ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ส่งภารกิจพิชิตอาชีพเสริม UP!
ส่ภาริพิิอาีพเสริม
"โลเวลล!! ะินนมอี!!" เสียแผร้ออภูิัวเล็เท่าฝ่ามือ มือเล็ระุึแนเสื้อผมอย่าเอาแ่ใ ใบหน้าิอเอาแ่ใ ปีโปร่แสสีาวสวยสะบัโบพริ้ว
"พี่!! อย่าทำัวแบบนี้สิะ" ภูิิ๋วัวน้อยที่มีใบหน้าเหมือนับภูิอีัว วัมือลาึอเสื้อพี่ายนเอมารหน้าผม ่อนะหัวพี่นเอลเป็นเิอโทษ
ภูิแฝสอนนี้เป็นวิาสถิอาวุธอผม ที่ะปราออมาในร่าอภูิระับสู นพี่ผมั้ื่อให้ว่า บราวนี่ นน้อื่อ พายแอ๊ปเปิล ผม็สสัยั้นานว่าทำไมิวิาสถิอาวุธถึไม่ออมาสัที แ่็ถึบาอ้อเลยเมื่อภูิน้อยทั้สอบอว่า ี้เีย..
แ่พอรับรู้ถึพลัศัิ์สิทธิ์อ้นไม่ภูิึ่้อนนี้ลายเป็นอิราิล เลยปราัวออมาสูรับพลัศัิ์สิทธิ์ที่ลอยลุ้ไปทั่ว เ้าพวนี้บอว่าพลัศัิ์สิทธิ์ะอยส่เสริมพลัในัวอพวเา ทำให้วามสามาถพันาึ้นไปไ้หลายั้น
บราวนี่ ะเป็นิวิาแส ผมอเาเป็นสีทอยาวระ้นอ วาสีทับทิมสว่าใส หน้าาน่ารัเหมือนับุ๊า ผิวาวอมมพูปานิมูหน่อย หน้าเิๆ น่ารัน่าหยิเป็นที่สุ
พายแอ๊ปเปิล เป็นิวิาวามมื ผมอเธอเป็นสีำรัิาล วาสีม่วอาเมทิส์ หน้าาเหมือนับบราวนี่ทุระเบียบนิ้ว แ่ว่าเธอเป็นนทีู่นิ่ๆ มีวาเย็นา่อสิ่รอบาย แ่นั้นมัน็แ่ภาพลัษ์ภายนอล่ะ ริๆแล้วเธอนี่โรโหเลย!!
"ุหนู ะไปส่ภาริอนไหนอรับ" และนี่็อีหนึ่น เบัสับอาารย์ไมล์ รุมหลอผม พวเาสามารถเ้ามาในนี้ไ้ลอเวลาที่อยาะเ้า สัเุไ้าที่พวนั้นเินเ้ามาหาผม พวเทพหนึ่ถึเ็ล่าวทัทายอย่าเารพ
พวเาบอว่าพวนั้นสูส่วนให่ะเป็นรุ้นบรรพนรับรู้ถึารมีอยู่อสวนและอิราิล และไ้รับารอบรับาอิราิลเป็นอย่าี
หรือะสรุป่ายๆ มันะหลอผมมาายไ!!
แล้วพวเายัะมีหน้ามายิ้มบอว่าผมทำไ้ีมาอี
แ่ผม็พอให้อภัยไ้เพราะพวเาไปล่าวัถุิบสมุนไพรอื่นๆมาให้อนผมไปเ้ามาหาใบภูิ
"ไปอนนี้เลย็ไ้" ผมอบ แล้วหันไปหาเทพหนึ่ถึเ็ "ฝาูแล้วย"
เบัสเินรมาอุ้มผมโยใ้มือ้าเียว มืออี้าหนึ่อเาวััอาาศเิเป็น่อว่านาให่ มันน่าะเป็น่อว่าระหว่ามิิหรือเปล่า เ๋ว่ะ
แ่ว่าเบัสะอุ้มผมทำเพื่อ!?!
