เมื่อผมเกิดใหม่ในอีก40,0000ปีข้างหน้าในโลกเดิมแต่ทุกอย่างมันผิดเพี้ยนไปหมด

ลำดับตอนที่ #1 : การรุกรานของสิ่งมีชีวิตจากต่างมิติ

"ปี2050 มนุษย์อย่างพวกเราได้ค้นพบแร่ที่ให้พลังมหาสารเป็นอย่างมาก ซึ่งแน่นอนว่าศูนย์ปฎิบัติการที่สกัดแร่นี้ ตั้งอยู่ที่อ่าวไทย ทำไมถึงมาตั้งที่นี่น่ะเหรอก็เพราะว่า ที่นี่ถูกโอบล้อมด้วยประเทศไทย,เขมรและเวียดนามทำให้สามารถสอดส่องดูแลได้อย่างทั่วถึงแถมยังไม่มีสึนามิ,แผ่นดินไหวหรือเรือดำน้ำของศัตรูมาอีก อ๊ะลืมแนะนำตัวไปผมชื่อเก๋ง อายุ24ปี เป็นทหารที่เฝ้าอยู่ที่โรงงานแห่งนี้ซึ่งเงินเดือนโครตเยอะสุดๆสำหรับผมอ่ะนะส่วนคนอื่นก็บอกว่าน้อยหรือไม่ก็พอดีๆ ทำไมผมถึงคิดว่ามันเยอะน่ะเหรอก็เพราะว่า เมื่อก่อนผมเป็นเด็กกำพร้าและผมก็มีน้องสาวอยู่อีกคนด้วยแต่ว่าตอนนี้น้องสาวของผมเสียไปจากโรคไข้เลือดออก เพราะตอนนั้นพวกเราจนมากแทบไม่มีเงินไปซื้อข้าวหรือหาหมอเลยล่ะ แม่ของพวกเราที่เป็นเจ้าของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้ก็เสียใจกับการจากไปของน้องสาวของผมเช่นกัน เพราะเมื่อก่อนตอนที่เธอเห็นผมกับน้องผมถูกทิ้งอยู่หน้าสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า เธอก็ดูแลพวกเราเปรียบเสมือนลูกแท้ๆ พร้อมกับคนอื่นๆอีก10คนเช่นกัน ซึ่งพวกเขาต่างก็อายุน้อยกว่าผมทั้งนั้น ส่วนผมที่เป็นพี่ใหญ่สุดก็ได้หางานพิเศษทำพร้อมกับส่งตัวเองเรียนและส่งให้ทางบ้าน(สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า)ด้วย จนในที่สุดเมื่อผมอายุครบ21ปีผมก็ได้สมัครเข้าไปเป็นทหารเพราะเพื่อนของผมคนหนึ่งที่สนิทกันมาตั้งแต่สมัยเรียนแนะนำมา จากนั้นผมจึงได้หยิบรูปถ่ายใบหนึ่งขึ้นมาดูเป็นภาพที่ผมกับคนในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าถ่ายรูปพร้อมกันโดยมีแม่,น้องสาวและผมที่อยู่ตรงกลาง ผมจ้องไปที่รูปด้วยความสุขพร้อมกับมีคนหนึ่งมายืนอยู่ข้างๆผม"เก๋ง

"ไง ช่วงนี้อากาศดีเนอะว่ามั้ย"

"คนที่มายืนอยู่ข้างๆผมก็คือลิน เธอเป็นเพื่อนสมัยเรียนที่ผมสนิทกับเธอมากที่สุดและเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่ฉลาดที่สุดในโลก และที่สำคัญเธอเป็นลูกครึ่ง พ่อของเธอเป็นนักวิทยาศาสตร์ลูกครึ่งไทยญี่ปุ่นที่มีชื่อเสียงระดับโลก ส่วนแม่ของเธอก็เป็นนักวิทยาศาสตร์ที่มีชื่อเสียงในอเมริกา เรียกได้ว่าลินเกิดมาบนกองเงินกองทองเลยล่ะ แต่นิสัยของเธอต่างจากลูกคนรวยอื่นๆทั่วไป เพราะเธอชอบใช้ชีวิตของประหยัดไม่ใช้เงินฟุ่มเฟืยจนเกินไปไม่ชอบคนที่เห็นแก่ผลประโยชน์ของตน และที่สำคัญเธอชอบช่วยเหลือคนอื่นเวลากำลังลำบากเช่นผม แต่ผมก็ตอบปฎิเสธไปเพราะไม่อยากจะไปรบกวนการเงินของเธอ ผมกับลินเจอกันครั้งแรกเมื่อตอนเรียนอนุบาล ผมเป็นฝ่ายเข้ามาช่วยเธอในระหว่างที่เธอถูกพวกเด็กเปรตนั่นรุมแกล้งก็เลยโดนผมอัดสวนไปอยู่หลายหมัดและตั้งแต่นั้นมันก็ทำให้เราทั้งคู่เริ่มเป็นเพื่อนกันตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา" เก๋ง

"ว่าแต่เก๋งกำลังดูอะไรอยู่น่ะ?"

ลินถามด้วยความสงสัย

"พอดีกำลังดูรูปแห่งความทรงจำอยู่น่ะ"เก๋ง

อ๋อ เข้าใจล่ะ ว่าแต่ถ้างานเฝ้าเวรนายเสร็จเมื่อไหร่ก็มากินข้าวที่หน่วยซ่อมบำรุงยานพาหนะได้เลยนะเดี๋ยวชั้นเลี้ยงเอง"ลิน

"OK"เก๋ง

เวลาผ่านจนถึง5โมงเย็นในที่สุดก็ถึงเวลาที่ผมก็เลิกงานซักที จากนั้นผมก็ได้เดินที่หน่วยซ่อมบำรุงยานพาหนะตามที่ลินบอก เมื่อผมไปถึงก็พบกับลินที่กำลังเช็คปืนกลที่ติดตั้งบนรถถังM1A3 Abrams และที่สำคัญรถถังคันนี้ก็ต่างจากเจ้าA2ตรงที่ว่ามันใส่ระบบAI พร้อมกับระบบทำความสะอาดตัวเองและเกราะเคลือบแร่ที่มาจากดาวอังคารนั้นไปด้วยทำให้มันสามารถทนต่อแรงระเบิด100กิโลตันได้และมีระบบดีดตัวคนขับและออกจากรถอีกด้วย

