เมื่อผมเกิดใหม่ในโลกคู่ขนาน+แฟนตาซีพร้อมกับพลังสุดโกง

ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้นของการไปต่างโลก

ในปี2030 จู่ๆก็มีก๊อตซิลล่าโผล่มาจากไหนก็ไม่มีใครทราบได้ มันได้ทำลายบ้านเรือนจนเสียหายทำให้มีประชากรตายไปกว่า100,000,000คน ถึงแม้ว่าทั้งโลกจะช่วยกันจัดการมันยังไงก็ไม่อาจทำอะไรมันได้และอาวุธทุกชนิดของมนุษย์ก็ไม่ระคายผิวของมันเลยซักนิด ทำให้ฝ่ายมนุษย์ได้จับมือกันจัดตั้งองค์กรโลกขึ้นโดยให้นักวิทย์ศาสตร์ทั่วโลกร่วมกันวิจัยอาวุธที่จะสามารถจัดการกับภัยร้ายได้จนในที่สุดก็สามารถสร้างสิ่งที่จะจัดการกับก็อตซิลล่าได้ที่เหลือก็แค่รอเวลาการปรากฎตัวของมันเท่านั้น

ปี2050เวลา22.00 น ณ มหาสมุทรแปซิฟิก

ทางรัฐบาลสหรัฐได้ส่งกองเรือจำนวน7ลำประกอบไปด้วยเรือบรรทุกเครื่องบิน1 เรือพิฆาต5ลำ เรือบรรทุกน้ำมัน1ลำ และยังมีเรือของทางประเทศไทยอีก3ลำที่ถูกส่งไปยังฮาวายเพื่อทำการติดตั้งอาวุธชนิดใหม่ให้กับตัวเรือ และขากลับทางสหรัฐได้ส่งกองเรือติดตามไปด้วยเพื่อป้องกันเหตุไม่คาดฝัน

ที่เรือของทางประเทศไทย มีทหารนายหนึ่งกำลังยืนจ้องมองผืนทะเลอันกว้างใหญ่ไพศาลในช่วงกลางคืนเขายืนอยู่ตรงนั้นอยู่เป็นเวลานานพร้อมกับดูรูปครอบครัวตัวเองไปด้วย

"นี่ก็ผ่านไป20ปีแล้วสินะ"

ชายคนนั้นจ้องมองดูรูปครอบครัวพลางนึกถึงอดีตไปด้วย

"ไงเบน!!"

ทหารคนหนึ่งเรียกชื่อของชายคนนั้นก่อนที่เจ้าตัวจะขานรับ

"มีอะไรเหรอสมิงค์?"เบน

"ยังจะเศร้าอยู่อีกเหรอนี่มันผ่านไปตั้ง20ปีแล้วนะ!"สมิงค์

"ก็มันยังลืมไม่ลงนี่หน่า ถ้าไม่เป็นเพราะไอ้ก็อตซิลล่านั่นชั้นคงไม่ต้องมาทำแบบนี้หรอก!"เบน

เบนตะโกนใส่เพื่อนตัวเองก่อนจะหยุดพร้อมกับขอโทษ

"โทษที ที่ชั้นควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้น่ะ"เบน

"ไม่เป็นไรหรอก เอาล่ะไปกินข้าวกันเถอะ"สมิงค์

จากนั้นทั้งคู่ก็ไปทานข้าวที่โรงอาหาร ก่อนที่ภาพจะตัดไปตอนที่สมัยเบนยังเป็นเด็กตอนนั้นเบนยังอายุแค่16ปี ในตอนนั้นเบนก็เป็นเด็กที่เหมือนกับเด็กทั่วๆไป แต่ความสามารถพิเศษของเบนก็คือการสร้างสิ่งประดิษฐ์อย่างพวกเครื่องกลและกลไกอันซับซ้อนของปืนและอาวุธประเภทต่างๆและรวมไปถึงความฝันของเบนที่อยากจะเป็นทหารช่างอีกด้วยเพราะชอบเครื่องจักรสงคราม

ในวันนั้นระหว่างที่เบนกำลังไปเที่ยวด้วยกันกับครอบครัว ซึ่งประกอบไปด้วยพ่อ แม่ พี่สาวและน้องสาวรวมถึงตัวเบน ระหว่างนั้นจู่ๆก็มีสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่งโผล่มาที่ตัวเมือง มันได้เผาทำลายทุกสิ่งทุกอย่างจนราบคาบ แน่นอนว่าครอบครัวของเบนก็โดนไปด้วย

"เบน หนีไป!!"

