ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Night 4
Night 4
ตุ้บ
เป็นอีกคืนหนึ่งที่ไมค์มาทำงานในที่แห่งนี้ เขายอมรับว่ามันล้าอยู่พอสมควรกับการที่ได้รับการพักผ่อนในวัน วันหนึ่งไม่เพียงพอ
ไมค์กอดเสื้อกันหนาวพาดไว้กับเก้าอี้ แล้วทิ้งตัวลงกับเก้าอี้ เอาหน้าฟุบกับโต๊ะแล้วหลับตาลง
ซัก 10 นาทีก่อนเริ่มงานนะ...
คร่อก.....
1:00 am. Night 4 Battery 95%
จิ้ม จิ้ม
"คุณไมค์~"
จิ้ม จิ้ม
"คุณไมค์~ ตื่นสิ~ มาเล่นกัน~"
"อ...อือ...ใคร?...มิเชลเหรอ...?" ไมค์เงยหน้าขึ้นมา ทั้งๆที่ตายังปิดสนิทอยู่
"ฮ้าววว อาจารย์มาแล้วเหรอ?" ไมค์ขยี้ตา ลืมไปว่าตนเองอยู่ในระหว่างทำงาน แต่เมื่อลืมตาขึ้นก็ตกใจ เมื่อรอบไปตัวเขามี ฟ็อกซี่,ชิกก้าและบอนนี่ยืนอยู่
"เย้~ คุณไมค์ตื่นแล้ว มาเล่นกัน~" ชิกก้าและบอนนี่กระโดดเกาะไมค์เต็มแรง
"เฮ้ย! เฮ้ย! เดี๋ยวคุณไมค์ก็แย่หรอก ไปทับเขาอย่างนั้นได้ไง?" ตามด้วยเสียงดุของฟ็อกซี่พร้อมมือที่จับแขนบอนนี่ ทำให้เด็กทั้งสองถอยออกมาเล็กน้อย
เหมือนกับคุณครูดุเด็กประถมเลยแฮะ...
"งื้อ~ ก็เมื่อคืนผมไม่ได้เจอคุณไมค์เลยอ่าาา คุณไมค์ปิดประตูฝั่งตะวันตกทั้งคืนเลยง่ะ!" บอนนี่ทำแก้มป่อง โวยวายใส่ฟ็อกซี่พร้อมแก้มแดงๆ
"จริงสิ! เมื่อวานคุณไมค์เจอพี่เฟรดดี้หนิ" ชิกก้าถามต่อ
ซึ่งคำถามนั้นทำให้ภาพเมื่อคืนไหลเข้ามาในหัว ตั้งแต่ jumpscare ไปจนถึง....
ฉ่าาาาาา
"ค....คุณไมค์ เป็นอะไรครับ!?"
ไมค์ก้มหน้างุด หน้าร้อนราวกับกระทะร้อน
"ป...เปล่าซะหน่อย!?"
"คุณไมค์....หน้าร้อนจี๋เลย" ชิกก้าใช้มือเล็กๆเย็นๆมาจับแก้มที่ร้อนระอุของไมค์
"ม...ไม่มีอะไรหนิ...อ...ว่าแต่!...เข้ามาได้ไงเนี่ย!"
"ก็คุณไมค์ไม่ปิดประตู"
"ไม่เฝ้าเรา"
"แถมหลับอีก"
"ก็เลยเข้ามา!~~~" ชิกก้ากับบอนนี่ประสานเสียงกันเหมือนกับเด็กๆ
"แหม ไม่ชวนกันเลยนะ" เสียงทุ้มเย็นๆดังขึ้นที่ทางเข้าฝั่งขวา ก่อนจะเผยร่างของเฟรดดี้ ซึ่งทำให้ไมค์หน้าแดงยิ่งขึ้นไปอีก จนหนีไปแอบหลังเก้าอี้
ถึงเขาจะไม่รู้สึกว่าหุ่นพวกนี้จะทำอะไรเขา
แต่ก็อดกลัวไม่ได้ว่ามันจะทำอะไร เหมือนที่มิเชลเล่า
"ค...คุณไมค์ เป็นอะไรไปครับ!"