"ไงลิน"เก๋ง

"โอ๊ะ มาพอดีเลยป่ะไปกินข้าวกัน งานฉันก็เสร็จพอดี"ลิน

จากนั้นลินและเก๋งก็ได้เดินไปที่โรงอาหารกันแต่ในระหว่างนั้นเองก็ได้มีเสียงสัญญานไซเรนดังขึ้น

หวอออ หวอออออ หวอออออ

"เกิดอะไรขึ้น!?"ลิน

"หรือว่าจะเป็นซึนามิ-

ประกาศๆขอให้พนักงานทุกคนใช้เครื่องไฮเปอร์ลูปหนีไปย้ำใช้เครื่องไฮเปอร์ลูปหนีไป ส่วนเจ้าหน้าที่ทุกนายให้มารับอาวุธย้ำอีกครั้งให้มารับอาวุธเพราะตอนนี้เรากำลังถูกโจมตีจากข้าศึกลึกลับ

นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นเนี่ย?"ลิน

"ช่างเถอะๆ ที่แน่ๆรีบไปเธอรีบไปที่ห้องศูนย์ปฎิบัติการก่อนเถอะเดี๋ยวชั้นไปเอาอาวุธก่อน"เก๋ง

"อ-อื้ม!!!"ลิน

เก๋งและลินต่างก็รีบไปทำหน้าที่ของตนเอง ทางด้านของเก๋งเขาวิ่งออกไปเอาอาวุธก่อนจะออกมาดูสถานการณ์ที่ข้างนอก ก่อนจะพบกับภาพที่ชวนตกตะลึงเมื่อพบว่าสิ่งที่โจมตีทั่วบริเวณรอบๆศูนย์ปฎิบัติการเป็นสิ่งที่ไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิต

"นั่นมันตัวบ้าอะไรวะใหญ่ชิบ!!!"

เก๋งตะโกนด้วยความตกใจ

"ทุกคนยิงมังกรตัวนั้นซะ!!!"

ตู้ม ตู้ม ตู้ม ตู้ม

ปั้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เปรี้ยงๆๆๆๆๆๆๆ

ผู้บัญชาการได้สั่งให้ทหารทุกนายยิงไปที่มังกรตัวนั้นอย่างดุเดือด แต่ทว่าไม่สามารถทำอะไรกับมังกรตัวนั้นได้แม้แต่รอยขีดข่วน 

"นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันวะขนาดระดมยิงเข้าไปหลาดนัดแล้วนะทำไมมันไม่เป็นอะไรเลย!"

เหล่าทหารต่างสนทนากันอย่างร้อนรนและหลบอยู่ข้างหลังรถถัง

ระหว่างนั้นเองก็ได้มีสิ่งหนึ่งที่คล้ายกับเรือเหาะบ้างก็คล้ายกับยานรบบินมาอยู่เหนือหัวของเหล่าทหารก่อนที่จะมีสิ่งมีชีวิตที่ไม่เคยเห็นมาก่อนซึ่งมีลักษณะคล้ายกับเผ่าพันธ์ในโลกแฟนตาซีลงมาเรือเหาะพร้อมกับยิงสิ่งที่คล้ายกับเวทย์ไปด้วย ทำให้ทำทหารแต่ละนายบาดเจ็บและล้มตายกันเป็นระนาว แต่ก็มีบางคนที่สามารถพยุงตัวเองและยิงพวกนั้นจนตายได้ก่อนจะสิ้นใจไป ส่วนเก๋งที่หลบอยู่ข้างหลังรถถังได้ถูกลำแสงที่จากเรือเหาะใส่รถถังจนรถถังระเบิดทำให้ทั้งต่างกระเด็นกันไปคนละทิศคนละทาง 

"อั่ก แค่กๆ บ้าจริง เราเสียรถถังไปแล้ว!!!"เก๋ง

"ยังมีปืนกลที่ติดบนป้อมใช้การได้อยู่รีบเข้าไปยิงเร็ว เดี๋ยวคุ้มกันให้!!!"ทหารคนอื่น

จากนั้นเก๋งก็ได้รีบวิ่งขึ้นไปบนป้อมรถถังพร้อมกับใช้ปืนm2 brawring ยิงกระหน่ำใส่เผ่าพันธ์แฟนตาซี

"ย้ากกกตายซะ!!!"

เปรี้ยงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ปั้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เหล่าเผ่าพันธ์แฟนตาซี เมื่อได้ถูกปืนกลยิงเข้ามาทำให้ร่างของมันเละขาดครึ่งไม่ต่างจากมนุษย์ ทำให้ทหารที่เหลือรอดต่างก็ช่วยระดมยิงกัน

ปั้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เปรี้ยงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

"นี่เมื่อไหร่กำลังเสริมจากแผ่นดินใหญ่จะมา!!!"เก๋ง

"กำลังเสริมงั้นเหรอ ตอนนี้ทางเรายังไม่สามารถติดต่อได้เนื่องจากสัญญาณถูกรบกวนน่ะ"ทหาร1

"ง-งั้นเหรอ!!!!"เก๋ง

เก๋งเข้าใจในสิ่งที่ทหารนายนั้นบอกมาจากนั้นยานอีกลำก็ได้บินโผล่หัวข้างบนพวกเขาพร้อมกับปล่อยลำแสงอะไรบางอย่างออกมา

"เห้ย นั่นมันอะไรน่ะ-

"ชิบหายแล้วไง มันกำลังส่งหน่วยทหารของพวกมันลงมา คราวนี้มาเป็นกองทัพเลยวุ้ย!!!"ทหาร1

"ไม่ได้การแล้ว ว่าแต่คลังอาวุธมีRPGไหม!?"เก๋ง

"มีสิ จะเอาไปยิงเรือเหาะมันที่กำลังส่งทหารลงมาใช่ไหมก็แล้วแต่นายเลย!!!"ทหาร1

โอเค งั้นก็ไปกันเถอะ!!"

