คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ใบสมัคร สิ่งสำคัญของผม
รูป ::
ชื่อ :: โคบายาชิ ชิรายูริ [Kobayashi Shirayuri = ดอกลิลลี่ขาว] คนสนิทอนุญาตให้เรียกว่าลิลลี่ก็ได้ คนไม่สนิทให้เรียกแค่โคบายาชิ
อายุ :: 16
ลักษณะ :: ผมสีชมพูซากุระยาวระดับคอ ดวงตาสีชมพูออกแดง ริมฝีปากชมพู มีแก้มออกสีชมพูระเรื่อเหมือนปัดบลัชออนตลอดเวลา ส่วนสูง156 ซม. น้ำหนัก 39 กิโลกรัม (ทำให้ดูตัวเล็กบอบบางน่าทะนุถนอม) แต่หน้าอกดันใหญ่ซะงั้น (//ดูได้จากรูป)
สัญชาติ ::ญี่ปุ่น - อเมริกา - จีน(มีเสี้ยวอยู่นิดหน่อย)
ประวัติ :: เป็นลูกสาวคนเดียวของบ้านมีพี่ชายถึง 3 คน[ชื่อริว(Ryu=มังกร),ไคโตะ[Kaito = ทะเลลึก],ยูตะ(Yuta = เทพบุตร)ตามลำดับ]ทำให้ติดนิสัยแบบผู้ชายๆมาเยอะและถูกพี่สั่งสอนให้ป้องกันตัวและด้วยของนิสัยของเธอเองทำให้มีเรื่องอยู่บ่อยๆ จนเกือบถูกไล่ออกอยู่บ่อยๆแต่โชคดีที่มีแบคดีอย่างพ่อของเธอ(เป็นครูที่มีตำแหน่งค่อนข้างใหญ่ในร.ร.) ที่รักและหลงลูกสาวมากเลยรอดพ้นจากการถูกไล่ออกมาได้ทุกครั้ง
เคยคบกันเมื่อสมัยเธออยู่มัธยมต้นปี 1 โดยเป็นคนจีบยามาโมโตะเองเพราะชอบตั้งแต่แรกเห็น(เข้ามาวันแรกก็ปิ๊ง)และยังเป็นคนชักชวนให้เข้าชมรมเบสบอลอีกด้วย(ชวนเข้าเพราะอยากให้ออกกำลังกายร่างกายแข็งแรง) แต่เมื่อคบไปสักพักยามาโมโตะให้ความสำคัญกับการเล่นเบสบอลมากกว่าจึงเริ่มไม่พอใจ และเธอก็มักถูกรังควาญจากแฟนคลับของเขาบ่อยๆจึงจัดการไปตามสมควรจึงถูกลากคอเข้าห้องปกครอง ทำให้ยามาโมโตะไม่พอใจที่เธอใช้ความรุนแรงกับคนอื่นจึงบอกเลิก ซึ่งทำให้เธอโมโหมากทั้งๆที่เธอเป็นคนถูกหาเรื่องก่อนและแค่ป้องกันตัว(ถึงจะรุนแรงไปสักหน่อย(?)) แต่กลับถูกมองว่าเป็นคนผิด จึงเกลียดยามาโมโตะมากที่นอกจากไม่ช่วยปกป้องเธอแล้วยังไม่พอใจที่เธอปกป้องตัวเองอีก
มีเพื่อนซี้สุดเลิฟคนนึงชื่อ โทคิวะ สึบารุ[Tokiwa Subaru] (แน่นอนว่าผู้ชายเพราะผู้หญิงไม่คบนาง) เป็นเพื่อนข้างบ้านที่โตมาด้วยกันตั้งแต่เล็กเรียกได้ว่ากอดคอกันฝึกเดินเลยทีเดียว คอยห้ามนางไม่ให้ไปตบกระโหลกยามาโมโตะที่บอกเลิกก่อน (//มันเสียศักดิ์ศรีเข้าใจไหม! ฉันสวยขนาดนี้บอกเลิกก่อนได้ยังไง//ลิลลี่) เป็นคนฉลาดมากคอยให้ลิลลี่ลอกการบ้านอยู่บ่อยๆ เป็นคนหัวญี่ปุ่นรุนแรงมากเลยไม่ยอมเรียกลิลลี่แบบคนอื่นแต่จะว่ายูริ(yuriแปลว่าลิลลี่เหมือนกัน)แทน แต่ลิลลี่จะไม่ค่อยชอบเพราะมันเหมือนยูริที่เป็นหญิงรักหญิง (กลัวคนเข้าใจผิดหรือโดนล้อ) แต่ก็อนุญาตให้สึบารุเรียกได้อย่างจำใจ [สามารถตัดตัวตนของสึบารุทิ้งไปได้เลยค่ะ ถ้าเห็นว่ามันดูเยอะและเวอร์วังอลังการเกินหน้าเกินตาเป็นอุปสรรคในการแต่งมากเกินไป ; ; ]
นิสัย :: เป็นผู้หญิงร่าเริงธรรมดาทั่วไปแต่มีนิสัยนักเลงมากตรงข้ามกับหน้าตาที่น่ารักและดูบอบบางโดยสิ้นเชิง คือติดนิสัยขี้หงุดหงิดเวลาเจออะไรไม่เข้าตา เข้าหูจะพร้อมลุยเข้าใส่เสมอโดยไม่คิดหน้าคิดหลังทำให้ชอบมีเรื่องจนเข้าห้องปกครองอยู่บ่อยๆ รักความยุติธรรมมากๆเห็นอะไรไม่ถูกไม่ควรก็มักจะเข้าไปจัดการด้วยตัวเอง เช่น พวกนักเลงที่หาเรื่องคนที่อ่อนแอกว่า (สาเหตุของการมีเรื่องอีกอย่าง) เป็นคนตรงไปตรงมาคิดอะไรก็พูด ชอบก็บอกว่าชอบเกลียดก็บอกว่าเกลียด รักแรงเกลียดแรงและหึงแรงด้วย
ลึกๆแล้วแท้จริงเธอเป็นคนขี้ใจอ่อนมาก ถึงจะโกรธและโมโหได้ง่ายแต่ก็หายเร็วเช่นกันถ้าคนๆนั้นสามารถจี้จุดเธอได้ถูก มักถูกกลัวจากเพื่อนผู้หญิงด้วยกันเพราะดูป่าเถื่อนไม่น่าคบส่วนใหญ่จึงมีแต่เพื่อนผู้ชาย ซึ่งสนิทกันและไม่ค่อยมองเธอเป็นผู้หญิงเท่าไหร่เพราะไม่ค่อยมีความอ่อนหวาน ทั้งๆที่จริงๆเธอออกจะชอบของน่ารักๆ ขนมหวานแบบผู้หญิงมั่วไป (ไม่เป็นผู้หญิงตรงไหนพวกตาถั่ว!//ลิลลี่) ชอบทำเสียงอ้อนเวลาต้องการอะไร (คนอื่นจะขนลุกถึงมันจะดูน่ารักก็เถอะ เพราะบางทีเธอก็อยากได้อะไรแปลกๆ)
เป็นพวกติดอมยิ้มมากๆจะต้องอมไว้ในปากตลอดเวลาแม้มันจะเหลือแต่ไม้แล้วเพราะคิดว่ามันดูเท่ (อารมณ์เหมือนผู้ชายคาบบุหรี่ แต่ไม่ชอบบุหรี่เพราะมันเหม็นและขมคอ) ยิ่งเว้นเวลามีเรื่องและเวลาอยู่บ้านเท่านั้นที่จะยอมเอาไม้ออกจากปาก ดังนั้นถ้าคุยๆกับใครอยู่แล้วเอาอมยิ้มออกจากบ้านแสดงว่าวันนั้นคนนั้นไม่รอดแน่ๆ
เวลาอยู่บ้านจะเป็นคนที่ทำงานบ้านและงานฝีมือได้เก่งมาก เพราะถูกแม่บังคับเคี่ยวเข็ญในฐานะลูกสาวคนเดียว แต่ฝีมือทำอาหารเข้าขั้นห่วยสุดๆ (ดีกว่าอาหารเบียงกี้หน่อยนึง) ทำทีครัวแทบไหม้ (เคยทำข้าวกล่องไปเอาใจยามะซึ่งเป็นผู้โชคร้ายต้องกล้ำกลืนกินไปเพราะแฟนสุดที่รักทำมาให้)
