เมื่อผมเกิดใหม่ในโลกคู่ขนาน+แฟนตาซีพร้อมกับพลังสุดโกง

ลำดับตอนที่ #3 : ระบบและการช่วยเหลือ

"ว-เหวอ!!"

ตึ้ง!!!

"เบน เกิดอะไรขึ้น!?"

เบนล้มลงไปกับพื้นจนสนั่นพื้นบ้านไปทั่ว ทำให้พ่แ แม่ พี่สาวและน้องสาวของเบนตะโกนถามด้วยด้วยความเป็นห่วง

"ม-ไม่มีอะไร ผมแค่สะดุดล้มเฉยๆ"เบน

จากนั้นเบนก็หันไปทางที่ระบบกำลังยืนอยู่ต่อหน้าเขา รูปร่างของระบบนั้นมีลักษณะเป็นหญิงสาวสวมชุดที่ดูล้ำสมัยพร้อมกับดวงตาที่เป็นสีแดงราวกับสีเลือดรวมถึงผมนั้นออกไปทางสีขาวล้วน

"ธ-เธอเป็นใคร!?"เบน

"หนูคือระบบค่ะ"

"ร-ระบบงั้นเหรอ!?"เบน

เบนรู้สึกอึ้งกับสิ่งที่เรียกตัวเองว่าระบบ ก่อนจะยืนขึ้นมาและถามระบบออกไป

"แล้ว ทำไมระบบอย่างเธอถึงปรากฎตัวต่อหน้าชั้นได้ล่ะ ปกติมันต้องออกมาเป็นจอโฮโลแกรมไม่ใช่เหรอ!?"เบน

เบนถามด้วยความสงสัย

"จริงๆ หนูจะทำแบบนั้นก็ได้นะคะ"

ว่าแล้วระบบก็เปลี่ยนร่างตัวเองกลายเป็นจอโฮโลแกรมก่อนจะไปโผล่ตรงหน้าของเบน

ติ๊ง!

"ยินดีต้อนรับสู่ระบบ เนื่องจากคุณได้รับพลังจากสิ่งลึกลับที่ทรงที่สุดที่อยู่อีกมิติของคุณ ทำให้ตัวคุณในมิตินี้ไม่อาจใช้พลังจากโลกนี้ได้"

ระบบที่บอกเรื่องการใช้พลังเวทย์ไม่ได้ของเบน ทำให้เบนนึกได้ทันทีว่าตอนนั้นเขาได้เจอผู้หญิงผมยาวสลวยตัวสีขาวโพลนแปลกๆแต่ไร้ใบหน้า ได้เอาหน้าผากแตะที่ตัวเขาจนทำให้เขาได้เกิดใหม่

"หรือว่า-

อั่ก!

ทันใดนั้น จู่ๆรอบเบนก็เกิดอาการอะไรบางอย่างขึ้นราวกับถูกสิง ระบบที่เห็นแบบนั้นจึงได้แสกนร่างกายของเบนก่อนจะพบกับสิ่งที่น่าเหลือเชื่อ

"เเจ้งเตือน! เนื่องจากภายในจิตวิญญาณของเจ้านายได้มีบางสิ่งหลอมรวมกับ

วิญาณของเจ้านายเอาไว้ ทางระบบจะทำการส่งเจ้านายเข้าไปในห้องฝึกฝนเพื่อป้องกันเหตุไม่คาดฝัน"

ว่าแล้วระบบก็ส่งตัวของเบนเข้าไปในห้องฝึกฝน

"อั่ก! อ้าก!!!"เบน

เบนในตอนนี้กำลังร้องออกมาอย่างทรมาน  ก่อนที่เบนจะพบว่ารอบๆแบนของเขาได้กลายเป็นเกล็ดคล้ายกับเกล็ดของจรเข้ แต่ไม่ถึงกับคล้ายซะทีเดียว

"อั่ก! นี่มันอะไรกันทำไมแขนของเรา-

ทันใดนั้นทั่วทั้งตัวของเบนก็กลายร่างเป็นสัตว์ขนาดใหญ่มีความกว้างถึง100เเมตรและสูงถึง700เมตร ก่อนจะคำรามออกมา

กร๊าซ!!!

