[Yume 100] SF+ ภาพYaoi + SD วาดเอง

ลำดับตอนที่ #12 : [SF][Madhatter x Hearts] บทลงโทษของMadhatter #2

[SF][Madhatter x Hearts] บทลงโทษของMadhatter #2

วันที่ 4

"ดีขึ้น อย่างนั้น" แมดแฮดเตอร์มองเจ้าชายน้อยผู้น่ารักเดินอย่างสง่างาม แต่ก็แอบเกร็งๆอยู่บ้าง

"เอาล่ะ หยุดก่อน 1....2....3....4....เดินต่อสิ" มือหนาดึงบ่าเด็กหนุ่มเบาๆ แล้วบรรจงวางหนังสือไว้บนหัวทีละเล่ม ทีละเล่มจนครบ 4 เล่ม

ไม่เป็นปัญหาสำหรับฮาร์ทส จากการฝึกมาตั้งแต่เกิด จนตอนนี้อายุ 17 การฝึกอย่างนี้ธรรมดามาก

...แต่เมื่อวานยังงงๆ ไม่นับนะ...

"ทีนี้..." มือหนาฉวยหนังสือที่วางอยู่บนศีรษะเด็กหนุ่มไปทั้งหมด "...เท้าชิดผนัง ศีรษะชิดกำแพง"

ประโยคคำสั่งสั้นๆ เด็กหนุ่มก็ทำตามอย่างว่าง่าย ยืนอย่างสง่างาม

ทั้งบ่าที่ห่างจากผนังเพียงเล็กน้อย หลังที่ห่างจากผนังมาพอให้มีช่องว่างให้มือแทรกผ่านได้ สะโพกที่ชนผนัง ขาที่เหยียดตึง แขนที่ปล่อยตามสบาย

"แหม...ดีขึ้นนะครับ..." ริมฝีปากบางยกยิ้มขึ้นมุมปาก เมื่อเห็นร่างบางยิ้มบางๆ "แต่...." ขายาวสาวเท้าเข้าไปประชิดร่างบาง

"ทำไมตอนนี้ถึงห่อไหล่ล่ะครับ?" ทันทีที่ประชิดตัว บ่าเล็กๆก็ห่อทันที หลังที่เคยตรงก็ค่อมทันที ขาที่เหยียดตรงสั่นระริกจนเข่าหย่อน

"ด...เดี๋ยว"

"เอาเป็นว่า ท่าทีที่ทำได้เพียงชั่วคราวไม่มีเหตุผลหรอกนะครับ แถมยังดูเกร็งด้วย" ใบหน้าหวานแสดงอารมณ์เศร้าอย่างชัดเจน

"อย่าทำตัวเรียกร้องความสนใจอย่างนั้นสิครับ"

"?"

"เหมือนกับราชินีหัวใจเลยนะ"

แมดแฮดเตอร์จงใจพูดเรื่องที่ต่อจากเมื่อวาน ขณะที่มองอาการร่างบาง

"ผมไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ..." ใบหน้าหวานก้มหน้ามองพื้น ท่าทางบ่งบอกได้อย่างชัดเจน

"ไงครับ ถูกรึเปล่า" มือหนาเชยคางร่างบางไม่ให้หลบสายตาตนเอง นัยน์ตาสีทับทิมยิ่งเลิกลั่กเมื่อใบหน้าอีกฝ่ายเข้ามาในระยะประชิด ใบหน้าขึ้นสีแดงอีกครั้ง

"รู้แล้ว! ถูกครับ!" มือบางๆดันอีกฝ่ายให้ออกห่าง

"ท่านแม่ของคุณคงไม่ค่อยฟังคุณสินะครับ"

"อ...อือ" พยักหน้ารับคำพูดของอีกฝ่าย ขณะที่คิดถึงคุณแม่ที่ถือทิฐิสูง

"งั้น..."

"...ลองอ้อนผมมั้ยครับ"

"ค...ครับ!?" มือหนาดึงข้อมือบางให้เข้ามาใกล้ มืออีกข้างยันร่างบางให้ติดกำแพงจนหนีไม่ได้

"ไงครับ"

"////...คุณแมดแฮดเตอร์ครับ..." เสียงหวานเอ่ยนั้นๆ แมดแฮดเตอร์ลองคิดในหัวคร่าวๆ

'ปล่อยผมเถอะครับ'

'วันนี้ขอพักครับ'

'ผมจะกลับปราสาท'

"กอดผมหน่อย..."

