คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : CHAPTER 2 : I love When You SMILE
Son Hyunwoo
Part
วัน่อมา
ื๊
ื๊ ื๊
ผมลุึ้นมาาที่นอน้วยอาารัวเีย
พร้อมับมือที่ำลัวานหาโทรศัพท์เพื่อปิเสียนาฬิาปลุ
ผมมอนาฬิาที่อโทรศัพท์อนนี้เป็นเวลา 14.00 แล้ว ผมมีเวลาแ่อีรึ่ั่วโมที่ะ้ออาบน้ำแ่ัวหล่อๆ
...เพื่อไปเอุนสวยไรับ...
30
นาที่อมา
ผมแ่ัว้วยุสบายๆ แล้ว้าวเท้าไปยั CBR1100XX
สีำ้านันสวยอผม เพื่อี่รถไปยัร้านอุนสวย ร้านเปิั้แ่เวลา10 โมแล้ว
อนนี้เวลาเือบบ่ายสามโม ผมถอหมวันน็อวาไว้บนรถแล้วเินเ้าไปในร้าน ผมวาสายามอหาโ๊ะที่ว่าอยู่แล้วึเินไปนั่
‘ ุนสวยหายไปไหนนะ…..’
ผมิในใหลัาที่วาสายามอไปทั่วร้านแล้วยัไม่เห็นนัวเล็ที่เอเมื่อวาน
รับอะไรีรับ ผมเยหน้าึ้นมอ้นเสีย
อ๋อพนัานนเมื่อวานสินะ ื่ออะไรนะพยูนๆ(?)อะไรัอย่าทีุ่นสวยพูเมื่อวาน
"เอสเปรสโ 1 ็อโลาวา 1 รับ" เ็นั่นรายารแล้วเินลับเ้าไปทาห้อรัว
ุนสวยอผม้ออยู่ในนั้นแน่ๆเลย เมื่อไหร่ะออมานะ ผมหันไปมอวิวรอบๆในร้าน
ร้านนี้น่ารัีแฮะ อไม้แห้ที่วาอยู่ในแันอแ่ละโ๊ะนี่็ถูัเรียให้มีรูปแบบที่แ่าันไป
ผมหยิบหนัสือพิมพ์บนโ๊ะึ้นมาเพื่ออ่าน่าเวลา
“อที่สั่ไ้แล้วรับ” เสียหวานพูึ้น
ผมรีบเยหน้าึ้นมอเ้าอเสียอย่าลนลาน นที่ผมั้ใะมาหาโยเพาะ อา...
วันนีุ้นสวยใส่เสื้อสีำแนยาวมีเอี๊ยมพันรอบาเาสั้นสีาว น่ารัั ผมหันไปยิ้มให้นัวเล็้าหน้า
“สวัสีรับโฮอ”
ผมพูทัทายออไป พร้อมับส่ยิ้มไปให้
“สวัสีรับฮยอ เอันอีแล้วนะรับ” นัวเล็พูทัทายผมลับพร้อมับยิ้มหวานให้ผม
เอาอีแล้ว ใผมมันเริ่มะเ้นแรเพราะนัวเล็รหน้าอีแล้ว
“๊อฮยอ ออเอร์เพียบเลย
ลับมาทำอไ้แล้วอย่ามัวแ่โม้ับลู้าเ้!” ไอเ็พยูน(?)นั่น
ะโนเรียโฮอ เ็นี่ ััหวะริ-*-
“เอ่อ ฮยอั้นผมอลับไปทำาน่อนนะรับ” ผมพยัหน้าให้นัวเล็
อยาุยเยอะว่านี้ั วันนี้ะไุ้ยแ่นี้ริๆเหรอ
ผมหันมาสนใอหวานรหน้าพร้อมับเริ่มินอที่นัวเล็ทำ ามสเ็ปเิมเลยรับ
่อยๆินเพื่อที่ะไ้อยู่ในร้านนานๆ (ไรท์//แล้วทำไมเอ็ไม่สั่เยอะๆวะ
รวย็รวยันี้อี-*-)(ฮยอนอู // ผมไม่อบินอหวาน
มีอะไรมั๊ย อยาายเหรอไรท์…?-_-)
ผมนั่ทานอที่สั่มา
