ฉันไม่มีวันยอมตายในเกมของตัวเองหรอกนะ หึ - นิยาย ฉันไม่มีวันยอมตายในเกมของตัวเองหรอกนะ หึ : Dek-D.com - Writer
×

    ฉันไม่มีวันยอมตายในเกมของตัวเองหรอกนะ หึ

    "ให้ตายเถอะ ทำไมฉันถึงกลายเป็นเธอได้นะ มารีอาน่า" หลังจากที่ทุกคนออกไปเด็กสาวก็ฟุบหน้าลงบนมือของตนเอง ใบหน้าสวยบิดเบี้ยวอย่างน่าเกลียด

    ผู้เข้าชมรวม

    1,060

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    1.06K

    ความคิดเห็น


    4

    คนติดตาม


    31
    หมวด :  แฟนตาซี
    จำนวนตอน :  2 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  10 ม.ค. 61 / 17:31 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    "อีกนิดเดียวเท่านั้น..." หญิงวัยกลางคนร่างบวมฉึ่งพึมพำกับตัวเอง ใบหน้ากลมที่เต็มไปด้วยสิวจากการที่เจ้าตัวไม่คิดที่จะดูแลตัวเองมีความอ่อนล้าแสดงอย่างเห็นชัด

    "เสร็จแล้ว!!" ร่างอวบที่มีน้ำหนักถึงเก้าสิบกิโลกรัมกระโดดโลกเต้นหลังจากที่อัพเดตเกมที่ตัวเองสร้างขึ้นได้สำเร็จ

    ม่านฟ้าคือชื่อของเธอ และเธอคือเจ้าของเกมจีบหนุ่มผสมอาร์พีจีสุดโด่งดัง [รักนิรันดร์] เม็ดเงินจำนวนมากไหลเข้ากระเป๋าเธอหลังจากที่เกมนี้ถูกปล่อยไปเพียงสองอาทิตย์ ทั้งด้วยเรื่องราวที่สนุกสนาน และภาพที่สวยงามทำให้เกมรักนิรันดร์กลายเป็นเกมยอดนิยมค้างฟ้าเป็นปีแล้ว และยังไม่มีเกมไหนที่สามารถแซงมันไปได้

    ชีวิตของเธอดูเหมือนจะดี แต่ใครจะไปคิดว่า...

    "เหวอ!!" ขาของม่านฟ้าเกี่ยวเข้ากับสายไฟที่ระโยงระยาน ร่างอวบพุ่งเข้าหาหน้าจอโน๊ตบุ๊คที่เปิดค้างไว้ หน้าจอโน๊ตบุ๊คเปลี่ยนเป็นสีดำสนิท ก่อนที่สติของเธอจะดับไป

    ไนท์ลูปคือเมืองที่มีแต่กลางคือ สถานที่ที่เป็นที่อยู่อาศัยของเผ่าพันธุ์ที่งดงาม แต่แสนเย่อหยิ่ง มันคือเมืองของเหล่าแวมไพร์

    คฤหาสน์ตระกูลคาร์ลที่มีบรรยากาศของความโศกเศร้าตลอดเวลา ในวันนี้แลดูวุ่นวาย สาเหตุก็อาจจะเป็นเพราะเด็กสาววัยสิบหกปีที่นั่งเหม่อลอยอยู่บนเตียงนุ่มสีหวานก็เป็นได้

    มารีอาน่า คาร์ล บุตรีเพียงคนเดียวของผู้นำตระกูลคาร์ลได้ฟื้นจากการหลับไหลที่ยาวนานกว่าสามปี เธอเป็นเด็กสาวที่ทีผิวขาวซีดตามแบบฉบับแวมไพร และมีใบหน้าที่งดงามตามเผ่าพันธุ์ ผมของเธอเป็นสีดำขลับแต่มีประกายสีม่วงเมื่อสะท้อนกับแสงไฟ หรือแสงจันทร์  

    "ฉันต้องการพักผ่อน พวกเธอออกไปซะ" ในที่สุดเสียงหวานแหลมก็หลุดออกจากปากสีแดงสดตามธรรมชาติของเธอ ทำให้ความวุ่นวายทั้งหมดในห้องได้หยุดลง

    "แต่ว่าคุณหนูเพิ่งฟื้น.." สาวใช้ที่แต่งกายแตกต่างจากสาวใช้คนอื่นเอ่ยแย้งขึ้นด้วยน้ำเสียงติดเกรงกลัวเด็กสาว

    "ออกไป หากท่านพ่อให้หมอมาตรวจให้เคาะประตูบอกก่อน ฉันต้องการพักผ่อน" เด็กสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงเฉียบขาดก่อนืี่สาวใช้ทั้งหมดจะกระวีกระวายรีบออกจากห้องของเด็กสาว

    "ให้ตายเถอะ ทำไมฉันถึงกลายเป็นเธอได้นะ มารีอาน่า" หลังจากที่ทุกคนออกไปเด็กสาวก็ฟุบหน้าลงบนมือของตนเอง ใบหน้าสวยบิดเบี้ยวอย่างน่าเกลียด ม่านฟ้าได้แต่ก่นด่าโชคชะตาที่เล่นตลกกับชีวิตของเธออย่าเจ็บปวด


    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น