ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Night 3
คำเตือน ตอนต่อไปนี้มีความยาวและหวานเกินกว่า 2 ตอนที่ผ่านมา อาจมีภาพตัวอักษรหรือเนื้อหาที่ผิดไปบ้างก็ขออภัยในการอ่านชม ผู้ชมที่ต้องการอ่าน โปรดใช้ความฟินในขณะรับชม อิอิ^^
ื
Night 3
ตึก ตึก ตึก
แอ้ด
ตุ้บ
ไมค์หย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ พัดลมตัวเดิมยังคงหมุนสร้างความเย็นต่อไป ทั้งๆที่ตอนนี้เขาหนาวจะตายอยู่แล้ว
อากาศในประเทศอังกฤษลดต่ำลงโดยเฉพาะเวลากลางคืนไปจนถึงช่วงรุ่งสาง
ตอนนี้อากาศประมาณ16-18°C เขาจึงหันหน้าพัดลมไปทางอื่น
พัดลมอะไรไม่มีสวิตช์เนี่ย?
วันนี้ไมค์จึงสวมเสื้อกันหนาวแขนยาวสีดำตัวหนามาป้องกันอากาศหนาวเย็นถึงแม้ อีกไม่นานห้องนี้จะรอนระอุสำหรับเขาก็ตาม
"ฮ่า----"
ไมค์พ่นลมหายใจ ใส่มือที่เย็นจนชา และถูมือไปมาเพื่อสร้างความอบอุ่น
00:00 am night 3
กริ๊ก!
เสียงนาฬิกาบอกเวลาเที่ยงคืนทำให้ไมค์หันไปสนใจ แต่เมื่อเขาหันกลับมา เข้าก็พบถ้วยคัพเค้กทับกระดาษโน้ตอีกครั้ง
'วันนี้คุณไมค์น่ารักจัง~
เสื้อกันหนาวเข้ากับคุณไมค์ดีนะครับ
คุณไมค์~ มาเล่นกันเถอะ~
Chica+Foxy+Bonnie'
ไมค์อ่านข้อความ
ข้อความเหล่านี้ทำให้เข้ากุมขมับ
เขาเองก็ไม่ได้อยากหน้าหวานแบบนี้หรอกนะ แต่เขามาทำงานรุธ ไม่ได้มาเล่น...
ตึก! ตึก! ตึก!
ปัง! ปึ่ง! ปึ่ง! ปึ่ง!
ไมค์กดปิดประตูทัน เข้าใช้เวลาสนใจกับกระดาษโน้ตมากเกินไป จนลืมดูกล้องวงจรปิด!
แต่โชคดีที่ปิดทัน ทำให้ฟ็อกซี่เข้ามาไม่ได้
ไมค์อยู่ที่นี่มา 2 คืน ก็เริ่มค้นกับระบบ และการขยับของตุ๊กตา
บอนนี่มัก teleport และเข้ามาฝั่งซ้าย
ชิกก้า มักเดินไปห้องน้ำ,ห้องครัว และเข้ามาฝั่งขวา
ฟ็อกซี่มาพร้อมกับเสียงวิ่งทางฝั่งซ้าย
แต่เฟรดดี้...
"แอ้~ แอ้~ แอ้!~!"
ไมค์หันหลังมาทางประตูฝั่งขวา เจ้าหุ่นเฟรดดี้ก็เข้าจู่โจม jumpscare เต็มหน้า ไมค์นัยตาเบิกกว้าง สติค่อยๆเลือนหายไป
ตุ้บ
ร่างของไมค์ร่วงลงบนพื้น ด้วยความตกใจที่ถูกหลอก
4:00 am night 3 Battery 12%
"อ...อือ"เปลือกตาของไมค์ขยับช้าๆ พร้อมๆกับกล้ามเนื้อมือที่เริ่มขยับ ไมค์มองไปรอบๆ อย่างงงๆ ว่ากลับมานั่งบนเก้าอี้ได้ยังไง เข้าสลบไปเกือบ 3 ชม. ไมค์มองนาฬิกาที่บอกเวลาตีสี่ แต่เมื่อเข้ามองไฟฟ้าที่เกลือก็ตาเลือกโพลง
"10%!" ไมค์ปิดประตูทิ้งไว้ทำให้ไฟฟ้าลดลงอย่างต่อเนื่อง ตอนนี้เขาจึงต้องจำกัดพลังงานเหลือ ชม.ละ 5% เท่านั้น
ไมค์รีบเปิดประตูออกแค่...