"ห๊ะ!" มาดเจ้าชายที่รักษาไว้อย่างดี เมื่ออีกฝ่ายขออะไรแปลกๆ

"ม...ไม่ต้องก็ได้-!" พอจะปฏิเสธคำที่เพิ่งพูดไป ก็ถูกกอดแนบร่างกับอีกฝ่าย อุณหภูมิร่างกายของอีกฝ่ายส่งผ่านมาทางร่างกายของฮาร์ทส

มือเล็กๆกำเสื้อที่อกของอีกฝ่าย ใบหน้าหวานซุกกับแผ่นอกกว้าง

อือ...อุ่นจัง...

อ้อมกอดของคุณแมดแฮดเตอร์...อุ่นมากๆเลย

แมดแฮดเตอร์ยืนจนเต็มความสูง ร่างบางพยายามเขย่งตามอีกฝ่าย ส่วนสูงที่ห่างกันถึง 16 ซม. ทำให้ปลายเท้าร่างบางลอยขึ้นจากพื้น ด้วยความตกใจแขนเรียวก็โอบรอบคอหนา หลับตาปี๋ รู้สึกอีกทีก็นั่งบนเก้าอี้แล้ว

อ้อน?

นี่มันยั่วชัดๆ!

ร่างสูงยิ้มมุมปาก ขณะที่ลอบมองร่างบางนั่งหน้าแดงไปจนถึงหู

น่ารักมากเลยครับ...

"ฟี้...ฟี้...ฟี้..." เสียงกรนเบาๆจากเตียงเล็กๆที่ฮาร์ทสนอนอยู่

แมดแฮดเตอร์ที่สนใจ และเดินมาดูแทบลมจับ

เสื้อคอกว้างสีดำที่คว้านลึก จนเห็นอะไรต่อมิอะไร แล้วยิ่งนอนแบบไม่ระวังตัว จนเผยซอกคอขาวที่มีรอยตราราชวงศ์หัวใจชัดเจน

เหงื่อเม็ดเล็กไหลตามแก้มร่างสูง แต่ก็อดทนไม่ได้ มือเริ่มวางไว้ข้างใบหน้าหวาน แล้วขึ้นคร่อมอีกฝ่ายช้าๆ ริมฝีปากจรดลงบนคอขาวใกล้กับรอยตราราชวงศ์ เรียกเสียงครางเบาจากร่างบางได้

"น่ารักจริงๆ..." ร่างสูงทิ้งตัวลงแล้วรวบตัวร่างบางมาไว้ในอ้อมกอดแน่นๆ แล้วเข้าสู่ห้วงนิทราไป

----------

วันที่ 5

"ร...รอยอะไรเนี่ย!?" เสียงโวยวายลั่นมาจากห้องน้ำ ซึ่งสามารถเดาได้ว่าอีกฝ่ายโวยวายเรื่องอะไรได้ง่ายๆ

"คุณแมดแฮดเตอร์! คุณมาทำ....ผมทำไม" ร่างบางรีบแต่งตัวแล้ววิ่งออกมาประจันหน้าอีกฝ่าย แต่ก็เป็นฝ่ายหลบหน้าซะเอง

"ก็ไม่ระวังตัวเองหนิครับ~" เสียงนุ่มทุ้มกลายเป็นเสียงกวนๆ เรียกเลือดมาไหลเวียนที่หน้าจนร้อนระอุ

"แล้วก็...มานี่หน่อย"

"ป...ไปไหนครับ?"

"มาเป็นแบบให้หน่อยนะ~" รอยยิ้มอ่อนโยนผุดขึ้นมาขณะดันอีกฝ่ายนั่งลงบนเก้าอี้ทรงสูง แล้วผละออกไปหยิบอุปกรณ์

"เจ้าชายฮาร์ทสเตรียมตัวรึยังคะ?" เสียงน่ารักของพนักงานหญิงพูดขึ้นขณะจัดที่ให้แมดแฮดเตอร์

"เตรียม?"

