เรื่องเล่าจากกาลเวลา

" สวัสดี "

ผมได้ตื่นขึ้นมาเพราะเสียงของใครสักคน


" นายเข้ามาที่นี้ได้ยังไงนะ "


ผมสายหัว เพราะไม่รู้เหมือนกันว่ามาได้ไง และที่นี้คือที่ไหน


" ที่นี้คือความว่างเปล่าของเส้นเวลานะ "


ความว่างเปล่าของเส้นเวลางั้นหรอ เอะ แต่ผมยังไม่ถามเลยนะ


" ไม่ต้องพยายามพูดหรอกนะ ที่นี้มันไม่มีอะไรเลย แม้แต่เสียงก็ไม่มี เพราะงั้นไม่ต้องพยายามหรอก บทบรรยายมันบอกฉันหมดแล้ว "


งั้นหรอ . . .


" งั้นจำอะไรได้บ้างรึเปล่าละ "


ผมจำได้แค่ว่าไปกงเหล้ากับเพื่อนพอแล้วนก็กำลังจะกลับแต่เหมือนโดนอะไรสักอย่างตีที่หัวแล้วสลบไป . . . ที่นี้อาจจะเป็นฝันก็ได้ ใช้แล้ว


" ไม่หรอกนี้ไม่ใช้มิติฝัน "


แต่นายอาจจะเป็นแค่จินตนาการของฉันก็ได้


" เฮ้อ~มันคงจะเชื่อเพราะงั้น "พอพูดเสร็จก็ตัดแขนอีกฝ่ายไปข้างนึง


ขะ แขนชั้น ทำอะไรเนี่ยแต่ไม่รู้สึกเจ็บเลยเพราะนี้เป็นความฝันสินะ


" อา ลืมไปเลยว่าที่นี่มันไม่มีอะไรงั้นคงต้องใช้วิธีอื่นแล้วละ " กระชากวิญญาณ


ทะ ทำอะไร นั้นคืออะไร อะ อาาาา ความเจ็บปวดนี้มัน


" มันคือ วิญญาณของนาย ถึงแม้ความเจ็บปวดทางกายภาพจะไม่ได้ผลในที่นี้ แต่กับวิญญาณก็ไม่แน่ ที่นี่เชื่อรึยัง "


ชะ เชื่อแล้วก็ได้ แต่ทำไมผมยังไม่ตายละ


" ก็บอกไปแล้วนิ ว่าที่นี้มันไม่มีอะไรเลยขนาดความตายก็ไม่มี "


แต่ตอนนั้นไม่ได้พูดถึงความตาย


" ห้ะ " 


หลบหน้าแบบกลัวๆ


" เอาละชั่งมันเถอะ จากที่ฉันลองตรวจสอบเมื่อกี้ ดูเหมือนนายจะถูกตรึงไว้ที่แห่งนี้ด้วยอะไรสักอย่างน้า~ ฉันแก้ไม่ได้ด้วยสิ จะพาออกก็ไม่ได้ด้วย "


ผมเห็นตุ๊กตากำลังครุ่นคิดอะไรสักอย่าง จากที่ผมได้ยินมามันคงจะน่ากลัวถ้าต้องติดอยู่ที่นี้คนเดียว ผมได้แต่หวังว่าเขาจะหาทางทำอะไรสักอย่าง แต่ลึกๆ แล้วผมก็หวังว่านี้ไม่ใช่ความจริง


" เอาละฉันมี สองทางเลือกให้ อย่างแรกจงอยู่ต่อไปและขึ้นเป็นพระเจ้า กับ ให้ฉันทำลายวิญญาณของนาย และนายก็จะสูนสลายไปตลอดการ 
ถึงแม้ตัวเลือกที่สองอาจดูน่ากลัวแต่มันอาจจะดีกว่าก็ได้นะ "


ผมนั้นครุ่นคิดอยู่สักพัก ก็ที่ผมจะตัดสินใจว่าจะเอาตัวเลือกแรกผมก็ส่งสัยว่า ผมสามารถเป็นพนะเจ้ายังไง


" ร่างกายนายจะดูดซับพลังงานของที่นี่ไปเรื่อยมันอาจจะใช้เวลาเป็นล้านล้านปีเป็นอย่างต่ำ "


เมื่อผมได้ยินดังนั้นก็ลังเลสักพักก่อนจะเลือกอย่างตัวเลือกแรก


" งั้นหรอ งั้นฉันก็จะช่วยนายเอง ฉันรู้ดีว่าการอยู่คนเดียวเป็นล้านล้านปี มันทำอะไรกับสติของเราได้บ้าง ฉัน โช ผู้ดูแลเสริมของเวลาทั้งหมด แล้วนายละ "


ผม . . . ผมชื่ออะไร ทำไมทำไม จำไม่ได้ . . .


" จำไม่ได้งั้นหรอ อืม. . . งั้น ชู เป็นไง ถ้าไม่ชอบชั้นก็จะเรียกนายเหมือนเดิม "


งั้นเรียกผมเหมือนเดิมเถอะ เดี๋ยวผมคิดเองมีเวลาอีกตั้งเยอะ


" อา. . .ดูเหมือนฉันต้องไปแล้วพอดีมีงานที่อื่นอีก แต่เดี๋ยวกลับมาไม่ต้องห่วง ไปละ "


อยู่ดีๆตุ๊กตา ไม่สิ โช ก็หายตัวไปแบบไร้ร่องรอย เขาบอกเดี๋ยวก็กลับมา เวลานี้มาคิดชื่อตัวเรารอดีกว่า

_____________จบ____________

อยากอ่านตอนไหนก่อนก็ได้นะ แต่บางตอนจะเชื่อมกัน ก็ดูบทข้างหน้าเอาละกัน