่ามันไม่้อเินเอ
เบัสอุ้มผมมา้าในนแราม้วยอาารย์ไมล์และบราวับพาย รอยแย่อยๆประบันนปิสนิท เบัส้าวาเินไปเรื่อยๆอย่าไรุหมาย่อนะหยุลที่รอยแยที่อาารย์ไมล์เป็นนทำ ออมา็พบว่าผมยืนอยู่บนหลัาบ้านใรสัน รอบๆมีแ่ป่ามีทาเินเท้าเ้าไปในัวเมือ ะเป็นบ้านอเ้าอภารินี้
"ปล่อยนายท่านลไ้แล้วเบัส!" เบัสมีท่าทีะไม่ปล่อยผมลามำพูออาารย์ไมล์ เาเลยรเ้ามาึผมไปอุ้มแทน ่อนะวาผมล้าๆัว เบัสทำหน้าเสียาย ่อนะมออาารย์ไมล์้วยสายาไม่เป็นมิร
"ะัไปถึไหน หึ" เบัส
"ใระยอมให้เ้าไ้นายท่านไปนเียวละ"อาารย์ไมล์เถีย
ผมส่ายหัวให้ับนิสัยเ็อบแย่อเล่นให้พวเา าระโนลมายืนอยู่หน้าบ้าน เป็นบ้านทีู่อบอุ่นีนะ ้านอบ้านมีารปลูสมุนไพรเอาไว้มามาย ัวบ้านเล็หน้าอยู่ ผมเาะประูบ้านสามรั้ แ่็ไม่มีวี่แววอนะมาเปิ
ปั ปั ปั!
ผมเปลี่ยนมาเป็นทุบประูแทน เผื่อยายแะไม่ไ้ยิน
"้ามาแล้ว ะเาะอะไรนัหนา" ยายแเปิประูออมาะวาใส่ผมอย่าโมโห ็ยายไม่ยอมมาเปิแ่แรเออะ ะมาโทษผมไ้ไ
"ผมเอาภาริมาส่" ผมว่า ยายเรเวียร์มวิ้ว้วยวามส่สัย และวามไม่เื่อสิ่ที่ผมพูอยู่ในสายา
"อย่ามาโห้าเ็น้อย เป็นเ็เป็นเล็อย่ามาพูเท็" เธอพู่อนะหันหลัลับเ้าบ้าน
"ยายย" ผมรีบามเ้าเธอเ้าไป ่อนะรับหนัสือเล่มหนาที่เธอโยนมาให้ มอหน้าเป็นเิสสัย หนัสือเล่มนี้หนาประมาสามนิ้วไ้เลย ปเป็นสีำสนิทมีัวอัษรโบราสีทอเียนอยู่้าหน้า 'โอสถเทวะ' หนัสืออะไรวะ ื่อแปลๆ
"โอสถเทวะอะไรรับเนี่ย" ผมถาม
"อ่านออเหรอยัยหนู แปลริ แล้ว็่วยเลิพูผมๆ รับๆ เถอะ มันแสลหู"
็ผมเป็นผู้ายนี่!!
"แล้วยายเอามาให้ผมทำไม"ผมถาม ่อนะเปิอ่านู หนัสือเล่มนี้เป็นสูรารผสมยา ทั้สมุนไพรและอุปร์็ระบุมาอย่าละเอียยิบ อ่านนผมาลายไ้เลย
"ถ้าเ้าหามันมาไ้ริๆ หนัสือเล่มะเป็นอเ้าพร้อมทั้ารสืบทออาีพนัปรุยา" ยายแสยะยิ้มร้าย "แ่ถ้าไม่ โทษือาย!!" ห้ะ าย ยายแะโหไปไหน ิสภาพัวเอไม่ออเลยถ้าเิผมหามาไม่ไ้ริๆ แ่บัเอิผมเ่ไ เลยหามาไ้ หึหึ
ผมเทวัถุิบทั้หมลรหน้าุยายเรเวียร์ เธอเบิาว้าอย่าะลึ มือเหี่ยวย่นสั่นนิๆหยิบสมุนไพรึ้นมามอ แล้วน้ำาเธอ็ไหลลมา..
