[AjaA] Yoroshiku ยินดีที่ได้รู้จักพี่นิวครับ newzkung aito

ลำดับตอนที่ #16 : [Special] I'm elf and you're Santa#2

เป๊าะ!

"อ้ะ! อ้ะ! หวา! หวา! หวา!~" ร่างจิ๋วขยายร่างขึ้นเรื่อง จนขนาดเท่าตัวคนธรรมดา แต่เมื่อซักครู่ เข้าจับบริเวณขอบ ทำให้เสียหลักตกจากรถลาก

"อ้ะ!"

ตุ้บ

"อะไรล่ะ?" แขนของนิวคุงคว้าตัวร่างบางทัน ทำให้ตอนนี้ร่างสูงอุ้มร่างบางในท่าอุ้มเจ้าสาว ที่ทำให้ร่างบางหน้าแดงจนร้อนผ่าว

"พ...พี่นิว...อะไร?"

"ก็แค่ 'เสก' แค่นั้น" นิวคุงคลายแขนที่รวบขาแก่ วางร่างบางบนตัก แล้วเปลี่ยนมาเชยคาง

"จะได้ทำอะไรสะดวกหน่อย...."

ก่อง...ก่อง...ก่อง...

เสียงนาฬิกาบิ๊กเบนดังบอกเวลาเที่ยงคืน ย่างกรายเข้าสู่วันที่ 25 ธันวาคม เดาว้าตอนนี้อยู่บนน่านฟ้าของลอนดอน ประเทศอังกฤษ

"เขาเล่ากันว่าอากาศที่หนาวเย็นที่สุดของปีคือ กล่าวดึกวันที่ 24 ธันวาคม ก้าวเข้า วันที่ 25 ธันวาคม เดาว่าตอนนี้อยู่บนน่านฟ้าของลอนดอน ประเทศอังกฤษ

"เขาเล่ากันว่า อากาศที่หนาวเย็นที่สุดของปีคือ กลางดึกวันที่ 24 ธันวาคม ก้าวเข้า 25 ธันวาคม ตามเชื่อของศาสนาคริสต์..."

"งั้นมาทำให้ตัวเราอุ่นกันดีกว่านะ~" พลางโน้มหน้าลงไปประกบริมฝีปากบาง นัยน์ตาสีแดงเบิกกว้าง หน้าขึ้นสีแดงจนชา ทั้งความร้อนและความเย็นของหิมะ และรีบขัดขืน แต่เพราะนั่งอยู่ทำให้ขัดขืนไม่ถนัด แถมมือและขาก็ชาเพราะความเย็น

ลิ้นอุ่นๆเริ่มรุกล้ำเข้ามาในโพรงปาก เพิ่มอุณหภูมิของทั้งสองฝ่าย

อ...อุ่น

ร้อน....

หนาว...

ในอกมันอบอุ่น...รู้สึกดี...

ขณะที่ใบหน้าร้อนราวกับถูกแผดเผา...

แต่ขากลับเย็นจนแทบขยับไม่ได้

อีกฝ่ายลากริมฝีปากมาบริเวณซอกคือ แค่สัมผัสเล็กน้อยก็รู้สึกรอนระอุ มืออีกข้างลูบขาอ่อนที่เน้นเฉียบ จนเริ่มรอนระอุ

"อ...ฮ่าห์ห์...//// อ๊าา"

"...ไอโตะ...พี่ให้" นิวครั้งหยิบผ้าพันคอของไอโตะ

"ตัวไอโตะเย็นมากเลย...แต่หน้าร้อนจี๋..." พลางจุมพิตที่หน้าผากเนียนใส

ไอโตะใช้ศีรษะพิงไหล่กว้างของอีกฝ่าย เพื่อปิดบังใบหน้าหวานที่ขึ้นสีแดงจัด ร้อนจนถึงใบหู ซุกหน้ากับผ้าพันคอผืนใหม่

"ขอบคุณครับ" พูดด้วยเสียงอู้อี้แต่ชัดเจน พลางหลับตาลง

"อืม" มือหนาลูบเส้นผมสีขาวสะอาดดุจหิมะ...

ตึก ตึก ตึก ตึก

เสียงฝีเท้าเดินเป็นจังหวะ...

แต่เมื่อกี้...เขาอยู่บนรถลากไม่ใช่เหรอ?