"ฟ...เฟรดดี้!?"
"ไมค์~ เป็นอะไรเหรอ~" เฟรดดี้จับมือข้างหนึ่งของไมค์ แล้วออกแรงดึงเบาๆ จนไมค์ออกมาจากหลังเก้าอี้
"ง่าาาาาา~"
"ม...ไมค์...นายกลัวฉันเหรอ?" เฟรดดี้พูดอย่างตกใจ แล้วรีบปล่อยข้อมือของไมค์ เมื่อเห็นร่างบางทำท่าจะร้องไห้
"ค...คือ..."
ไมค์เล่าเรื่องที่มิเชลเล่าให้เฟรดดี้,ชิกก้า,บอนนี่,ฟ็อกซี่ฟัง
"ก็...ประมาณนั้น..."
"...เฮ่อ!~ ใครๆก็รู้แค่นั้น" เฟรดดี้ถอนหายใจแบบเนือยๆ
"ใครๆก็รู้แค่ 'ฆาตกรรม'"
"'ลักพาตัว'"
"'ตาย'"
"แต่ไม่รู้ 'หลังจากนั้น' และ 'พวกเรา'หรอก"
จู่ๆเฟรดดี้,ฟ็อกซี่,บอนนี่,ชิกก้าก็ดูเคร่งเครียดขึ้น
น่ากลัว...
ไมค์คิดแค่นั้น...
แต่ก็อยากรู้ความจริง!
"นี่...เฟรดดี้..." ไมค์ลุกจากเก้าอี้ ไปหน้าเฟรดดี้
"เล่าให้ฉันฟังได้ไหม?"
"..."
"..."
"ถ้านายอยากรู้...ก็ได้"
"จริงเหรอ งั้น!-" ไมค์ยิ้มบางๆ แต่มือของเฟรดดี้ยื่นมาสัมผัสกลางอกของไมค์
จู่ๆ ไมค์ก็รู้สึกจุก ร่างของไมค์หงายไปด้านหลัง ภาพรอบๆตัวมืดดำไปหมด
"แต่ให้ฉันเล่า...คงไม่เข้าใจ...ฉันจะให้ดูละกัน"
"เฟรดดี้! ทำอะไรน่ะ!" ด้วยความเร็วของฟ็อกซี่ จึงวิ่งมารับร่างของไมค์ไว้ได้ทันก่อนที่ร่างบางๆนั้นจะกระแทกพื้น
"ไมค์อยากรู้...หนิ"
ในหัวของไมค์ไม่มีภาพใดๆ ยังคงแต่ภาพสีดำ ไมค์ค่อยๆลืมตาขึ้น
ภาพที่เขาเห็นคือ เด็กประถม 5 คน กำลังวิ่งเล่นกันในร้านพิซซ่า Freddy Pizza เด็กทั้ง 5 วิ่งไปเกาะขอบเวทีที่มีเฟรดดี้ ชิกก้า บอนนี่ ร้องและเต้นอยู่
ไมค์มองภาพรอบๆ ร้านยังดูใหม่อยู่เลย... แต่เมื่อหันกลับมาที่เวที ก็ต้องตกใจที่เห็นเด็ก 4 คน จับหัวเพื่อนยัดเข้าไปในหุ่นยนต์
"เดี๋ยว! หยุด!" ไมค์ตะโกนสุดเสียงแล้ววิ่งไป หวังจะดึงเด็กออกมา แต่กลับสัมผัสไม่ได้ เหมือนตนเองเป็นวิญญาณ ราวกับอยู่ในโหมด spectator
ไมค์ได้แต่มองภาพตรงหน้าอย่างหวั่นๆ เครื่องจักรส่งเสียงประหลาด เด็กๆทั้ง 4 ตกใจและเริ่มถอยห่าง ปากของหุ่นยนต์ยังคงร้องเพลงไปตามระบบที่ตั้งไว้ พนักงานร้านที่เห็นก็รีบวิ่งไปทางหลังร้าน
ไมค์หลับตาปี๋...
