ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Retaliation
Dilluchin นั่งคุดคู้อยู่ในหลุมที่ทหารหน่วยของเขาขุดขึ้น เมื่อ 2 วันก่อนกองทัพโซเวียตล่าถอยจาก Vladivostok ทางศูนย์บัญชาการจึงวางแผนโต้ตอบทหารอเมริกัน เป้าหมายในวันนี้คือค่ายทหารที่สร้างขึ้นไม่นานมานี้ซึ่งอยู่ใกล้ๆกับหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ชาวบ้านได้ให้ข้อมูลกับทางทหารโซเวียตเป็นอย่างดี ทำให้การวางแผนเป็นไปด้วยดี ค่ายนี้จะถูกใช้งานเป็นเหมือนแนวระวังป้องกันส่วนหน้าของฐานหลัก บรรยากาศโดยรอบในตอนนี้นั้นค่อนข้างสลัวเนื่องจากหิมะกำลังโปรยลงมา พวกเขาจะรออีก 2-3 ชั่วโมงให้มันซาไปก่อนแล้วจึงจะทำการบุก ข้างๆ Dilluchin มีสิบโทคนหนึ่งนอนสูบบุหรี่อยู่ ตัวเขาสั่นเล็กน้อยเนื่องจากอากาศที่หนาว บุหรี่ดูเหมือนจะช่วยให้อุ่นขึ้นได้บ้าง ชุดที่หนานั้นก็ช่วยได้เช่นกัน เขาหวังว่าทหารอเมริกันจะเสียเปรียบจากความทนต่อภูมิอากาศ เพื่อที่พวกเขาจะได้เข้าโจมตีอย่างไม่ยากลำบากนัก
“นอนไม่หลับหรือครับ ผู้กอง” สิบโท Sergay Mirondev ถามขึ้น
“ฉันยังไม่ง่วงซักเท่าไร” Dilluchin ตอบไปเรียบๆ ในใจเขานั้นนึกถึงแต่สิ่งที่กำลังจะปะทุขึ้น
“งั้นผมพักก่อนละนะ” Mirondev กล่าวพร้อมตะแคงตัวไปอีกด้าน
Dilluchin ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อคลุมและหยิบช็อกโกแลตออกมา เขาสะบัดผ้าที่คลุมหลุมเล็กน้อยเพื่อไม่ให้น้ำหนักหิมะทับพวกเขาทั้งคู่จนแบนไป เขาเริ่มแกะห่อช็อกโกแลตอย่างระมัดระวังแล้วกัดมันไปทีละคำ เขากินมันไปประมาณ 1 ใน 4 แล้วห่อมันเก็บคืนที่เดิม เขายกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู เวลาตอนนี้คือตี 2 ครึ่ง ราวๆตี 5 พวกเขาจะเข้าตีค่ายของอเมริกัน พวกเขาควรจะเตรียมพร้อมให้เต็มที่ เขาพาดปืนให้ดีแล้วดึงหมวกลงมาบังตาพร้อมกับหลับตาลงช้าๆ เขาจะพักเอาแรงให้เต็มที่
ค่ายทหารอเมริกันตั้งอยู่บนเนินเตี้ยๆ ทางใต้ติดกับลำธารที่เย็นจนแข็ง ทางเหนือเป็นแนวป่าสนโปร่งๆ หมู่บ้านนั้นอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของค่าย ยามกลางคืนที่หิมะตกหนักเช่นนี้มีทหารเพียงบางส่วนที่กำลังเฝ้ายามตามจุดต่างๆในค่าย เหมาะอย่างยิ่งกับการโจมตีโต้ตอบ ทหารโซเวียตซุ่มอยู่ไม่ไกลจากค่าย Dilluchin ก้มตัวรอสัญญาณจากทางหัวหน้ากองพันอยู่กับทหารในกองร้อย ทันใดนั้นเองเสียงตี๊ดก็ดังขึ้นในหูฟังของเขา นั่นคือสัญญาณที่ได้ตกลงกันเอาไว้ให้เริ่มโจมตี