"อื้ม!!!"เก๋ง

ทั้งคู่ได้รีบไปที่คลังอาวุธกันอย่างเร่งและเอาRPGมาได้สำเร็จ ระหว่างทางก็เจอกับศพของทหารและพนักงานบางคนที่ตายเกลื่อนอยู่เต็มพื้น พร้อมกับเผ่าพันธ์แฟนตาซีที่ดูแตกต่างจากตัวอื่น ตัวของมันสวมชุดเกราะที่ดูไม่ใช่ของที่ทำจากเหล็กซักนิด จากนั้นมันก็ได้ยิงลำแสงออกมาจากชุดที่มือของมันแต่เก๋งเเละทหารคนนั้นก็หลบได้พร้อมกับยิงไปที่มัน แต่ก็ไม่สามารถฆ่ามันได้เพราะชุดเกราะที่มันสวมใส่อยู่ 

"บ้าจริง ทำไมยิงมันไม่เข้าวะ!!!"ทหาร

"ลองใช้RPGยิงมันดูสิ!"เก๋ง

"เดี๋ยว เราเอามายิงยานมันนะมันจะไม่-

"ถ้าไม่ยิงเราทั้งได้ตายก่อนจะไปยิงยานพวกมันแน่!!!"เก๋ง

"อึ่ก ก็ได้!"เก๋ง

ทหารคนนั้นได้เอาRPGประทับที่บ่าของตัวเองพร้อมกับเหนี่ยวไกยิงRPGออกไป

กริ๊ก!

ฟู้วววววววววววว

ตู้มมมม!!!!

โฮ้ก!!!!!!

เผ่าพันธ์แฟนตาซีตัวนั้นได้ถูกRPGยิงเข้าใส่อย่างจังจนทำให้ตัวของมันกระเด็นจนติดผนังห้องจากนั้นก็เกิดการระเบิดจากภายในชุดที่มันสวมใส่ส่งผลให้มีกลิ่นไม่พึงประสงค์เล็ดรอดออกมาจนเก๋งและทหารคนนั้นต่างก็รีบวิ่งออกไปจากห้องทันทีก่อนที่ทั้งสองจะแยกกัน เก๋งได้วิ่งไปที่ห้องปฎิบัติการ โดยที่ในห้องนั้นได้เจ้าหน้าที่และนักวิทย์หลายคนประจำการอยู่

"นี่ติดต่อขอกำลังเสริมจากที่อื่นได้มั้ย!?"เก๋ง

"คือว่าทางเราไม่สามารถติดต่อขอกำลังเสริมจากที่อื่นได้เพราะสัญญาณขาดการติดต่อน่ะ"

"อย่างงั้นเองเหรอครับ ว่าแต่ลินเธออยู่ไหนครับ?"เก๋ง

"ดอกเตอร์ลินงั้นเหรอครับ ผมยังไม่เห็นเลยครับ"

"ว-ว่าไงนะ!!"เก๋ง

เก๋งที่ได้ยินแบบนั้นเขาก็ไม่รอช้าที่จะรีบไปช่วยลินเพื่อนสมัยเด็กของตัวเอง เก๋งวิ่งออกมาด้วยความรวดเร็วก่อนจะพบกับคราบเลือดที่เปรอะเปื้อนอยู่ตามรายทาง

"น-นี่มัน คราบเลือด!!"เก๋ง

เก๋งที่เห็นแบบนั้นเขาก็รีบวิ่งตามรอยเลือดนั่นไปก่อนจะพบกับลินที่กำลังถูกเหล่าเผ่าพันธ์แฟนตาซีรายล้อมตัวเธอเอาไว้

"ลิน!!!"เก๋ง

"เก๋ง!!"ลิน

เก๋งตะโกนออกไปจนเสียงนั่นได้ทำให้เผ่าพันธ์แฟนตาซีที่กำลังจะจัดการลินได้หันมาดูต้นตอที่เสียงที่ดังมาจากข้างหลังของมันก่อนจะพบกับเก๋ง

ฮู่ม!!!!

เผ่าพันธ์แฟนตาซีทุกตัวที่เห็นว่ามีคนมา พวกมันจึงได้เบี่ยงเบนความสนใจมายังเก๋งทันที

"รนหาที่ตายนักนะแก ลินหมอบลง!!!"เก๋ง

เก๋งตะโกนบอกลินให้หมอบลงพร้อมกับเล็งปืนมายังเผ่าพันธ์แฟนตาซีที่กำลังถาโถมเข้ามา

"ตายซะ!!"เก๋ง

ปั้งๆๆๆๆๆๆ

เก๋งยิงเผ่าพันธ์แฟนตาซีพวกนั้นอย่างไม่ลดละจนกระสุนปืนได้หมดลง ก่อนที่จะโยนปืนM4ลงบนพื้นพร้อมกับชักมีดทหารออกมา

ฉวัะ!!

กร๊าซ!!!