"เ้าไม่ไ้โหยัยหนู ีั้น้าะสอนเ้าในเรื่อารปรุยาเบื้อ้น" เธอลาผมไปยืนอยู่หน้าหม้อ้มยานาให่ ่อนะอธิบายนู้นนี่นั้นให้ผม เธอสอนผมไป็นำสมุนไพรที่ผมไปหามาปรุยาอะไรสัอย่า สอนผมเรื่อารเลือสมุนไพร สรรพุยา่าๆ ที่ผม้อไปำมานั่ท่อับให้ยายแฟั
เวลา้าในห้อปรุยานี่เร็วมาๆ อัราเียวันับสวนแห่บรรพนเลย ทำให้ผมมีเวลาที่ะสามารถเรียนรู้ารปรุยาั้นสูึ้นเรื่อยๆ ยาัวแรที่ผมปรือยาเร่ารเริเิบโ ใ่ ผมอนแรผมะปรุยาเพิ่มพลัเวทย์แ่มันลายเป็นยานี่ไ้ไไม่รู้
ผ่านไปหายวันในนี่แ่้านอแ่ไม่เท่าไรเอมั้ ผม็สามารถปรุยาที่ยาึ้นไปอีไ้แล้ว วามรู้วามเ้าใโรสร้าส่วนผสมีึ้นมามาาแ่่อนเยอะ
ผมึ่อนนี้มีวามรู้เรื่อสมุนไพรเือบทุนิ แล้วยัสามารถปลุยาไ้หลาหลายึ้น็พร้อมที่ะไ้รับอาีพนี้อย่าเป็นทาารแล้ว อาารย์ยายเรเวียร์บอมา
"นี่ลูศิษย์้า ้าะมอบอาีพนี้ให้เ้าอย่าเป็นทาาร หึหึ" ผมยิ้มรับอย่าีใ อาีพนัปรุยา ปรุยาระับสูๆออมาาย รายไ้เป็นอบเป็นำ ยิ่ายยิ่ไ้ำไร เพราะสมุนไพรส่วนให่็อยู่ที่สวนแห่บรรพนทั้นั้น อนนี้ผมิไ้แ่สามำเท่านั้นแหละ
รวย รวย รวย!!
'ผู้เล่นโลเวลไ้รับอาีพเสริมเป็นนัปรุยา'
'ไ้รับหนัสือ โอสถเทวะ ระับ Ex'
'ไ้รับทัษะัแยสมุนไพรระับ 10 Level Max'
'ไ้รับทัษะรัสรร์ ระับ 6'
'ไ้รับทัษะปรุยาระับ 10 Level Max'
"เ๋!" ผมร้อีใ
"ไปไ้แล้ว รบวนเวลาพัผ่อน้า" ยายเรเวียร์ว่า มือันหลัผมให้ออไปนอประู ่อนะปิใส่หน้าั ปั ถึยัไยายแ็เป็นนนิสัยีนหนึละนะ ิรที่มารยาทารเ้าสัมน้อยไปหน่อย..