"หูน่ะค่ะ"

"หู?"

"เอาล่ะ ฮาร์ทสคุง มาเริ่มกันเลยนะ~" มือหนาถือหมอนปักเข็มไว้ข้างหนึ่ง แล้ววางไว้กับโต๊ะ

"เอาล่ะ จะตัดหมวกแบบไหนให้ฮาร์ทสดีนะ~ แหมๆๆๆ หัวเล็กจังนะครับ ศีรษะกลมๆได้รูปเลยนะ~ รูปทรงหัวเเบบนี้จะใส่แบบไหนก็ดูดีทั้งนั้นเลย~" สายวัดถูกพันรอบศีรษะของฮาร์ทสที่ยังนั่งมึนงงอยู่

"แบบไหนดี แบบไหนดี หมวกทรงสูงเหรอ หรือหมวกแก๊ป ต้องขึ้นอยู่กับชุดที่ใส่ด้วยนะ~ ชุดเจ้าชายงั้นเหรอ~" มือข้างหนึ่งหยิบภาพของเขาขึ้นมานับสิบภาพ จนเจ้าตัวตกใจ

ป...ไปถ่ายมาได้ไงเนี่ย!

แถมแต่ละรูปมันหลุดหมดเลยไม่ใช่เหรอ

ทั้งดื่มชา เดิน นั่ง ระบายสีใบโคลเวอร์ พูดคุย นั่งหลับ หัวเราะ อัปกิริยาที่มากมายจนนับไม่ถ้วน

แล้วเขามาที่นี่จะโดนถ่ายไปกี่รูปแล้วเนี่ย!

"วัสดุล่ะ?~ ไหมพรม~ ผ้ากำมะหยี่~ ผ้าสาน~ ผ้าธรรมดา~ ตาข่าย~? แล้วลายล่ะ?~ ของประดับล่ะ~ สีล่ะ~ แหม~ มันหลากหลายมากจริงๆเลยนะ~ แค่คิดขึ้นความสนุกในการจะมอบของขวัญชิ้นนี้ก็อดใจไม่อยู่เลย~"

"อ...เอ่อ คุณแมดแฮดเตอร์"

"หรือว่า ฮาร์ทสอยากเลือกสีครับ? สีแดงที่ดูสง่างาม? สีดำที่ช่วยขับผิวของฮาร์ทสคุง? หรือสีขาวที่จะดูโดดเด่นบนผม? หรือสีทองดีนะ?"

"..."

"ที่เตรียมหูคืออย่างนี้สินะ...." มือบางนวดหูขณะที่ยืนอยู่หน้ากระจก คิ้วเรียวขมวดเป็นปมยุ่งๆ คอขาวยังมีรอยแดงจางๆปรากฏอยู่เล็กน้อย

เอาเถอะ...

แอ้ด

"งั้นผมขอนอ- เฮ้ย!" ทั้งๆที่ตั้งใจจะนอนทันที แต่เตียงเล็กๆของเขาหายไป เหลือเพียงเตียงขนาดใหญ่ของแมดแฮดเตอร์เท่านั้น

"ล...แล้วผม-"

"อ้าว ฮาร์ทส จะนอนแล้วเหรอ มาสินอนเลยครับ" มือหนาตบที่ว่างข้างๆตัว ร่างบางมองอย่างลังเลก่อนจะย่องเข้าไปหยิบหมอน

"ผม...ไปนอนโซฟาก็ได้ครับ" ใบหน้าหวานซุกกับหมอนใบใหญ่ ขณะที่มองโซฟาที่อยู่ห่างออกไปเล็กน้อย จนไม่ทันระวังตัว

"อ๊ะ! คุณแมดแฮดเตอร์!" เอวบางๆถูกดึงเข้าหาตัวร่างสูง จนแผ่นหลังบางแนบกับแผ่นอกกว้าง

อุ่น...

ความรู้สึกนี้อีกแล้ว...!?

"นอนเถอะ...แต่ขออย่างนี้นะครับ" เสียงทุ้มเอ่ยข้างๆหูเล็ก ความอบอุ่นที่ส่งผ่านทางร่างกายทำให้ฮาร์ทสเริ่มเคลิ้มไป

หนังตา...หนักจัง...