"ห้องฝึกฝนมีการสั่นสะเทือนเพียงเล็กน้อยย้ำ! ห้องฝึกฝนมีการสั่นสะเทือนเพียงเล็กน้อย!"

ระบบแจ้งเตือนถึงสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นภายในห้องฝึกฝน ก่อนที่ตัวของเบนในร่างก็อตซิลล่าจะเริ่มควบคุมสติของตัวเองได้

"น-นี่มันอะไรกันเนี่ย!!!!???"เบน

เบนที่ตอนนี้ทั้งร่างของเขาได้กลายเป็นร่างก็อตซิลล่าขนาดใหญ่ และที่สำคัญมันยังเป็นศัตรูตัวฉกาจของเขาในชาติก่อนอีกด้วย แต่ตอนนี้เบนกลับกลายเป็นก็อตซิลล่าเสียเองซะหยั่งงั้น

"น-นายท่านคะ เกิดอะไรขึ้นกับตัวท่านคะเนี่ย???"

ระบบที่ตอนนี้ได้แต่อึ้งกับสิ่งที่เห็น ก่อนจะแสกนทั้วทั้งตัวของเบน

"ไม่น่าเชื่อ นี่มันก็อตซิลล่าที่เคยอยู่ที่โลกเก่าของนายท่านนี่นา!!"

ระบบตกใจกับสิ่งที่เห็น

ในเวลานี้ตัวของเบนได้กลายเป็นก็อตซิลล่าไปแล้วและยังไม่มีทีท่าว่าจะคืนร่างได้แต่อย่างใดทำให้เบนคิดหาวิธีที่จะคืนกลับร่างเดิมให้ได้

"รีบๆคืนร่างเดิมซะทีสิว้อย!!"เบน

เบนบอกกับตัวเอง

ผ่านไป1ชั่วโมงจนแล้วจนรอดเบนก็ไม่สามารถที่จะคืนร่างตัวเองได้จนเบนเริ่มจะหมดความอดทน แต่ก่อนที่เขาจะโมโหไปมากกว่านี้เบนก็ได้พูดคำหนึ่งออกมาในใจ

"คืนร่าง"เบน

ครืน!

แน่นอนว่าคำพูดที่เบนกล่าวไว้ในใจร่างก็อตซิลล่าของเบนก็เริ่มคืนสภาพทำให้เบนที่เห็นถึงกับตกใจที่ร่างก็อตซิลล่าฟังคำสั่งของเขา

"ในที่สุดนานท่านก็คืนร่างได้แล้ว!!"

ระบบที่ช่วยเบนคิดวิธีคืนร่างก็ดีใจอย่างสุดขีดที่เห็นเจ้านายตัวเองคืนร่างได้สำเร็จ

และร่างก็อตซอลล่าของเบนค่อยๆลดขนาดตัวลงก่อนจะมีควันสีขาวปกคลุมไปทั่วทั้งห้อง

ฟู่ว..

ควันทั่วทั้งห้องหายไปก่อนจะเผยให้เห็นร่างของเบนที่ยังอยู่แบบครบถ้วน

"มันเกิดอะไรขึ้นกัน ทำไมชั้นถึงกลายร่างเป็นไอ้สัตว์ประหลาดนั่นได้!?"เบน

เบนสับสนกับร่างกายของตัวเองว่าทำไม

ถึงเป็นแบบนี้ก่อนที่ระบบจะเข้ามาบอกเบน

"นายท่านคะ!"