พึ่ง!
เสียงดังขึ้น ไมค์ตัดสินใจเปิดไฟทางฝั่งขวา ก็พบชิกก้ายืนหน้าห้อง ไมค์ปิดประตูห้องพร้อมภาวนาให้ชิกก้าออกไปเร็วๆ
9%
8%
7%
6%
5%
4%
3%
2%
1%
จนถึงตอนนี้ชิกก้าก็ไม่มีทีท่าจะไป และในที่สุด
0%
ปึ่ง!
ไฟฟ้าทั้งหมดดับลง ตั้งแต่ไฟในห้อง พัดลม กลองวงจรปิด ไปจนถึงประตูก็ถูกตัดลง นาฬิกายังคงชี้อยู่ที่เลข 4 ไม่ขยับไปเลข 5
ตึง ต๊ง ตึง ตึ่ง ตึง ตึง ตึ่ง ตึง ตึ๊ง ตึง
เสียงกล่องเพลง ดังขึ้น ไมค์ที่นั่งกุมขมับ หันมองทางประตูฝั่งซ้าย ตาสีหาเรืองแสงในความมืด
"ฟ...เฟรดดี้?" ไมค์พึมพำเบาๆ ตาคู่นั้น เขาเห็นผ่านทางกล้องวงจรปิด ทั้งสองคืน ที่ทำให้เข้ารู้สึกอุ่นใจ แต่เมื่อ 4 ชม.ก่อน มันมา jumpscare ทำให้ตอนนี้ไมค์มีแต่ความกลัว
มันจะทำอะไรเขามั้ย....
มันจะทำอะไรเขามั้ย...
ไมค์พยายามถอยหนี จนตกจากเก้าอี้ แต่เข้าก็ไม่ได้ใส่ใจ ยังถอยหนีจนสุดมุมห้อง เหงื่อเม็ดเล็กเริ่มไหลออกมา พร้อมๆกับน้ำตาสีใส ที่เริ่มปิดบังนัยน์ตาสีฟ้าของไมค์
ตึง!
เสียงทุกอย่างเงียบลง เหลือเพียงเสียงหอบหายใจแรงๆและเสียงสะอื้นเบาๆของไมค์
แสงสว่างทั้งห้องดับลง ทั้งดวงตาที่เรืองแสงของเฟรดดี้ และแสงสว่างจากข้างนอกที่สองเข้ามา
"อ...ฮ...ฮึก" ไมค์ใช้มือทั้งสองข้างปิดปาก หวังจะให้เสียงสะอื้นเบาลง ดวงตาทั้งสองหลับสนิท น้ำตาก็ไหลอาบแก้ม
ตึก ตึก ตึก
เสียงผีเท้าเดินเข้ามาเรื่อยๆ และหยุดอยู่ตรงๆหน้าไมค์ คนตรงหน้านั่งลง
มือหน้าเย็นๆ ข้างหนึ่ง รวบข้อมือของไมค์ที่ปิดหน้าทั้งสองข้างออก
"อ...อึก...ฮึก...อย่า...ก...กลัว" ไมค์ร้องได้หนักขึ้น ไม่ได้กลั้นอีก ไมค์ลืมตาขึ้นช้าๆ
"ฟ...เฟรดดี้?"แสงสว่างจากข้างนอกสองผ่านหน้าต่างเข้ามากระทบกับใบหน้าคมของ 'เฟรดดี้'ที่เป็นชายหนุ่มอายุประมารมัธยมปลาย
หน้าของไมค์ขึ้นสีแดงจางๆ เนื่องจากใบหน้าของอีกฝ่ายที่อยู่ในระยะประชิด
เข้าค่อยสำรวจคนตั้งหน้า ตั้งแต่ผิวขาวที่ออกซีดเนื่องจากไม่สัมผัสแสงแดด ผมสีน้ำตาลอ่อนดูนุ่มนิ่ม ประดับด้วยหูหมีและหมวกทรงสูงสีดำ นัยน์ตาสีฟ้าที่ตอนนี้ดูอบอุ่น เสื้อเชิ้ตสีครีมออกน้ำตาล เสื้อกั๊กและโบว์สีดำ...