พร้อมับแอบมอุนสวยทำาน อา เห็นแล้วหุหิั ทำไมทุรั้ที่ออไปรับออเอร์ับลู้าเอ
นัวเล็็มัะออไปพร้อมับรอยยิ้มสวยๆนั่น ผมรู้ว่าผมี่เ่า
ใระออไปหาลู้าแบบหน้าบึ้ๆันล่ะ
แล้วะให้ทำไไ้ ็นมันหวนี่ ไม่ว่าะรอยยิ้ม ใบหน้าสวย น้ำเสียหวานๆนั่นอี
หวไปหมเลย แล้วนั่นอะ ไอลู้าผู้ายนนั้นมันะ้อหน้าุนสวยอีนานมั๊ย
เป็นโริรึไ ผมมวิ้วทำหน้า้อใเมื่อเห็นไอลู้าหน้าหล่อนนั้นมอหน้าโฮออย่าาไม่ระพริบ
ห้ามยุ่นะเว้ยย นั่นนสวยอผมนะ สสัยว่าผมะั้ใ้อเินไปหน่อย
ุนสวยเลยหันหน้ามาทาผมแล้วส่ยิ้มมาให้พร้อมับทำหน้าสสัยประมาว่า ‘ มีอะไรเหรอรับ ’
าที่ผมทำหน้านิ่วิ้วมวอยู่นั้นผมเปลี่ยนโหมอย่าเร็วประหนึ่ว่าเป็นไบโพล่าาารรลายมาเป็นเ็อนุบาล
ผมส่ยิ้มลับไปให้โฮออย่าร่าเริ
แ่ผม็เหลือบไปเห็นไอผู้ายนนั้นหันมามอหน้าผม้วยสีหน้าวนบาทา
พร้อมับยิ้มมุมปา ว้อยยย! อยาะลุไประทืบมันเี๋ยวนี้เลย
เอาให้หน้าหล่อๆอมันยับเป็นบไปเลย(?) ุนสวยโ้ัวให้ไอบ้านั่นแล้วเินลับเ้าไปที่รัว
เหอะ ะแ่รึไ ไม่ยอมหรอนะเว้ย ุนสวยน่ะเป็นอผมนเียวเท่านั้น
ผมเลิสนใัวน่ารำา(?)แล้วหันลับมาอ่านหนัสือพิมพ์่อ
วันนี้ผมพยายามะไม่หุหิเพราะผมเรียมแผนบาอย่ามาและภาวนาอให้มันไ้ผล้วยเถอะ....
เมื่อถึเวลาใล้ะปิร้าน
ผมเห็นไอหล่อนั่นเินไปหาุนสวยที่เาท์เอร์ูเหมือนมันะวนุนสวยุย้วย
ไม่นะ อย่ายิ้มแบบนั้นให้มันสิรับผมหวนะ ผมไม่รอ้าที่ะเินเ้าไปแทรแล้วพยายามทำให้ารสนทนานั้นหยุะั
ผมเินรไปที่เาท์เอร์พร้อมทำเสียไอเบาๆในอ
“อ้าว ฮยอ ะลับแล้วเหรอรับ?” ทั้สอหันมาทาผม
นัวเล็หันมาพูับผม้วยใบหน้าสใส
“ยัหรอรับ แล้วนี่ใรเหรอโฮอ?” ผมใ้หาามอนที่ยืนอยู่ใล้ๆ
พร้อมับถามำถามออไป หล่อแล้วไอย่ามายุ่ับนอั้นนะโว้ยยยย
“อ๋อ นีุ่ฮยอวอน เ้าพึ่มาร้านผมเป็นรั้แรน่ะรับ” นัวเล็อบ ฮยอวอนั้นเหรอ พยายามะสนิทับนสวยอผมอยู่รึไ
“ุฮยอวอนรับ นี่ฮยอนอูฮยอเป็นลู้าอผมเอรับ” โฮอพูแนะนำผมให้ฮยอวอนรู้ั
ผมับฮยอวอนโ้ให้ันเล็น้อยเป็นมารยาท
ุนสวยมอหน้าผมสอนสลับไปมา
็รัสีที่ผมปล่อยใส่ันนี่มันไม่ไ้เป็นมิรเลยนี่สิรับ
“ผมลับแล้วนะรับ แล้วะมาใหม่นะรับโฮอ”
ฮยอวอนเลิมอหน้าผมแล้วหันไปบอลานัวเล็ เออ! ไปเลย
ไม่้อมาอีะีมา!