"มีอะไรงั้นเหรอระบบ?"เบน

"สาเหตุที่นายท่านกลายร่างเป็นก็อตซิลล่าก็เนื่องมากจากเศษเสี้ยววิญาณของมันได้หลอมรวมกับวิญาณของนายท่านค่ะ"

"อ-อะไรนะ!!"เบน

แน่อนเป็นใครที่ได้ยินแบบนั้นก็ต้องตกใจเป็นธรรมดารวมถึงเบน แต่เบนก็พยายามสงบสติอารมณ์เอาไว้

"ในเมื่อมันเป็นแบบนี้แล้วก็ช่างเถอะ ซักวันชั้นต้องหาวิธีควบคุมเจ้าร่างนี้ให้ได้เลยคอยดู!"เบน

ระหว่างนั้น เมื่อระบบเห็นว่าสถานการณ์เริ่มกลับมาสงบสุขระบบจึงได้อธิบายเรื่องระบบต่อ

"อะแฮ่ม ต่อจากเมื่อกี๊นะคะเนื่องจากว่าการที่เจ้านายไม่สามารถใช้พลังได้แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะ เพราะว่าตอนนี้ร่างกายของนายท่านมีเรี่ยวแรงเหมือนตอนอายุ36ปีเลยค่ะและยังรวมไปถึงสามารถเรียกของจากโลกเก่าของนายท่านได้ค่ะ!"

สิ่งที่ระบบบอกนั้นแน่นอนว่ามันทำให้เบนดีใจอย่างไม่ต้องสงสัยเพราะชาติก่อนพละกำลังของเขานั้นถือได้ว่าเป็นอันดับ2ของกองทัพเรือและกองทัพบก รองจากสมิงค์ไม่ว่าจะเป็นยกเหล็กหนัก100กิโลได้ วิ่ง30กิโลเมตรได้อย่างสบายๆ ซิตอัพได้200ครั้ง ลุกนั่งได้200ครั้งและรวมไปถึงว่ายน้ำได้นานถึง15ชั่วโมงโดยไม่ต้องหยุดพัก

"ตอนนี้ร่างกายของเราถือว่าตัวโตใช้ได้งั้นมาลองใส่ชุดพาวเวอร์สูทกับปืนเลเซอร์มาหน่อยดีกว่า"เบน

ไม่นานชุดพาวเวอร์สูทและปืนเลเซอร์ก็ปรากฎอยู่ตรงหน้าก่อนที่จะเข้าไปสวมใส่ชุดพาวเวอร์สูท

พาวเวอร์สูทชุดนี้ถูกผลิตขึ้นในปี2045ที่อเมริกา มันเป็นนวัตกรรมเปลี่ยนโลกอย่างแท้จริง โดยพาวเวอร์สูทชุดนี้มันสามารถป้องกันระเบิดมือ กระสุนจากปืนพกและปืนไรเฟิลได้เป็นอย่างดีสามารถพรางตัวได้ อีกทั้งยังสามารถรักษาอาการบาดเจ็บของผู้สวมใส่ได้ชั่วคราวและยังมีเครื่องตรวจสอบสัญญาณชีพจรในระหว่างที่บาดเจ็บอีกด้วยและที่สำคัญการผลิตมันออกมาจำนวนมาถึง13ล้านชุดทำให้มันมีราคาถูกอีกด้วย

ปืนเลเซอร์เป็นอาวุธชนิดใหม่ที่ถูกผลิตขึ้นในปี2048โดยการร่วมมือกันระหว่างเยอรนี และฝรั่งเศส มันมีอานุภาพที่ค่อนข้างรุนแรงและตัวกระสุนยังมีราคาต่ำและบรรจุเพียงแต่เปลี่ยนก้อนแบตพลังงานเท่านั้นรวมถึงสามารถใช้ได้ทุกสภาพอากาศแม้จะจมโคลนจมน้ำก็ตาม

"เอาล่ะ มาลองทดสอบดูหน่อยดีกว่า"เบน

เบนชี้ปืนไปด้านหน้าก่อนจะมีเป้าซ้อมยิงโผล่ขึ้นมาจากด้านล่างพื้น

ซุ่ม!