ไอโตะเปิดเปลือกตาช้าๆ ภาพรอบๆ ดูเบลอเล็กน้อย เนื่องจากเพิ่งตื่น แต่ก็เป็นภาพที่คุ้นเคย

เขาอยู่บนฟุตบาตในเมืองไทย เดินไปข้างหน้า...

ทั้งๆที่เขาไม่ได้เดิน!

ไอโตะเพิ่งรู้สึกตัว ตัวเขาไม่ได้เดิน ตัวเขาถูกอุ้มอยู่...แล้วคนที่อุ้มเขาคือ...

พี่นิว!

"อ้ะ!"

"อ้าว ตื่นแล้วเหรอ?"

"พี่นิว...? อ้ะ! ผ้าพันคิด?" ไอโตะมองผ้าพันคือลายแดงสลับข่าวที่อยู่รอบคอ

"พอดีไอโตะหลับไป...เห็นว่าดึกแล้ว เลยจะพากลับห่อน่ะ...ส่วนผ้าพันคอ...พี่ให้"

จริงสิ...

ผมออกมาเที่ยวกับพี่นิว...

แต่เผลอหลับไป...

ไอโตะทำหน้ามุ่ย

ความฝันงั้นเหรอ?

ตึกตัก ตึกตัก

หัวใจเต้นระรัว เหมือนอยากจะบอกให้อีกฝ่ายรับรู้

ถึงจะในฝัน...

แต่มันก็ค้างน้าาาาาาา!~~

"พี่นิว...ผมไม่มีของขวัญจะให้"

"ไม่เป็นไรหรอก....=

นิวคุงวางร่างบางให้ยืน แล้วเชยคางร่างบางขึ้น

"อย่างน้อย..."

"ไอโตะก็อยู่กับพี่หนิ" แล้วจุมพิตหน้าผากเนียนใส และทำท่าจะเดินต่อ

"อ..." แต่ชันษาเป๊าะ!

"อ้ะ! อ้ะ! หวา! หวา! หวา!~" ร่างจิ๋วขยายร่างขึ้นเรื่อง จนขนาดเท่าตัวคนธรรมดา แต่เมื่อซักครู่ เข้าจับบริเวณขอบ ทำให้เสียหลักตกจากรถลาก

"อ้ะ!"

ตุ้บ

"อะไรล่ะ?" แขนของนิวคุงคว้าตัวร่างบางทัน ทำให้ตอนนี้ร่างสูงอุ้มร่างบางในท่าอุ้มเจ้าสาว ที่ทำให้ร่างบางหน้าแดงจนร้อนผ่าว

"พ...พี่นิว...อะไร?"

"ก็แค่ 'เสก' แค่นั้น" นิวคุงคลายแขนที่รวบขาแก่ วางร่างบางบนตัก แล้วเปลี่ยนมาเชยคาง

"จะได้ทำอะไรสะดวกหน่อย...."

ก่อง...ก่อง...ก่อง...

เสียงนาฬิกาบิ๊กเบนดังบอกเวลาเที่ยงคืน ย่างกรายเข้าสู่วันที่ 25 ธันวาคม เดาว้าตอนนี้อยู่บนน่านฟ้าของลอนดอน ประเทศอังกฤษ

"เขาเล่ากันว่าอากาศที่หนาวเย็นที่สุดของปีคือ กล่าวดึกวันที่ 24 ธันวาคม ก้าวเข้า วันที่ 25 ธันวาคม เดาว่าตอนนี้อยู่บนน่านฟ้าของลอนดอน ประเทศอังกฤษ

"เขาเล่ากันว่า อากาศที่หนาวเย็นที่สุดของปีคือ กลางดึกวันที่ 24 ธันวาคม ก้าวเข้า 25 ธันวาคม ตามเชื่อของศาสนาคริสต์..."

"งั้นมาทำให้ตัวเราอุ่นกันดีกว่านะ~" พลางโน้มหน้าลงไปประกบริมฝีปากบาง นัยน์ตาสีแดงเบิกกว้าง หน้าขึ้นสีแดงจนชา ทั้งความร้อนและความเย็นของหิมะ และรีบขัดขืน แต่เพราะนั่งอยู่ทำให้ขัดขืนไม่ถนัด แถมมือและขาก็ชาเพราะความเย็น

ลิ้นอุ่นๆเริ่มรุกล้ำเข้ามาในโพรงปาก เพิ่มอุณหภูมิของทั้งสองฝ่าย

อ...อุ่น

ร้อน....