พ่อของเบนที่ติดอยู่ใต้ซากปรักหักพังพร้อมกับแม่ พี่สาวและน้องสาวทั้งสี่ต่างก็ติดอยู่ภายในนั้นในสภาพบาดเจ็บอย่างหนักและกระดูกแตกหลายที่ ยกเว้นเบนที่สามารถรอดจากซากปรักหักพังที่ถล่มลงมา

"ไม่! ผมจะไม่ทิ้งพ่อแม่พี่สาวน้องสาวไปเด็ดขาด!!"เบน

เบนตะโกนออกไปพร้อมกับพยายามดันแท่งปูนขนาดใหญ่ขึ้นมาแต่ด้วยแท่งปูนนั้นมันใหญ่เกินไปทำให้เบนไม่สามรถยกมันขึ้นมาได้

บรึ้ม!!

กร๊าซ!!!!

เสียงคำรามของสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ที่กำลังยืนอยู่ท่ามกลางมหนานคร ที่ตอนนี้เหลือเพียงแค่ซากปรักหักพังเท่านั้น สิ่งนั้นมันได้ทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางหน้ามันพร้อมกับพ่นลำแพงไปทั่วบริเวณ

ฟู่ว!!!

เครื่องบินรบหลายลำบินผ่านบนหัวมันไปพร้อมกับรถถัง ยานเกราะและทหารราบจำนวนหลายนายเคลื่อนทัพเข้ามาที่เมืองก่อนจะโจมตีสิ่งนั้น

ปั้งๆๆๆ

เปรี้ยงๆๆ!!!

ตู้มๆๆๆ!!!

แน่นอนว่าการโจมตีสิ่งนั้นไร้ผล แต่ถึงหยั่งงั้นทหารทั้งหมดก็ยังยิงต่อไปเรื่อยๆเพื่ออพยพพลเรือนที่ยังติดค้างอยู่

"ไอ้หนู! เป็นอะไรมั้ย!?"

ทหารนายหนึ่งเข้ามาหาเบนที่กำลังอยู่ในสภาพสิ้นหวัง และแน่นอนว่าทหารที่เข้ามาหาเบนไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นพ่อของสมิงค์นั่นเอง

"ช่วยด้วยครับ! ครอบครัวผมติดอยู่ข้างในผมพยายามแล้วแต่ยังเอาครอบครัวผมออกมาไม่ได้!!"เบน

ทหารคนนั้นหรือพ่อของสมิงค์มองไปยังซากปรักหักพัง

"งั้นเดี๋ยวลุงช่วยเอง!"

พ่อของสมิงค์พยายามดันแท่งปูนขนาดใหญ่ที่ถล่มลงมา แต่นอนว่าด้วยขนาดที่มันใหญ่เกินไปทำให้ไม่สามารถดันมันออกมาได้ และในระหว่างนั้นเองจู่ๆสิ่งชีวิตขนาดใหญ่ก็รวบรวมแสงอะไรบางอย่างไว้ในปากมันก่อนจะพ่นออกไปที่กลุ่มทหาร

กร๊าซ!!!

ฟู่ว!!!

ลำแสงนั่นพุ่งเข้าใส่กองทัพทหารที่อยู่เบื้องล่าง แน่นอนว่ากองทัพโดนทำลายอย่างง่ายดาย ก่อนที่ลำแสงนั่นจะไปที่ที่เบนอยู่

"บ้าเอ้ย! กองทัพโดนทำลายหมดแล้ว ต้องถอยแล้ว ไอ้หนูมานี่เร็ว!!"