การยิงเพียงนัดเดียวก็ทำให้เป้าเป็นรูตรงกลาง และการที่เบนสวมชุดพาวเวอร์สูทก็ทำให้สมถรรภาพทางร่างกายของเขานั้นเหนือกว่าคนทั่วไปไม่ว่าจะเป็นวิ่งได้อย่างรวดเร็วโดยไม่มีวันเหนื่อย สามารถกระโดดได้สูงถึง10เมตรและยังสามารถยกของหนักได้ถึง150กิโลได้อย่างสบายๆอีกด้วย

"อืม ทั้งที่ใจจริงอยากจะให้มันบินได้ก็เถอะแต่ก็ช่างเถอะไว้ค่อยติดFlybord airทีหลังก็แล้วกัน

Flybord air ถูกผลิตขึ้นในปี2012 ช่วงแรกมันยังมีราคาที่แสนแพงและยังไม่คล่องตัวทำให้ยังไม่มีการนำมาประจำการในกองทัพ แต่ในปี2035การพัฒนาของflybord airมีความทันสมัยมากขึ้นทำให้กองทัพและหน่วยงานต่างๆทั่วทั้งโลกต่างก็ซื้อมาประจำการกันทั้งนั้นเนื่องจากสามารถช่วยเหลือคนที่ได้รับบาดเจ็บและพาไปยังที่ต่างๆได้อย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องใช้ฮคอปเตอร์

ติ๊ง!

ทันใดนั้นระบบก็แจ้งเตือนอะไรบางอย่างต่อหน้าของเบน

"หืม นี่มันอะไรกัน? ภารกิจเหรอ?"เบน

เบนจ้องที่จอโฮแกรมที่อยู่ตรงหน้าและดูรายละเอียดภารกิจ

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ภารกิจ: กำจัดก็อปลิน

รางวัล: เงินจำนวน1,000เรนี่(เท่ากับค่าเงินบาท)และยาเพิ่มพลังพิเศษชั่วคราวเพียง20นาที

หากภารกิจล้มเหลวยกเลิกของบางอย่างที่เสกของจากโลกเดิม10%

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"กำจัดก็อปลินงั้นเหรอ เอาเถอะยังไงก็เป็นงานแรกอยู่แล้ว"เบน

ว่าแล้วเบนก็ออกจากห้องฝึกฝนทันทีพร้อมกับเปิดระบบพรางชุด

"เบนจะออกไปไหนเหรอ?"พ่อ

"พอดีผมจะออกไปเที่ยวซักหน่อยน่ะครับ"เบน

"อย่ากลับค่ำนักล่ะ แม่เป็นห่วง"แม่

"คร้าบ"เบน

โชคยังดีที่บ้านของเบนนั้นอยู่ห่างจากกำแพงเมืองเพียง40เมตรเท่านั้นเบนเดินไปที่ลับตาคนก่อนจะจะโดดขึ้นไปบนกำแพงที่สูงเพียง7เมตรเท่านั้น

"โห นี่น่ะเหรอนอกกำแพงเมือง"เบน

วิวภายนอกกำแพงเมือง เป็นสถานที่ที่แตกต่างจากในจินตาการของเบนและพื้นที่นี้ชาติก่อนเท่าที่เบนจำได้นั้นภายนอกเป็นเพียงแค่ทุ่งหญ้าและป่าธรรมดาแต่ตอนนี้เขาได้กลับมาเกิดใหม่ เขามองไปยังสถานที่แห่งนั้นกลับพบว่าข้างนอกเต็มไปด้วยสัตว์แปลกๆนานาชนิดและมีเพียงสัตว์แค่ไม่กี่ตัวที่เขารู้จักเท่านั้น

เบนกระโดดลงไปและลงมาอย่างนุ่มนวลก่อนจะปิดระบบพรางตัวและมองไปรอบๆพร้อมกับเดินตามแผนที่ที่ระบบให้มาไม่นานเบนก็มาถึงหน้าถ้ำแห่งหนึ่ง

เบนเดินเข้าไปราวกับมาเดินเล่นเขาได้เรียกปืนเลเซอร์และระเบิดแฟลซออกมารวมถึงเปิดโหมดมองกลางคืนระหว่างที่เบนเดินมาซักพักเขาก็เจอกับก็อปลินของโลกนี้เป็นครั้งแรกไม่รอช้าเบนจ่อปืนเลเซอร์ไปที่ก็อปลินตัวนั้นและเหนี่ยวไกออกไป

ซุ่ม!