เวลาเจอคุณแฟน(เก่า)ที่รัก ถ้าเธอมองเห็นเขาก่อนที่เขาจะสังเกตเห็นเธอจะทำเป็นไม่สนใจแล้วเดินผ่านไปเฉยๆ แต่จะเดินเร็วกว่าปกติเพื่อไม่ให้ยามาโมโตะเห็นตัวเอง (ประมาณว่าไม่อยากเจอแต่ไม่อยากทำท่าทีมีพิรุธมันเสียฟอร์ม) แต่ถ้ายามาโมโตะทักเธอตอนแรกเธอจะเมินแต่ถ้าโดนตื้อเมื่อไหร่เธอจะเริ่มรู้สึกหงุดหงิดแล้วใช้คำพูดรุนแรงใส่ (อย่ามาเกะกะได้มะ รำคาญ//ลิลลี่) ถ้าเขายอมถอยก็ดีไปเพราะขั้นต่อไปที่โดนตื้อ มักจะจบด้วยการต่อยหมอนั่นลงไปกองกับพื้นอย่าไม่ใยดีแล้วจากไป (สงสารหน่อยๆแต่ก็สมแล้วละ!)
สิ่งที่ชอบ :: อมยิ้ม(ถ้าเป็นรสโคล่าจะชอบมากๆ รสอื่นก็พอกินได้อยู่), พี่ชายทั้ง 3 คน, ช็อกโกแลต ,ซูชิ ,ชาเขียว, ดอกลิลลี่สีขาว (ชอบตัวเองว่างั้นเถอะ)
สิ่งที่เกลียด :: ยามาโมโตะ ทาเคชิ , พวกอ่อนแอแล้วริอาจมาหาเรื่อง , เบสบอล (มันทำแฟนไม่สนใจฉัน!)
งานอดิเรก :: ฝึกซ้อมการต่อสู้ , ดูการ์ตูน , เล่นเกมกับพี่ๆทั้งสาม
อาวุธ :: กังฟู (ใช้ร่างกายเป็นอาวุธนี่แหละสุดยอด!//ลิลลี่)
ไฟธาตุ :: วายุ
คู่ :: ยามาโมโตะ ทาเคชิ
เวลาเจอแฟนเก่า
"ฉันเป็นพวกเกลียดก็บอกว่าเกลียด แล้วฉันก็เกลียดนาย! ยามาโมโตะ ทาเคชิ!!!"
"เรื่องของเราไปจบไปนานแล้ว หลีกไปให้พ้นซะ!"
"ฉันไม่คิดจะงอมืองอเท้าไม่ทำอะไร แค่เพราะพวกนั้นเป็นแฟนคลับนายหรอกนะ"
เวลาเลือดแห่งการรักความยุติธรรมพลุ่งพล่าน
"นายคนนั้นน่ะ รังแกคนไม่มีทางสู้แบบนั้นใช้ได้แล้วหรอ"
เวลาผู้หญิงในโรงเรียนเดินหนีแบบกลัวๆ
"กลัวอะไรหนักหนานะ ฉันออกจะท่าทางเป็นมิตรแบบนี้แล้วแท้ๆ (//ทำหน้าคิดหนัก)"
เวลาขอลอกการบ้านเพื่อน
"นะๆ ฉันขอลอกการบ้านนายหน่อยแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวจริงๆนะ (//ทำตาแป๋ว)"
ลักษณะการพูดอื่นๆ (นอกจากประโยคข้างบน) : มักจะเรียกผู้หญิงลงท้ายว่าจัง (ให้ดูซอฟจะได้ไม่กลัวเธอมาก แต่ก็ถูกกลัวอยู่ดี) เรียกผู้ชายด้วยชื่อเฉยๆ เหมือนสนิทกันมานาน แทนคนอื่นว่านายกับเธอ พูดค่ะ , คะ กับผู้ใหญ่เท่านั้น กับทาเคชิสมัยเป็นแฟนจะเรียกว่าทาเคชิด้วยน้ำเสียงติดอ้อนหรือทัคจังและให้ยามะเรียกตัวเองว่าชิโระ แต่หลังจากเลิกมักจะพูดด้วยน้ำเสียงชวนหาเรื่องเสมอว่ายามาโมโตะ(เป็นน้ำเสียงเดียวกับเวลาที่มีเรื่องบ่อยๆ) และเรียกเธอได้แค่โคบายาชิเท่านั้น!