ง่วงซะเเล้ว...

-----------

วันที่ 6

"อือ" เสียงครางงัวเงียดังขึ้น เปลือกตาบางเปิดขึ้นช้าๆ มองไปรอบตัว

ไปไหน?

ร่างสูงไปไหนน่ะ?

บริเวณที่ร่างสูงนอนยังอุ่นๆอยู่...ไปได้ไม่นาน?

พอเดินไปรอบๆก็เห็นประตูไปดาดฟ้าเปิดทิ้งไว้

ดาดฟ้า?

ขาเรียวบางพาร่างเดินขึ้นบันไดไป ทันทีที่เหยียบขั้นบนสุด ลมอ่อนๆปะทะกับหน้าหวาน แสงอาทิตย์แยงตาคนพึ่งตื่นจนต้องหลับตาหยี กลิ่นชาหอมๆที่ลอยตามลมจนเตะจมูก

"คุณแมดแฮดเตอร์?"

"อรุณสวัสดิ์ครับฮาร์ทส ดูไม่ดีนะครับ ใส่ชุดนอนออกมานอกห้องส่วนตัวแบบนี้น่ะครับ" สิ้นคำพูด ก็มองอีกฝ่ายในชุดแต่งกายเรียบร้อย กับตนเองที่ยังใส่ชุดนอนอยู่ แล้วหัวเราะแห้งๆให้

"เอาเป็นว่า นั่งก่อนครับ" มือหนารินน้ำชาสีส้มจางๆอุ่นๆใส่แก้วลวดลายงดงามวางไว้หน้าเก้าอี้อีกตัว

"ขอบคุณครับ" ร่างบางนั่งลงบนเก้าอี้ ริมฝีปากบางสีชมพูอ่อนๆจรดบนขอบแก้วชา

"หอมจัง...หวานอ่อนๆด้วย" ตาสีทับทิมเบิกกว้างเล็กน้อย

"ใช่มั้ยล่ะ? ชานี่มาจาก อาณาจักรออเรนเจต แดนชาฝรั่งชั้นดีเลยนะ"

"โห..." บรรยากาศยามเช้า อากาศเย็นเล็กน้อย กับชาอุ่นๆเข้ากันได้ดี

"ท่านแมดแฮดเตอร์...ได้เวลาแล้วครับ" พนักงานในร้านคนหนึ่ง ขึ้นมาบอก และเดินไปเมื่อได้รับสัญญาณจากแมดแฮดเตอร์

"วันนี้ผมต้องออกไปข้างนอก จะกลับมาตอนค่ำๆนะครับ"

"ก...กลับมาพรุ่งนี้ก็ได้น่า!"

"แหม ใจร้ายจังครับ...ผมบอกแล้ว ว่ากลับตอนค่ำๆ ไม่ต้องงอนก็ได้ครับ" มือหนาเชยคางร่างบางขึ้น แล้วจุมพิตที่ริมฝีปากนุ่มนิ่ม แล้วเดินลงบันไดไป

"..." ใบหน้าหวานค้างอยู่ที่เดิม...ก่อนจะเริ่มมีเลือดฝาดที่แก้มแล้วค่อยๆลามไปที่หู ปิดท้ายด้วยการใช้มือแตะที่ริมฝีปาก เขินจนตัวบิด

"ท...ทำอะไร..." เสียงหวานที่สั่นระริก นัยน์ตาเบิกกว้าง อาการทำอะไรไม่ถูก

นั่นมันจูบแรกของผมนะ!!!! ถึงเป็นคุณแมดแฮดเตอร์ที่ผมปลื้มสุดๆก็เถอะ!

หงับ หงับ

แก้มเล็กเคี้ยวเค้กตุ้ยๆจนแก้มป่อง บนโต๊ะเต็มไปด้วยเค้กหลากหลายรส ทั้งสตอเบอร์รี่ ช็อกโกแล็ต ครีมสด ชานม เรียงรายเต็มไปหมด ซึ่งเดาก็รู้ว่าใครสั่งมา

แก้มเล็กยังเคี้ยวขณะที่คิดอยู่

คิดไปเองรึเปล่านะ...