ฉึก!!

กีซ!!!!

การยิงเพียงนัดเดียวสามารถดับชีวิตก็อปลินตัวนั้นได้อย่างง่ายดาย จากนั้นเบนก็เดินต่อไปจนไปเจอกับฝูงก็อปลินจำนวน80ตัว

"นั่นมันฝูงก็อปลินนี่ มันกำลังทำอะไรกัน!?"เบน

เบนจ้องไปยังสิ่งที่เหล่าก็อปลินกำลังทำกันอยู่ก่อนจะพบกับสิ่งที่ไม่น่าให้อภัย

"อึก!! ไอ้พวกก็อปลินสารเลวนั่นมันข่มขืนผู้หญิงงั้นเหรอ!"เบน

เบนที่ตะโกนออกไปได้เรียกความสนใจของเหล่าก็อปลิรจำนวน80ตัวพร้อมกัน และพวกมันก็ได้กันหน้าไปยังทิศทางของเสียง

กี๊ซ!!!

ฝูงก็อปลินต่างร้องกันอย่างบ้าคลั่งก่อนจะวิ่งกรูไปหาเบน

"หึ!"เบน

เบนปาระเบิดแฟลซใส่ฝูงก็อปลินก่อนที่ระเบิดจะทำงาน

ปึ้ง!

วิ้ง!!!

กี๊ซ!!!!!

ซุ่มๆๆๆๆๆ

เบนไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดไปเขาได้ยิงปืนเลเซอร์ใส่ฝูงก็อปลินพร้อมกับเปิดโหมดพรางตัวไปด้วย

กี๊ซ!!!

ฉวัะ!!!

การโจมตีของเบนเป็นไปอย่างดุเดือดฝูง

ก็อปลินนั้นไม่เห็นตัวตนของเบนเลยซักนิดทำให้เบนสามารถใช้มีดปาดคอมันจากด้านหลังได้อย่างสบายๆ

"ตัวสุดท้าย!!"เบน

ตู้ม!

โผละ!!!

ก็อปลินตัวสุดท้ายถูกหมัดของเบนต่อยเพียงครั้งก็ทำให้ร่างของก็อปลินเเหลกคาหมัด

หลังจากที่เบนกำจัดก็อปลินจนหมดเบนก็รีบปรี่เข้าไปหาผู้หญิงคนหนึ่งที่สภาพตามตัวนั้นยับเยินจนและแน่นอนผู้หญิงคนนั้นไม่มีชีวิตอยู่แล้ว เบนที่เห็นแบบนั้นก็พนมมือไหว้ให้กับศพของผู้หญิงคนนั้น

"ขอให้ไปสู่สุขติ"เบน

จากนั้นเบนก็เดินต่อโดยกะว่าจะเอาศพไปฝังหลังจากออกมาจากถ้ำ เบนเดินมาเรื่อยๆก่อนจะพบกับก็อปลิน2ตัวที่ยืนเฝ้ากรงขังขนาดใหญ่มีกองไฟตั้งไว้คอยให้แสงสว่างเบนไม่รอช้า

เขาได้เปิดโหมดพรางตัวและเดินเข้าไปเฉือนคอก็อปลิน

ฉวัะ!

กีซ!!!

เสียงร้องของก็อปลินได้ทำให้ผู้หญิงในกรงทั้งหมดถึงกับสะดุ้ง

"น-นั่นมันอะไรน่ะ!?"

