เมื่อผมเกิดใหม่ในโลกคู่ขนาน+แฟนตาซีพร้อมกับพลังสุดโกง

ลำดับตอนที่ #16 : การแข่งขันในรอบสุดท้าย1

       "ตอนนี้การแข่งขันได้เริ่มขึ้นแล้ว เรามาดูกันให้หนำใจกันดีกว่าครับท่านผู้ชม!!"นักข่าว

       หลังจากที่นักข่าวรายงานข่าวเสร็จการแข่งขันได้เริ่มขึ้น โรงเรียนแต่ละฝ่าย ต่างก็จับมือเป็นพันธมิตรกันโดยมีการแบ่งฝ่ายเป็นสีแดงและสีน้ำเงิน ฝ่ายสีแดงจะประกอบด้วยโรงเรียนA-B-C-D-E-F-Gและอีก13โรงเรียน(กลุ่มสีแดงขอใช้ชื่อนี้นะครับเพราะขี้เกียจคิดชื่อโรงเรียน)

       ส่วนฝ่ายสีน้ำเงินนั้นจะประกอบไปด้วยโรงเรียนรัตนาชัย โรงเรียนเฮลชิงตัน โรงเรียนบาร์ตัน โรงเรียนคิชิมะ โรงเรียนUA โรงเรียนโอมรัน และอีก9โรงเรียน

"ก็ดีอยู่หรอกนะที่รวมกลุ่มกัน ว่าแต่ทำไมฝ่ายเรามันจังวะ?"เบน

      เบนพูดไปพร้อมกับมองดูจำนวนทีมในจอฉายภาพเวทย์มนต์

"เอ่อ.....ชั้นก็คิดเหมือนกับนายเลยแหะ"สมิงค์

      สมิงค์ที่เห็นด้วยกับเบนก็พยักหน้าเห็นด้วย

"แต่ก็ช่างเถอะ ตอนนี้เรามีแต่ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดก็เท่านั้นแหละ เอาล่ะชั้นไปก่อนนะเดี๋ยวขาดพลยิงไปจะยุ่งเอา"สมิงค์

"อืม"เบน

      เมื่อสมิงค์ได้เดินจากไป เบนก็ไปยังตำแหน่งที่ตั้งของตัวเองทันที ก่อนจะหยิบลูกกระสุนปืนใหญ่ขนาด130มม.ที่มีน้ำหนักถึง80กิโลกรัมซึ่งแน่นอน ด้วยน้ำหนักที่มากขนาดนี้ ทำให้คนในเรือที่เป็นฝ่ายพลบรรจุถึงกับอึ้งไปชั่งขณะ

   "ห-เห้ย เบน! เอ็งยกได้ยังไงกัน!? กระสุนนี่มันโครตจะหนักเลยนะ"

    หนึ่งในเพื่อนร่วมทีมถามเบนด้วยความตื่นตกใจ

"หือสำหรับชั้น ของแค่นี้ยังถือว่าเบาไปนะ"เบน

"อ-เอ๋!!!"

      เพื่อนร่วมทีมทั้งหมดที่ได้ยินต่างก็อึ้งไปตามๆ เพราะการที่ยกกระสุนที่หนักขนาดนี้ได้ต้องใช้คนถึง3คนเลยทีเดียว ก่อนที่ไม่นานนักจะมีเสียงประกาศจากลำโพงเวทย์มนต์

"ประกาศถึงลูกเรือทุกคน ตอนนี้เราพบศัตรูแล้ว ย้ำ! เราพบศัตรูแล้ว!"

     เสียงประกาศดังดึกก้องไปทั่วทั้งเรือ ก่อนที่พลบรรจุกระสุนจะรีบเติมกระสุนให้อย่างไว

"อึ๊บ! หนักจังวะ-

"เอามานี่!"เบน

    เบนรีบหยิบกระสุนไปใส่ไว้ในแท่นยิงด้วยความรวดเร็วราวกับถือกระดาษจนเพื่อนรวมทีมที่เห็นก็ได้พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า

"ตรูมาทำอะไรที่นี่วะ༎ຶ⁠‿⁠༎ຶ"

   ทางด้านของพลยิง สมิงค์ที่เป็นพลยิงได้ร่ายพลังเวทย์ลงไปยังอักขระเวทย์บนพื้นก่อนที่แสงบนอักขระเวทย์จะสว่างขึ้น

"3 -2-1 ยิง!!"