++++++++++
รูป ::
ชื่อ :: โทคิวะ สึบารุ[Tokiwa Subaru]
อายุ :: 16 (เกิดวันเดียวกับลิลลี่แต่ทีหลังประมาณ 1 ชั่วโมงได้ เคยโดนลิลลี่บังคับให้เรียกพี่สาวเพราะเกิดก่อน แต่ใครมันจะไปเรียกกันละ)
สัญชาติ :: ญี่ปุ่นแท้ๆ มีความรักชาติรุนแรงมากกก
ประวัติ :: เป็นเพื่อนซี้สุดเลิฟกับลิลลี่ โตมาด้วยกันแต่เด็กทำตัวเหมือนพี่ชายคอยดูแลลิลลี่ไปซะทุกเรื่องจนพี่ชายทั้ง 3 ของลิลลี่แทบใส่พานยกหญิงสาวให้ไปคบกับสึบารุ (แน่นอนว่าในตอนแรกเขาปฏิเสธเสียงแข็ง ใครมันจะไปสนใจยัยผู้หญิงเจ้าปัญหากันละ) แต่เมื่อรู้ว่าลิลลี่ชอบยามาโมโตะจึงเชียร์ให้ไปบอกรักจนได้คบกันและในวันนั้นเองเขาก็ได้รู้ซึ้งว่าไม่ต้องการให้คนที่อยู่ข้างเขามาตลอดไปเป็นของคนอื่น แต่เมื่อลิลลี่ตัดสินใจที่จะรักผู้ชายคนนั้นแล้วเขาก็พร้อมจะยินดีและช่วยเหลือความรักของทั้งคู่ จนวันที่ใจเขาต้องแหลกสลายอีกครั้งเมื่อเห็นลิลลี่กลับมาร้องไห้แทบเป็นแทบตายกับผู้ชายคนนั้นที่มันทิ้งเธอไป! วันนั้นเขาได้สัญญากับตัวเองว่าไม่ว่ายังไงเขาจะทำทุกๆวิถีทางเพื่อไม่ให้ลิลลี่ต้องร้องไห้เพราะผู้ชายคนนั้นอีก และเขาจะไม่ไว้วางใจยกหญิงสาวให้คนอื่นดูแลอีกแล้ว (มั่นใจว่าตนเองดูแลมาตั้งแต่เด็กและไม่มีใครดูแลได้ดีกว่าตัวเองแล้ว)
นิสัย :: เป็นคนเงียบๆนิ่งๆ ทำอะไรตั้งใจจริง มีระเบียบอย่างมากทำอะไรต้องเป๊ะทุกระเบียบนิ้ว โลกส่วนตัวสูงชอบอยู่คนเดียวแล้วใช้เวลาว่างทบทวนอ่านหนังสือตามประสาเด็กคงแก่เรียน (ด้วยความจริงจังและตั้งใจมักจะได้ที่หนึ่งของชั้นเรียนอยู่เสมอ) ไม่ค่อยสนใจเรื่องอื่นนอกจากเรื่องเรียนเพราะถือว่าอายุในวัยนี้เป็นวัยที่ควรเรียนรู้เพื่อนำความรู้ไปพัฒนาการใช้ชีวิตในอนาคต แต่เห็นเนิร์ดๆขนาดนี้
แต่ถ้าอยู่กับลิลลี่จะเป็นอีกเรื่องจะโวยวายและขี้บ่น เดือดร้อนเป็นพิเศษ ในช่วงแรกที่ๆลิลลี่มีเรื่องหรือเพื่อนผู้หญิงไม่คบจะเป็นห่วงมากๆแต่ไม่แสดงออก (พักหลังๆเริ่มชินและก็เข้าใจว่าหญิงสาวปกป้องตัวเองได้เลยไม่ห่วงอะไร) ปลอบใจคนไม่เก่งเวลาลิลลี่ร้องไห้ก็จะนั่งนิ่งๆเป็นเพื่อนเฉยๆจนกว่าเธอจะหยุดร้อง คอยบ่นและจ้ำชี้ช้ำไชเรื่องเรียนของให้ลิลลี่เหมือนพ่อคนที่ 2