หนึ่งในผู้หญิงเผ่ามนุษย์แมวคนหนึ่งที่แต่งตัวดูหรูราราวกับชนชั้นสูงพูดออกไปและภายในใจก็หวาดกลัวไปด้วย

"ไม่ต้องตัวไปหรอกค่ะองค์หญิงถ้าก็อปลินนั่นเปิดกรงเข้ามาหาอีกดิฉันจะจัดการมันเองถึงแม้พลังเวทย์จะถูกพวกก็อปลินนั่นปิดไว้ก็เถอะ!"

หนึ่งในผู้หญิงอีกคนที่มีหูยื่นออกมาซึ่งก็คือหูแมว สวมชุดเกราะอัศวินเต็มยศคอยพูดปลอบใจให้กับผู้หญิงใส่ชุดหรูหราคนนั้น

ทางด้านของเบน หลังจากที่ฆ่าก็อปลิน2ตัวได้เขาก็ปิดโหมดพรางตัว

"น-นั่นมันตัวอะไรน่ะ!?"

ผู้หญิงทั้งหมดที่เห็นเบนแต่งตัวแปลกประหลาดอีกทั้งยังจัดการกับก็อปลินได้โดยที่พวกเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฆ่าไปตอนไหน

"พวกคุณเป็นอะไรบ้างไหมครับ บาดเจ็บไหมครับ"เบน

เสียงนั่นพูดกับผู้หญิงพวกนั้นอย่างสบายๆราวกับบอกว่าไม่ต้องกลัวไป แน่นอนว่าใจจริงผู้หญิงพวกนั้นยังกลัวๆกันอยู่

"คุณเป็นใครกัน! แล้วคุณมาช่วยพวกเราใช่ไหมคะ!?"

ผู้หญิงเผ่ามนุษย์แมวคนนั้นที่แต่งตัวหรูหราซึ่งเป็นองค์หญิงถามเบนออกไป

"แน่นอนครับ ผมมาที่นี่เพื่อช่วยพวกคุณ-

ยังไม่ทันที่เบนจะพูดจบระหว่างนั้น ก็มีก็อปลินตัวหนึ่งโผล่มา

กี๊ซ!!!

"ไอ้เจ้ามนุษย์โสโครก!!

ก็อปลินตัวนั้นแตกต่างจากตัวที่เหลือมันสวมชุดคลุมทั้งตัวเหลือเพียงแค่ให้เห็นใบหน้าแถมยังสามารถพูดภาษามนุษย์ได้อีกด้วย

"น-นั่นก็อปลินจอมเวทย์ที่จับพวกเราไว้นี่!!!"

อัศวินสาวเผ่ามนุษย์แมวที่รู้ว่าก็อปลินตัวนั้นเป็นตัวการที่จับพวกเธอไว้ได้ตะโกนพูดออกมาทำให้เบนรู้ได้ทันทีว่าหลังจากที่ฆ่าก็อปลินไปทำไมภารกิจถึงยังไม่ขึ้นว่าสำเร็จซักที

"แกบังอาจมาฆ่าครอบครัวของชั้น โทษของแกคือตายสถานเดียว!!!"

แซ่ด!

ฟุ่ม!!!!

ก็อปลินจอมเวทย์ตัวนั้นถือคฑาเวทย์ของมันมาข้างหน้าจากนั้นก็ยิงเวทย์ออกไป

"คุณคนนั้นหลบเร็วเข้า!!!!"

ผู้หญิงเผ่ามนุษย์แมวที่สวมชุดดูหรูหราตะโกนบอกให้เบนหลบการโจมตีของจอมเวทย์ก็อปลิน ส่วนเบนที่ยืนอยู่เขาไม่ได้คิดจะหลบแต่อย่างใด

"เคี๊ยกๆๆ ไอ้มนุษย์หน้าโง่ตายซะ-

แก๊ง!!!