เผ่าพันธ์แฟนตาซีตัวหนึ่งที่ถูกเก๋งฟันใส่มันได้ร้องออกมาอย่างอิดโอยก่อนจะสิ้นใจไป แน่นอนว่าเผ่าพันธ์แฟนตาซีที่เหลือเมื่อเห็นแบบนั้นก็เริ่มไม่กล้าที่จะเข้าใกล้ตัวเก๋งมากขึ้นแต่เก๋งไม่คิดแบบนั้น เขาได้วิ่งเข้าไปปะทะกับเผ่าพันธ์แฟนตาซีกลุ่มนั้นตัวแล้วตัวเล่าจนเลือดสีแดงและสีเขียวของมันได้ติดตามเสื้อของเก๋งอยู่ทุกจุด

"เก๋งเป็นอะไรมากมั้ย!"ลิน

ลินถามอาการของเก๋งด้วยความเป็นห่วงแต่เก๋งกลับบอกว่าไม่เป็นอะไร

"ไม่เป็นไรหรอก ชั้นแข็งแกร่งจะตาย"เก๋ง

"ข-ขอบคุณนะที่มาช่วยชั้น"ลิน

"ฮ่าๆๆ ไม่เป็นไรหรอก ที่แน่กลับไปที่ห้องศูนย์ปฎิบัติการกันก่อนเถอะ"เก๋ง

"อื้ม"ลิน

จากนั้นทั้งคู่ก็มายังที่ห้องปฎิบัติการเพื่อเก็บงานวิจัยที่กำลังทดลองอยู่ แต่ในระหว่างนั้นเองเสียงวิทยุก็ดังขึ้น

แซ่ด..แซ่ด...ประกาศพวกเราคือกองกำลังนานาชาติและตอนนี้เราได้ปราบพวกมันลงได้แล้ว ขอย้ำเราปราบพวกมันได้แล้ว

"น-ในที่สุดก็ชนะแล้ว!!

"เย้"!!!

เหล่านักวิทย์ที่ได้ฟังข่าวจากวิทยุต่างก็ดีใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เก๋งและลินตอนนี้ทั้งคู่ต่างมองหน้าและยิ้มให้แก่กันก่อนที่ภาพจะตัดไปที่เหตุการณ์หลังจากที่ฝ่ายมนุษย์ได้ชนะสงครามครั้งแรกกับพวกต่างมิติ แน่นอนทั้งโลกคิดว่าการต่อสู้ได้จบลงแล้วแต่ทว่าพวกเขากลับคิดผิดอย่างมหันต์

การรบกับสิ่งที่มาจากต่างมิติในครั้งนี้ได้ทำให้จำนวนประชากรมนุษย์ตายไปกว่า10ล้านคน ซึ่งการตายด้วยจำนวนขนาดนี้ถือเป็นการสูญเสียที่มากพอตัว

ปี2053 สามปีหลังจากที่มนุษย์ได้ชนะกองทัพแฟนตาซี พวกเขาก็ได้ก่อตั้งองค์กรขึ้นซึ่งมีชื่อว่าองร์กรโมนาสและไม่นานนักพวกมันก็ได้บุกมาอีกครั้งโดยคราวนี้พวกมันได้พัฒนาพลังเวทย์ของพวกมันให้ก้าวหน้าขึ้นยิ่งกว่าเดิมและรวมถึงยังมีเผ่าพันธ์อื่นนอกเหนือจากเผ่าพันธ์แฟนตาซี พวกมันนั้นมีลักษณะคล้ายกับมนุษย์ผสมกับสัตว์นาๆชนิดและรวมไปถึงยังมีพวกที่มีหูยาวคล้ายกับพวกเอลฟ์ไม่มีผิด จนทำให้ฝ่ายมนุษย์ต่างล้มตายกันเป็นจำนวนมากและการต่อสู้ในครั้งนี้ Dr.ลินที่ซึ่งถือว่าเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่อายุน้อยและฉลาดที่สุดได้คิดค้นสุดยอดขึ้นและตั้งชื่อมันว่ากุญแจแห่งสวรค์ อาวุธพวกนี้จะมีลักษณะที่แตกต่างกันไปตามผู้ใช้งานมีรูปร่างเป็นปืนบ้าง ดาบบ้าง ธนูบ้าง ซึ่งอาวุธพวกนี้ถูกสร้างขึ้นมาจากแร่บนดาวอังคารและการจะใช้อาวุธพวกนี้นั้นต้องได้รับการตัดแต่งร่างกายเสียก่อนและได้รับการฉีดสารที่สกัดจากแร่พวกนั้นเพื่อปลุกพลัง แน่นอนว่าการทดลองนี้ถึงแม้จะพบกับความล้มเหลวอยู่บ้างแต่ก็สามารถสร้างสุดยอดทหารออกมาได้ซึ่งเก๋งก็เป็นคนแรกที่เข้ารับการทดลองของDr.ลินจนผ่านมันไปได้และสามารถต่อกรกับพลังเหนือธรรมชาติของเผ่าพันธ์พวกนั้นได้อย่างสบายๆซึ่งนั่นก็เป็นถือชัยชนะอีกครั้งของฝ่ายมนุษย์แต่ก็ต้องแลกกับจำนวนมนุษย์ที่ตายไปถึงสามร้อยล้านคนเลยทีเดียว

ปี2055 กองทัพแฟนตาซีได้บุกมาอีกครั้งคราวนี้วิทยาการของพวกมันกลับล้ำหน้าขึ้นกว่าเดิมหลายเท่าและยังมีสัตว์วิเศษและสัตว์ประหลาดตัวอื่นๆตามาด้วย ฝ่ายมนุษย์ได้พยายามทุกวิถีทางเพื่อปกป้องบ้านของตัวเองถึงขนาดใช้ระเบิดนิวเคลียร์ก็แล้วแต่จนแล้วจนรอดก็สามารถชนะพวกมันกลับไปได้แต่ก็ต้องพบกับความสูญเสียอย่างใหญ่หลวงเพราะจำนวนมนุษย์ที่ตายไปสูงมากถึงหนึ่งพันล้านคน

ปี2056 Dr.ลินได้สร้างระบบปัญญาประดิษฐ์อัจฉริยะขึ้นเพื่อให้ระบบปัญญาประดิษฐ์ทำนายเกี่ยวกับการบุกรุกของพวกต่างมิติที่บุกมายังโลกและการสิ้นสุดของสงคราม แต่คำตอบที่ได้รับกลับมานั้นทำให้ทุกคนทั่วทั้งโลกต่างวิตกกังวลกับสิ่งที่ระบบปัญญาประดิษฐ์นั้นได้ทำนายออกมา เพราะการบุกของพวกต่างมิตินั้นจะมีอยู่ด้วยกันถึง12ครั้ง และครั้งสุดท้ายนั้นจะมีสิ่งที่น่ากลัวกว่ากองทัพของเผ่าพันธ์แฟนตาซีอยู่หลายเท่า