"ไว้ะลับมาเยี่ยมนะรับบ!" ผมโบมือใหุ้ยายที่ยืนมอส่ยิ้มแสยะนิๆให้ผมรหน้า่าบานให่ ผมเินออมาาบ้าน ็ไม่พบวี่แววอพวเบัสเลยสันิ หายไปไหนันหมนะ ผมเินหานทั่วอาบริเวแล้ว็ไม่เอแม้แ่เา
"เบัส อาารย์ไมล์ บราว พาย ไปไหนันหมวะ" ผมะโนเรีย
นี่ไม่ไ้ทิ้ผมไว้แล้วไปโยไม่บอนะ
'ุหนู' หือ เสียเบัสนี่ ผมหมุนัวรอบทิศแ่ลับหาที่มาอเสียไม่เอเลยสันิเียว
'ผมุยับุหนูทาินะอรับ อนนี้ารแ่เริ่มึ้นแล้วไมล์เลยปลอมัวไปเป็นุหนูในถานะิ้อมายาอรับ'
'นี่โลเวล ที่นี่มีอินพะ อุ๊บ!! อ่อยอะ!!' เสียอบราวนี่ัมาอวอิน่อนะเหมือนโนปิปาไป
'ไม่้อห่วนะอรับ ไมล์สามารถลอเลียนวามสามารถอุหนูไ้ 100% ารแ่รอบสอะเริ่มแล้วรีบมานะอรับ'
ห้ะ อะไรนะ ารแ่เริ่มแล้ว ผมอยู่ในนั้นนานนานั้นเลยเหรอ นาเวลาไม่เท่าันนะ ผมแ่วันนี้อนสิบโมเหรอ อ้า แสว่ามันผ่านมามา 3 ั่วโมแล้วนะสิ ายๆๆ ผมะแ่รอบสอในอีไม่ี่นาทีนี้้วย โยสิรับ
ผมนี้ผมรู้สึว่าัวเอวิ่เร็วึ้นาเมื่อ่อน เนื่อาเลเวลสถานะที่อัพึ้นมา และแ้มสะสมที่ลืมใ้ ทำให้ผมมีวามสามารถมาว่าอนเริ่ม้นเยอะึ้นมา ผมถือว่าัวเอเป็นนนหนึ่ที่อัพเลเวลไ้เร็วมานะ อัพแบบ้ามั้น้ามอนลืมโล
ผมวิ่มาไ้มีี่นาที็มาถึหน้าฮอลล์ารประลอแล้ว เสียเฮลั่นัมาา้าในอย่ารึโรม เสียเี๊ยว๊าวัมาไม่หยุไม่หย่อน
"ิ้อมายานี่ไม่ิว่าะเป็นผู้เล่นเริ่ม้นเนอะ" ผู้เล่นหิ A หันไม่สะิเพื่อนาย B สายามอมาที่อาารย์ไมล์ในลัษะอผมอย่าื่นม
"ใ่ ล้มผู้เล่นเ่ๆไ้้วยมือเียว"
ห้ะ มือเียว ผมสามารถนานั้นเลยเหรอ เบัสบออาารย์ไมล์ลอเลียนวามสามารถผมเหรอ แ่ว่า่าสถานะผมมัน็มาว่าผู้เล่นพวนั้น้วยนี่ ิที่ผมยัใ้พลัอัวเอไม่เ็มที่แน่ๆ
"ผู้นะือ ุิ้อมายา รับ อเสียหน่อย!!"
"เฮ้ๆๆ!!"
