ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Uncovering
ชายวัยกลางคนในชุดเสื้อคลุมกันหนาวลายพรางหิมะกำลังเคลื่อนที่ฝ่าพายุหิมะไปอย่างคล่องตัว ด้วยอุปกรณ์ใหม่ของหน่วยข่าวกรองทำให้เขาสามารถทนอยู่ภายใต้อุณหภูมิต่ำๆโดยไม่สะทกสะท้านและยังสามารถพรางตัวจากเครื่องตรวจจับความร้อนไปได้ในตัวอีกด้วย นั่นก็คือชุดกันหนาวแบบพิเศษที่หุ้มด้วยผ้าโครเมียมซ้อนด้วยฉนวนความร้อน ภายในมีเครื่องทำความร้อนอยู่เพื่อทำให้ร่างกายอบอุ่น ผ้าโครเมียมจะปรับอุณหภูมิภายนอกของชุดให้เท่ากับอุณหภูมิอากาศ ฉนวนความร้อนจะป้องกันไม่ให้ความร้อนภายในไหลออกมาซึ่งจะส่งผลให้อุณหภูมิชุดเปลี่ยนไป
ชายคนเดิมหยิบกล้องส่องทางไกลออกมาและปรับอะไรเล็กน้อยก่อนส่องกราดออกไป สิ่งที่เขาเห็นคือภาพของค่ายทหารในรูปแบบคลื่นอินฟราเรด เบื้องหลังของค่ายทหารมีอะไรบางอย่างรูปร่างแปลกๆอยู่ เขาค่อยๆย่องเข้าไปใกล้ๆแล้วชักปืนพกเก็บเสียงออกมา ทันใดนั้นเองทหารกลุ่มหนึ่งก็เดินลาดตระเวนมาพร้อมสุนัขพันธุ์ Siberian Husky เขามองหาที่หลบทันควันเมื่อไม่เจอเขาจึงค่อยๆฝังตัวลงไปในกองหิมะอย่างไม่รอช้า เขาจ่อปืนไว้ในท่าเตรียมพร้อม ทหารเหล่านั้นเข้าใกล้มาเรื่อยๆ แล้วชุดลาดตระเวนก็เดินจากไป
Viper ถอนใจอย่างโล่งอก เขาเพิ่งรอดมาจากทหารลาดตระเวนได้อย่างหวุดหวิด มิฉะนั้นภารกิจของเขาอาจไม่สำเร็จ ต้องขอบคุณชุดพิเศษสำหรับภารกิจแบบนี้ที่ทางหน่วยข่าวกรองออกแบบให้ มันไม่เพียงเก็บความร้อนได้ แต่มันยังป้องกันกลิ่นได้ในระดับหนึ่ง บวกกับการที่เขาลุยหิมะมานานทำให้ไม่ค่อยมีกลิ่นแปลกปลอมตกค้างอยู่ เขาลุกขึ้นแล้วเดินต่อไป เมื่อเข้าใกล้ค่ายมากขึ้น ก็มีแสงไฟมากขึ้นเช่นกัน เขาพยายามหลีกเลี่ยงมันให้ได้มากที่สุด แต่ดูเหมือนว่าแสงไฟที่จ้ามากๆนั้นจะมาจากสิ่งที่รูปร่างแปลกๆที่เขาสังเกตเห็นและยังไม่อาจตีความได้ว่ามันคืออะไร ที่นั่นมีหอส่องไฟส่องเข้าหาสิ่งนั้นเต็มที่ เขาค่อยๆเดินอ้อมค่ายทหารมาและหยิบกล้องส่องทางไกลออกมาอีกครั้ง เขาปรับเป็นโหมดถ่ายรูปและรีบเก็บภาพก่อนจะเดินต่อไป
เขาเดินเข้าไปใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ด้วยความแปลกใจ สิ่งที่เขาเห็นนั้นไม่เหมือนสิ่งใดที่เขาเห็นมาก่อนในโลกนี้ ขนาดของมันก็ใหญ่ไม่ใช่เล่นเลย เขาถ่ายรูปมันอีก 2-3 ภาพ แล้วรีบไปถ่ายอีกมุมหนึ่ง เมื่อถ่ายรูปโดยคร่าวๆเสร็จเขาก็เก็บกล้องและเตรียมออกจากพื้นที่ แต่มีบางอย่างหยุดเขาไว้ก่อน
