I'm a priest not a villian girl ข้าคือบาทหลวงนะ มิใช่นางร้าย

ตอนที่ 30 : หรือว่าเดฟ ลอว์เร้นซ์คือเชื้อราชวงศ์ปลอมตัวมา?

เด็กสองคนนี้ 'จัดการ'ปีศาจกระทิงนับสิบนี่เนี่ยนะ?! แค่ตัวเดียวยังใช้นักเวทย์ถึงห้าคนกำหราบ แต่เด็กสองคนนี้กลับจัดการได้ทั้งฝูง?!

"อาจารย์มากันทำไมหรือคะ?"

วิลเลี่ยมเอียงคอน้อยๆอย่างสงสัย พวกอาจารย์สะดุ้งโหยงทันที..

"พวกเรามารับพวกเจ้ากลับโรงเรียนน่ะ"

เมื่อได้ยินดังนั้นนักเรียนทุกคนที่แอบอยู่ก็กระโดดออกมาแล้วโฮ่ร้องอย่างดีใจ

"ในที่สุดก็ได้กลับสักที!!"

"พอกันทีกับนรกขุมนี้ โว้ววว!!!"

"แม่จ๋าหนูคิดถึงแม่ แง๊~!!!"

พวกอาจารย์หันไปสุมหัวกันคุย ดูท่าเรื่องที่นักเรียนสองคนนั้นจัดการปีศาจกระทิงได้ทั้งฝูงคงจะต้องถึงหูผอ.เสียแล้ว หลายคนที่ตั้งสติได้รีบร่ายเวทย์สร้างทางกลับไปยังโรงเรียนแล้วให้นักเรียนเข้าไป มีอาจารย์คนหนึ่งวิ่งไปรายงานเรื่องกับผอ.ทันที ก่อนจะกลับมาบอกคำสั่งที่ผอ.สั่งมาแก่อาจารย์คนอื่นๆ

ทันทีที่ย้ายนักเรียนมาหมดแล้วพวกอาจารย์ก็เดินเข้าไปในทางกลับที่พวกตนสร้างขึ้นมา

"มาครบแล้วใช่ไหมนักเรียนทุกคน?!"

"ขอรับ!" "ค่ะ!"

"ดีมาก พวกเจ้าอยู่ห้องอะไร?!"

"A ขอรับ!" Aค่ะ!" "Fขอรับ!" "Fค่ะ!"

ทุกคนตอบมาพร้อมกันพวกอาจารย์รีบไแหาปากกามาจด

"เอาล่ะเชิญแยกย้ายกลับบ้านได้ พวกเจ้ามีเวลาปิดเทอม3อาทิตย์  หลังจากที่เปิดเทอมห้องของพวกเจ้าจะย้ายไปอยู่ตามคะแนนเข้าใจไหม?!"

นักเรียนทุกคนกระโดดโลดเต้นแล้วเดินกลับบ้านของตนทันที

"เดี๋ยวก่อน!  นักเรียนสองคนที่จัดการปีศาจกระทิง ตามพวกข้ามา"

เดธและวิลเลี่ยมหยุดกึกทันทีแล้วกลับหลังหันเดินมาหาพวกอาจารย์ อาจารย์สองคนนำทั้งคู่ไปที่ห้องของผอ. ก่อนจะปิดประตูเดินจากไปทิ้งให้เดธกับวิลเลี่ยมยืนงงกันอยู่สองคน

"เอาล่ะ...พวกเจ้าใช่ไหมที่จัดการปีศาจกระทิงทั้งฝูง"

ผอ.หรี่ตามองนักเรียนทั้งสองที่ยืนงงเป็นไก่ตาแตก

"ค่ะ"

วิลเลี่ยมตอบกลับ เดธเองก็พยักหน้า

"งั้นช่วยแจ้งให้กระผมทราบได้รึไม่?  มิสอควาเรียส ทั้งๆที่ท่านไร้ซึ้งพลังเวทย์เหตุใดจึงสามารถจัดการพวกปีศาจกระทิงได้

วิลเลี่ยมอ้าปากจะตอบแต่ก็ได้เดธหยิกมือ เด็กหนุ่มไม่ต้องการให้สหายผู้แสนเถรตรงของตนเองพูดความจริงออกไป ไม่ใช่ว่าเขากลัวว่ามันจะเกิดเหตุยุ่งยากขึ้น แต่มันอาจจะกระทบวันหยุดของเขาต่างหาก

"มิสควาเรียสนั้นได้มาฝึกการใช้ดาบและทักษะการต่อสู้กับกระผมเป็นประจำขอรับ ถึงแม้นนางจะไร้ซึ่งพลังเวทย์แต่เพราะนางออกกำลังอย่างสม่ำเสมอจึงค้อนข้างจะแข็งแกร่งพอสมควร และก่อนที่ปีศาจกระทิงจะโผล่ออกมานางจึงสามารถช่วยกระผมจัดการปีศาจได้นิดหน่อยน่ะขอรับ"