ปี2058 กองทัพเอเลี่ยนได้บุกมาอีกครั้งและในคราวนี้วิทยาการของพวกมันได้ก้าวหน้าขึ้นไปอีกขั้นจนทำให้ฝ่ายมนุษย์ต้องสูญเสียประชากรโลกไปถึง30%

ปี2059 Dr.ลินได้พัฒนาชุดพาวเวอร์สูทสำหรับการรบออกมา ซึ่งมันจะดึงศักยภาพจากพลังของแร่ที่ได้ฉีดเข้าไปได้มากถึง100% และก็เป็นช่วงเวลาเดียวกันที่พวกเผ่าพันธ์แฟนตาซีได้บุกมาอีกครั้งและคราวนี้ฝ่ายมนุษย์ก็ได้ชัยไปอีกครั้งแต่จำนวนประชากรมนุษย์ที่มีอยู่กลับมีน้อยลงทุกที

ปี2060 กองทัพจากต่างมิติได้ยกกองทัพบุกมาอีกครั้งในจำนวนที่มากกว่าและมีเวทย์มนต์ที่ก้าวล้ำยิ่งกว่า คราวนี้ฝ่ายมนุษย์เริ่มเป็นฝ่ายที่เสียเปรียบแต่ถึงหยั่งงั้นก็สามารถชนะกองทัพจากต่างมิติเหล่านั้นได้แต่ในตอนนี้จำนวนมนุษย์กลับเหลือเพียงสองพันล้านคนเท่านั้น

ปี2062 ฝ่ายมนุษย์ได้ต่อสู้กับกองทัพจากต่างมิติมาแล้ว11ครั้งและในครั้งนี้ กองทัพจากต่างมิติไม่ได้บุกมาเหมือนคราวที่แล้ว แต่พวกนั้นกลับใช้พลังเวทย์แพร่เชื้อไวรัสที่มีสติปัญญาใส่มนุษย์และกว่าจะปราบลงได้มันก็ทำให้มีผู้เสียชีวิตเป็นจำนวนมากจนตอนนี้ทั้งโลกเหลือมนุษย์เพียงแค่2,000,000คนเท่านั้น

"อึ่ก ดอกเตอร์ลินครับ หนีไป!!"

นักวิทย์หนุ่มพยายามบอกให้ลินหนีไปเนื่องจากฝูงซอมบี้ได้เริ่มเข้ามาในห้องวิจัยของโมนาสแล้ว 

"ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวชั้นจะถ่วงเวลาเอาไว้เอง"ลิน

ลินพูดกับนักวิทย์หนุ่มพร้อมกับสวมชุดพาวเวอร์สูทที่ถูกออกมาแบบมาเป็นพิเศษสำหรับตัวเธอ ก่อนที่เธอจะพุ่งไปหาฝูงซอมบี้เหล่านั้นด้วยความเร็วสูงและเฉือนเหล่าซอมบี้จนขาดครึ่งไปหลายตัว

"ส-สุดยอด นี่น่ะเหรอชุดพาวเวอร์สูทที่ด็อกเตอร์ลินออกแบบมาเป็นพิเศษน่ะ"

นักวิทย์หนุ่มคนนั้นมองด้วยความตกตะลึงกับภาพตรงหน้า

ลินพยายามทุกวิถีทางเพื่อจัดการกับฝูงซอมบี้ที่กรูกันเข้ามาเป็นจำนวนที่ไม่อาจนับถ้วนและด้วยจำนวนที่มากขนาดนี้ ทำให้ชุดเริ่มมีประสิทธิภาพที่ลดลงแต่ลินก็ยังฝืนใช้ต่อจนร่างกายของเธอเริ่มรับไม่ไหวจนมีเลือดไหลออกมาจากปาก

สภาพร่างกายของลินในตอนนี้เริ่มแย่ลงไปเรื่อยๆบวกกับการทำงานอย่างหนักของเธอตลอดหลายปีที่ผ่านมาและการเข้าใกล้แร่จากดาวอังคารอยู่บ่อยๆยิ่งทำให้ร่างกายของเธอทรุดโทรมขึ้นไปอีก

ระหว่างที่ลินกำลังปกป้องฐานวิจัยอยู่นั้น เก๋งก็ได้เข้ามาช่วยเธอได้ทันเวลาพอดี

ย้าก!

ซุ่ม!!!

เปลวเพลิงจากดาบหรือกุญแจแห่งสวรรค์ได้แผดเผาสิ่งที่อยู่ตรงหน้าจนมอดไหม้เป็นตอนตะโกจนหมดสิ้นก่อนที่เก๋งจะรีบเข้าไปช่วยลินทันที

"ลินเป็นอะไรมั้ย!?"เก๋ง

"ม-ไม่เป็นไร-

แค่กๆ!

ลินพูดกับเก๋งไม่กี่คำก่อนที่เธอจะสลบไป

"ลิน!!"เก๋ง

การปราบพวกซอมบี้ในครั้งนี้ประสบความสำเร็จไปด้วยดีแต่ก็ต้องแลกมากับความสูญเสียที่ใญ่หลวงและจากการที่Dr.ลินใช้ชุดพาวเวอร์สูทจนเกินตัว ทำให้ทางองค์กรโมนาสต้องระงับการใช้ชุดพาวเวอร์สูทตัวนี้อย่างไม่มีกำหนดเนื่องจากDr.ลินถือเป็นบุคลากรที่ทรงคุณค่า หากเสียเธอไปนั่นก็เท่ากับฝ่ายมนุษย์ได้เสียไพ่ตายที่อยู่ในกำมือของตัวเองไป

ณ โรงพยาบาลของเมืองหลวงหรือที่มั่นสุดท้ายของมนุษย์ที่ได้ถูกสร้างขึ้นมาเป็นพิเศษ เพื่อป้องกันภัยอันตรายจากกองทัพเอเลี่ยน ตอนนี้ลินได้นอนอยู่บนเตียงของโรงพยาบาลในสภาพที่อิดโรยเนื่องจากการใช้ร่างกายที่มากไปของเธอ