กลุ่มคนเดินออกมาจากสิ่งที่เขายังไม่แน่ใจว่าเป็นอะไร เขานับคนอย่างรวดเร็ว ปรากฏว่ามี 4 คน ทุกคนนั้นต่างสวมชุดป้องกันทั้งสิ้น พวกเขากำลังช่วยกันแบกอะไรบางอย่างออกมา มันเป็นวัตถุรูปร่างแปลกๆ พวกเขาเอามันไปวางไว้บนรถเข็นแล้วคนหนึ่งก็ถอดหมวกออกแล้วเข็นมันเข้าอุโมงค์กันหิมะแบบชั่วคราวที่ตั้งขึ้นเพื่อให้ทำงานได้สะดวกยิ่งขึ้นไป แต่ด้วยความไวของเขา เขาได้ถ่ายรูปไว้เรียบร้อยแล้ว
“คราวนี้ฉันคงต้องไปจริงๆละ” เขาคิดขณะที่พายุเริ่มซาลง
ก่อนที่เขาจะทันทำอะไร เสียงสุนัขเห่าก็ดังขึ้น ตามมาด้วยเสียงตะโกนและเสียงปืนกราดยิงเข้ามา เขาทิ้งตัวลงและชักปืนโดยสัญชาตญาณ เขาเล็งไปหาที่มาและยิงไป 3 นัด ทหารและสุนัขล้มลงหมดทันที แต่สัญญาณเตือนภัยดังขึ้นแล้ว ทหารจะกรูเข้ามาในไม่กี่วินาทีข้างหน้านี้แล้ว เขาออกวิ่งอย่างรวดเร็ว แผ่นติดรองเท้าทำให้เขาวิ่งได้โดยไม่จมลงไปในหิมะหนาและไม่ลื่นล้ม ระหว่างที่เขาวิ่ง เสียงปืนและเสียงกระสุนแหวกอากาศเข้ามาหาดังขึ้นมาเป็นระยะ หิมะรอบๆเขากระจายขึ้นเป็นบางครั้งเมื่อมีกระสุนมากระทบ เขายิงโต้ตอบไปพอสมควรโดยไม่ลดความเร็วในการวิ่งลงเลยแม้แต่น้อย เขาวิ่งมาถึงจุดที่เขาทิ้งยานพาหนะไว้ มันเป็นยานคล้ายๆ Hovercraft ซึ่งวิ่งได้ด้วยเบาะลม เขาติดเครื่องและออกตัวอย่างรวดเร็ว Hovercraft นั้นช่วยให้เขาเคลื่อนที่ได้โดนไม่ทิ้งรอยเอาไว้ ตอนขามาเสียงพายุหิมะกลบเสียงที่ดังของมันจนหมด แต่ขากลับเขาคงไม่มีทางเลือกมากนัก เสียงปืนยังคงดังอยู่ซักพักหนึ่งก่อนที่เขาจะนำหน้าคนเหล่านั้นไปไกลจนยากที่จะติดตาม
ชายคนเดิมหยิบกล้องส่องทางไกลออกมาและปรับอะไรเล็กน้อยก่อนส่องกราดออกไป สิ่งที่เขาเห็นคือภาพของค่ายทหารในรูปแบบคลื่นอินฟราเรด เบื้องหลังของค่ายทหารมีอะไรบางอย่างรูปร่างแปลกๆอยู่ เขาค่อยๆย่องเข้าไปใกล้ๆแล้วชักปืนพกเก็บเสียงออกมา ทันใดนั้นเองทหารกลุ่มหนึ่งก็เดินลาดตระเวนมาพร้อมสุนัขพันธุ์ Siberian Husky เขามองหาที่หลบทันควันเมื่อไม่เจอเขาจึงค่อยๆฝังตัวลงไปในกองหิมะอย่างไม่รอช้า เขาจ่อปืนไว้ในท่าเตรียมพร้อม ทหารเหล่านั้นเข้าใกล้มาเรื่อยๆ แล้วชุดลาดตระเวนก็เดินจากไป
