ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Shadow Stalker
ฝูงบิน C130 จำนวนมากมายกำลังบินเข้าสู่เขตพื้นที่ Vladivostok เสียงเครื่องยนต์ดังจนทำให้หูอื้อ ทหารราว 50 คนนั่งอยู่ในแนวที่นั่งผ้าใบที่พับได้ข้างๆผนังเครื่องบิน ผู้กอง David Emerson นั่งรออยู่อย่างเงียบๆ ปืน M16A2 พาดอยู่บนตักชองเขา หน้าของเขาตอนนี้พรางไปด้วยสีพรางสีขาวคล้ายๆกับชุดของพวกเขา เนื่องจากช่วงนี้ในโซเวียตยังเป็นฤดูหนาวอยู่ เขาค่อยๆนึกทบทวนภารกิจของเขาอย่างช้าๆ เขาต้องนำทหารโดดร่มลงหลังแนวรบหลักของข้าศึกที่ยึดพื้นที่บริเวณชายหาดเอาไว้ จากการประเมินกำลังแล้ว การต่อต้านค่อนข้างมาก แต่การโจมตีนั่นเริ่มต้นในเวลากลางคืนซึ่งก็เป็นจุดได้เปรียบสำหรับพวกเขาเลย
“3 นาทีถึงที่หมาย” นักบินพูดผ่านระบบสื่อสารภายในมา
“ทุกคน เตรียมตัวให้พร้อม อย่าลืมว่าก่อนมาที่นี่ พวกเขาได้บอกอะไรไว้บ้าง” Emerson กล่าวกับทหารของเขา
ไฟสีแดงติดขึ้นที่ท้ายเครื่องบินบริเวณท้ายเครื่อง ทหารทั้งหมดยืนขึ้นอย่างพร้อมเพรียงกัน Emerson ยืนรออยู่ข้างประตู แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เครื่องบินสั่นเล็กน้อย เขารีบมองออกไปและเห็นแสงวาบจากกระสุนต่อต้านอากาศยานยิงผ่านขึ้นมา เครื่องบินเริ่มเสียหลักแล้ว นักบินเปิดประตูท้ายในทันที
“ออกไปเร็ว เครื่องเราไม่สามารถทนทานได้นานนัก โดดไปเร็ว” ว่าแล้วไฟเขียวก็ติดขึ้น
Emerson ให้ทหารของเขาโดดออกไปทีละ 2 คนเป็นแถว แต่แล้วกระสุนชุดหนึ่งก็โดนเขาที่ปีกขวา เครื่องบินเอียงในทันที เขาเซและร่วงออกจากเครื่องบินในทันที เขาร่วงลงมาไม่ทันไร เครื่องยนต์ก็ระเบิดออกและฉีกปีกขวาของเครื่องบินออกเป็นชิ้นๆ ควันไฟลอยฟุ้งไปทั่วพื้นที่
Emerson ไม่รอช้ารีบดึงร่มฉับไว ร่มกระตุกเขาขึ้นไปเล็กน้อย เครื่องบินลำอื่นๆก็กำลังถูกระดมยิงเช่นเดียวกัน เขาร่อนผ่านดงกระสุนลงมายังพื้นหิมะที่ขาวโพลน เขาปลดร่มออกและมองไปรอบๆค้นหาทหารในหน่วยเดียวกันที่กระโดดลงมาใกล้ๆกัน เขาให้สัญญาณรวมกำลังอย่างรวดเร็ว แต่ดูเหมือนว่ากองกำลังทั้งหมดจะกระจายกันอย่างมาก ไม่มีทหารในเครื่องบินลำเดียวกับเขาเลยซักคน
“ผู้กองครับ เราจะทำไงต่อไปดีครับ” ทหารคนหนึ่งถามขึ้น