ตู้ม!

ตู้ม

ตู้ม

ตู้ม

      การต่อสู้เริ่มเปิดฉากขึ้น ฝ่ายของโรงเรียนรัตนาชัยที่เป็นฝ่ายสีน้ำเงินได้ฉากยิงก่อนเป็นคนแรกก่อนจะตามมมาด้วยโรงเรียนอีก14โรงเรียน

    แน่นอนว่าฝ่ายสีแดงที่เห็นแบบนั้นก็ยิงตอบโต้กลับไป

ตู้ม

ตู้ม

ตู้ม

ตู้ม

      ลูกกระสุนวิถีโค้งจำนวนมาก ต่างล่องลอยไปในอากาศ ก่อนที่จะตกลงทะเลจนกลายเป็นเสาคลื่นน้ำพุ่งขึ้นมาเป็นจำนวนนับไม่ถ้วน

ตู้ม

ตู้ม

ตู้ม

ฟิ้ว! 

"เห้ยๆๆ เฉี่ยวหัวตรูไปนิดเดียวเอง เกือบได้ไปเฝ้าพระอินทร์แล้วไง-

 ตู้ม!

อ้าก!!!

  

     หนึ่งในนักเรียนทีมสีฟ้า หลักจากที่ถูกลูกกระสุนปืนใหญ่ยิงใส่ ร่างของอีกฝ่ายก็ได้สลายหายไปก่อนจะถูกส่งไปยังห้องพยาบาลแทน

"เราเสียลูกเรือไป1คนแล้วครับ!"

"ไม่เป็นไร ทำตามแผนที่วางไว้ก็พอ!"

"ค-ครับ!"

      กัปตันเรือฝ่ายสีน้ำเงินที่เป็นเผ่าคนแคระ บอกกับลูกเรือตัวเองก่อนจะสั่งให้เรือของตัวเองยิงออกไป

"ยิง!"

ตู้ม

ตู้ม

ตู้ม

      เสียงประทุของเวทย์ระเบิดที่อัดแน่นภายในปากกระบอกปืน ได้ส่งลูกกระสุนพุ่งออกไปในอากาศจำนวนนับไม่ถ้วนก่อนที่จะกระทบกับตัวเรือของอีกฝ่าย

ตู้ม!

บรึ้ม!!!

"ฮ่าๆๆ เจ๋งเป้ง!!"

"เฮ้!! ในที่สุดก็จมมันไปได้1ลำแล้วโวย!!"

     เหล่าลูกเรือที่เห็นแบบนั้นต่างก็กระโดดกอดอกดีใจกันอย่างบอกไม่ถูก

"เยี่ยมไปเลย ดูเหมือนพันธมิตรของฝั่งเราจะจมได้ไป1ลำแหะ"เบน

        เบนที่อยู่ภายในตัวเรือ ได้มองดูจอฉายภาพเวทย์มนต์ก่อนจะบรรจุดระสุนต่อไป

       ฝั่งของทีมสีแดง เมื่อเห็นว่าเรือของตัวเองถูกจมไป1ลำ ก็ได้ยิงตอบโต้ไปยังเรือลำดังกล่าว

"บรรจุกระสุนเวทย์ชนิดพิเศษ!"

     สิ้นเสียงของกัปตันฝ่ายสีแดง ลูกกระสุนเวทย์ก็พุ่งออกไป ก่อนจะแตกกระจายเป็นลูกย่อยๆอีกหลายลูก

ตู้ม!