เวทย์ที่จอมเวทย์ก็อปลินยิงออกไป ได้กระทบกับเกราะของชุดพาวเวอร์สูทเข้าอย่างจังแต่กลับไร้รอยขีดข่วน แน่นอนว่าผู้หญิงทุกคนที่อยู่ในห้องรวมถึงจอมเวทย์

ก็อปลินถึงกับตกตะลึงที่สิ่งที่ไร้พลังเวทย์กับกันการโจมตีได้อย่างสบายๆ

"บ-บ้าน่า เป็นไปไม่ได้!!!"

จอมเวทย์ก็อปลินได้แต่ตกตะลึงกับสิ่งที่เห็นแน่นอนว่าผู้หญิงเผ่ามนุษย์แมวที่ใส่ชุดหรูหราคนนั้นก็ตกตะลึงอยู่ภายในใจรวมถึงอัศวินสาวเผ่าแมว

"หนอย! ในเมื่อไม่ได้ผลต้องเรียกเจ้านั่นออกมาแล้ว!!"

จอมเวทย์ก็อปลินได้หยิบบางสิ่งออกมาก่อนที่สิ่งนั้นจะเปล่งแสง

"จงออกมาก็อปลินนักรบ!!"

โฮ้ก!!!!!!

เสียงร้องคำรามราวกับสัตว์ป่า เผยให้เห็นสรีระร่างกายของก็อปลินนักรบตัวนั้นอย่างเห็นได้ชัดมันมีรูปร่างสูง2เมตรและมีกล้ามเป็นมัดๆแต่ใบหน้าของมันถูกหน้ากากเหล็กครอบเอาไว้ราวกับถูกเวทย์ควบคุมใส่

"จัดการมันซะ!!!"

โฮ้ก!!!!!!

ก็อปลินตัวนั้นพุ่งปรี่เข้ามาหาเบนอย่างรวดเร็วและกำลังในจังหวะที่จะตัวของเบนนั้นเองหมัดของเบนก็พุ่งไปหามันด้วยความเร็วสูง

โฮ้ก-

ฝวั่บ!

ตู้ม!!!!!!!

การต่อยเพียงครั้งเดียวที่ลำตัวของมันทำให้ตัวของก็อปลินนักรบตัวนั้นปลิวกระเด็นจนไปติดกับผนังแน่นอนทั่วทั้งตัวของมันกลับแหลกระเอียดไม่มีชิ้นดี

ตอนนี้ทั้งผู้หญิงห้องขังได้แต่ตกตะลึงจนพูดไม่ออกอีกทั้งยังปลุกความหวังให้กับพวกเธอว่าชายคนนี้ไว้ใจได้โดยดูผ่านเพียงแค่การกระทำของเขาเท่านั้น

"น-นี่มันอะไรกัน!! ก็อปลินนักรบของข้า-

หมับ!!"

กร๊อบ!!

ระหว่างที่จอมเวทย์ก็อปลินกำลังตกตะลึงอยู่นั้นเบนได้เข้ามาจับหัวของมันพร้อมกับยกขึ้นมา

"อ้าก!! ปล่อยนะเว้ยไอ้มนุษย์ชั่วช้า!!"

จอมเวทย์ก็อปลินตัวนั้นด่าเบนพร้อมกับดิ้นไปดิ้นมา

"ทีแกยังทำแบบนั้นกับเผ่ามนุษย์ มันก็ชั่วช้าเหมือนกันไม่ใช่เหรอ!?"เบน

"หึ มนุษย์ผู้หญิงพวกนั้นน่ะข้าไม่สนหรอกว่าจะเป็นตายร้ายดียังไง เพราะมันเป็นแค่ของเล่นและสิ่งที่ไว้ใช้สืบพันธุ์สำหรับก็อปลินอย่างพวกข้าเท่านั้น!!"