โพล๊ะ!
เสียงเหมือนของบางอย่างแตกกระจาย ที่หุ่นนั้นถูกตัดไฟฟ้าออกไป เหลือไว้เพียงซากกระโหลก เลือดที่ไหลออกมาเป็นทางจากหุ่นยนต์เฟรดดี้ เสียงช็อตเครื่องยนต์ และร่างที่ไร้หัวของเด็กชายปริศนา
ภาพนั้นทำให้ผอืดผอมอย่างบอกไม่ถูก เขาม.4 ยังขนาดนี้ แล้วเด็กๆพวกนั้นล่ะ
ไมค์หลับตาลง สูดหายใจเข้าลึกๆ
ฟืด---- ฮ่า---- ฟืด---- ฮ่า----
ไมค์ค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ หลังจากทำใจได้แล้ว แทนที่จะเป็นร้านพิซซ่ากลับกลายเป็นสถานที่ ที่เขาคุ้นเคย
ห้องยามนั่นเอง
"ทางนี้ เด็กๆ"
"ฮึก ฮึก แง้"
"ฮึก ฮึก ผมจะเจอเพื่อนของผมใช่มั้ยครับ ฮึก"
"แน่นอน"
เขาเห็นชายหนุ่มอายุราวๆยี่สิบในชุดยามที่ยิ้มร้ายๆ ขณะเดินนำเด็ก 4 คนที่ยังคงร้องไห้สะอึกสะอื้น และเด็กอีก 1 คนที่เดินตามมาอย่างงงๆ
"ใช่..."
"ไปหาเพื่อนเลย!" จู่ๆยามคนนั้นก็ควักมีดขึ้นมาฆ่าเด็กหนุ่มผมม่วงที่อยู่ใกล้มือที่สุด จนร่างเล็กของเด็กลงไปนอนกองกับพื้น
เด็กอีก 4 คนวิ่งจ้าละหวั่น พยายามทุบประตูหนีออกจากห้อง แต่ก็ไม่เป็นผล
เสียงเด็กกรีดร้องและร้องไห้ดังลั่นห้อง ไมค์กุมขมับด้วยความกลัว
บ้า...
นี่มันบ้าชัดๆ
ยามคนนั้นต้องมีปัญหาทางจิตแน่ๆ
ยามคนนั้นฆ่าเด็ก 4 คน เหลือเพียงเด็กชายผมทองที่นั่งกอดเข่าใต้โต๊ะ
"ฮ...ฮึก! ผม...ผมไม่รู้เรื่องนะ..."
"ม...ไม่เห็น...ไม่เห็นอะไรท...ทั้งนั้น..." เสียงที่สั่นเครือไปด้วยความหวาดกลัว นัยน์ตาสีน้ำตาลสวยเบิกกว้างมีแต่ความว่างเปล่า ใบหน้าที่ซีดลงอย่างเห็นได้ชัด
"โถ หนุ่มน้อยผู้น่าสงสาร ไม่รู้เรื่องเลยสินะ..." ยามคนนั้นลดมีดลง แล้วลูบผมสีทองสลวยเบาๆ ทำให้เด็กหนุ่มชำเลืองมองเล็กน้อย
"แต่รู้เห็นเหตุการณ์แล้วก็ช่วยไม่ได้นะ~!" สิ้นเสียงยามคนนั้น ก็ใช้มีดปาดคอและจ้วงลงไปที่คอ
"อ....อ...." เด็กหนุ่มหายใจโรยริน ใกล้สิ้นใจ อาจเป็นเพราะมีดเจาะทะลุหลอดลมไปแล้วก็เป็นได้
"ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า!" ยามคนนั้นหัวเราะอย่างบ้าคลั่งท่ามกลางกองเลือด และศพเด็กน้อยทั้ง 5 คน
เด็กชายผมม่วงที่ถูกแทงเป็นคนแรก...