พ่อของสมิงค์พยายามเรียกเบนที่ตอนนี้กำลังปกป้องครอบครัวตัวเองอย่างสุดชีวิตถึงแม้จะเป็นไปไม่ได้ก็ตาม

"ผมไม่ไป! ผมจะยืนอยู่ตรงนี้แหละ! ลุงหนีไปก่อนเลย!!"เบน

เบนตะโกนใส่พ่อของสมิงค์ และไม่กี่วิที่ลำแสงนั่นจะมาถึง พ่อของสมิงค์ก็ได้รีบดึงตัวของเบนมาหลบที่ท่อระบายน้ำก่อนที่ลำแสงนั่นจะกวาดทุกสิ่งอย่างที่อยู่บนพื้นไป

"ไม่!!!!!!!-

"เฮือก!!"เบน

เบนที่หลังจากทานข้าวเสร็จก็ได้ไปนอนที่ห้องของตัวเองก่อนจะตื่นขึ้นมาพร้อมกับเสียงเเจ้งเตือน

หวอ!

"ประกาศ ตอนนี้เรากำลังถูกก็อตซิลล่าโจมตี! ย้ำเรากำลังถูกก็อตซิลล่าโจมตี!!

เสียงประกาศของเจ้าหน้าที่เรือ ทำให้ทุกคนที่อยู่ในเรือต่างตื่นตระหนกก่อนจะรีบเข้าไปประจำการตรงที่ของตัวเอง

"ได้ยินแล้วใช่ไหมเบน!!"สมิงค์!

"แน่นอน ถึงเวลาที่ชั้นจะได้แก้แค้นมันซักที!!"เบน

เบนและสมิงค์ต่างรีบเข้าไปประจำการที่อาวุธตัวใหม่ที่พึ่งได้รับการติดตั้งมา อาวุธชนิดนี้มีรูปร่างคล้ายกับปืนเรลกันและมันสามารถสังหารศัตรูจากระยะไกลได้ถึง500กิโลเมตร และรวมถึงยังสามารถยิงได้เรื่อยๆโดยไม่ต้องพักปืนและยังมีระบบAIเข้ามาช่วยคำนวนระบบการยิงเพื่อให้มีความแม่นยำมากขึ้นและยังใช้กระสุนชนิดพิเศษที่สามารถเจาะเหล็กหนาถึงรวมถึงทังสเตนอย่างหนาได้30เมตร

ติ๊ง

ภาพโฮโลแกรมปรากฎขึ้นมาข้างๆปืนก่อนจะกลายเป็นเมนูต่างๆตรงหน้า

เบนได้เข้าไปคลิกยืนยันตัวตนจากนั้นปืนก็เข้าสู่โหมดพร้อมรบโดยมีaiเป็นผู้ช่วยในการยิง

"มันมาแล้ว!!"

ทันใดนั้นก็มีคลื่นขนาดใหญ่ตรงหน้าเรือก่อนที่จะมีหัวของสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่โผล่ขึ้นมา

กร๊าซ!!!

ก็อตซิลล่าส่งเสียงคำรามอีกครั้งในรอบ20ปี คราวนี้ตัวของมันกลับสูงขึ้นกว่าเมื่อก่อนถึง100เมตร ตัวของมันมีขนาดใหญ่จนเรียกได้ว่าทำเอาทหารทุกนายที่เห็นถึงกับอึ้งกับขนาดของมัน

"ท-ทำไมมันใหญ่ขนาดนี้วะ ชั้นจำได้ว่าตอนนั้นมันยังไม่ใหญ่เท่านี้เลยนิ!!"

หนึ่งในทหารอเมริกันพูดออกไปด้วยความสั่นเครือ

ทางด้านของเบนตอนนี้เขาพร้อมที่จะทำทุกสิ่งเพื่อสังหารสิ่งที่ฆ่าครอบครัวของเขา เบนได้หันปากกระบอกปืนไปทางก๊อตซิลล่าตัวนั้นและรอคำสั่ง

"เรือทุกลำยิงได้!!"