คุณแมดแฮดเตอร์ เข้าใกล้เราทีละนิด...

ใช่มั้ย!

แต่วันนี้...

ขณะที่คิด นัยน์ตาก็เศร้าหมองลงเรื่อยๆ

ทิ้งไว้คนเดียวเนี่ยนะ....

มันเบื่อ...เหงา...

คิดถึง?

จะบ้ารึไง!!!

ยิ่งคิดยิ่งอารมณ์เสีย แล้วกินเค้กระบายอารมณ์ ทั้งที่มันมากเกินปริมาณคน คนเดียวกิน

ง่ำ ง่ำ ง่ำ ง่ำ!

คิดไปเองรึเปล่านะ...ว่าคุณแมดแฮดเตอร์พยายามเข้าใกล้ผมทีละนิดๆ...

ตึก ตึก ตึก ตึก

"ป่านนี้แล้วเหรอ?" ฝีเท้าของร่างสูงกระทบทางเดินช่วงกลางคืนจนเกิดเสียงดังก้องไปทั่ว มือหนาดูนาฬิกาพกที่บอกเวลา ห้าทุ่มกว่าๆ เกือบเที่ยงคืน

ฮาร์ทสคงหลับไปแล้วนะ...ป่านนี้น่ะ...

แอ้ด

เสียงเปิดประตู้ดังขึ้นในห้องที่เงียบเชียบ แมดแฮดเตอร์ต้องตกใจ เมื่อร่างบางๆของฮาร์ทสพุ่งเข้ากอดตน

"ฮาร์ทส...ดึกแล้วนะครับ...ยังไม่นอนอีกเหรอ?" มือหนาลูบศีรษะเล็กช้าๆ แต่แขนเรียวบางกลับกอดแน่นขึ้นเรื่อยๆ ใบหน้าหวานยังคงซุกกับแผ่นอกกว้าง

"กลับดึกจัง..." เสียงหวานที่ดูอู้อี้ดังขึ้นเบาๆ

"แหม...ผมกลับมาแล้วครั-" ร่างสูงโน้มตัวลงเล็กน้อย เสียงขาดห้วงไปเมื่อร่างบางๆนั้นเขย่งเท้าขึ้นมาจุมพิตเบาๆที่ริมฝีปากตนเอง

พอจะผละออก มือหนาก็กดที่ท้ายทอย แล้วกดริมฝีปากตนเองลงบนริมฝีปากบาง แผ่นหลังบางถูกดันจนแนบไปกับผนัง ริมฝีปากทั้งสองแนบแน่นกันมากขึ้นจนฮาร์ทสเริ่มหายใจไม่ออก

ริมฝีปากบางเผยอขึ้นเล็กน้อยให้มีช่องทางในการหายใจ แต่กลับเป็นการเปิดทางให้ร่างสูงแทรกลิ้นอุ่นร้อนเข้ามาโดยง่าย

เรี่ยวเเรงที่มีเริ่มหดหายไป ขาเรียวบางสั่นระริก จนต้องยึดอีกฝ่ายในการยืน ริมฝีปากบดเบียดแนบแน่น และร้อนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ จนร่างบางเริ่มทนไม่ไหว จนต้องใช้มือทุบอกอีกฝ่ายอย่างอ่อนแรง

"แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก" ลมหายใจหอบหนักๆดังขึ้นขณะที่เจ้าของเสียงถูกร่างสูงอุ้มขึ้นมา ร่างบางถูกวางลงบนเตียงอย่างทะนุถนอม โดยมีร่างสูงคร่อมข้างบน ใบหน้าคมซุกไซร้ที่ซอกคอขาวไปมา

"อ...อื้อ แฮ่ก อ๊า..." เสียงครางกระเส่าดังขึ้นข้างๆใบหูจนยากที่จะคุมสติตนเองเอาไว้ ริมฝีปากเริ่มขบกัดไปทั่วซอกคอขาว

"คุณแมด...แฮ่ก...แฮดเตอร์..." เสียงหวานสั่นๆ หอบหายใจและเรียกชื่อตนเองด้วยน้ำเสียงที่หวานหูเสียจริง ริมฝีปากหนาทาบทับลงบนริมฝีปากบางอีกครั้ง ประกบแนบแน่นยิ่งกว่าเมื่อครู่