Viper ถอนใจอย่างโล่งอก เขาเพิ่งรอดมาจากทหารลาดตระเวนได้อย่างหวุดหวิด มิฉะนั้นภารกิจของเขาอาจไม่สำเร็จ ต้องขอบคุณชุดพิเศษสำหรับภารกิจแบบนี้ที่ทางหน่วยข่าวกรองออกแบบให้ มันไม่เพียงเก็บความร้อนได้ แต่มันยังป้องกันกลิ่นได้ในระดับหนึ่ง บวกกับการที่เขาลุยหิมะมานานทำให้ไม่ค่อยมีกลิ่นแปลกปลอมตกค้างอยู่ เขาลุกขึ้นแล้วเดินต่อไป เมื่อเข้าใกล้ค่ายมากขึ้น ก็มีแสงไฟมากขึ้นเช่นกัน เขาพยายามหลีกเลี่ยงมันให้ได้มากที่สุด แต่ดูเหมือนว่าแสงไฟที่จ้ามากๆนั้นจะมาจากสิ่งที่รูปร่างแปลกๆที่เขาสังเกตเห็นและยังไม่อาจตีความได้ว่ามันคืออะไร ที่นั่นมีหอส่องไฟส่องเข้าหาสิ่งนั้นเต็มที่ เขาค่อยๆเดินอ้อมค่ายทหารมาและหยิบกล้องส่องทางไกลออกมาอีกครั้ง เขาปรับเป็นโหมดถ่ายรูปและรีบเก็บภาพก่อนจะเดินต่อไป
เขาเดินเข้าไปใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ด้วยความแปลกใจ สิ่งที่เขาเห็นนั้นไม่เหมือนสิ่งใดที่เขาเห็นมาก่อนในโลกนี้ ขนาดของมันก็ใหญ่ไม่ใช่เล่นเลย เขาถ่ายรูปมันอีก 2-3 ภาพ แล้วรีบไปถ่ายอีกมุมหนึ่ง เมื่อถ่ายรูปโดยคร่าวๆเสร็จเขาก็เก็บกล้องและเตรียมออกจากพื้นที่ แต่มีบางอย่างหยุดเขาไว้ก่อน
กลุ่มคนเดินออกมาจากสิ่งที่เขายังไม่แน่ใจว่าเป็นอะไร เขานับคนอย่างรวดเร็ว ปรากฏว่ามี 4 คน ทุกคนนั้นต่างสวมชุดป้องกันทั้งสิ้น พวกเขากำลังช่วยกันแบกอะไรบางอย่างออกมา มันเป็นวัตถุรูปร่างแปลกๆ พวกเขาเอามันไปวางไว้บนรถเข็นแล้วคนหนึ่งก็ถอดหมวกออกแล้วเข็นมันเข้าอุโมงค์กันหิมะแบบชั่วคราวที่ตั้งขึ้นเพื่อให้ทำงานได้สะดวกยิ่งขึ้นไป แต่ด้วยความไวของเขา เขาได้ถ่ายรูปไว้เรียบร้อยแล้ว
“คราวนี้ฉันคงต้องไปจริงๆละ” เขาคิดขณะที่พายุเริ่มซาลง
ก่อนที่เขาจะทันทำอะไร เสียงสุนัขเห่าก็ดังขึ้น ตามมาด้วยเสียงตะโกนและเสียงปืนกราดยิงเข้ามา เขาทิ้งตัวลงและชักปืนโดยสัญชาตญาณ เขาเล็งไปหาที่มาและยิงไป 3 นัด ทหารและสุนัขล้มลงหมดทันที แต่สัญญาณเตือนภัยดังขึ้นแล้ว ทหารจะกรูเข้ามาในไม่กี่วินาทีข้างหน้านี้แล้ว เขาออกวิ่งอย่างรวดเร็ว แผ่นติดรองเท้าทำให้เขาวิ่งได้โดยไม่จมลงไปในหิมะหนาและไม่ลื่นล้ม ระหว่างที่เขาวิ่ง เสียงปืนและเสียงกระสุนแหวกอากาศเข้ามาหาดังขึ้นมาเป็นระยะ หิมะรอบๆเขากระจายขึ้นเป็นบางครั้งเมื่อมีกระสุนมากระทบ เขายิงโต้ตอบไปพอสมควรโดยไม่ลดความเร็วในการวิ่งลงเลยแม้แต่น้อย เขาวิ่งมาถึงจุดที่เขาทิ้งยานพาหนะไว้ มันเป็นยานคล้ายๆ Hovercraft ซึ่งวิ่งได้ด้วยเบาะลม เขาติดเครื่องและออกตัวอย่างรวดเร็ว Hovercraft นั้นช่วยให้เขาเคลื่อนที่ได้โดนไม่ทิ้งรอยเอาไว้ ตอนขามาเสียงพายุหิมะกลบเสียงที่ดังของมันจนหมด แต่ขากลับเขาคงไม่มีทางเลือกมากนัก เสียงปืนยังคงดังอยู่ซักพักหนึ่งก่อนที่เขาจะนำหน้าคนเหล่านั้นไปไกลจนยากที่จะติดตาม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น