ภายหลังที่ลิลลี่เลิกกับยามาโมโตะก็ได้รู้ใจตัวเอง และเริ่มเขม่นยามาโมโตะทุกครั้งที่มายุ่งกับคนของเขา(แบบนิ่งๆ แต่จะพูดเตือนๆยามะเหมือนหวังดี คนใจร้อนแบบนั้น ถ้านายไปเซ้าซี้จะยิ่งแย่เอานะ//สึบารุ) ถ้าตนอยู่ใกล้ๆเวลาสองคนนี้เจอกันมักหาทางพูดเอาลิลลี่ออกมาอยู่เสมอ (ได้เวลาเรียนแล้ว ถ้าเธอไม่รีบไปได้ไปเรียนซ้ำชั้นแน่//สึบารุ) คอยห้ามลิลลี่ไม่ให้ไปหาเรื่องแฟนเก่าเพราะไม่อยากให้ 2 คนนี้กลับไปใกล้ชิดกันอีก เก็บความรู้สึกได้ค่อนข้างดี บางครั้งยามาโมโตะจึงเข้ามาขอความช่วยเหลือบางครั้งเรื่องลิลลี่แต่เจ้าตัวเพียงแค่รับปากว่าจะลองดู แต่ไม่เคยคิดจะช่วยจริงๆเลยสักครั้ง (มาในรูปมิตรแต่เป็นศัตรูแบบเงียบๆนั่นเอง)
"หน้าที่ของนายฉันขอมันคืนก็แล้วกัน"
(ในที่นี้หมายถึงหน้าที่ดูแลลิลลี่ เคยพูดในวันรุ่งขึ้นที่ลิลลี่ร้องไห้นั่นแหละและเป็นวันเดียวที่ยามาโมโตะรับรู้ได้ถึงจิตสังหารจากคนๆนี้ ตอนหลังทำเหมือนเป็นคนดีปกติทั่วๆไปจนไม่เอะใจ)
"ฉันจะดูแลเธอเอง"
(เป็นคำแรกที่พูดปลอบหญิงสาวตอนร้องไห้ตอนนั้น)
คุยกับไรท์
ไรท์//ดีจ้าาาา เราชื่อมายุ ซาไค จะเรียกอะไรก็ช่าง ยินดีที่ได้รู้จักน้าาาาา
ชิรายูริ// โอ๊ส! ฉันโคบายาชิ ชิรายูรินะ จะเรียกลิลลี่ก็ได้
ไรท์//ทำไมถึงได้เข้ามาสมัครเรื่องนี้จ้าา
ชิรายูริ// อืม... เป็นโอกาสดีที่ฉันจะได้เผชิญหน้ากับ 'แฟนเก่า' ของฉันละมั้ง
ไรท์//ถ้าไม่ผ่านจะเป็นอะไรป่าวค่า อย่ามาฆ่าไรท์น้าาาาT^T
ชิรายูริ// ถ้ามีคนที่ดีกว่า ฉันก็พอจะยอมรับได้อยู่หรอก
ไรท์//ไรท์เป็นประเภทชอบดองนิดนุง อย่าว่ากันน้าาาา
ชิรายูริ// ได้! แต่ขออมยิ้มเยอะๆเป็นการเรียกเปลี่ยนละกันนะ!
ไรท์//งั้นขอให้โชคดี บ้ายยยยบายยยย ไรท์ขอตัวไปดูการ์ตูนเเปป
ชิรายูริ// บ๊ายบาย
ความคิดเห็น