เบนที่ได้ฟังแบบนั้นก็เงียบไปซักพักก่อนจะจ้องมองไปยังจอมเวทย์ก็อปลินพร้อมกับแสงสีแดงออกจากดวงตาทั้งสองข้ง

"ในเมื่อหัวของก็อปลินอย่างแกคิดแต่เรื่องแบบนั้นงั้นก็ตายซะ!!"เบน

"เห้ย! เดี๋ยว-

กร๊อบ!

โผล๊ะ!!!

หัวของจอมเวทย์ก็อปลินถูกบีบจนแตกราวกับทุบแตงโมจนแตกก่อนที่ร่างของจอมเวทย์ก็อปลินตัวนั้นจกตกลงกับพื้น

"เขาคนนั้นใช่มนุษย์แน่เหรอ!?"

อัศวินสาวเผ่ามนุษย์แมวมองไปที่เบนด้วยความหวาดกลัวนิดๆ

ไม่นานนักหลังจากที่เบนจัดการก็อปลินจนหมดก็มีแสงปรากฎต่อหน้าของเขาส่วนคนอื่นๆนั้นไม่เห็นแสงที่ปรากฎต่อหน้าเบนแต่อย่างใด

"เงิน1,000เรนี่กับยาเพิ่มพลังพิเศษชั่วคราว งั้นก็เก็บเอาไว้ในคลังมิติของระบบก่อนละกัน"เบน

ต่อมาเบนได้พาผู้หญิงทั้งหมดที่ถูกขังเอาไว้พาออกมาจากนอกถ้ำก่อนจะทำการระเบิดถ้ำ

ตู้ม

บรึ้ม!!!

เสียงระเบิดนั่นได้ส่งเสียงไปทั่วทั้งบริเวณจนทำให้กลุ่มคนกลุ่มหนึ่งได้ยินเข้า

"เห้ย! เสียงระเบิดนี่"

"มันดังมาจากทางนั้นรีบไปดูเร็ว!!"

ทางด้านของเบนเมื่อเขาเห็นว่าทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้วและเขากำลังจะรีบออกไปจากที่แห่งนี้อยู่นั่นจู่ๆ ผู้หญิงเผ่ามนุษย์แมวคนนั้นก็ได้รั้งตัวของเบนเอาไว้

"ค-คือว่า!!!"

ผู้หญิงเผ่ามนุษย์แมวคนนั้นพยายามจะพูดกับเบนแต่เบนก็พยายามเอามือดันออกไป

"ตอนนี้ผมกำลังจะกลับแล้ว ได้โปรดปล่อยผมเถอะครับคุณผู้หญิง!"เบน

"ไม่ได้ค่ะ คุณคือผู้มีพระคุณของดิฉัน ดิฉันไม่มีทางปล่อยคุณไปง่ายๆหรอก!"

ผู้หญิงเผ่ามนุษย์แมวคนนั้นพูดกับเบนพร้อมกับทำแก้มป่อง ทำให้เบนที่เห็นแบบนั้นก็จับหูผู้หญิงเผ่ามนุษย์แมวคนนั้นพร้อมกับลูบไปด้วย

"ว้าย!!"

ผู้หญิงเผ่ามนุษย์แมวตกใจกับสิ่งที่เบนทำก่อนจะปล่อยมือที่รั้งเบนไว้ แน่นอนว่าเบนไม่ปล่อยรอให้โอกาสหลุดรอดไปเขาจึงได้รีบวิ่งหนีออกมาจากตรงนั้นด้วยความเร็วสูง

"กลับมาเดี๋ยวนี้นะ จะทำแบบนี้แล้วหนีไปไม่ได้!!!!"

ผู้หญิงเผ่ามนุษย์แมวคนนั้นตะโกนด่าเบนพร้อมกับหน้าแดงไปด้วย

______________________________________

ตอนต่อไป วันเปิดเทอม

สาเหตุที่ไรท์หายตัวไปนาน

(สปอยตอนในอนาคตข้างหน้าของนิยายการเกิดใหม่ของจักรพรรดิ์เซียนในโลกยุคปัจจุบันที่มีเวทย์มนต์)

------------------------:เพจจร้า:-----------------------