"หลังจากตรวจอาการของด็อกเตอร์ลินดู พบว่าเธอแทบไม่ได้พักผ่อนเลยครับอีกทั้งค่าของสารจากแร่บนดาวอังคารก็เป็นจำนวนมากเลยครับ"หมอ

หมอแจ้งอาการของลินให้แก่เก๋งทราบและเดินออกจากห้องไป

เก๋งเดินเข้ามาหาลินที่นอนอยู่บนเตียงโรงพยาบาลก่อนที่เก๋งจะเอาดอกไม้ที่ลินชอบมาใส่แจกันไว้ข้างๆ

"อ่ะนี่ดอกไม้ที่เธอชอบ"เก๋ง

เก๋งพูดกับลินถึงแม้เธอจะนอนสลบอยู่ก็ตามหลังจากเก๋งใส่ดอกไม้ลงแจกันและก่อนที่เขาจะออกจากห้องพักฟื้นผู้ป่วยไปเก๋งก็ได้พูดกับลินประโยคหนึ่ง

"เดี๋ยวฉันจะมาเยี่ยมอีกนะ"เก๋ง

เก๋งพูดเสร็จเขาก็เดินออกจากห้องไป แต่ในขณะเดียวกันที่นิ้วชี้ของลินก็เกิดการขยับขึ้นมาเล็กน้อย

เก๋งได้มาที่แห่งหนึ่งซึ่งตรงหน้าของเขาเต็มไปด้วยป้ายหลุมศพจำนวนมาก เก๋งเดินมาหยุดอยู่ที่ป้ายหลุมศพแห่งหนึ่งพร้อมกับวางดอกไม้ข้างๆหลุมศพ

"สวัสดีครับแม่และก็ทุกคนด้วย"เก๋ง

เก๋งพูดกับป้ายหลุมศพที่อยู่ตรงหน้าซึ่งก็คือแม่เลี้ยงของเขาจากสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าและไม่ใช่มีแค่แม่ของเขาเท่านั้นแต่ก็มีเหล่าน้องๆของเขาที่ได้ตายจากสงครามในครั้งนี้ด้วย

ฟิ้ว....

สายลมพัดผ่านตัวเก๋งราวกับบอกเป็นนัยๆ เก๋งยืนนิ่งด้วยความสงบเป็นเวลา1นาทีก่อนที่ไม่นานนักจะมีสายติดต่อมากจากองค์โมนาส

"อืม ฉันรู้แล้วจะไปเดี๋ยวนี้แหละ"เก๋ง

เก๋งวางสายและรีบไปที่องค์กรโมนาสทันที

ตอนนี้สถานการณ์ภายในองค์กรโมนาสวุ่นวายเป็นอย่างมากเนื่องจากกองทัพจากต่างมิติได้บุกมาอีกครั้งแต่ครั้งนี้พวกมันได้บุกไปที่ดาวอังคารแทน ซึ่งดาวอังคารนั้นเป็นทรัพยากรที่สำคัญของฝ่ายมนุษย์เนื่องจากแร่ที่สกัดได้มานั้นมีความสำคัญเป็นอย่างมากในทุกๆด้าน ไม่รอช้าองค์กรโมนาสก็ได้ส่งทหารชั้นยอดไปที่ดาวอังคาร และเมื่อมาถึงที่ดาวอังคารพวกเขาก็สามาถจัดการกองทัพจากต่างมิติพวกนั้นได้อย่างไม่อยากเย็นนัก

"ในที่สุดก็ชนะแล้วโว้ย!!"

"เฮ้!!"

เสียงโห่ร้องด้วยความดีใจของเหล่าทหารที่ถูกส่งไปทำภารกิจได้ดังลั่นไปทั่วทั้งดาว

"ในเมื่อภารกิจของเราสำเร็จแล้ว พอกลับไปเมื่อไหร่เดี๋ยวค่อยไปกินเลี้ยงฉลองกัน"เก๋ง

"ได้เลย"

เก๋งที่เป็นหัวหน้าทีมได้พูดกับลูกทีมตัวเอง แต่ในระหว่างที่พวกเขากำลังจะกลับโลกอยู่อยู่นั้น จู่ๆก็มีบางสิ่งที่ทำให้พวกเขาทั้งหมดต้องหันหน้าไปดู

"เอาล่ะงั้นกลับกันเถอะ-

ครืน...

ทันใดนั้นพื้นดินบนดาวอังคารก็เกิดสั่นไหวขึ้นอย่างรุนแรง แน่นอนว่าสิ่งนี้ได้สร้างความตกใจให้แก่เก๋งและลูกทีมของเขาเป็นอย่างมาก

"นี่มันอะไรกัน? แผ่นดินไหว-

ซุ่ม!!!!

จู่ๆก็เกิดคลื่นพลังงานอะไรบางอย่างตรงหน้าพวกเขา ก่อนที่ไม่นานนักมันจะแปรเปลี่ยนสภาพกลายเป็นประตูมิติที่พวกเขาเคยเห็นอยู่บ่อยๆแต่ในครั้งนี้ประตูมิตินั้นมีความใหญ่โตเป็นอย่างมาก

"น-นี่มันอะไรกันเนี่ย ทำไมประตูมิตินี่ถึงได้ใหญ่ขนาดนี้!!"

หนึ่งในลูกทีมของเก๋งพูดออกมาด้วยความตกใจ

"ทุกคนเข้าประจำที่! เตรียมตัวปะทะกับสิ่งที่จะออกมาจากประตูซะ!!"เก๋ง

"ครับ/ค่ะ!"

ลูกทีมของเก๋งรับคำสั่งอย่างทันท่วงทีก่อนจะเรียกอาวุธของตัวเองออกมา

ครืน!!!