เด็กสาวที่ถูกแทงทะลุนัยน์ตากลมโต จนข้างหนึ่งบอดสนิทและสูญเสียเลือดมากเกินไป...
เด็กชายผมแดงเลือดหมูที่ถูกแทงที่ท้ายทอยจนคอหักบิดเบี้ยว จนผมที่แดง ยิ่งแดงสดมากขึ้นไปอีก...
เด็กชายผมน้ำตาลที่ถูกมีดปักกลางอกตัดขั้วหัวใจ และตัดถูกขั้วปอดไปข้างหนึ่ง จนโชกไปด้วยเลือดสีแดงฉาน...
และเด็กชายผมทองที่สิ้นใจไปเรียบร้อย...
"ฮะ...ฮะ...ฮะ..." สีหน้าที่ซีดเซียวอย่างเห็นได้ชัดของยามหนุ่ม มือทั้งสองที่กุมศีรษะอย่างบ้าคลั่ง ซักพัก เขาก็นำศพเด็กเหล่านั้นมายัดลงหุ่นยนต์
ไมค์หลับตาปี๋เป็นช่วงๆ
โหดร้าย....
ทารุณ....
ทำได้ไงกัน...
ไมค์ลืมตาขึ้น ภาพตรงหน้ากลายเป็นภาพ มุมมองบุคคลที่ 1 ภาพรอบๆมืดสนิท แต่ก็ดูออกว่านี่เป็นทางเดินฝั่งขวา(East Hall)ที่จะไปห้องยาม
ร่างกายของเขาถูกควบคุมโดยสมบูรณ์ เขาถูกบังคับให้เดินไปเรื่อยๆ แล้วชะโงกหน้าเข้าไปในห้องยาม
ทันใดนั้น ภาพยามก็กลายเป็นโครงหุ่นยนต์เหล็กหน้าตาน่าเกลียด พร้อมหน้าจอ 'Danger!' บังจนหน้ากลายเป็นสีดำ
ตามด้วยเสียงกรีดร้อง ที่สุดแสนทรมาณ...
แสงสว่างขึ้น ก็เห็นหุ่นยนต์หมี Freddy Fazbear ที่มีเลือดไหลออกทางตาและปาก พร้อมกับลูกตาที่ทะลักออกมา...
เห็นแค่นั้น...
"อ๊ากกกกกก! ไม่! ไม๊!!!" ไมค์กรีดร้องลั่น มือปัดป่ายไปทัาวจนตกจากเก้าอี้ แต่แขนของเฟรดดี้ก็รับไว้ได้ทัน
"ไมค์! ใจเย็น!"
"ไม่! ไม่เอาแล้ว! ไม่เอาแล้ว!!" ไมค์ดิ้นสุดแรง ดวงที่ชุ่มไปด้วยน้ำตาปิดสนิท ไม่ยอมมองรอบ
"ไมค์!" เฟรดดี้รวบตัวไมค์ไว้ในอ้อมกอด
"ไม่! ไม่...." ไมค์ค่อยๆสงบลง มือบางขยำเสื้อเชิ้ตสีครีมของเฟรดดี้จนยับยู่ยี่ อีกข้างเอื้อมไปกอดอีกฝ่าย
"ฮึก...น่า...น่า...กลัว"
6:00 am. Night 4
ร่างตรงหน้าหายวับไป เมื่อนาฬิกาบอกเวลา 6 โมง เหลือแค่ไมค์ที่ยังนั่งสะอื้นสะอื้นบนพื้นห้อง...
หลังจากดองมานาน...(เป็นเดือนเบยTwT)
คราวนี้มาแบบเลือดสาด ไม่เน้นหวาน แต่ตอนหน้าจะพยายามค่ะ!
ก็ซัมเมอร์ยังดองขนาด....แล้วเปิดเทอมจะดองแค่ไหนอ่าาาาT^T
แต่ว่า เรื่องนี้คงไม่ยาวขนาดเพจ AjaA นะคะ เพราะเกมส์นี้มีแค่ Night 7 อาจมีเสริมเล็กๆน้อยๆ ไม่ยาวค่ะ!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น