นายแว่นผมทรระลารอบูเนิร์ๆ เอ่ย้วยวามสนุสนาน ่อนะับมืออาารย์ไมล์ูึ้นอย่าผู้นะอย่าหม อาารย์ไมล์สะบัมือทิ้่อนะเินเิลับออมาาสนาม
"โลเวล ทานี้!!" ผมมอหันไปามเสีย ็พบฝาแฝายหิยืนโบไม้โบมือมาให้ผมรห้อพัผู้แ่ัน ลัษธเหมือนเหมือนพวภูิิ๋ว แ่ทำไมัวโเท่าๆผมเลยวะ ทันผิมั้ อาะทัน้าหลัผม็ไ้
ผมหมุนัวเินออไปอีทา สายาวานหาพวเบัส
มือปริศนาับไหล่อผมไว้ ผมหันไปมอ็แฝายหิู่เิมนั้นแหละที่ับไว้ แฝหิับมือผมเินลา เน้นว่า ลา ผมลับไปในห้อแ่ัน
"นี่ พวเธอปล่อยผมนะ" ผมเอามืออี้าที่ว่าอยู่เี่ยวเสาเอาไว้
"โลเวล พายเอ่ะ"
ห้ะ พาย พายแอ๊ปเปิลเหรอ อย่ามาโห พายเป็นภูิิ๋วนะเว้ย
เหมือนว่าเธอะอ่านมันออาสายาอ ร่าอพายลายเป็นละออแสสีม่วอ่อน ปราภูิัวิ๋วส่ยิ้มบาๆมาทาผม เธอึนิ้วี้ผมให้เินาม ผมเลยเินไปอย่าว่า่าย
อาารย์ไมล์นั่ไว้ห่ามออมอนิเอร์นาให่ในห้อ าร่อสู้อผู้เล่นนหนึ่ที่ผมว่าหน้าาุๆนะ เหมือนเยเห็นที่ไหนมา่อน
"มาแล้วเหรออรับุหนู" เบัสยิ้มให้ผม ่อนะผายมือไปที่โฟายาว บนโ๊ะมีุ้ี้และนมอีมามายวาเอาไว้ ไปเอามาาไหน
"พายปล่อยันนะ ันอยาิน ะเอาๆๆ" ผมหันไปมอบราวนี่ที่อนนี้ลายเป็นภูิีมือโวยวายอยู่ับพาย อยาินนมนี่หรือไ
"บราววว" ผมถือเ้ บราวหันมามอาโ
"อ้ำ" ผมัเ้เ้าปา สีหน้าใหู้อร่อยที่สุ "อร่อยมาเลย หือ ห๊อมหอม หวานๆ" ผมว่าปาเี้ยวุ้ยๆ
"ฮะ ฮึ ละ โล..ฮึ แ่!!!" บราวนี่แผเสียร้อไห้ออมาอย่าั ไม่รู้ผมิไปเอหรือเปล่านะ แ่น้ำาในถ้วยเป็นวเหมือนโนลื่นเสีย หน้าอมอิเอร์แร้าว หูอผมอื้อไปเลยั่วะหนึ่ แ่ถ้าบราวนี่ยัไม่หยุผมลายเป็นนหูหนวเพราะแ้วหูแายแน่ๆ
"บราวนี่โว้ย ไอ้เ็บ้านี่!!" เบัสิ๊ปาอย่าโมโห มืออเาปิหูอผมไว้ พายอยพูปลอบประโลม อาารย์ไมล์ยมือปิหูัวเอสีหน้าเหนื่อยๆเอือมๆถูส่มาให้ประมาว่า
ถ้านายยัไม่หยุมัน ันะ่ามันเี๋ยวนี้แหละ!!
มือหยิบุ้ี้ยัเ้าปาเ็น้อยที่ร้อัอย่าับโละแ เาหยุร้อไห้หันมามอทาผม ปาเล็ๆัุี้ในมืออย่ารวเร็ว ราบน้ำายั้าอยู่ที่ใบหน้าสวย รอยยิ้มที่ไ้ินอหวานนั้นูมีวามสุอย่าถึที่สุ
"โล ออี" บราวเอาแ้มเล็ๆนั้นมาถูแ้มผมอย่าอออ้อนลายๆ
"เอาไปิ ยให้" ผมี้ไปที่านนม เ้าัวน้อยส่เสียเย้แล้วบินไปสวาปามนมหวานทั้หมอย่ารวเร็ว
เ็ริเลย
"อ่า ูเหมือนู่แ็อุ่อไปะื่อไเอร์นะรับ" ห้ะ อะไรไๆ เอร์ๆ ื่อุ้นๆ เหมือนเยไ้ยินมาาที่ไหนสัที
อ่ะ! ใ่แล้ว
ไเอร์ ไอ้ไล์!!!!
________________________________________________________
ำผิเยอะ
มาอัพแล้วเ้อ เมื่อวานลืมเอาล 555
มาเรียนอาทิย์แร็มีานมาเลย้า
ไว้ะมาอีพ่อ รอัน้วยเ้ออ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น