ทหารไทยตะลุยในต่างโลก

ลำดับตอนที่ #6 : กำลังเสริม

                                                   

         แผนที่ดินแดนบางส่วน

หลังจากเหตุการณ์โจรบุกเมืองได้ผ่านพ้นไปด้วยดี ชาวเมืองรวมถึงทหารที่อยู่เมืองนี้ต่างก็ขอบคุณทหารชุดเขียวที่ได้ช่วยพวกเขาไว้จากลุ่มโจรที่ต้องการมาปล้นเมือง

"ข้าต้องขอบคุณพวกท่านมากจริงๆ"

ลอเลียที่ตอนนี้สภาพร่างกายของเธอนั่นอ่อนเพลียและเหนื่อยล้สเป็นอย่างมาก เธอพยายามปะคองร่างของเธอให้ลุกขึ้นมา แต่ทันใดนั้นเธอก็ถูกทหารชุดเขียว2นายพยุงตัวเอา ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นแฟรงค์กับคำที่ได้ไปพูดคุยเจรจากันเมื่อตอนนั้น

"อ่ะนี่"คำ

"ข-ขอบคุณ"ลอเลีย

ลอเลียได้หยิบขวดแก้วบางอย่างที่คำมอบให้ เธอได้ดื่มสิ่งนั้นไปซักพักก่อนที่เธอจะรู้สึกว่าร่างกายของเธอได้รับการฟื้นฟูอย่างรวดเร็วจนน่าเหลือเชื่อ ซึ่งแน่นอนว่าแฟรงค์และคำที่แบบนั่นเขาก็รู้สึกทึ่งไปกับมันทั้งๆที่น้ำที่ผู้บัญชาการหญิงคนนี้ดื่มเป็นแค่เครื่องดื่มคาราบาวแดงเท่านั้น จากนั้นทั้งคู่จึงได้หยิบสมุดกับปากกามาจด

"น้ำที่พวกคุณให้มารู้สึกสดชื่นมากเลยแถมยังทำให้ร่างเรารู้สึกฟื้นตัวได้เร็วกว่าน้ำยาโพลชั่นอีก มันน่าทึ่งๆจริงๆ"ลอเลีย

"พวกผมก็ตกใจเหมือนกันนั่นแหละครับที่เครื่องดื่มชูกำลังสามารถทำให้พวกคุณฟื้นฟูความเหนื่อยล้าได้เร็วขนาดนี้"

จากนั้นคำและแฟรงค์ทั้งคู่ก็ได้เดินเข้าเมืองไปพร้อมกับหยิบวิทยุสื่อสารขึ้นมาติดต่อไปยังฐานหลัก

"อืม ต้องการกำลังเสริมสินะ ได้ชั้นจะส่งเฮลิคอปเตอร์จู่โจมจำนวน10ลำไปให้"เจมส์

ตอนนี้ทางด้านของเมืองชายแดน ชาวเมืองทุกคนรวมถึงทหาร ได้ช่วยกันสร้างแนวป้องกันขึ้นมาตามจุดต่างๆ เพราะพวกโจรได้ถอยกำลังของมันออดไปตั้ง จึงทำลอเลียคาดการณ์ว่าจะมีการโจมตีขึ้นอีกจึงได้สั่งให้หทารทุกนายสร้างป้องกันขึ้นมา3ชั้น ส่วนทางด้านของทหารขุดเขียวนั้น พวดเขาได้ตั้งกระสอบทรายไว้รอบๆประตูเมืองพร้อมกับปืนกลm2 browningที่ถอดออกจากรถฮัมวี่ 

"พวกนี้มันคือปืนที่พวกคุณใช้สังหารโจรพวกนั้นสินะ?"

ลอเลียได้เข้ามาถามทหารชุดเขียวนายหนึ่งที่กำลังติดตั้งปืนกลอยู่

"ใช่ครับ สามารถยิงได้ต่อเนื่องแถมอานุภาพของมันยังรุนแรงมากพอที่จะตัดต้นไม้ได้เลยล่ะ"

ลอเลีย ที่ได้ยินแบบนั่นเธอถึงกับอึ้งกับอนุภาพของมัน เพราะตอนที่สู้กับพวกโจร เธอเห็นกับตาในระหว่างที่ปืนนั่นได้ฉีกพวกโจรนั่นอย่างกับโดนหมีเวทย์ฟันใส่อย่างแรงจนตัวขาด 

ทางด้านตัวเมือง เหล่าชาวเมืองต่างก็มุงดูรถถังและยานเกราะลำเลียงพลกันยกใหญ่ ส่วนเหล่าเด็กตัวเล็กๆนั้นต่างก็อยากที่ขึ้นไปนั่งมันจนทำให้้หล่าพ่อแม่ของเด็กๆต่างก็มาขอโทษกันยกใหญ่