ไม่นานนักสิ่งมีชีวิตจากต่างมิติก็ได้ออกมาจากประตู ซึ่งแน่นอนว่ารูปร่างของมันนั้นมีความใหญ่โตเป็นอย่างมาก

(ไรท์:ใครเคยเล่นhonkai impactมาก่อนจะรู้)

"อ-อะไรกัน! ทำไมมันถึงมีรูปร่างคล้ายกับคนมากขนาดนี้ล่ะ!

หนึ่งในลูกทีมของเก๋งพูดออกมาด้วยความตื่นตกใจ

"ไม่ต้องสนใจ!!! เรามีหน้าที่แค่จัดการมันก็พอทุกคนลุย!!!

เหล่าทหารชั้นยอดทุกนายเมื่อได้รับคำสั่งทุกคนก็พุ่งไปยังสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ตัวนั้นทันที แต่ก่อนที่จะได้ไปถึงตัวจู่ๆสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ตัวนั้นก็ยืนแขนมาด้านหน้าพร้อมกับสบัดมือลงเพียงหนึ่งครั้ง

ครืน!!

จู่ๆทหารทุกนายที่พุ่งไปหาก็ถูกกดลงกับพื้นราวกับถูกอะไรมาทับตัวเอาไว้

"อ้าก!! นี่มันอะไรกันทำไมถึงขยับตัวไม่ได้!!!"

ทั้งเก๋งและลูกทีมของตัวเองต่างก็ถูกพลังของสิ่งมีชีวิตที่อยู่ตรงหน้า แน่นอนว่าพวกเขาพยายามขยับตัวแต่ก็ไม่สามารถกระเตื้องเลยซักนิดก่อนที่หนึ่งในลูกทีมคนหนึ่งจะถูกบีบจนร่างกายของเขาได้แหลกระเอียดไปต่อหน้าต่อหน้าต่อตาเก๋งและลูกทีมคนอื่นๆ

"ว-เวล!!!"เก๋ง

เก๋งตะโกนออกไปทั้งน้ำตาแต่ก็ไม่สามารถขยับไปไหนมาไหนได้และคิดว่านี่คือจุดจบของเขาแต่ทันใดนั้นเองก็มีลำแสงสีแดงพุ่งตรงมายังสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ตัวนั้นจนทำให้มันเกิดอาการบาดเจ็บไปชั่วขณะและมันก็ทำให้เก๋งและลูกทีมของเขาหลุดจากพลังของมัน

"นี่เราหลุดออกมาแล้วเหรอ!"เก๋ง

      เก๋งอุทานออกมาด้วยความตกใจก่อนที่เขาจะได้รับเสียงสัญญาณวิทยุสื่อสารที่ติดไว้ข้างๆหู

"นี่เก๋งได้ยินมั้ย!"ลิน

"ล-ลินนี่เธอฟื้นแล้วเหรอ!!"เก๋ง

       เก๋งเมื่อรู้ว่าลินได้ฟื้นขึ้นมาก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างมากแต่ก่อนที่จะได้พูดอะไรไปมากกว่านี้ ลินก็ได้พูดกับเก๋งต่อ

"ตอนนี้ชั้นได้งัดโปรเจคหนึ่งออกมาที่มีชื่อว่ามงกุฎแห่งสวรค์เพื่อที่จะเอาไว้ใช้ในสถานการณ์นี้โดยเฉพาะ-

แค่กๆ!!

"ลิน!!"เก๋ง

"ไม่เป็นไร นายรีบกลับมาที่โลกก่อนเถอะ"ลิน

      เมื่อลินบอกแบบนั้นกับเก๋งไปเก๋งก็ต้องทำตามที่ลินบอกไว้

"ทุกคนตอนนี้มันกำลังฟื้นฟูตัวเองอยู่ตอนนี้รีบหนีเร็ว!!!!"

"ครับ!/ค่ะ!!!"

      ลูกทีมทั้งหมดเมื่อได้รับคำสั่งก็รีบขึ้นยานไปทันที ไม่นานนักสิ่งมีชีวิตตัวนั้นก็ฟื้นฟูร่างกายของมันเรียบร้อยและก็เป็นช่วงเวลาเดียวกับมงกุฎแห่งสวรรค์เริ่มยิงอีกครั้งและทำแบบนี้ซ้ำไปเรื่อยๆพร้อมกับระเบิดนิวเคลียร์ที่ใช้จนหมดโลกพร้อมกับมงกุฎแห่งสวรรค์ได้เริ่มพังลงอย่างรวดเร็ว

"ดอกเตอร์คะ! ดาวเทียมได้พังไปแล้วแต่สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ตัวนั้นยังไม่ตายค่ะ!!

นักวิทยาศาสตร์หญิงคนนั้นตะโกนบอกลินด้วยความร้อนลนพร้อมกับนักวิทยาศาสตร์คนอื่นๆที่ได้แต่ยอมรับชะตากรรมของตัวเอง

"อึ่ก! เริ่มต้นโปรเจคArkเดี๋ยวนี้เลย-

แค่กๆ!!

ลินไอออกมาเป็นเลือดซึ่งบ่งบอกได้ว่าสุขภาพของเธอเริ่มแย่เข้าไปทุกที เพราะถึงยังไงเธอก็เป็นมนุษย์และด้วยความที่เธอทำงานตลอดจนแทบไม่ได้พักผ่อนอีกทั้งยังใกล้ชิดกับแร่จากดาวอังคารมานานทำให้ร่างกายของเธอตอนนี้เต็มไปด้วยสารพิษจากแร่จากดาวอังคารทั้งสิ้น

"เวลาของเราเริ่มเหลือน้อยเข้าไปทุกทีแล้ว คงมีแต่สิ่งนี้สินะที่จะสามารถบอกเก๋งได้"ลิน

ลินจับปากกาด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดที่ตัวเองมีเพื่อเขียนทุกสิ่งทุกอย่างลงไปในกระดาษพร้อมกับเลือดที่เริ่มไหลออกมาจากปากของเธอจนหยดลงบนกระดาษ