"ท-ท่านผู้ชมครับ น-นั่นมันกระสุนเวทย์ชนิดพิเศษนี่ครับ และกระสุนชนิดนี้เป็นของบริษัทsystem oparationครับ"นักข่าว

"หื้อ!บริษัทsystem oparationงั้นเหรอ!"เบน

      เบนถึงกับตกใจเมื่อได้ยินชื่อบริษัทนี้และแน่นอนว่า บริษัทนี้เป็นถึงบริษัทในชาติก่อนของเบนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเทคโนโลยีต่างๆมากมายไม่ว่าจะเป็นด้านการทหาร ด้านอวกาศและเป็นบริษัทที่สามารถสร้างอาวุธปราบก็อตซิลล่าขึ้นมาได้สำเร็จเป็นเจ้าแรกของโลกอีกด้วย

"ลืมไปเลยว่า ประวัติศาสตร์บางอย่างยังเหมือนกับโลกของเราอยู่ นึกไม่ถึงเลยว่าจะมีบริษัทแห่งนี้อยู่ด้วย สงสัยคงต้องระวังตัวเพิ่มขึ้นซักหน่อยแล้วสิ ว่าแต่ลูกกระสุนนั่นหักการทำงานของมันเหมือนกับลูกปรายจริงๆ"เบน

      การรบเป็นไปอย่างต่อเนื่อง ต่างฝ่ายต่างสูญเสียกันนับไม่ถ้วน แต่ด้วยความที่ฝ่ายสีแดงนั้นมีบริษัทsystem oparationคอยสนับสนุนอยู่ ทำให้ความได้เปรียบตกไปอยู่กับฝ่ายสีแดงอย่างเห็นได้ชัด

"ตอนนี้เราสูญเสียเรือไป70ลำแล้วครับ!!"

"อึ่ก ตอนนี้ส่งคนไปรับลูกเรือที่ลอยคอในทะเลก่อน!"ฟรอเซ่

    ฟรอเซ่ที่เป็นถึงกับตันเรือ ได้สั่งให้ลูกเรือของตัวเองออกไปรับคนที่ลอยคออยู่ในทะเล

"คิดไม่ถึงเลยว่า ฝ่ายสีแดงนั่นจะมีบริษัทsystem oparationคอยหนุนหลังอยู่แถมฝ่ายเรา บริษัทที่สนับสนุนส่วนมากก็มีแต่สนับสนุนทางด้านเงินทุนเพียงอย่างเดียว ไม่มีการสนับสนุนทางด้านยุทธปัจจัยอย่างอาวุธบ้างเลยค่ะองค์หญิง"หลุยน์

"อื้ม ก็อย่างที่เธอว่านั่นแหละ"ฟรอเซ่

      ระหว่างที่การรบกำลังดำเนินไปอยู่นั้น จู่ๆก็มีเรือลำหนึ่งของฝ่ายสีแดง เคลื่อนที่มายังหน้าสนามรบ ซึ่งแน่นอนว่าเรือลำนั้นมีรูปร่างคล้ายกับเรือยามาโต้ของญี่ปุ่นผสมกับเรือบิสมาร์คของเยอรมันเยอรมันเป็นอย่างมาก

"นั่นมันเรืออะไรน่ะ?"ฟรอเซ่

      ฟรอเซ่มองไปที่เรือลำนั้นด้วยความสงสัย ก่อนที่ป้อมปืนบนเรือจะหันมาทางฝั่งโรงเรียนรัตนาชัย

ตู้ม!

ตู้ม!

ตู้ม!

      ลูกกระสุนปืนถูกยิงออกไป ซึ่งแน่นอนว่าเพียง3นัดก็ไม่อาจจะยิงโดนได้ ในระยะ3กิโลเมตร

"ทำไมเรือลำนั้นถึงยิงมาแค่3นัดเอง มันจะโดนเหรอแบบนั้น-

ตู้ม!

ตู้ม!

ตู้ม!

"!!!!!!!!"

 

      แน่นอนว่าการโจมตีในครั้งนี้ มันได้สร้างความตกตะลึงให้แก่โรงเรียนรัตนาชัยจนหลายๆคนพูดไม่ออก เพราะการโจมตีด้วยระยะแบบนี้และยังแม่นยำทุกนัด เป็นสิ่งที่อยู่เหนือความคาดหมายของพวกเขาเป็นอย่างมาก เช่นเดียวกับนักข่าวที่ต่างก็อึ้งจนพูดไม่ออก

"ก-การโจมตีที่น่าเหลือเชื่อเช่นนี้ ผมถึงกับพูดไม่ออกเลยครับท่านผู้ชม คิดไม่ถึงเลยว่าเรือรบลำนั้นจะสามารถโจมตีโดนในระยะ3กิโลเมตรได้ มันช่างน่าเหลือเชื่อจริงๆเลยครับ!!"นักข่าว

       หลังจากที่เรือลำำนั้นได้โจมตีไป มันได้สร้างความหวาดผวาให้แก่ฝ่ายน้ำเงินเป็นอย่างมากจนบางคนถึงกับหน้าถอดสีกันเลยทีเดียว

"แบบนี้เราเราแพ้แน่ๆเลยค่ะองค์หญิง!"หลุยน์!