เดธพูดโกหกได้อย่างลื่นไหล แต่ไม่ได้โกหกหมดหรอกนะ ยังมีความจริงเจืออยู่บ้าง

ผอ.มองเด็กหนุ่มอย่างจับผิด แต่เมื่อเห็นใบหน้าที่เดาใจได้ยากยิ่งของอีกฝ่ายก็ล้มเลิกไป พวกอาจารย์ได้มารายงานเขาเพียงแค่เด็กสองคนนี้จัดการปีศาจกระทิงได้ แต่ไม่ได้บอกรายละเอียดอื่นๆ สิ่งที่เดธพูดมาจึงทำให้เขาคิดว่ามันอาจจะเป็นความจริง เกรดของมิสอควาเรียสในด้านเกี่ยวกับการต่อสู้นั้นพุ่งสูงลิบ มันมีความเป็นไปได้สูงว่าเดธได้พูดความจริงออกมา

"แล้วท่านล่ะมิสเตอร์ลอว์เร้นส์ "

"กระผมนั้นมีธาตุมืดสายพิเศษหวังว่าท่านผอ.จะมิลืมใช่ไหมขอรับ? อีกทั้งผมยังฝึกการต่อสู้ในยามฉุกเฉินทุกๆวันอย่างหนัก ปีศาจกระทิงแม้จะจัดการยากไปบ้างแต่ก็พอจะจัดการได้ แต่มันก็ทำให้ผมบาดเจ็บอยู่หลายส่วน"

เดธใช้พลังธาตุมืดสร้างบาดแผลตามจุดต่างๆตั้งแต่ตอนที่ได้ยินว่าผอ.เรียกแล้ว คิดไม่ผิดจริงๆที่สร้างไว้ มันทำให้อีกฝ่ายลดความสงสัยในตัวเขาได้มากโข

"อืม...ถ้ามันเป็นเรื่องจริงแล้วล่ะก็..พวกท่านทั้งสองนั้นถือว่าเป็นนักเรียนที่เลอค่าของโรงเรียนเราเลยนะที่มีความสามารถสูงเช่นนี้"

ผอ.เออออตามน้ำไปซึ่งมันก็เข้าแผนของเดธ ชายหนุ่มยิ้มออกมาด้วยความสง่างาม...มีอาจารย์หญิงในชุดคลุมสีดำเดินเข้ามารายงานเรื่องบางอย่างกับผอ.แล้วก็ชะงักไปเมื่อเห็นรอยยิ้มของเดธ

"น-น-นั่น"

นางดูตกใจมาก

"ถ้าท่านไม่มีอะไรจะพูดแล้วกระผมและสหายคงต้องขอตัวกลับบ้านของตนเองแล้วขอรับ"

เดธทำความเคารพ?ผอ.แล้วเดินจูงมือวิลเลี่ยมจากไป

ผอ.ได้หันมามองอาจารย์หญิงที่เข้ามารายงาน นางเป็นอาจารย์คนใหม่จากอาณาจักรทมิฬไร้พ่ายที่มีธาตุมืดเป็นธาตุหลักในอาณาจักร เขาจึงรับนางเข้ามาในโรงเรียนตั้งแต่ได้พบเดฟ ลแว์เร้นซ์ ที่มีธาตุมืดพิเศษ หวังว่านางจะพอสอนอะไรเด็กคนนั้นได้บ้าง

"มิสเวโรนิก้า?  เป็นอะไร?"

"ข-เขา ข-เขามีใบหน้าคล้ายกับ...อึก..เชื้อราชวงศ์ในอาณาจักรของดิฉัน จ-เจ้าค่ะ"

"ว่าไงนะ?!  เจ้าไม่ได้พูดเล่นใช่หรือไม่?"

"จริงเจ้าค่ะ ตอนแรกๆที่ดิฉันเห็นเขาข้าก็ไม่แน่ใจเพราะมัวแต่สนใจอย่างอื่น แต่ได้มาเห็นเขาแบบชัดๆไหนๆจะรอยยิ้มอันเป็นเอกลักษณ์ของราชวงศ์เขาก็เหมือนมากเลยเจ้าค่ะ!!"

ผอ.นั่งนิ่งทันทีใบหน้าของเขาดำคล้ำ...เดี๋ยวนะ...อย่าบอกนะว่า ไม่รอช้าเขารีบค้นเอกสารการสมัครทันที  ในตอนนั้นเดฟ ลอว์เร้นซ์ได้เสนอเงินมากมายเพื่อยัดเจ้าตัวเข้าไปเรียนโดยข้ามขั้นตอนหลายๆอย่าง เขาจึงไม่ได้ตรวจอะไรเกี่ยวกับเด็กคนนั้นเลยสักนิด..

"น-นี่มัน"

เขาได้เปิดหนังสือที่รวบรวมตระกูลชนชั้นสูง กลาง ต่ำ ทั้งหมดมาเทียบดู...ไม่มีชื่อตระกูลลอว์เร้นซ์เลย....