เขาโบกมือเป็นสัญญาณให้ยิงลูกระเบิดเข้าไปในค่าย ทหารส่วนหนึ่งที่ทำการเล็งไว้ก่อนแล้วยิงลูกระเบิดขนาด 40 มิลลิเมตรออกไปพร้อมกันทันที ลูกระเบิดตกตามซุ้มสำหรับทหารยามและระเบิดออก เมื่อทหารยามถูกเก็บไป ทหารในหน่วยของ Dilluchin ก็ลุกขึ้นและวิ่งเข้าโจมตีทันที เต็นท์วิทยุถูกยิงระเบิดขึ้นฉับพลัน เสียงปืนกราดยิงดังขึ้นทหารอเมริกันที่ยังไม่ทันตั้งตัวถูกยิงตายไปอย่างรวดเร็ว ทหาร Spets-Naz โยนระเบิดมือเข้าไปในเต็นท์ที่ทหารอเมริกันนอนอยู่ ทหารอเมริกันคนหนึ่งลุกขึ้นมาสู้ได้ทัน ทหารโซเวียต 2-3 คนถูกยิงล้มลงก่อนที่ทหารคนนั้นจะถูกเก็บ Dilluchin โยนระเบิดไปที่ลังกระสุน ในเวลาไม่กี่วินาที พื้นที่แถบนั้นก็ระเบิดและลุกติดไฟอย่างรุนแรง ทหารอเมริกันบางส่วนที่ตื่นขึ้นมาทันและรอดจากการโจมตีได้ร่นถอยไปทางหมู่บ้านอย่างรวดเร็ว
พลซุ่มยิงที่ซ่อนอยู่ใกล้ๆหมู่บ้านเริ่มสอยทหารที่ร่นถอยทีละคน ชาวบ้านที่นี่ได้เตรียมตัวไว้แล้วสำหรับการต่อสู้ของทหาร 2 ฝ่าย ตามผนังนั้นมีแผนโลหะและถุงทรายมาวางเรียงกันไว้ซึ่งปกคลุมด้วยหิมะหนา ชาวบ้านบางคนใช้ปืนพกช่วยยิงสนับสนุนทหารโซเวียตอย่างไม่รีรอ ทหารอเมริกันถูกเก็บจนหมดในเวลาไม่ถึงชั่วโมง
“ผู้กองครับ ผู้พันเรียกให้ไปหาครับ” พลวิทยุเรียก Dilluchin หลังจากเหตุการณ์สงบลง
Dilluchin เดินลุยหิมะกลับไปที่จุดรวมพลของกองพัน ผู้พันรูปร่างท้วมและไว้หนวดเคราเต็มที่กำลังรอเขาอยู่ใกล้ๆกับที่ตั้งปืนกลหนัก เขาตรงเข้าไปอย่างระมัดระวัง เขารู้สึกไม่ค่อยชอบผู้พันมากนัก ผู้พันคนนี้เพิ่งได้รับการเปลี่ยนมาทดแทนหลังจากคนเดิมตายไประหว่างการป้องกัน Vladivostok
“ผู้กอง ผมอยากให้คุณมาช่วยวางแผนการโจมตีขั้นต่อไป” ผู้พันกล่าว
ในไม่ช้าพวกเขาก็เดินมาที่ลังที่วางซ้อนๆกันไว้ซึ่งเอามาใช้เป็นโต๊ะชั่วคราว ถุงทรายวางเรียงไว้เป็นแถบป้องกันจุดที่เป็นที่วางแผนไว้อย่างแน่นหนา บนลังมีแผนที่เก่าๆแผ่นหนึ่ง ผู้พันชี้จุดสีแดงในแผนที่แล้วเอ่ยขึ้นว่า “จุดนี้เป็นจุดที่กองบัญชาการคาดว่าเป็นที่ตั้งปืนใหญ่ของอเมริกัน พรุ่งนี้เราจะทำการเคลื่อนพลเข้าประชิดและโจมตีตอนกลางคืน ผมอยากให้คุณช่วยวางแผนการเข้าตีจุดนั้น”
Dilluchin หยักหน้าช้าๆ และแล้วกระบวนการแบบเดียวกับที่เพิ่งจะจบไปก็เริ่มขึ้นใหม่ทั้งหมด
“นอนไม่หลับหรือครับ ผู้กอง” สิบโท Sergay Mirondev ถามขึ้น
“ฉันยังไม่ง่วงซักเท่าไร” Dilluchin ตอบไปเรียบๆ ในใจเขานั้นนึกถึงแต่สิ่งที่กำลังจะปะทุขึ้น
“งั้นผมพักก่อนละนะ” Mirondev กล่าวพร้อมตะแคงตัวไปอีกด้าน
Dilluchin ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อคลุมและหยิบช็อกโกแลตออกมา เขาสะบัดผ้าที่คลุมหลุมเล็กน้อยเพื่อไม่ให้น้ำหนักหิมะทับพวกเขาทั้งคู่จนแบนไป เขาเริ่มแกะห่อช็อกโกแลตอย่างระมัดระวังแล้วกัดมันไปทีละคำ เขากินมันไปประมาณ 1 ใน 4 แล้วห่อมันเก็บคืนที่เดิม เขายกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู เวลาตอนนี้คือตี 2 ครึ่ง ราวๆตี 5 พวกเขาจะเข้าตีค่ายของอเมริกัน พวกเขาควรจะเตรียมพร้อมให้เต็มที่ เขาพาดปืนให้ดีแล้วดึงหมวกลงมาบังตาพร้อมกับหลับตาลงช้าๆ เขาจะพักเอาแรงให้เต็มที่