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ขึ้นมาดูได้เลยจ้ะเด็กน้อย"

ทหารหญิงสัญชาติเยอรมันได้อุ้มเด็กคนหนึ่งที่เป็นเผ่าคนแคระขึ้นมาวางบนป้อมรถนถัง ทำให้เด็กคนนั้นถึงกับตื่นเต้นปนดีใจไปด้วยท่าทางที่ทำให้ทหารหญิงเยอรมันรู้สึกถึงความน่ารักของเด็กตัวเล็กๆ

ค่ำคืนอันแสนสงบ เหล่าชาวเมืองและทหารต่างก็ยังไม่หลับกันเนื่องจากยังไม่วางใจกับสถาณ์ที่ยังไม่สงบดี เพราะกลัวว่าโจรพวกนั่นจะเข้ามาบุกอีกครั้ง

"ฮาว~~~ง่วงจริงๆ"

"เห้ย อย่าง่วงสิ เดี๋ยวก็ได้ตายพอดีหรอก"

"เออ...รู้แล้วน่า-

ในระหว่างที่ทหารคนนั้นยังไม่ทันได้พูดจบ จู่ๆก็มีดวงไฟจำนวนมากพุ่งมายังกำแพงตรงที่พวกเขายืนเฝ้าอยู่

"เชี่ย ธนู!!! หลบเร็ว!!!"

เสียงตะโกนของทหารที่อยู่บนกำแพงได้สร้างความตื่นตระหนกให้กับที่เหลือ จากนั้นพวกเขาก็รีบไปหยิบอาวุธของใครของมัน

"ศัตรูบุก รีบไปตั้งแนวป้องกันเร็วเข้า!!!"

ทหารทั้งหมดพอได้ยินแบบนั้นก็เริ่มทำการตอบโต้อีกฝ่ายไป

"เตรียมธนูไฟ!!!"

ฟิ้วๆๆๆ

ฉึกๆๆๆ

อ้าก!!!

ร้อน!!!

เสียงการต่อสู้อันดุเดือดระหว่างทั้งสองฝ่าย ที่ต่างเข้าห้ำหั่นใส่กันโดยไม่กลัวความตาย

ชิ้ง

ฉวัะ!!

ตู้มๆๆ

"ฮ่าๆๆ ไอ้พวกอ่อนด๋อย คราวนี้เมืองของพวกแกจะต้องตกเป็นของพวกเรา!!!"

โจรปล้นเมือง ที่คราวนี้มีมากกว่าตอนเช้าถึง10เท่าจากจำนวนแค่1,700คน ได้เพิ่มขึ้นถึง8,000คนจนมีจำนวนมากว่าประชากรเมืองชายแดนที่มีอยู่แค่5,600คน

"ย้าก!!!"โจรง้างดาบพร้อมกับฟันไปที่ทหารบนกำแพง

ฉวัะ!!

อ้าก!!!

ด้านของลอเลีย ตอนนี้เธอกำลังเสียเปรียบอย่างหนักเพราะด้วยจำนวนที่มากมายทำให้แผงกั้นที่ทำไว้ถึง3ชั้นไม่สามารถป้องกันการบุกด้วยจำนวนคลื่นมนุษย์ได้ถึงแม้ขะช่วยชะลอการบุกของอีกฝ่ายแล้วก็ตาม

"บ้าเอ้ย แบบนี้มีหวังเมืองชายแดนได้ถูกพวกมันยึดแน่ ทำยังไงดี!!!"ลอเลีย

อีกประตูหนึ่งที่กลุ่มทหารชุดเขียวได้เฝ้าไว้มีเพียงแค่ไม่กี่คนที่บุกเข้ามา เพราะเนื่องจากผู้นำของกลุ่มโจรได้รวบรวมกำลังพลไว้ทั้งหมดที่เดียวเพื่อบุกจุดๆเดียวแบบหมดหน้าตัก

"เป้าหมายอยู่ที่6นาฬิกา ยิง!!!"

ปั้ง!!!

ลูกกระสุนได้วิ่งผ่านกลางอากาศมาด้วยความเร็วสูงก่อนจะทะลุหัวของโจรคนนั้นจนล้มลงไปนอนกันพื้น

"ว่าแต่คำครับ"

ทหารชุดเขียวนายหนึ่งได้ถามคำ

"หือมีอะไรงั้นเหรอ?"