“เราจะทำการค้นหาและทำลายรถถังต่อต้านอากาศยานของมันแล้วโจมตีแนวป้องกันในบริเวณนี้ให้ราบ” ผู้กองตอบอย่างฉับไว “และเพื่อให้ได้ผลในการรบอย่างเต็มที่ เราจะต้องรวมกำลังกันก่อนที่มันจะตั้งตัวได้”
ฐานบัญชาการภาคสนามโซเวียต Vladivostok
นายพลของโซเวียตนั่งนิ่งอยู่ในบังเกอร์ ขีปนาวุธกระหน่ำยิงมาตลอดเวลา แต่ยังโชคดีที่มีระบบรบกวนการเล็งเป้าอยู่พอควร ทำให้ขีปนาวุธยิงได้ไม่แม่นยำ 100% ทหารมากมายกำลังวิ่งกันส่งรายงารนและวางแผนเตรียมการอย่างรีบร้อน แล้วทหารคนหนึ่งก็วิ่งมาหานายพลที่นั่งอยู่
“ท่านครับ มีรายงานมาว่ากองกำลังพลร่มของอเมริกันได้โดดร่มลงมาหลังแนวรบครับ”
“ฟังให้ดี เราจะส่งหน่วย Spets-Naz ที่เรามีไปไล่ล่าพวกมันให้หมด ฉันคาดว่าพวกมันจะต้องรบกวนการป้องกันของเรา เพื่อส่งฝูงบินเข้ามาอย่างแน่นอน” นายพลกล่าว
“ครับ” ทหารคนนั้นตอบแล้วรีบวิ่งออกไป
“ขอกำลังรถถังมาเสริมด้วย” นายพลสั่งอีกครั้งก่อนทหารคนนั้นจะออกจากบังเกอร์ไป ทหารคนนั้นพยักหน้าแล้ววิ่งลับตาไป
กองพัน Spets-Naz
“ฟังทางนี้สหายร่วมรบทั้งหลาย” นายทหารคนหนึ่งกล่าวขึ้น “พวกอเมริกันได้ส่งคนของพวกมันมาเหยียบย่ำดินแดนแม่ของพวกเรา พวกมันได้ย่ำยีสหายของเราจำนวนมากมายและทำลายผู้คนที่ขวางหน้า พวกมันจะทำลายครอบครัวพวกเราทุกคน ถ้าเราปล่อยให้มันเดินเพ่นพ่านต่อไป วันนี้มีแต่พวกเราเท่านั้นที่จะหยุดมันได้ ไปฆ่ามันให้หมด อย่าให้เหลือ” นายทหารคนนั้นชูกำปั้นขึ้น ทหารต่างพากันโห่ร้องอย่างห้าวหาญ
Emerson เดินอย่างเงียบเชียบไปตามแสงที่เขาเห็น แสงจากปืนต่อต้านอากาศยาน หลังจากเดินได้ซักพักใหญ่ รถถัง 2 คันก็ปรากฏต่อหน้า ดูเหมือนว่าจะเป็นรถถัง Shilka ที่มีปืนกลติดตั้งไว้ 4 กระบอก เสียงปืนเหล่านั้นดังมาเป็นจังหวะ รายรอบรถถังมีทหารราว 20 คนยืนเฝ้าอยู่
“ฟังนะทุกคน” ผู้กองพูดขึ้นแผ่วๆ “เราจะจัดการกับทหารเหล่านั้นด้วยอาวุธเบาและตามด้วยการติดระเบิดเข้ากับรถถังเหล่านั้นก่อนจะถอนตัวออกมา เริ่มโจมตีเมื่อฉันให้สัญญาณ”
เขารออยู่ชั่วครู่จนรถถังเริ่มยิงปืนชุดใหม่ จึงโบกมือ ทหารอเมริกันราว 10 คนต่างวิ่งออกไปอย่างเงียบเชียบและเริ่มกราดยิงใส่ทหารโซเวียตล้มลง ทหารที่ไม่ทันได้ตั้งตัวพยายามหันกลับมาต่อสู้แต่ก็สายเกินไป ทหารอเมริกันยิงทหารเหล่านั้นล้มลงไปนอนกับพื้นจนเกือบหมดและปะระเบิด C4 เอาไว้ที่ท้ายรถถังก่อนพากันหนีออกมา เมื่อออกมาห่างซักพักหนึ่ง Emerson ก็กดรีโมท รถถังทั้งคู่ระเบิดเป็นจุลในพริบตา
“เราอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้ว” Emerson บอกทหารของเขาพร้อมวิ่งนำออกไป
Vladimir Dilluchin โดดลงจากรถบรรทุกพร้อมกับทหารภายใต้การนำของเขา แล้วเขาก็เดินนำทหารเหล่านั้นลึกเข้าไปในป่าที่คาดว่ามีทหารอเมริกันโดดร่มลงมา ประกายไฟวาบอยู่บนฟ้าแสดงให้เห็นถึงตำแหน่งของรถถังต่อต้านอากาศยานที่มีอยู่ เครื่องบินหลายลำบินผ่านไป ล้วนแล้วแต่เป็นเครื่องบินข้าศึกทั้งสิ้น
หลังจากเดินมาได้ราวชั่วโมงเศษๆ เขาก็สังเกตเห็นเงาแปลกๆ เขารีบสั่งหยุดแล้วกราดสายตาไปรอบๆ เขาสังเกตเห็นเงาวิ่งผ่านไป เขารู้ทันทีว่าน่าจะเป็นทหารอเมริกัน เขาสั่งทหารให้เตรียมพร้อมด้วยสัญญาณมือแล้วเคลื่อนตัวผ่านเงาไม้ยามค่ำคืนไปเตรียมซุ่มโจมตี แล้วเขาก็ทำท่าให้ปาระเบิดมือ
ระเบิดมือลอยไปตกหน้ากลุ่มทหารเหล่านั้น ทหารเหล่านั้นหยุดชะงักและหาที่หลบทันที แต่ก็สายไป เสียงระเบิดดังขึ้น ทหาร 2-3 คนกระเด็นไป ทหารอีกส่วนหนึ่งพุ่งเข้าหาที่หลบและทหารโซเวียตก็เริ่มกราดกระสุนใส่ทหารพวกนั้น Dilluchin รีบทิ้งตัวลงหมอบและปาระเบิดไปอีกลูก เสียงปืนดังสนั่นหวั่นไหว ทหารเหล่านั้นเริ่มจะลดจำนวนลงที่ละนิด ทหาร Spets-Naz เริ่มอ้อมเข้าล้อมและกราดยิงถล่มที่มั่นของทหารข้าศึก ในเวลาไม่นาน ทุกอย่างก็สงบลง ทหารส่วนหนึ่งเข้าไปเคลียร์พื้นที่และพบศพทหารอเมริกัน 12 ศพ ขณะที่ทหารโซเวียตตายไป 2 และบาดเจ็บราว 10 คน
“3 นาทีถึงที่หมาย” นักบินพูดผ่านระบบสื่อสารภายในมา
“ทุกคน เตรียมตัวให้พร้อม อย่าลืมว่าก่อนมาที่นี่ พวกเขาได้บอกอะไรไว้บ้าง” Emerson กล่าวกับทหารของเขา
ไฟสีแดงติดขึ้นที่ท้ายเครื่องบินบริเวณท้ายเครื่อง ทหารทั้งหมดยืนขึ้นอย่างพร้อมเพรียงกัน Emerson ยืนรออยู่ข้างประตู แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เครื่องบินสั่นเล็กน้อย เขารีบมองออกไปและเห็นแสงวาบจากกระสุนต่อต้านอากาศยานยิงผ่านขึ้นมา เครื่องบินเริ่มเสียหลักแล้ว นักบินเปิดประตูท้ายในทันที
“ออกไปเร็ว เครื่องเราไม่สามารถทนทานได้นานนัก โดดไปเร็ว” ว่าแล้วไฟเขียวก็ติดขึ้น
