ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เมื่อผมเกิดใหม่ในอีก40,0000ปีข้างหน้าในโลกเดิมแต่ทุกอย่างมันผิดเพี้ยนไปหมด

    ลำดับตอนที่ #2 : อดีตและการพบพาน

    • อัปเดตล่าสุด 4 ก.ย. 66


    "นี่พี่คะ"

    "หือ มีอะไรงั้นเหรอ?"

    "ถ้าหนูหายดีเมื่อไหร่ สัญญานะคะว่าจะพาหนูไปเที่ยวทะเลน่ะ"

    "อา แน่นอนน

    เก๋งพูดกับน้องของตัวเองอย่างอารมณ์โดยที่ตัวเองนั่งเฝ้าน้องสาวอยู่ข้างเตียงโดยที่ไม่รู้เลยว่าวันนั้นจะมาถึง
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    "ได้โปรดเถอะครับรักษาให้น้องผมด้วย -

    "ออกไปซะไปไอ้ขอทาน!!!!"หมอ

    "ขอร้องล่ะครับช่ว-

    ผวัะ!

    อั่ก!!!

    "กลับไปซะอย่าให้กูเห็นหน้ามึงอีกถุ้ย!!!"หมอ

    หมอพูดจาอย่างไม่ใยดีกับเก๋งก่อนจะเดินจากไปอย่างไม่สบอารมณ์

    "ทำไมกัน เพราะเราจนงั้นเหรอ หรือเป็นเพราะเราเป็นเด็กกำพร้า โลกนี้มันไม่ยุติธรรมชัดๆ คอยดูเถอะไอ้โลกอันเน่าเฟะใบนี้น่ะฉันจะเปลี่ยนแปลงมันเองถึงแม้ว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้ก็ตาม!!!!!
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    "เฮือก!!"



    (ไรท์:แปะเพลงเอาไว้เผื่อบางคนอยากได้อรรถรสเฉยๆ)

    ทันใดนั้นเก๋งก็ลืมตาตื่นขึ้นมาในที่แห่งหนึ่งในที่ที่เขาไม่คุ้นตามาก่อน ที่แห่งนี้มันเต็มไปด้วยดอกไม้นานาชนิดที่ได้สูญพันธ์ไปแล้วในโลกเก่าของเขา ก่อนที่ไม่นานนักจะมีเสียงของหญิงสาวคนหนึ่งเรียกเขา

    "ตื่นแล้วสินะเก๋ง"

    "เอ๋!"เก๋ง

    เสียงหนึ่งได้เรียกชื่อของเก๋งก่อนจะพบว่าหัวของเขานั้นได้นอนหนุนตักของใครซักคนอยู่

    "ลินงั้นเหรอ"เก๋ง

    "ใช่แล้วจ้า"ลิน

    หญิงสาวในชุดกาวน์สีขาวหรือลินเพื่อนสมัยเด็กของเก๋งที่ในตอนนี้ได้อยู่ตรงหน้าของเก๋ง แน่นอนว่าเก๋งแทบไม่เชื่อสายตาของตัวเองมากนัก

    "ไม่ใช่ว่าเธอตายไปแล้วเหรอ ทำไมถึงมาอยู่ตรงนี้ได้ล่ะ?"เก๋ง

    "ตาบ้า ถึงแม้ว่าชั้นจะตายไปแล้วแต่ที่ชั้นมาอยู่ตรงนี้ได้ก็เพราะคำพูดของนายนั่นแหละ"ลิน

    "คำพูดของชั้นงั้นเหรอ?"เก๋ง

    "ขอบคุณนะ ที่นายพาชั้นมาที่สวนดอกไม้ที่ชั้นปลูกเอาไว้ ชั้นชอบมันมากเลยล่ะ"ลิน

    เก๋งเมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็อดไม่ได้ที่จะขอโทษเกี่ยวเรื่องที่เกิดขึ้น

    "ชั้นขอโทษจริงๆนะที่ไม่สามารถฝังเธอไปพร้อมกับสวนดอกไม้ของเธอได้ ชั้น.....ขอโทษจริงๆ"เก๋ง

    เก๋งพยายามพูดขอโทษลินที่ไม่สามารถทำตามที่พูดได้
    แต่ลินก็ได้เข้ามากอดเก๋งจากด้านหน้าเอาไว้

    "ไม่ต้องขอโทษหรอก ถึงยังไงชั้นก็ดีใจมากเลยล่ะ"ลิน

    ลินพยายามพูดปลอบละโลมเก๋ง

    "เอาล่ะนี่ก็ใกล้เวลาแล้ว"ลิน

    "เวลาอะไรงั้นเหรอ-

    ทันใดนั้นเองฝ่ามือของลินก็ได้มาแตะที่ข้างหัวของเก๋งอย่างอบอุ่นพร้อมกับคำพูดอะไรบางอย่างของลิน

    "ดูแลตัวเองดีๆด้วยนะ ชั้นก็จะไปแล้วเหมือนกัน"ลิน

    "อ-อะไรนะลิน เธอจะไปไหน-

    ระหว่างนั้นเก๋งก็สังเกตเห็นมือของลินค่อยๆเริ่มสลายตัวออกมา ซึ่งก็แน่นอนว่าเก๋งรู้ได้ทันทีว่ามันหมายถึงสิ่งใด

    "ไว้เจอกันใหม่นะเก๋ง"ลิน



    ลินพูดกับเก๋งและยิ้มไปด้วยก่อนที่ร่างของเธอจะสลายหายไปทันที

    "อืม.....ไว้เจอกันใหม่นะ........ลิน"เก๋ง

    เก๋งพูดตอบกลับลินไปพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัวก่อนที่สติสัมปชัญญะของเขาจะดับลง

    ______________________________________
    ตอนต่อไป โลกที่เปลี่ยนไป




















































    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×