"ผมสงสัยอย่างหนึ่ง ทำไมเราถึงไม่ไปช่วยเหลือพวกเขาที่ประตูทิศเหนือล่ะครับ"

(มีประตูอยู่2ที่คือทิศใต้กับทิศเหนือ)

"นั้นก็เพราะว่าตอนที่คุยกับผู้บัญชาการลอเลียน่ะ เธอบอกว่ามีความเป็นไปได้ที่พวกโจรนั่นจะมาบุกเมืองตรงประตูที่ไหนซักที่นี่แหละ และอีกอย่างคนของเราก็น้อยด้วย เธอเลยบอกให้พวกเราไปเฝ้าประตูทางทิศใต้แทน แต่ถึงอย่างนั้นต่อให้พวกโจรนั่นบุกที่ประตูทางทิศเหนือมาเราก็ไม่มีกำลังคนมากพอที่จะสามารถไปช่วยได้หรอก เพราะอาจจะเกิดการตลบหลังเมื่อไหร่ก็ได้"

นายทหารคนนั้นพอฟังในสิ่งที่นายคำพูดเขาก็เข้าใจเหตุผลขึ้นมาทันที"

เวลา06:55 น.

พั่บๆๆๆ

เสียงเฮลิคอปเตอร์จำนวน10ลำได้บินบนท้องฟ้ากันอย่างพร้อมเพรียงด้วยความเร็วสูง จากนั้นคนที่เป็นหัวหน้าหน่วยก็ได้ติดต่อนักบินทุกคนที่บินมากับเขา

"ประกาศๆ อีก5นาทีเราใกล้จะถึงที่หมายแล้ว ขอให้ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการออกรบครั้งแรกด้วยเข้าใจมั้ย"

นักบินทุกนายที่ได้ยินแบบนั้นพวกเขาก็พูดรับทราบกันอย่างพร้อมเพรียง และได้เร่งเครื่องให้เร็วขึ้นอีกเพื่อไปให้ทันก่อนเจ็ดโมงเช้า

ตอนนี้สถานการณ์ที่เมืองชายแดนไม่สู้ดีนักเนื่องจากว่าพวกโจรได้บุกเข้ามาแบบหมดหน้าตักอีกทั้งยังมีอาวุธที่ทันสมัยกว่าจึงทำให้ฝ่ายของเมืองชายแดนเสียเปรียบยิ่งกว่าเดิม

"ท่านลอเลียครับ ตอนนี้สถานการณ์เริ่มไม่สู้ดีแล้ว ให้พวกผม-

"ไม่ได่เด็ดขาด!!!"ลอเลีย

"ท-ทำไมละครับขืนเป็นแบบนี้มีหวังเมืองได้ถูกพวกมันยึดแน่ๆครับ"

"เราจะเรียกให้พวกเขามาช่วยไม่ได้ตเด็ดขาด เพราะประตูทางทิศใต้จะไร้การป้องกันทันที ตอนนี้มีทางเดียวที่จะทำได้ก็คือต้องรอกำลังเสริมจากพวกเขาเท่านั้น!!!"

"ต-แต่ว่ามันจะไม่ทันการเอานะครับเพราะดินแดนมนุษย์ที่พวกเขาอยู่ ห่างจากเมืองชายแดนเราไปหลายร้อยกิโลเมตรมาก ขืนรอมีแบบนี้มีหวังพวกโจรนั่นได้บุกเข้ามาได้แน่ๆครับ!!"

ลอเลียที่ได้ยินแบบนั้นเธอก็ไม่พูดอะไรต่อ แต่ก็ตั้งหน้าตั้งตารอกำลังเสริมที่ชายชุดเขียวเรียกมาด้วยความหวังลึกๆที่ว่าจะมาช่วยได้ทันท่วงที

ประตูเมืองทางทิศเหนือตอนนี้ใกล้แตกเต็มที เนื่องจากได้ถูกปืนหลายร้อยกระบอกรวมทั้งท่อนซุงที่พวกโจรได้ช่วยกันกระทุ้งประตูเมืองหลายครั้ง

"แม่มเอ้ย แบบนี้มีหวังพวกเราได้ตายกะนหมดแน่!!"

ทหารที่เป็นเผ่ากระต่ายได้ตะโกนออกมาด้วยความหวาดกลัวปนเศร้า และในเวลานั้นเองจู่ๆประตูเมืองที่กั้นไว้อย่างแน่นก็ถูกตีแตก

ปึ้ง!!

กร๊อบ!!!

โครม!!

"เฮ้ย ประตูแตกแล้ว บุก! ฮ่าๆๆๆๆ"

พวกโจร ที่เห็นว่าประตูเมืองได้แตกแล้ว ก็พากันกรูเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง ส่วนทหารในเมืองต่างก็ต้านทานการบุกของพวกโจรกันอย่างเอาเป็นเอาตาย

"ย้ากกก อย่าให้มันเข้ามาถึงในตัวเมืองได้!!"