บทจูบที่ร้อนแรงเริ่มขึ่นอีกครั้ง ลิ้นหนาพันเกี่ยวกับลิ้นเล็กจนหายใจไม่ทัน ของเหลวสีใสกรอบรอบปากเล็กจนล้นออกมาทางมุมปาก นัยน์ตาสีทับทิมหลับตาปี๋ กล้าๆกลัวๆในการโอบรอบคออีกฝ่าย ขาเรียวชันขึ้น หนีบบดเบียดเอวหนา

"ไม่ดีมั้งครับฮาร์ทส...อย่างนี้น่ะ" ถอนจูบออกไป เยื่อบางใสๆยังติดเชื่อมปากทั้งคู่ไว้บางส่วน แมดแฮดเตอร์ทำท่าจะลุกออกไป แต่ริมฝีปากเล็กก็จุมพิตริมฝีปากอีกฝ่ายเบาๆ

"ขอร้องล่ะครับ...แฮ่ก...ไม่ไหวแล้ว...ขออ้อน...หน่อย" พูดขณะที่ใบหน้านั้นแดงก่ำ ลามไปถึงหูและคอไล่ไปถึงแผ่นอกจนแดงเถือก เพราะความร้อน

แมดแฮดเตอร์แทบลมจับ

อ้อน!? ไม่น่าบอกเลย!

ยั่วชัดๆ! ความอดทน...ไม่ไหวเหมือนกันแฮะ

"ลุกไม่ได้อย่าว่ากันนะครับ..."

"อ...เอ๋! อ...อ๊าาาา...อ...อ๊าาา...เดี๋ยวครับ! คุณแมด!...แฮ่ก...แมดแฮดเตอร์!"

-----------

วันที่ 7

รถม้าขนาดใหญ่ที่ดูแปลกสำหรับการเดินทางในยุคสมัยนี้ ฝั่งหนึ่งมีชายหนุ่มนั่งไขว่ห้างอย่างสง่างาม ขณะที่สายตาจ้องร่างบางที่นอนบนเบาะฝั่งตรงข้าม ทั้งคู่สวมชุดเจ้าชายเต็มยศ

เมื่อครบสัปดาห์ แมดแฮดเตอร์จึงพาฮาร์ทสกลับปราสาทหัวใจ เพื่อป้องกันไม่ให้ถึงปราสาทค่ำ จึงออกมาแต่เช้า

"ครั้งแรกเหรอครับ?"

"จ...จะไปเคยได้ไงล่ะครับ!" เสียงหวานเอ่ยงอนๆ เรียกเสียงหัวเราะ 'ฮุฮุ' ของอีกฝ่ายได้

เหตุผลที่นอนน่ะเหรอ...?

นั่งไม่ได้ไง! มันเจ็บ! เจ็บมากเลยด้วย! แถมเบาะก็ค่อนข้างแข็ง นั่งไม่ได้เลยให้ตายสิ!

ถึงจะพูดแบบนั้น...

แต่นัยน์ตาสีทับทิมก็ปรือลงทีละนิด

ง่วงจัง...เมื่อคืนไม่ได้นอนเลย...

ซักหน่อย...นะ

ปั่ก!

"โอ้ย!" เสียงหวานร้องลั่น เมื่รถลากสะดุดหิน จนรถลอยเล็กน้อย สะโพกก็ดันไปกระแทกกับรถลากจนต้องร้องโอดโอย

"เจ็บขนาดนั้นเลยเหรอครับ?"

"เจ็บสิครับ!"

"งั้น..."

มือหนารวบตัวร่างบางมาอุ้มในท่าอุ้มเจ้าสาว ระวังไม่ให้สะโพกที่บอบบางกระแทกอะไร ความอบอุ่นส่งผ่านร่างกายจนร่างบางเริ่มคล้อยตาม

ง่วง...จัง

"ฟี้...ฟี้...ฟี้...ฟี้..." เสียงกรนเบาๆดังขึ้น ลมหายใจที่สม่ำเสมอบ่งบอกว่าร่างบางๆนี้หลับสนิทแล้ว

"หลับให้สบายครับ" ริมฝีปากจุมพิตเบาๆที่หน้าผากเนียนใสอย่างอ่อนโยน

"สวัสดีครับ องค์ราชินี" แมดแฮดเตอร์โค้งอย่างสง่างาม โดยมีฮาร์ทสเดินด้วยขาสั่นระริกอยู่ไม่ห่าง

ย...ยืนไม่ไหว...