สิ้นเสียงคำสั่งเรือทุกลำก็ระดมทุกอย่างยิงใส่ทันที

ปั้งๆๆ

เปรี้ยงๆๆๆ

ตู้มๆๆๆ

ตอปิโด จรวดและปืนกลต่างระดมยิงใส่ก๊อตซิลล่าอย่างหนักหน่วง แต่ถึงหยั่งงั้นก็ไม่อาจยิงมันเข้าก่อนที่อาวุธชนิดใหม่ที่ถูกติดตั้งจะเริ่มใช้งาน

ซุ่ม!

ตู้ม!!!!

การยิงเพียงครั้งเดียวก็เกิดลำแสงที่ปลายกระบอกปืนก่อนจะส่งกระสุนออกไปด้วยความเร็วที่เร็วถึง20มัค

ตู้ม!!

กร๊าซ!!!

"เห้ย! เรายิงมันเข้าแล้ว!!"

ทหารที่อยู่บนเรือต่างโฮ่ร้องออกมาอย่างดีใจที่อาวุธที่ร่วมพัฒนามา20ปีสามารถทำบาดแผลให้กับมันได้ แน่นอนว่าเมื่อเห็นว่าได้ผลพวกเขาต่างก็ระดมยิงกันยกใหญ่

ซุ่ม!

ตู้มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!

กร๊าซ!!!

การระดมยิงเป็นไปอย่างต่อเนื่อง ตัวของก๊อตซิลล่าเองตอนนี้ตามตัวของมันเริ่มมีบาดแผลที่เยอะขึ้น

"ยิงเข้าไป อย่าหยุด!!"

ซุ่มๆๆๆๆ

ตู้มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!

ทุกฝ่ายต่างระดมยิงกันไม่หยุดไม่หย่อนแต่ทันใดนั้นเอง ตัวของก๊อตซลล่าเริ่มมีอาการคลุ้มคลั่งอย่างเห็นได้ชัดก่อนที่มันจะคำรามออกมาจนทหารทุกคนต้องปิดหู

กร๊าซ!!!!!!!

ก๊อตซิลล่าร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดก่อนที่มันจะเปลี่ยนร่างของมันเป็นร่างไฟทั้งตัว ซึ่งทำให้อูณหภูมิรอบๆร้อนขึ้นอย่างรวดเร็วก่อนที่เรือหนึ่งในนั้นจะเริ่มละลาย

"เห้ย บ-บ้าน่ามันเป็นไปไม่ได้-

ฟู่ว!!!!

ยังไม่ทันที่กัปตันเรือจะพูดจบ ร่างของเขาก็ถูกละลายไปพร้อมกับเรือและลูกเรือเกือบจะทั้งหมดก่อนจะจมลงสู่ทะเล

"บ้าเอ้ย เรือพิฆาตของอเมริกาจมไป1ลำแล้ว! รีบหาทางช่วยลูกเรือเร็วเข้า!!"

กัปตันเรือของกองทัพเรือไทยสั่งให้ลูกเรือรีบช่วยลูกเรืออเมริกา

ทางด้านของเบน เขาพยายามยิงปืนใส่ก๊อตซิลล่าตัวนั้นอย่างบ้าคลั่ง แน่นอนว่าคราวนี้อาวุธขนิดใหม่กลับถูกหลอมละลายไปกับไฟรอบๆตัวของก็อตซิลล่า

"บ้าเอ้ย ทำไมทำอะไรมันไม่ได้เลยวะ-

กร๊าซ!!!

ฟู่ว!!!

ซุ่ม!!!!!!!!!!!

ระหว่างที่เบนกำลังยิงใส่ก๊อตซิลล่าตัวนั้น จู่ๆมันก็พ่นลำแสงจากทางปากของมันจนไปโดนเรือที่เบนประจำการอยู่จนขาดครึ่ง ทำให้เศษชิ้นส่วนต่างๆปลิวกระจัดกระจายไปมาจนเสียบที่ขาและกลางท้องของเบน

ตู้ม!!

