seven deadly sins....พันธสัณญากับบาปทั้ง7

                                                                       ตอนที่2

                                                  D.O นัวร์ กับการเดินทาง...

                 ณ. สนามบินน้ำนนท์ ฉันนั้งมองเวลาและนั้งตื่นเต้นถึงจะมีคนรอบข้างมากมายแต่ฉันรู้สึกว่าตอนนี่ฉันอยู่ตัวคนเดียวมากกว่า เสียงเรียกขึ้นเครื่องดังขึ้น ทำให้ฉันตื่นจากพะวง แล้วเดินไปที่ GATE  ขึ้นเครื่อง แล้วนั้งตรงที่นั้งตัวเอง เพื่อไม่ให้ตัวฉันเองคิดอะไรมาก

ฉันนอนหลับตา  พยายามกลั้นน้ำตกไม่ไห้ไหล ความรู้สึกที่ต้องอยู่คนเดียวมันกลับเข้ามาในใจ มันอ้างว้าง  ใจหาย  อยู่ๆก้มีมือมาสะกิด แขนฉัน ฉันลืมตามองตามมือที่สะกิดเห็นผู้หญิง....? ไม่สิ ผู้ชาย !! ผู้ชายตังหาก....( :  ํ  0  ํ)   หมากฝรั่งไหมเธอ?  เขายิ้มให้ฉันแบบอ่อนโยน  ดวงตาที่เขียวมรกต  ริมฝีปากแดง   แต่ผิวขาวราวกับกระดาษ AA     "ค่ะๆ ขอบคุณค่ะ "  มีอาการเออๆ งงนิดหน่อยย  เขาเอาหมากฝรั่งวางบนมือฉัน  เครื่องบินกำลังออกบิน เสียงแอร์ สอนการใช้ออกซิเจน ตอนนี่รอบๆตัวฉันมันเหมือนจะช้าลงเหมือนเวลาแทบหยุกเดิน ฉันแทบจะไม่ได้ยินสิ่งรอบข้างเลยย  .......       เธอ...  เธอ.. เธอ. เธอ!!!   ( ; OAO)    ฉันตื่นจากภวังค์  เธอเป็นอะไร ฉันเรียกเธออยุ่ตั้งนาน..  ( - ///- ) ป่าวจ้ะ !!! ฉันตอบแบบอายที่เสียมายาทมองหน้าเขาแบบนั้น   เธอชื่ออะไร? กำลังจะไปไหนหรา เขาถามฉันซึ่งตัวฉันเองก็เขิ้ลอยู่ที่ มีผู้ชายหล่อถามแบบนี่ ^^ อ่อ ฉันชื่อ ปามค่ะ อายุ 18 กำลังจะไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่น  คุณล่ะ กำลังจะไปไหน?   ฉันมองตาเขาราวกับตัวเขามีอะไรสักอย่างชวนให้หลงใหลตลอดเวลาที่มองดวงตาสีเขียวที่แปลกประหลาด เราคุยกันแลกเปลี่ยนMail กัน  คุยไปคุยมา  เราอยุ่หน้าน้ำทะเลญี่ปุ่น  ฉันได้พูดคุยกับเขาถึงได้รุ้ว่า เขาชื่อ D.O นัว.  อายุ ไม่บอก บ้านไม่บอก รู้อย่างเดียวคือ เขาเรียนอยู่วิลัยเดียวกับฉัน และฉันก็คิดว่าจะขอไปอยุ่หอเดียวกับเขา  (ต๊าย!!! ตาย.... หนีฉันหนีตามผู้ชายหรือนี่  กรี๊ดดดดด)(><!!)  ในขณะในช่วงเวลานั้น จู่ๆเครื่องบินก็เกิดการสั่นไหวอย่างรุนแรงข้าวของตกลงมาจากฟอร์ ฉันตกใจ มือจิกเบาะ ตาถลึงโต เสียงกัปตันประกาศให้ผู้โดยสารคัดเข็มขัดนริภัย หัวเครื่องบินดิ่งหัวลงอย่างรวดเร็วทุกคนในเครื่องส่งเสียง กรีดร้อง มีเสียงเด็กร้อง ฉันมองไปรอบๆบางคนหมดสติไปแล้ว ส่วนบางคนส่งเสียงกรีดร้องอย่างน่ากลัว  ในหัวของฉันมีแต่เสียงที่ดังขึ้น "อะไรกันนี่มันอะไรกันเมื่อ1นาทีที่แล้วฉันกำลังมีความสุขอยู่เลย" ปาม  กระจกนั้น! เสียง D.O ดังขึ้น ฉันหันไปมองกระจก กระจกนั้นกำลังจะตก เมื่อกระจกแตก ลมจะดูดทุกอย่างออกไปข้างนอก เพียงเสี้ยววินาทีทีคิด กระจกก็แตกเป็นเสี่ยงๆ ลมเริ่มดูดสิ่งต่างๆออกไปข้างนอกนั้นสถานนะการยิ่งเลวร้ายขึ้นเมื่อ ด้านนอกมีพายุฝน  มีคนตะโกนว่า มีคนยื่นอยู่ที่ประตูเครื่อง ฉันมองไปตามเสียงที่บอกซึ่งมันเป็นไปไม่ได้ ในขณะที่หัวเครื่องดิ่งแบบนี่จะมีใครที่ไหนเดินไปเปิดประตูเครื่องได้   ฉันเห็นหญิงสาวผู้มีดวงตาสีม่วง เธอยิ้ม เธอยิ้มเหมือนเธอดีใจ สะใจ รอยยิ้มนั้น เหมือนเธอจงใจยิ้มใส่ฉัน ประตูถูกปิดออกเสียงกรี๊ดที่มาพร้อมกับความตายของทุกคน  มีชายที่นั้งข้างประตูพยายามจะปลดเข็มขัด เพื่อจะปิดประตูแต่ไม่ทันการแล้วตัวเขาลอยออกจากประตูไป ตัวเครื่องฉีกขาด ตัวฉันหลุดออกจากเข็มขัดจะตกลงไปหน้าประตู ฉันคว้าเบาะผู้โดยสารที่หน้าจะตายแล้ว ชิ้นส่วนร่างกายมนุษย์ ลอยในอากาศ บางส่วนก็ไปติดในช่องเบาะที่นั้ง บางศพก็โดนตู้สแตนเลสทับ ฉันได้แต่ร้องและเกาะเบาะแน่ D.O ส่งมือมาให้ฉันจับแต่มันไม่ถึงทุกอย่างมันเริ่มเลือนรางหูมันเริ่มดับ สติค่อยจางหายไปทุกอย่างรอบตัวเหมือนมันไร้น้ำหนักมือหลุดจากที่เกาะ ก่อนสติฉันจะหายไป ฉันมองเห็น D.O  อยู่เบื้องหน้าตัวฉันลอยอยู่ในอากาศ เม็ดฝนใหญ่ตีหน้าจนรู้สึกเหมือนโดนปีนอัดลมยิงใส่ไปทั่วร่างจนมันชาไปหมด ทุกอย่างมันค่อย.....ค่อย..มืด ค่อยมืด..ไป..ดับไป..ดับไป .......