   หลุยน์ที่ตอนนี้อยู่ในสภาพตื่นตระหนกได้พูดกับฟรอเซ่ด้วยความกระวนกระวาย

"ใจเย็นๆก่อนหลุยน์ ตอนนี้เรายังพอมีทางอยู่อีกอย่างเรือลำนั้นยังมาแค่ลำเดียว รีบประสานงานให้เรือทุกลำโจมตีไปที่เรือลำนั้นเร็วเข้า!"ฟรอเซ่

"ค-ค่ะ!"หลุยน์

     ว่าแล้วหลุยน์ก็ได้รีบติดต่อไปยังเรือทุกลำที่เหลืออยู่เพื่อดำเนินการโจมตีทันที

      ไม่นานนัก การเตรียมการสำหรับการโจมตีก็เริ่มขึ้น เรือฝ่ายสีน้ำเงินทุกลำต่างก็หันป้อมปืนไปยังเรือลำนั้น ก่อนที่ผู้เป็นกัปตันเรือทุกคนจะออกคำสั่งพร้อมกัน

"ยิงได้!!"

ตู้ม!

ตู้ม!

ตู้ม!

ตู้ม!

ตู้ม!

ฟิ้ว!!

      ลูกกระสุนจำนวนนับไม่ถ้วน ต่างก็พุ่งออกไปเป็นจำนวนนับไม่ถ้วน แน่นอนว่าทุกคนที่เห็นแบบนั้นต่างก็คิดเป็นเสียงเดียวกันว่า จมแน่นอน

ฟิ้ว!!

"ฮ่าๆๆ พังไปซะ!"

ตู้ม!

ตู้ม!

ตู้ม!

ตู้ม!

     เสียงระเบิดจำนวนนับไม่ถ้วน ต่างถูกยิงมาจากฝั่งสีน้ำเงิน เพื่อทำลายอาวุธทรงประสิทธิภาพของฝ่ายตรงข้ามให้หายไป แน่นอนว่าการโจมตียังระดมยิงไปเรื่อยๆจนในที่สุดกลุ่มควันจากระเบิดก็ปกคลุมไปทั่วท้องทะเล

"หยุดยิง!"

     สิ้นเสียงของกัปตันเรือ การโจมตีก็หยุดลง พร้อมกับกลุ่มควันที่ปกคลุมไปทั่ว

"โดนระดมไปขนาดนี้ ต้องจมไปแล้วแน่นอนค่ะองค์หญิง!!"หลุยน์

"หวังว่าคงจะเป็นอย่างที่คิดนะ"ฟรอเซ่

     ฟรอเซ่พูดไปโดยที่ในความรู้สึกของตัวเองยังรู้สึกๆแปลกๆกับมันอยู่

"ฮ่าๆๆ โดนไปขนาดนี้มันไม่รอดแน่ๆ"

     ระหว่างที่กัปตันเรือเผ่าคนแคระกำลังหัวเราะกับผลงานของตัวเองอยู่ กลุ่มควันที่ปกคลุมน่านน้ำก็จางหายไป

"ป-เป็นไปได้ยังไงกัน!?"

       เมื่อกลุ่มควันได้จากหายไป ก่อนจะ

ปรากฎเป็นภาพของเรือลำดังกล่าว แน่นอนว่าจากการโจมตีใส่เมื่อครู่ เรือลำนั้นแทบไม่เป็นอะไรเลยซักนิด เพราะรอบๆตัวเรือนั้นถูกคลุมไปด้วยเวทย์บาเรียแทบทั้งสิ้น

"ว-เวทย์บาเรีย!!"หลุยน์

      เวทย์บาเรีย เป็นเวทย์ที่ต้องใช้นักเวทย์ระดับจอมเวทย์ชั้นสูงขึ้นไปเท่านั้้นถึงจะสามารถทำได้ และการที่มีเวทย์บาเรียคลุมรอบตัวเรือนั้นก็สามารถบ่งบอกได้ว่าเรือลำนั้นมีนักเวทย์ระดับจอมเวทย์ชั้นสูงประจำอยู่บนเรือนี่นั่นเอง

      ทันใดนั้น ป้อมปืนบนเรือก็หันมาทางฝั่งสีน้ำเงิน ก่อนจะเปิดฉากยิงทันที

ตู้ม!