“รับ เินทาปลอภัยนะรับ”
นัวเล็โ้ให้ไอบ้านั่น ฮยอวอนโ้อบแล้วเินออาร้านไป ี อนนี้็เหลือันสอนแล้วสินะ
หัวใเริ่มะลับมาทำานหนัอีแล้ว
“เอ่อ ฮยอ ะลับรึยัรับ?”
นัวเล็มอหน้าผมพร้อมับทำหน้าสสัย ็นี่มันไ้เวลาปิร้านแล้ว
“ยัรับ ว่าแ่่านมเท่าไหร่เหรอรับ?” ผมถามำถามุนสวย
“ามสัารับ ผมไม่ินมพราะเมื่อวานฮยอ่วยผมเ็บร้านไรับ” นัวเล็ส่ายหัวแล้วยิ้มว้าใส่ผม ห..หัวใ น่ารัเินไปแล้วนะัวเล็
“อบุรับ เอ่อ..โฮอรับ” ผมมอหน้าโฮอแล้วเรียื่อนัวเล็
“รับ? “ ุนสวยเอียอแล้วทำหน้าสสัย โอ๊ยยยย
ทำไม้อทำัวน่ารันานี้้วย
ผมไ้แ่ทำหน้านิ่ทั้ๆที่้าในผมนี่มันลุลี้ลุลนไปหมแล้ว
“วันนี้โฮอว่ามั๊ยรับ?” หลัาผมถาม
นัวเล็็ทำหน้าิสัพัแล้วหันมาอบ
“ว่ารับ ทำไมเหรอรับ” นัวเล็ทำหน้าสสัย
“ผมว่าะวนโฮอไปหาอะไรินเป็นเพื่อนผมหน่อยน่ะรับ ไ้มั๊ยรับ?” ผมมอหน้านัวเล็อย่าาหวั ผมไม่ไ้อ้อนนะแ่ทำหน้าหมาหอยใส่โฮอเยๆเอ
“..ไ้รับ” นัวเล็พยัหน้าเล็น้อย เยส มิสั่นัเสแล้ววว
“แล้วโฮออบินอะไรเป็นพิเศษรึเปล่ารับ?”