ทั้งสองฝ่ายต่างนองเลือดกันอย่างดุเดือด โดยไม่สนความตาย แต่ดูเหมือนทหารของเมืองชายแดนนั่นจะไม่สามรถต้านทานการโจมตีได้อีกแล้วเพราะด้วยจำนวนที่มากมายของโจรที่บุกเข้ามาอย่างกับฝูงมด

"อ่า จบสิ้นแล้วสินะ"

ทหารเมืองชายแดนที่เห็นแบบนั้นก็ได้แต่ยอมรับชาตะกรรมที่กำลังจะเกิดขึ้น แต่ว่ามันใดนั้นเอง

"ฮ่าๆๆ พวกกระจอกเอ้ย พวกแกก็มีดีแค่เมืองที่หรูหราล่ะว่ะ-

ฟิ้ว!!!

"หือ-

ตู้มมม!!!

บรึ้ม!!!

จู่ๆก็เกิดเสียงระเบิดดังขึ้นด้านนอก ซึ่งทำให้ทหาร ชาวเมืองและโจรต้องหันมาหยุดรบและมองมาทางเดียวกัน

"เห้ย เกิดอะไรขึ้นวะ-

พั่บๆๆๆๆๆ

เสียงเฮลิตอปเตอร์จำนวน10ลำได้บินผ่านหัวของพวกเขาไป ทั้งหมดต่างก็มองไปที่สิ่งที่บินอยู่บนท้องฟ้า ซึ่งแน่นอนว่าพวกโจร ทหารชายแดนและชาวเมืองต่างก็กลัวกับสิ่งที่บินอยู่ บนท้อฟ้าเพราะคิดว่าเป็นมังกร

"ล็อกเป้าหมายแล้ว ตอนนี้ยิงที่นอกกำแพงก่อน ยิง!!!"

ปั้งๆๆๆๆๆ

เปรี้ยงๆๆๆ

ปรอดดด

ฟิ้วๆๆๆๆ

ตู้มๆๆๆ!!

เฮลิตอปเตอร์ ได้ยิงทุกอย่างที่มี ใส่กลุ่มโจรที่รวมตัวกันเป็นจำนวนมาก จากนั้นไม่นานกลุ่มโจรก็แตกพ่ายดันไปคนละทิศคนละทาง บางส่วนก็หนีไปทางอื่น

พั่บๆๆๆๆ

"วะเหวอ! มันตามมาแล้ว-

ปั้งๆๆๆๆๆ

ตอนนี้กลุ่มโจรที่ได้มาบุกเมืองเริ่มมีจำนวนลดลงขึ้นมาเรื่อยๆ ส่วนทางด้านในตัวเมืองนั้น ทหารชายแดน เมื่อเห็นว่ามังกรนั่นกำลังช่วยพวกเขาไว้ ทำให้พวกเขาเริ่มมีกำลังใจในการรบขึ้นเป็นเท่าตัว

"ทุกคน บุก!!"

เฮ!!!

ทหารชายแดนทั้งหมด เมื่อเห็นโอกาสที่ตนได้เปรียบก็รีบตั้งโล่และกรุกะนเข้ามาใส่ฝ่ายโจร แต่พวกเขาก็ต้องหยุดเพราะ ฝ่ายโจรได้ยิงปืนคาบศิลาและปืนเวทย์มนต์มา

ปั้ง ปั้ง ปั้ง ปั้ง ปั้ง

อ้าก!!

"ถอยก่อนๆ!"

ทหารเมืองชายแดน ได้รีบถอยออกมาตั้งหลัก เนื่องจากอีกฝ่ายมีปืน จึงทำให้ตอนนี้ไม่สามารถบุกเข้าไปได้

"บ้าเอ้ย ลืมไปเลยว่าพวกมันมีปืน-

บรื้น!!!

ทันใดนั้นรถฮัมวี่และรถถังได้รุดหน้าเข้าทาที่นี่ ก่อนจะเปิดฉากยิงใส่พวกโจรนั่นก่อนจะตามมาด้วยรถลำเลียงพลที่ตามมาติดๆ

ปั้งๆๆๆๆๆ

เปรี้ยงๆๆๆ

ตู้ม!!

บรึ้ม!!!

อ้าก!!!

สถานการณ์คราวนี้ได้เปลี่ยนไป เพราะได้มีรถถังและรถฮัมวี่เข้ามาและเปิดฉากยิงใส่

กลุ่มโจรพวกนั้น

ปั้ง ปั้ง ปั้ง ปั้ง

เป้ง เป้ง

"น-นี่มันบ้าอะไรกันวะทำไมถึงยิงไม่เข้า-

ปั้งๆๆๆๆ

อ้าก!!!

จากนั้นไม่นานกลุ่มโจรที่มาบุกเมืองก็ถูกกำจัดจนเกือบหมดจนเหลือเพียงแค่77คนที่ถูกจับเป็นเชลยเท่านั้น

__________________________________

ตอนต่อไป การติดต่อค้าขาย

</