หนาว...

ในอกมันอบอุ่น...รู้สึกดี...

ขณะที่ใบหน้าร้อนราวกับถูกแผดเผา...

แต่ขากลับเย็นจนแทบขยับไม่ได้

อีกฝ่ายลากริมฝีปากมาบริเวณซอกคือ แค่สัมผัสเล็กน้อยก็รู้สึกรอนระอุ มืออีกข้างลูบขาอ่อนที่เน้นเฉียบ จนเริ่มรอนระอุ

"อ...ฮ่าห์ห์...//// อ๊าา"

"...ไอโตะ...พี่ให้" นิวครั้งหยิบผ้าพันคอของไอโตะ

"ตัวไอโตะเย็นมากเลย...แต่หน้าร้อนจี๋..." พลางจุมพิตที่หน้าผากเนียนใส

ไอโตะใช้ศีรษะพิงไหล่กว้างของอีกฝ่าย เพื่อปิดบังใบหน้าหวานที่ขึ้นสีแดงจัด ร้อนจนถึงใบหู ซุกหน้ากับผ้าพันคอผืนใหม่

"ขอบคุณครับ" พูดด้วยเสียงอู้อี้แต่ชัดเจน พลางหลับตาลง

"อืม" มือหนาลูบเส้นผมสีขาวสะอาดดุจหิมะ...

ตึก ตึก ตึก ตึก

เสียงฝีเท้าเดินเป็นจังหวะ...

แต่เมื่อกี้...เขาอยู่บนรถลากไม่ใช่เหรอ?

ไอโตะเปิดเปลือกตาช้าๆ ภาพรอบๆ ดูเบลอเล็กน้อย เนื่องจากเพิ่งตื่น แต่ก็เป็นภาพที่คุ้นเคย

เขาอยู่บนฟุตบาตในเมืองไทย เดินไปข้างหน้า...

ทั้งๆที่เขาไม่ได้เดิน!

ไอโตะเพิ่งรู้สึกตัว ตัวเขาไม่ได้เดิน ตัวเขาถูกอุ้มอยู่...แล้วคนที่อุ้มเขาคือ...

พี่นิว!

"อ้ะ!"

"อ้าว ตื่นแล้วเหรอ?"

"พี่นิว...? อ้ะ! ผ้าพันคิด?" ไอโตะมองผ้าพันคือลายแดงสลับข่าวที่อยู่รอบคอ

"พอดีไอโตะหลับไป...เห็นว่าดึกแล้ว เลยจะพากลับห่อน่ะ...ส่วนผ้าพันคอ...พี่ให้"

จริงสิ...

ผมออกมาเที่ยวกับพี่นิว...

แต่เผลอหลับไป...

ไอโตะทำหน้ามุ่ย

ความฝันงั้นเหรอ?

ตึกตัก ตึกตัก

หัวใจเต้นระรัว เหมือนอยากจะบอกให้อีกฝ่ายรับรู้

ถึงจะในฝัน...

แต่มันก็ค้างน้าาาาาาา!~~

"พี่นิว...ผมไม่มีของขวัญจะให้"

"ไม่เป็นไรหรอก....=

นิวคุงวางร่างบางให้ยืน แล้วเชยคางร่างบางขึ้น

"อย่างน้อย..."

"ไอโตะก็อยู่กับพี่หนิ" แล้วจุมพิตหน้าผากเนียนใส และทำท่าจะเดินต่อ

"อ..." แต่ชายเสื้อกลับถูกรั้ง ด้วยมือเล็กๆของไอโตะ

"ผ...ผม"

".... อยากให้พี่'จูบ'เหรอ?"

"อ...หวา! ทำไม!"

"หน้าไอโตะน่ะ บอกนะ"

แล้วประกบริมฝีปากบางๆ

ในช่วงกลางคืน อากาศหนาวเย็น ทำให้ไม่ค่อยมีคนเดิน แขนเรียวเอื้อมไปกอดคออีกฝ่าย

"Merry Christmasครับ พี่นิว"

เย้~~ สเปเชียลจบแล้ว เดี๋ยวจะเข้าเนื้อเรื่องหลักแล้วนะคะ!