I'm a priest not a villian girl ข้าคือบาทหลวงนะ มิใช่นางร้าย

ตอนที่ 52 : ตอนพิเศษ:ซิโนเอล x วิลเลี่ยม

คำเตือน : ตอนพิเศษนี้วิลเลี่ยมเป็นผู้ชาย ซีโน่มีร่างกายเป็นชายหนุ่มแล้ว

* วิลไม่ได้เป็นบาทหลวงและไม่ได้ปิดกั้นเรื่องรักร่วมเพศเหมือนคนสมัยก่อน

* ขอล่ะ ไรท์โดนทักมาจนกลัวแล้ว อย่าทักอีกเลย .-.

* ตอนนี้สั้นมาก

------------------------------------

เทวาหนุ่มผมเงินมองชายหนุ่มต่างโลกที่ถูกหญิงสาววัยสาวจนถึงวัยทองรุมล้อม เพราะหน้าตาที่หล่อเหลากว่าใครๆของเจ้าตัวกระมั้ง แต่ซีโนเอลนั้นแทบไม่มีเลยเพราะเขานั้นสวมหน้ากากตลอดเวลา เห็นที...เขาคงต้องหาหน้ากากให้วิลใส่บ้างเสียแล้ว....

"วิลเลี่ยม..."

น้ำเสียงอันมีเสน่ห์แบบเฉพาะของเทวาหนุ่มเอ่ยขึ้นมา แต่คราวนี้นั้นมันกดต่ำกว่าปกติ วิลเลี่ยมที่ถูกรุมล้อมทั้งหน้าและหลังนั้นไม่ได้ยินเสียงพูดของเจ้าตัวเลย....ซีโนเอลส่ายหน้า....ถ้าเป็นตอนที่รู้จักกันแรกๆเขาก็ไม่ค่อยกล้ายุ่งเท่าไหร่หรอก...แต่ตอนนี้มันต่างออกไป เขาเดินฝ่าฝูงชนไปหาวิลเลี่ยมแล้วจับมืออีกฝ่ายอย่างนุ่มนวล

"กลับกันเถอะขอรับ...เราต้องไปติวคณิตศาสตร์อีกนะ"

กล่าวขึ้นมาพลางบีบมือหยาบกร้านของอีกฝ่ายเบาๆ วิลเลี่ยมพยักหน้า เขาเริ่มรู้สึกว่าซีโนเอลนั้นแปลกกว่าปกติ ถ้าเป็นสมัยตอนรู้จักกันแรกๆยังพูดตะกุกตะกักอยู่เลย ตอนนี้กลับพัฒนาขึ้นมาบ้างแล้ว ดีใจจังเลยที่ซีโนเอลปรับตัวเองได้ วิลเลี่ยมคิด...

"อื้ออ?"

ชายวัยกลางคนร้องออกมาเบาๆเมื่อถูกเจ้าชายแห่งเทวาบีบจมูกแล้วส่ายไปมา หน้าของเขาส่ายไปตามมือของอีกฝ่าย วิลเลี่ยมหลับตาข้างขวา ดวงตาช้อนมองชายหนุ่มที่ตอนนี้ตัวสูงกว่าเขาไปแล้ว

"อำอัลไออ่ะ"

เขาร้องออกมา ดวงตาสีนภามองชายร่างสูงอย่างสงสัย 

"ขอโทษทีขอรับ...กระผมคิดว่า...วิลไม่ควรเปิดเผยใบหน้าแบบนี้นะ...จะว่าอะไรไหมถ้าจะใส่หน้ากากแบบซีโน่"

ซีโน่รู้ดีว่าหน้าตาของวิลนั้นดีมากเพียงใด ต่างจากของเขาลิบลับ มันจึงทำให้พวกสตรีทั้งหลายต่างมารายล้อมชายหนุ่มสูงอายุที่จิตใจอ่อนต่อโลกแบบอีกฝ่ายตลอดเวลา...วิลเลี่ยมเอียงคอน้อยๆ ซีโนเอลปล่อยมือจากจมูกของอีกฝ่าย

"ข้าไม่ชอบ มันอึดอัด หายใจไม่ค่อยสะดวก"

วิลเลี่ยมกล่าวขึ้นมา ซีโนเอลพยักหน้าอย่างเข้าใจ แต่เขาใส่หน้ากากตั้งแต่เด็กๆจึงชินชาไปเสียแล้ว มือเรียวหนาของเทวาหนุ่มเปล่ามาจับใบหน้าของวิลเลี่ยมแทน แล้วดึงแก้มเบาๆ

"อื้ออ"

วิลเลี่ยมร้องออกมาแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร สำหรับเขา เขาจะแสดงอารมณ์ความรู้สึกมากขึ้นเมื่ออยู่กับเพื่อนที่คิดว่าสนิทกันมากแล้ว วิลเลี่ยมจับมือที่ดึงแก้มเขาแล้วบีบเบาๆเชิงว่าพอได้แล้ว

"ท่านนี่เนื้อหอมจริงๆเลยนะ..."

น้ำเสียงของเจ้าชายเทวาเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่วิลเลี่ยมเองก็ไม่ได้ใส่ใจเสียเท่าไหร่ 

"เปล่าเสียหน่อย ปล่อยหน้าข้าได้แล้วกระมั้ง ข้าเจ็บ"

วิลเลี่ยมทำแก้มป่องเล็กน้อย ซีโนเอลหัวเราะเบาๆ เขาเอานิ้วชี้แปะหน้ากากตน ตรงบริเวณปากแล้วเอามาแปะตรงที่เขาดึงแก้มของวิลเลี่ยม เจ้าตัวดูจะไม่รู้เรื่องจึงมองคนที่สูงกว่าด้วยดวงตาใสซื่อ 

"ตั้งแต่ที่เราเป็นสหายกัน ข้าคิดว่าเจ้าดูพัฒนาขึ้นนะ"

"แน่นอนขอรับ...เราสนิทกันแล้วนี่...แต่ว่า"

เทวาหนุ่มขยับไปใกล้ๆใบหูของวิลเลี่ยมจนเจ้าตัวรู้สึกได้ถึงลมหายใจของอีกฝ่ายภายใต้หน้ากากสีขาวมุก น้ำเสียงอันมีเสน่ห์ของซีโนเอลกล่าวขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้ม

"Ты для меня больше, чем друг"

หลังจากที่กล่าวคำนี้เสร็จซีโนเอลก็ถอดหน้ากากของตนเองออก เผยให้เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของชายหนุ่ม ที่บัดนี้ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ดวงตาสีอความารีนมองไปยังวิลเลี่ยมอย่างลึกซึ้ง...

-------------------------------------

พอเถ๊อะ!!

Ты для меня больше, чем друг : ข้าคิดกับท่านมากกว่าสหาย