร์ลอวสบถออกมา

"เนื่องจากว่าตอนนี้เรือเหาะและรถเหล็กอีกจำนวนมหาสารของทางเรายังมาไม่ถึงครับ แต่อีกเดี๋ยวถ้ามาถึงเมื่อไหร่ เมืองของพวกมันได้ราบเป็นหน้ากองแน่นอนขอรับ"

"หึ ดีมากคอยดูเถอะ ฮ่าๆๆๆๆ"

ทางด้านของเมืองริม ตอนนี้ทั้งสองฝ่ายได้ทำการพักรบไป จึงทำให้ตอนนี้ทั้งสองฝ่ายต่างพยายามฟื้นฟูตัวเองอย่างเต็มกำลัง

"เห้อ ในที่สุดก็ได้พักซักที"

ทหารเมืองริม ต่างพักกันอย่างใจจดใจจ่อ พร้อมกับตื่นตัวตลอดเวลา แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ได้ส่งคนไปสอดส่องบนกำแพงอยู่เป็นระยะๆ

"พ่อคะ"

"มีอะไรเหรอลูก?"

"แล้วเมื่อไหร่สงครามมันจะจบซักทีคะ?"

"ไม่นานหรอก เดี๋ยวมันก็จบแล้ว"

ผู้เป็นพ่อปลอบลูกตัวเองพร้อมกับลูบหัวไปด้วย

1 ชั่วโมงต่อมา

ทหารเมืองริมทั้งชายและหญิงต่างเฝ้าดูเหตุการณ์บนกำแพงกันอย่างแข็งขัน แต่ทว่าทันใดนั้นเอง

"หืม นั่นมันอะไรน่-

ฟิ้ว!!!!........

ตู้ม!!!!!

บางสิ่งตกลงมาด้วยเสียงหวีดอันน่ากลัว ก่อนที่มันจะเกิดระเบิดขึ้น

"บ้าเอ้ย นั่นมันเรือเหาะนี่-

ตู้ม!!!

บรึ้ม!!!

ไม่รอให้ทหารคนนั้นได้พูดเสร็จทหารคนนั้นก็หายไปจากโลกนี้ทันที

สถานการณ์บนท้องฟ้าในตอนนี้ฝ่ายจักรวรรดิพาร์ลอวต่างเป็นฝ่ายได้เปรียบเป็นอย่างมากเนื่องจากเรือเหาะนี้ติดตั้งปืนเวทย์ที่ทรงพลังรวมถึงปืนที่ทำหน้าที่คล้ายกับปืนแกตลิ่ง ยิงกระหน่ำใส่ไวเวิร์นที่ทางเมืองลิมส่งมา

"ฮ่าๆๆ ตาย ตาย ตาย!!"

ปั้งๆๆๆๆ

กร๊าซ!!!

เสียงปืนกระหน่ำใส่ไวเวิร์นอย่างไม่หยุดหย่อนจนตกลงตายกันไปตามๆกัน

กลับมาทางด้านล่าง สถานการณ์ตอนนี้ฝ่ายเมืองลิมก็เสียเปรียบไม่แพ้กัน เพราะรถเหล็ก(รถถัง)ได้บุกทะยานเข้ามาเรื่อยๆจนกองทหารเมืองลิมไม่อาจต้านทานมันได้

"ต้านมัน-

ปั้งๆๆๆ

อ้าก!!

ตู้ม!!

บรึ้ม!!

รถเหล็กคันหนึ่งได้ยิงไปที่ประตูเมืองเพียง3นัดก็ทำให้ประตูที่ทำจากไม้ แตกละเอียดไม่มีชิ้นดี

"ฮ่าๆๆๆ ประตูมันพังแล้ว บุก!!!!"

กรี๊ด!!!

ฉวัะ!!

ปั้งๆๆๆ

เสียงอันอลหม่านที่ดังอย่างต่อเนื่องไม่มีหยุดของเหล่าชาวเมืองที่ตัวเองต้องหนีตายกันอย่างทุลักทุเล พวกเขานั้นได้ถูกกองทัพของจักรวรรดิพาร์ลอวเข้าบดขยี้ไม่มีชิ้นดีจนเวลาได้ผ่านไป1วัน

เมืองลิมจากที่เคยเป็นสถานที่อันสงบสุข บัดนี้กลับเต้มไปด้วยศพของเหล่าชาวเมืองและทหารมากมายราวกับไม่เคยมีใครอยู่ที่เมืองแห่งนี้มาก่อน

______________________________________

ตอนต่อไป สงครามครั้งแรกของฝ่ายมนุษย์

เห็นว่าไรท์หายไปหลายวันนี่ไม่ใช่อะไรหรอก กำลังทำปกนิยายอยู่จ้า

#อ้อแล้วก็ไรท์ทำนิยายเรื่องใหม่อยู่ บอกได้แต่ว่าลงในธันวลัยนะเพราะจะเขียนฉากNCด้วย ลงนานแล้ว

แต่.........

ไว้วันหลังค่อยบอกชื่อเรื่องละกัน

╮(. ❛ ᴗ ❛.)╭