ไมค์มองคนตรงหน้าอย่างสนอกสนใจ จนไม่ทันสังเกตุว่าคนตรงหน้าขยับใกล้เข้ามาทีละนิด ทีละนิด
เฟรดดี้ใช้มืออีกข้างเชยคางของไมค์ ให้สบตาเขา
ดวงตาสีฆ่าทั้งสองคู่สืบตากัน...
เฟรดดี้ขยับเข้่ไปใกล้เรื่อยๆจนริมฝีปากสัมผัสกัน ลิ้นเย็นๆค่อยๆสอดเข้าไปในโพงปากเล็ด ไมค์ทำ ตัวไม่ถูกจึงอยู่นิ่งๆไม่กล้าขัดขืน เพราะกลัวว่า ถ้าทำอะไรขัดใจคนตรงหน้า จะไม่มีลมหายใจต่อ
เฟรดดี้ขยับเข้าใกล้ไมค์มากขึ้น ไมค์ที่เริ่มรู้สึกตัว ก็พยายามขยับหนีจนแผ่นหลังแนบไปกับกำแพงมุมห้อง
ไมค์เริ่มดิ้นและขัดขืน เพราะอากาศหายใจที่ไม่เพียงพอทำให้เขาเริ่มอึดอัด แต่ขยับยังไว้ก็ไม่หลุด รู้สึกเหมือนคนตรงหน้าเป็นหุ่นยนต์
ทั้งมือที่เย็นเฉียบและจับแน่นไม่ขยับเหมือนเหล็ก
"อ...อือ" ไมค์ครางเบาๆ
ไมค์ที่เริ่มคิดในสิ่งที่ไม่เป็นวิทยาศาสตร์ ก็รู้สึกแปลกๆ ทั้งมือที่จับที่ต๊งและล็อคที่ข้อมือ ทั้งลิ้นที่เก็บเกี่ยวความหวานในโพรงปาก มันดูมีความเป็นมนุษย์และอุ่นขึ้น ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลาย และคล้อยตามไปด้วย ข้อมือที่เกร็งก็ค่อยๆคลายกล้ามเนื้อ ลดต่ำลง แล้ววางบริเวณหน้าขา แล้วค่อยๆปิดดวงตาลง
เฟรดดี้เห็นดังนั้นก็ปล่อยมือออกจากข้อมือของไมค์ แล้วค่อยๆถอดเสื้อกันหนาวของไมค์ออกช้าๆ แต่ไมค์ที่รู้สึกตัวก็พยายามขจัดขืน
เฟรดดี้กดริมฝีปากแรงๆไปที่ริมฝีปากของไมค์
"อ...อือ...แฮ่ก...แฮ่ก" ไมค์เริ่มหอบหายใจ เนื่องจากอากาศที่หมด มือทั้งสอง เกาะไปที่ไกล่กว้างของเฟรดดี้ และเริ่มใช้ลิ้นของตัวเองดันลิ้นของอีกฝ่ายออกไป
ยิ่งว่ายิ่งยุ...
เฟรดดี้ได้ใจ ใช้ลิ้นของตัวเองเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กไม่หยุด จนสุดท้าย ไมค์ก็แพ้ จนต้องยอมให้อีกฝ่ายจูบต่อไป
"อ...แฮ่ก...พอ...เฟรด..." ไมคืที่ทนไม่ไหวแล้ว ใช้แขนตัวเอง กอดคอคนตรงหน้าอย่างเอาใจ พร้อมกับหอบหายใจและเรียกชื่อคนตรงหน้า เฟรดดี้จึงถอนจูบออก
"สวัสดี ไมค์" เฟรดดี้ใช้มือจับแก้มของอีกฝ่าย ให้สืบตากับตนเอง
"เฟรด...แฮ่ก...ดี้...นายต้องการ...อะไร..."
"ฉัน..."
ปึง!
แสงสว่างในห้องยามสว่างวาบ!
6:00am night 3
เย้~~ เสียงเด็กๆเฮเหมือนทุกๆวัน ร่างตรงหน้าหายไปแล้ว เหลือไว้เพียงคำถามและหน้าที่ร้อนผ่าวของไมค์
ฮ่า~~~~ คืนที่3! กว่าจะลงได้! ตอนนี้ถือว่ายาวที่สุดที่ไรต์เคยแต่งเลย! เฉลี่ยแล้ว ปกติจะอยู่ที่3หน้า กระดาษสมุดที่ไรต์แต่ง แต่ตอนนี้ตั้ง 7 หน้าแหน่ะ!,ฟิน! ฟิน! ฟิน!~~~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น