ค่ายทหารอเมริกันตั้งอยู่บนเนินเตี้ยๆ ทางใต้ติดกับลำธารที่เย็นจนแข็ง ทางเหนือเป็นแนวป่าสนโปร่งๆ หมู่บ้านนั้นอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของค่าย ยามกลางคืนที่หิมะตกหนักเช่นนี้มีทหารเพียงบางส่วนที่กำลังเฝ้ายามตามจุดต่างๆในค่าย เหมาะอย่างยิ่งกับการโจมตีโต้ตอบ ทหารโซเวียตซุ่มอยู่ไม่ไกลจากค่าย Dilluchin ก้มตัวรอสัญญาณจากทางหัวหน้ากองพันอยู่กับทหารในกองร้อย ทันใดนั้นเองเสียงตี๊ดก็ดังขึ้นในหูฟังของเขา นั่นคือสัญญาณที่ได้ตกลงกันเอาไว้ให้เริ่มโจมตี
เขาโบกมือเป็นสัญญาณให้ยิงลูกระเบิดเข้าไปในค่าย ทหารส่วนหนึ่งที่ทำการเล็งไว้ก่อนแล้วยิงลูกระเบิดขนาด 40 มิลลิเมตรออกไปพร้อมกันทันที ลูกระเบิดตกตามซุ้มสำหรับทหารยามและระเบิดออก เมื่อทหารยามถูกเก็บไป ทหารในหน่วยของ Dilluchin ก็ลุกขึ้นและวิ่งเข้าโจมตีทันที เต็นท์วิทยุถูกยิงระเบิดขึ้นฉับพลัน เสียงปืนกราดยิงดังขึ้นทหารอเมริกันที่ยังไม่ทันตั้งตัวถูกยิงตายไปอย่างรวดเร็ว ทหาร Spets-Naz โยนระเบิดมือเข้าไปในเต็นท์ที่ทหารอเมริกันนอนอยู่ ทหารอเมริกันคนหนึ่งลุกขึ้นมาสู้ได้ทัน ทหารโซเวียต 2-3 คนถูกยิงล้มลงก่อนที่ทหารคนนั้นจะถูกเก็บ Dilluchin โยนระเบิดไปที่ลังกระสุน ในเวลาไม่กี่วินาที พื้นที่แถบนั้นก็ระเบิดและลุกติดไฟอย่างรุนแรง ทหารอเมริกันบางส่วนที่ตื่นขึ้นมาทันและรอดจากการโจมตีได้ร่นถอยไปทางหมู่บ้านอย่างรวดเร็ว
พลซุ่มยิงที่ซ่อนอยู่ใกล้ๆหมู่บ้านเริ่มสอยทหารที่ร่นถอยทีละคน ชาวบ้านที่นี่ได้เตรียมตัวไว้แล้วสำหรับการต่อสู้ของทหาร 2 ฝ่าย ตามผนังนั้นมีแผนโลหะและถุงทรายมาวางเรียงกันไว้ซึ่งปกคลุมด้วยหิมะหนา ชาวบ้านบางคนใช้ปืนพกช่วยยิงสนับสนุนทหารโซเวียตอย่างไม่รีรอ ทหารอเมริกันถูกเก็บจนหมดในเวลาไม่ถึงชั่วโมง
“ผู้กองครับ ผู้พันเรียกให้ไปหาครับ” พลวิทยุเรียก Dilluchin หลังจากเหตุการณ์สงบลง
Dilluchin เดินลุยหิมะกลับไปที่จุดรวมพลของกองพัน ผู้พันรูปร่างท้วมและไว้หนวดเคราเต็มที่กำลังรอเขาอยู่ใกล้ๆกับที่ตั้งปืนกลหนัก เขาตรงเข้าไปอย่างระมัดระวัง เขารู้สึกไม่ค่อยชอบผู้พันมากนัก ผู้พันคนนี้เพิ่งได้รับการเปลี่ยนมาทดแทนหลังจากคนเดิมตายไประหว่างการป้องกัน Vladivostok
“ผู้กอง ผมอยากให้คุณมาช่วยวางแผนการโจมตีขั้นต่อไป” ผู้พันกล่าว
ในไม่ช้าพวกเขาก็เดินมาที่ลังที่วางซ้อนๆกันไว้ซึ่งเอามาใช้เป็นโต๊ะชั่วคราว ถุงทรายวางเรียงไว้เป็นแถบป้องกันจุดที่เป็นที่วางแผนไว้อย่างแน่นหนา บนลังมีแผนที่เก่าๆแผ่นหนึ่ง ผู้พันชี้จุดสีแดงในแผนที่แล้วเอ่ยขึ้นว่า “จุดนี้เป็นจุดที่กองบัญชาการคาดว่าเป็นที่ตั้งปืนใหญ่ของอเมริกัน พรุ่งนี้เราจะทำการเคลื่อนพลเข้าประชิดและโจมตีตอนกลางคืน ผมอยากให้คุณช่วยวางแผนการเข้าตีจุดนั้น”
Dilluchin หยักหน้าช้าๆ และแล้วกระบวนการแบบเดียวกับที่เพิ่งจะจบไปก็เริ่มขึ้นใหม่ทั้งหมด
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น