Emerson ให้ทหารของเขาโดดออกไปทีละ 2 คนเป็นแถว แต่แล้วกระสุนชุดหนึ่งก็โดนเขาที่ปีกขวา เครื่องบินเอียงในทันที เขาเซและร่วงออกจากเครื่องบินในทันที เขาร่วงลงมาไม่ทันไร เครื่องยนต์ก็ระเบิดออกและฉีกปีกขวาของเครื่องบินออกเป็นชิ้นๆ ควันไฟลอยฟุ้งไปทั่วพื้นที่
Emerson ไม่รอช้ารีบดึงร่มฉับไว ร่มกระตุกเขาขึ้นไปเล็กน้อย เครื่องบินลำอื่นๆก็กำลังถูกระดมยิงเช่นเดียวกัน เขาร่อนผ่านดงกระสุนลงมายังพื้นหิมะที่ขาวโพลน เขาปลดร่มออกและมองไปรอบๆค้นหาทหารในหน่วยเดียวกันที่กระโดดลงมาใกล้ๆกัน เขาให้สัญญาณรวมกำลังอย่างรวดเร็ว แต่ดูเหมือนว่ากองกำลังทั้งหมดจะกระจายกันอย่างมาก ไม่มีทหารในเครื่องบินลำเดียวกับเขาเลยซักคน
“ผู้กองครับ เราจะทำไงต่อไปดีครับ” ทหารคนหนึ่งถามขึ้น
“เราจะทำการค้นหาและทำลายรถถังต่อต้านอากาศยานของมันแล้วโจมตีแนวป้องกันในบริเวณนี้ให้ราบ” ผู้กองตอบอย่างฉับไว “และเพื่อให้ได้ผลในการรบอย่างเต็มที่ เราจะต้องรวมกำลังกันก่อนที่มันจะตั้งตัวได้”
ฐานบัญชาการภาคสนามโซเวียต Vladivostok
นายพลของโซเวียตนั่งนิ่งอยู่ในบังเกอร์ ขีปนาวุธกระหน่ำยิงมาตลอดเวลา แต่ยังโชคดีที่มีระบบรบกวนการเล็งเป้าอยู่พอควร ทำให้ขีปนาวุธยิงได้ไม่แม่นยำ 100% ทหารมากมายกำลังวิ่งกันส่งรายงารนและวางแผนเตรียมการอย่างรีบร้อน แล้วทหารคนหนึ่งก็วิ่งมาหานายพลที่นั่งอยู่
“ท่านครับ มีรายงานมาว่ากองกำลังพลร่มของอเมริกันได้โดดร่มลงมาหลังแนวรบครับ”
“ฟังให้ดี เราจะส่งหน่วย Spets-Naz ที่เรามีไปไล่ล่าพวกมันให้หมด ฉันคาดว่าพวกมันจะต้องรบกวนการป้องกันของเรา เพื่อส่งฝูงบินเข้ามาอย่างแน่นอน” นายพลกล่าว
“ครับ” ทหารคนนั้นตอบแล้วรีบวิ่งออกไป
“ขอกำลังรถถังมาเสริมด้วย” นายพลสั่งอีกครั้งก่อนทหารคนนั้นจะออกจากบังเกอร์ไป ทหารคนนั้นพยักหน้าแล้ววิ่งลับตาไป
กองพัน Spets-Naz
“ฟังทางนี้สหายร่วมรบทั้งหลาย” นายทหารคนหนึ่งกล่าวขึ้น “พวกอเมริกันได้ส่งคนของพวกมันมาเหยียบย่ำดินแดนแม่ของพวกเรา พวกมันได้ย่ำยีสหายของเราจำนวนมากมายและทำลายผู้คนที่ขวางหน้า พวกมันจะทำลายครอบครัวพวกเราทุกคน ถ้าเราปล่อยให้มันเดินเพ่นพ่านต่อไป วันนี้มีแต่พวกเราเท่านั้นที่จะหยุดมันได้ ไปฆ่ามันให้หมด อย่าให้เหลือ” นายทหารคนนั้นชูกำปั้นขึ้น ทหารต่างพากันโห่ร้องอย่างห้าวหาญ