ทางด้านของเก๋งหลังจากที่กลับมายังโลกเก๋งก็ได้แยกย้ายกับทุกคนไปและรีบไปที่ศูนย์ปฎิบัติการทันทีและเมื่อไปถึง เก๋งก็พบว่านักวิทย์ทุกคนได้หายตัวไปแล้วแต่เก๋งไม่ได้สนใจมากนัก เก๋งรีบไปยังห้องควบคุมดาวเทียมและเมื่อเก๋งได้เปิดประตูห้องก็พบว่า ลินได้เสียชีวิตไปแล้ว

"ลิน!!!!!!"เก๋ง

เก๋งเห็นลินนอนอยู่บนพื้นพร้อมกับคราบเลือดที่เปรอะเปื้อนไปทั้งเสื้อผ้าของเธอ เก๋งไม่รอช้าเขาได้พยุงตัวของลินพร้อมกับเรียกลินไปด้วยแต่สิ่งที่ได้มาคือ ไร้วี่แววเสียงของลิน

"ไม่นะ ขอร้องล่ะอย่าเป็นอะไรเลยนะ!!"เก๋ง

เก๋งพยายามเขย่าตัวลินครั้งแล้วครั้งเล่าจนเมื่อเก๋งได้ลองจับเส้นชีพจรดูก็พบว่าชีพจรของลินได้หายไปแล้ว

        

"อึ่ก! บ้าเอ้ย!!!"เก๋ง

เก๋งในตอนนี้สติของเขาแทบจะหายไปในสิ้นเชิงทั้งความเสียใจ ความโกรธต่างรุมเร้าอยู่ในหัวของเขา แต่ก่อนจะเป็นแบบนั้นเก๋งก็ได้สังเกตุเห็นแผ่นกระดาษอันหนึ่งที่อยู่ข้างๆตัวลิน เก๋งหยิบมันขึ้นมาอ่านและพบว่าลินเป็นคนเขียนขึ้นมา

ตลอดชีวิตที่ผ่านมาขอบคุณมากเลยนะฉันดีใจจริงๆที่นายยอมเป็นเพื่อนกับฉันด้วยความจริงใจ ตั้งแต่เด็กฉันมักจะเจอกับคำหลอกหลวงคำโกหกและคำสบประมาทจากคนอื่นตลอดมีเพียงแค่นายและครอบครัวที่คอยอยู่เคียงข้างให้กำลังใจฉัน เวลาฉันเหงาหรือคิดถึงครอบครัวที่เสียไปก็มีนายที่คอยปลอบฉันอยู่ตลอดทั้งเป็นเพื่อนเล่นกับฉัน คอยช่วยเหลือฉันเวลามีเรื่องทุกข์ใจและมันทำให้หัวใจที่ว่างเปล่าของฉันได้รับการเติมเต็มอยู่เรื่อยๆจนฉันอยากจะบอกความรู้สึกที่แท้จริงออกไป แต่ด้วยหน้าที่การงานฉันต้องรับผิดชอบมันมากมายเหลือเกินทำให้พวกเราต้องห่างเหินกันมากขึ้น ฉันอยากจะบอกนายมาตลอดจริงๆว่า "ฉันรักนาย"

หลังจากที่เก๋งอ่านจบน้ำตาของเขาได้ไหลลงบนกระดาษพร้อมกับกำกระดาษใบนี้อย่างแน่นหนา เก๋งตั้งสติได้และอุ้มลิน

ออกมาจากมากด้านนอกศูนย์ปฎิบัติการ

ครืน!!!

ทันใดนั้นก็เกิดคลื่นช็อกเวฟขึ้นไปทั่วทั้งบริเวณ ซึ่งบ่งบอกได้ว่าสิ่งนั้นกำลังจะมา

ซู่ม!

เป็นอย่างที่เก๋งคิดไว้ สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่รูปร่างคล้ายมนุษย์ตัวนั้นได้เปิดประตูมิติเข้ามายังโลก พร้อมกับกองทัพจำนวนหลายตัวที่ไม่อาจจะนับได้หมด

เก๋งวางลินลงบนพื้นที่เต็มไปด้วยดอกไม้นานาชนิด ซึ่งที่แห่งนี้เป็นสวนดอกไม้ที่ลินได้ปลูกเอาไว้เป็นงานอดิเรกของเธอ

"ไว้ชั้นจัดการพวกนั้นเสร็จเมื่อไหร่ชั้นจะมาฝังเธอในสวนดอกไม้นี่แล้วกันนะลิน"เก๋ง

เก๋งพูดไปถึงแม้จะรู้ว่าไม่มีทางชนะได้ก็ตาม เก๋งได้หยิบอาวุธของแล้วชี้ไปยังกองทัพจากต่างมิติที่อยู่บนท้องฟ้า

"จะมากี่ตัวก็เข้ามาเลย!!! ชั้นนี่แหละจะฆ่าพวกแกให้หมด!!"

เก๋งกวัดแกว่งดาบของเขาไปยังศัตรูที่อยู่ด้านหน้าด้วยพลังทั้งหมดที่มีก่อนที่จะมีแสงสีขาวโผล่ออกมาจนบังร่างของเก๋งไว้จนเห็นแค่เพียงลางๆและนั่นก็เป็นจุดสิ้นสุดของอารยธรรมมนุษย์

ตัดกลับมาที่ห้องใต้ดินที่ยังไม่ถูกทำลายลง โปรเจคArkของดอกเตอร์ลินก็เริ่มทำงานทันทีหลังจากที่ดอกเตอร์ลินได้ตายไปและมันก็ทำได้เพียงแค่รอและหวังว่าจะมีใครมาเปิดใช้งานมัน

______________________________________

ตอนต่อไป อดีตและการพบพาน

ไรท:ถ้าใครที่อ่านและสงสัยว่าเนื้อเรื่องมันดูคุ้นๆจังนั่นก็หมายความว่ายินดีด้วยคุณเป็นแฟนพันธ์แท้เกมนั้น

อันนี้ไรท์รีใหม่เด้อเนื่องจากเนื้อหาและบทมันดูแปลกๆยังไงไม่รู้เลยรื้อเนื้อหาและเขียนใหม่เกือบยกเซ็ตเลย