ขาเรียวบางฝืนยืนต่อไป

บอกท่านแม่เหรอ! ไม่มีทาง!

"จริงสิครับองค์ราชินี กระหม่อมขออภัยที่ดูแลองค์ชายไม่ดี แต่คาดว่าคงจะหายในเร็ววัน"

เฮ้ย...เฮ้ย! เฮ้ย! คิดยังไงบอกท่านแม่ผมน่ะ!?

"พอดีว่าฮาร์ทสสะดุดล้มข้อเท้าแพลงเล็กน้อย อาจเดินไม่ค่อยไหวนะครับ"

ร่างบางเพิ่งรู้สึก ที่ข้อเท้าข้างหนึ่งถูกผ้าก๊อซพันไว้ราวกับเล่นละครจัดฉากไว้เเล้ว

"กระหม่อมขอตัว" ร่างสูงถอยหลังเล็กน้อย ก่อนจะนึกบางอย่างได้

"นี่ฮาร์ทส ผมให้"มือหนาหยิบหมวกออกจากกระเป๋าสวมหัวอีกฝ่ายอย่างอ่อนโยนแล้วจากไป

หมวกสีขาวทรงสูงขนาดเล็ก ฐานหมวกทั้งด้านบนและผ้าด้านในหมวกเป็นลายตารางสีแดง-ดำ ในช่องแดงมีลายดอกจิก และโพธิ์ดำสลับกันไป ส่วนช่องดำมีลายหัวใจและโพธิ์แดงสลับกันไป 

ขอบหมวกประดับด้วยเฟอร์สีดำ ผูกริบบิ้นเส้นเล็กสีแดงขลับทองที่ไล้ไปตามแรงโน้มถ่วง เข็มกลัดรูปมงกุฏสีทองที่กลัดไว้กับริบบิ้นดูโดดเด่นมากขึ้น ประดับด้วยไข่มุกสีขาวบริสุทธิ์ ทั้งการเย็บที่เนี้ยบไม่มีที่ติ และการออกแบบที่พิถีพิถัน

เก่งจัง...

หมวกใบแรกที่ได้จากการออกแบบกับมือ...

ถึงตอนวันคริสต์มาสต์ที่โครโนเอามาให้ จะบอกว่าคุณแมดแฮดเตอร์เป็นคนเลือกให้ก็เถอะ...

"แหมได้หมวกมาใบนึงเหรอ สวยใช้ได้เลยนะ"

"ครับ///" เอ่ยพร้อมหน้าแดงๆ ขณะที่ถอดหมวกออกมาสำรวจ ก็พบการ์ดเล็กๆกลัดข้างในหมวก

'ขอบคุณนะครับ และก็ขอโทษฮาร์ทสคุงด้วย ความทรงจำนี้ ขอเก็บไว้นะครับ' พร้อมภาพฮาร์ทสนับสิบภาพที่ถูกย่อขนาดแล้วประดับไปทั่วการ์ด

ทั้งตอนที่เพิ่งไปถึงเมซงแมดเนส ตอนที่ทำความสะอาด ตอนที่นอนไม่เรียบร้อย ตอนเพิ่งตื่น ตอนหลับ ตอนดื่มชา ตอนกินเค้ก ไปจนถึงหลับในอ้อมแขนแมดแฮดเตอร์เมื่อครู่

สโตกเกอร์+ปาปารัซซี่ ใช่มั้ยครับเนี่ย!!!!

ฮ่าาาา~~~~ ฟิคจบไปอีดคู่แล้ว~~~

แหม่งๆแฮะ - -;คาแรคเตอร์แต่ละตัว...รั่วแปลกๆ T^T

เอาเป็นว่า...ต่อไปจะอัพคู่ไหน ต้องติดตาม!