Emerson เดินอย่างเงียบเชียบไปตามแสงที่เขาเห็น แสงจากปืนต่อต้านอากาศยาน หลังจากเดินได้ซักพักใหญ่ รถถัง 2 คันก็ปรากฏต่อหน้า ดูเหมือนว่าจะเป็นรถถัง Shilka ที่มีปืนกลติดตั้งไว้ 4 กระบอก เสียงปืนเหล่านั้นดังมาเป็นจังหวะ รายรอบรถถังมีทหารราว 20 คนยืนเฝ้าอยู่
“ฟังนะทุกคน” ผู้กองพูดขึ้นแผ่วๆ “เราจะจัดการกับทหารเหล่านั้นด้วยอาวุธเบาและตามด้วยการติดระเบิดเข้ากับรถถังเหล่านั้นก่อนจะถอนตัวออกมา เริ่มโจมตีเมื่อฉันให้สัญญาณ”
เขารออยู่ชั่วครู่จนรถถังเริ่มยิงปืนชุดใหม่ จึงโบกมือ ทหารอเมริกันราว 10 คนต่างวิ่งออกไปอย่างเงียบเชียบและเริ่มกราดยิงใส่ทหารโซเวียตล้มลง ทหารที่ไม่ทันได้ตั้งตัวพยายามหันกลับมาต่อสู้แต่ก็สายเกินไป ทหารอเมริกันยิงทหารเหล่านั้นล้มลงไปนอนกับพื้นจนเกือบหมดและปะระเบิด C4 เอาไว้ที่ท้ายรถถังก่อนพากันหนีออกมา เมื่อออกมาห่างซักพักหนึ่ง Emerson ก็กดรีโมท รถถังทั้งคู่ระเบิดเป็นจุลในพริบตา
“เราอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้ว” Emerson บอกทหารของเขาพร้อมวิ่งนำออกไป
Vladimir Dilluchin โดดลงจากรถบรรทุกพร้อมกับทหารภายใต้การนำของเขา แล้วเขาก็เดินนำทหารเหล่านั้นลึกเข้าไปในป่าที่คาดว่ามีทหารอเมริกันโดดร่มลงมา ประกายไฟวาบอยู่บนฟ้าแสดงให้เห็นถึงตำแหน่งของรถถังต่อต้านอากาศยานที่มีอยู่ เครื่องบินหลายลำบินผ่านไป ล้วนแล้วแต่เป็นเครื่องบินข้าศึกทั้งสิ้น
หลังจากเดินมาได้ราวชั่วโมงเศษๆ เขาก็สังเกตเห็นเงาแปลกๆ เขารีบสั่งหยุดแล้วกราดสายตาไปรอบๆ เขาสังเกตเห็นเงาวิ่งผ่านไป เขารู้ทันทีว่าน่าจะเป็นทหารอเมริกัน เขาสั่งทหารให้เตรียมพร้อมด้วยสัญญาณมือแล้วเคลื่อนตัวผ่านเงาไม้ยามค่ำคืนไปเตรียมซุ่มโจมตี แล้วเขาก็ทำท่าให้ปาระเบิดมือ
ระเบิดมือลอยไปตกหน้ากลุ่มทหารเหล่านั้น ทหารเหล่านั้นหยุดชะงักและหาที่หลบทันที แต่ก็สายไป เสียงระเบิดดังขึ้น ทหาร 2-3 คนกระเด็นไป ทหารอีกส่วนหนึ่งพุ่งเข้าหาที่หลบและทหารโซเวียตก็เริ่มกราดกระสุนใส่ทหารพวกนั้น Dilluchin รีบทิ้งตัวลงหมอบและปาระเบิดไปอีกลูก เสียงปืนดังสนั่นหวั่นไหว ทหารเหล่านั้นเริ่มจะลดจำนวนลงที่ละนิด ทหาร Spets-Naz เริ่มอ้อมเข้าล้อมและกราดยิงถล่มที่มั่นของทหารข้าศึก ในเวลาไม่นาน ทุกอย่างก็สงบลง ทหารส่วนหนึ่งเข้าไปเคลียร์พื้นที่และพบศพทหารอเมริกัน 12 ศพ ขณะที่ทหารโซเวียตตายไป 2 และบาดเจ็บราว 10 คน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น