เคร้ง!!!

ฉึก!!

อ้าก!!!

"เบน!!"สมิงค์!

สมิงค์ที่ประจำการปืนอีกกระบอกได้รีบเข้ามาห้ามเลือดเพื่อนของตัวเองไว้ แต่ด้วยสภาพที่เบนโดนนั้นเบนรู้ได้ทันทีเลยว่าไม่น่าจะรอดไปถึงฝั่งแน่ๆ

"ประกาศๆ ตอนนี้เราจะทำการอพยพเนื่องจากสูญเสียคนมากเกินไป และทางองค์กรโลกจะมีการใช้ระเบิดนิวเคลียร์ที่ยิงจากดาวเทียม ฉะนั้นรีบไปขึ้นฮอให้เร็วที่สุด ย้ำ! รีบไปขึ้นให้เร็วที่สุด!"

เสียงประกาศตามสาย ได้ทำให้ทหารทุกนายต่างรีบวิ่งไปขึ้นฮอที่มีลักษณะ4ใบพัด ที่จอดรอให้ทหารขึ้นมาเพื่ออพยพ

"นายรีบขึ้นฮอไปซะ ไม่งั้นมันจะไม่ทันซะก่อน!!"เบน

เบนพูดกับสมิงค์ที่ตอนนี้กำลังพยายามจะแบกเพื่อนตัวเองที่บาดเจ็บอยู่

"ไม่ได้เด็ดขาด! ชั้นจะไม่ยอมทิ้งเพื่อนตัวเองไปง่ายๆหรอก-

"ไอ้โง่!!!"เบน

เสียงตะโกนด่าของเบนได้ทำให้สมิงค์หยุดชะงักไปชั่วขณะ 

"เบน!!?"สมิงค์

"นายรีบขึ้นไปซะ เพราะขืนแบกชั้นไปมันจะไม่ทันการเอาแถมตอนนี้ชั้นก็รู้ตัวแล้วว่าไม่มีทางรอดแน่ๆ ฉะนั้นไปซะ!! นี่ถือว่าเป็นคำขอสุดท้ายของชั้นแล้วกัน!!"เบน

สมิงค์ที่ได้ยินแบบนั้นก็พยายามกลั้นความรู้สึกตัวเองไว้ก่อนจะวิ่งไปที่ฮอที่กำลังจอดรออยู่

เบนในตอนนี้เขากำลังนอนอยู่กับพื้นพร้อมกับหยิบรูปครอบครัวขึ้นมาดู เป็นภาพที่เขาในตอนเด็กถ่ายรูปกับครอบครัวกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา

บนอวกาศตอนนี้หัวรบนิวเคลียร์ที่ติดตั้งบนดาวเทียมถูกบรรจุเสร็จสิ้น ก่อนที่มันจะถูกปล่อยออกไป

ซุ่ม!!

ฟู่ว!!!!

ตัดกลับที่เบน เขากำลังมองภาพการทำลายล้างของก๊อตซิลล่าที่กำลังทำลายทุกสิ่งอยู่บนผืนน้ำ มันได้พ่นลำแสงไปรอบๆบริเวณ เบนที่นอนอาบเลือดอยู่ก็ยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะกล่าวคำหนึ่งออกมา

"ถึงเวลาชำระแค้นของเราแล้วลาก่อน!!!"เบน

หลังจากที่เบนพูดเสร็จหัวรบนิวเคลียร์ก็พุ่งลงมาก่อนที่จะระเบิดทันที

ฟู่ว!!!

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ตู้ม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!..........

______________________________________

ตอนต่อไป การเกิดใหม่

นี่เป็นการรีไรท์ใหม่ที่เนื้อเรื่องเปลี่ยนไปนิดหน่อยแหะ แต่ก็เอาเถอะพอได้อยู่