ตู้ม!

ตู้ม!

"นี่มันเป็นไปไม่ได้ ไอ้พวกนั้นมันจะขี้โกงเกินไปแล้ว-

ตู้ม

        ยังไม่ทันที่กัปตันเรือเผ่าคนแคระจะพูดจบ เรือของเขาก็ถูกถูกทำลายลงทันที

"องค์หญิงคะ! ท-ทำยังไงกันดีคะ!?"หลุยน์

   หลุยน์ได้ถามหรอเซ่ด้วยความกระวนกระวาย

"ตอนนี้ เราไม่มีทางสู้กับมันได้แล้วล่ะหลุยน์"ฟรอเซ่

     ฟรอเซ่พูดออกมาด้วยอารมณ์ที่นิ่งเฉยราวกับปล่อยกับมันไปแล้วแค่ภายในใจของเธอนั้นกลับสั่นกลัวไปกับมัน

"ต-แต่ว่า-

"ไม่มีแต่แล้วล่ะหลุยน์!   ตอนนี้อีกฝ่ายเหนือกว่าเราทุกอย่าง เราไม่มีทางสู้พวกนั้นได้เลย"ฟรอเซ่

  ในระหว่างที่ทั้งสองกำลังคุยกันอยู่นั้น จู่ๆลูกกระสุนจากเรือลำดังกล่าวก็พุ่งมาที่เรือของพวกเธอทันที

ฟิ้ว!!!

"อึ่ก! มันคงจบแล้วสินะ!"ฟรอเซ่

     ฟรอเซ่ได้เพียงแต่รอความพ่ายแพ้พุ่งเข้ามาหาตัวเอง อย่างช้าๆ ก่อนที่ไม่นานนัก จะเกิดแสงอะไรบางอย่างครอบคลุมไปทั้งตัวเรือ

ซุ่ม!

"ก-เกิดอะไรขึ้น-

   ยังไม่ทันที่ฟรอเซ่จะหายตกใจ ลำแสงนั่นได้แปรเปลี่ยนเป็นบาเรีย ก่อนที่ไม่นานนักลูกกระสุนที่ถูกยิงมาจะกระทบกับบาเรียนั่นอย่างรวดเร็วจนเกิดระเบิดขึ้น

ตู้ม!!!!!

     แน่นอนว่าจู่ๆก็มีบาเรียครอบคลุมทั้งตัวเรือแบบนั้น มันได้สร้างความตื่นตกใจให้กับอีกฝ่าย รวมถึงนักข่าวที่กำลังรายงานข่าวอยู่

"เห้ย! เกิดอะไรขึ้น!? ทำไมฝ่ายน้ำเงินถึงมีเวทย์บาเรียได้กัน?"

       กัปตันของเรือที่โจมตีใส่เรือโรงเรียนรัตนาชัย พูดออกมาด้วยความสงสัยปนตกใจ

      ทางด้านของฟรอเซ่เมื่อเธอลืมตาขึ้น ก็พบกับบาเรียที่ครอบคลุมตัวเรือของเธอไว้อยู่ ก่อนที่เธอจะเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

"น-นี่มัน! เวทย์บาเรีย-

ฟู่ว!!!

     ยังไม่ทันที่ฟรอเซ่จะพูดจบ จู่ๆก็มีบางสิ่งพุ่งผ่านตัวเรือของเธอไป ก่อนจะไปชนกับเวทย์บาเรียของอีกฝ่ายจนแตกละเอียด ก่อนที่มันจะเรือลำนั้นจะเบิดไปในที่สุด

ตู้ม!!!!!!!!!!!!!!!

______________________________________

ตอนต่อไป การแข่งขันในรอบสุดท้ายจบ