"อย่าบอกนะว่าเดฟ ลอว์เร้นซ์  คือหนึ่งในเชื้อพระวงศ์ที่ปลอมตัวมาน่ะ..."

ผอ.พูดอย่างมิเชื่อ...

...........

เดธพาวิลเลี่ยมหายตัวไปที่พุ่มไม้หน้าคฤหาสต์...

"ขอบคุณที่มาส่ง"

เดธยิ้มรับแล้วมุดเข้าพุ่มไม้ผายตัวไป

วิลเลี่ยมก้าวเข้าไปในคฤหาสต์

ก่อนจะถูกสวมก่อนโดยผู้เป็นบิดา

"อลิซ โฮ!!  พ่อคิดถึงลูกเหลือเกิน!"

ดยุกอควาเรียสร้องไห้ออกมาหลังจากที่นั่งเฝ้าประตูคฤหาสต์มาสามวันในที่มุดลูกเขาก็กลับมา!  เขารีบสั่งการให้เมดไปเตรียมจัดงานเลี้ยงทันที วิลเลี่ยมได้แต่กระพริบตาปริบๆเพราะตามไม่ทันว่าเกิดอะไรขึ้น...

เขารีบขึ้นห้องไปหาเสื้อผ้าแล้วอาบน้ำแต่งตัวทันที...

ไม่นานนักก็โดนเมดลาก?ไปร่วมงานฉลองโดยที่เขาโดนบังคับให้ยัดของกินที่มีไขมันเข้าปากเพราะหลายคนคิดว่าระหว่างเอาตัวรอดเขาคงจะลำบากขนาดไม่มีอันจะกิน...

ไม่ทันเท่าไหร่เขาก็ต้องขอตัวขึ้นห้องนอนมาก่อน...

อิ่มจนจุกเลยแฮะ..

เดธโผล่มายืนข้างๆเตียงเขา

"ไง ท้องป่องมาเชียว ทำอะไรมา ยัด*่ามาหรอ?"

"อย่าพูดคำไม่ดีสิเดเด้.... ข้าโดนบังคับน่ะ"

"อ้อ...ไปฝึกกับข้าไหมจะได้ย่อยไง?"

"ก็ดี"

เดธพยุงเขาเนื่องจากตัววิลเลี่ยมเองอิ่มจนจุกทำให้เดินไม่ค่อยได้แล้วหายตัวไปยังเกาะลอยฟ้า

"ไง!!ลิซ!!!"

ชิลด์โบกมือหยอยๆมาทางเขา

"ว่างมากหรอวะแกน่ะ?"

"แหม ก็ข้าไม่มีอะไรทำนี่นา~ จริงๆแอบไปส่องมาด้วยน่ะ ผอ.ไง"

"บอกกี่ครั้งว่าให้เลิกปลูกเผือก"

"มันเป็นเรื่องธรรมชาติเฟ้ย!  พวกผอ.โยงนางไปที่ราชวงศ์ทมิฬไร้พ่ายแหละ"

เดธนิ่งไป..

"เหอะ..คิดแล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้ รู้งี้ใช้นามสกุลของราชวงศ์นั้นตั้งแต่แรกเลยดีกว่า!"

วิลเลี่ยมเงยหน้ามองเดธอย่างไม่เข้าใจว่ากำลังพูดอะไรกัน เดธพาวิลเลี่ยมไปนั่งที่โต๊ะน้ำชา

"สงสัยหรอลิซ?"

 วิลเลี่ยมพยักหน้า

"ข้าจะอธิบายให้ฟัง ราชวงศ์ทมิฬไร้พ่ายคือผู้ปกครองอาณาจักรที่มีคนเกิดมามีธาตุมืดเป็นส่วนใหญ่น่ะ เป็นอาณาจักรที่มีอำนาจมากต้นๆของโลกนี้เลย"

"แล้วมันเกี่ยวกับเจ้ายังไง?"

"ก็มันเป็นราชวงศ์ที่ข้าก่อตั้งขึ้นมาน่ะสิ เทพทุกตนจะสร้างราชวงศ์ของตนเองไว้อยู่แล้วน่ะนะ ข้าเคยตั้งตระกูลนี้เมื่อนานมาแล้วจำตอนนั้นที่ผอ.เรียกตัวเราได้ไหม?  เหมือนว่าจะมีคนจำหน้าข้าได้ที่เหมือนกับคนในราชวงศ์"

"เหมือน? หมายความว่าอย่างไร ไม่ใช่ว่าเจ้าแค่สร้างขึ้นมาแล้วให้คนอื่นมารับตำแหน่งแทนหรอกหรือ?"

"ไม่อ่ะคนอื่นไม่ปลอดภัย ข้าจึงให้'ลูกหลานข้า'ปกครองน่ะ ไม่แปลกที่จะหน้าเหมือนข้า"

----

คิดถึงรีดมากก ฮาาา จะพยายามหาเวลาว่างมาเขียนบ่อยๆนะฮะ