“ถ้าผมบอแล้วฮยอห้ามำผมนะ... ผมอบินรามยอน อบมาๆเลยล่ะ” ัวเล็อบผมพร้อมับทำหน้ายู่ล
“อบินแล้วทำไมทำหน้าเศร้าแบบนั้นล่ะรับ” ผมเลื่อนมือไปวาไว้บนหัวอโฮอแล้วยีเบาๆ
็มันน่าเอ็นูนี่รับ ูสีหน้าอนัวเล็อนนี้สิ สีหน้าเหมือนอนเวลาเ็เล็ๆอแเลยล่ะ
“็เวลาบอว่าอบินรามยอน็ะมีนำนี่รับ อบินรามยอนแล้วมันผิรไหนอะ
ไม่เห็นะเ้าใเลย ็ผมอบนี่นา” นัวเล็เริ่มอแแล้วพูบ่นุ้ิ้ๆออมา
“ไม่อแนะเ็น้อย อนนี้ผมไม่ไ้หัวเราะโฮอสัหน่อย
เลิทำหน้าอแบบนั้นไ้แล้ว” ผมพูึ้นพร้อมับยิ้มไป้วย
“ผมไม่ใ่เ็ัหน่อยนะฮยอ 20 ว่าแล้ว้วย แล้ว็เลิยีหัวผมไ้แล้ว
หัวผมยุ่หมแล้วนะ”
นัวเล็พูเถีย พร้อมับทำท่าูสอนิ้วในประโยแร ส่วนประโย่อมานัวเล็ทำปายื่นพร้อมบ่นับารระทำอผม
็มันเพลินนี่แล้วผมอนัวเล็็นุ่ม้วย
“อา.. ฮยออโทษ ยโทษให้ไ้มั๊ยรับ” ผมเอามือลแล้วมอหน้านัวเล็พร้อมพูประโยอโทษออไป
“ยโทษให้็ไ้รับ” นัวเล็อบ
ที่ริผมแอบเห็นหน้าับใบหูอนัวเล็ึ้นสีแอ่อนๆมาั้นานแล้วนะรับ
อาาศมัน็ไม่ไ้หนาวเท่าไหร่นี่นา
“ถ้าโฮออบินรามยอน ั้นเราไปินรามยอน้วยันมั๊ยรับ” ผมพูออไปโยไม่ไ้ิถึวามหมายแฝอมัน นัวเล็ยืน้มหน้า
ใบหูับแ้ม็เปลี่ยนสีเป็นสีแระเรื่อ้วย
“เอ่อ...ม..ไม่ใ่แบบนั้นนะรับหมายถึไปหารามยอนินันเถอะ” นัวเล็พยัหน้ารัวๆแ่ยัไม่ยอมเยหน้าึ้นมา
“๊อฮยอ ผมลับแล้วนะ เ็บเสร็หมแล้วนะ บ๊ายบายยยยย~~”
ไอเ็พยูนเินเ้ามาทำให้เราทั้สอนหันไปมอเ็นั่นพร้อมัน มาแบบๆแล้ว็ไปแบบๆ อะไรอมัน-.-
“บ๊ายบายนะุุ๊ี่” โฮอโบมือบ๊ายบายเ็นั่นลับ ุ๊(?) หันมาถลึาใส่โฮอแล้วเินออาร้านไป
ผมรอนัวเล็ล็อร้านเสร็แล้วึเินนำไปที่รถู่ใอผม
“โห~ รถฮยอสวยัเลยรับ” เลิทำท่าื่นเ้นแบบนี้ไ้มั๊ย มันน่ารั
น่าฟัมาๆ ผมส่ยิ้มไปให้นัวเล็
ผม้าวาึ้นล่อมรถ
พร้อมับส่สายาเป็นเิว่า ‘ ึ้นมา’ ไปที่โฮอ
“ับีๆล่ะ ผมี่รถเร็วนะ”
ผมพูเือนนัวเล็พร้อมับเริ่มสาร์ทรถ ผม่อยๆเร่วามเร็วึ้นเรื่อยๆ นสัมผัสไ้ว่ามืออโฮอที่ับอยู่รเสื้ออผมเริ่มะำเสื้อแน่นึ้นเรื่อยๆ
ผมเริ่มยิ้มมุมปาเมื่อรู้ว่านัวเล็ที่นั่้อนท้ายผมอยู่เิอาารลัวพร้อมับบิแฮน์ไปนสุ
ทำให้รถพุ่ไปอย่าเร็ว
“อ๊า! ใหมเลย”
โฮอหลับาปี๋ แนทั้สอ้าอนัวเล็ำลัออยู่ที่เอวอผมแน่น ใ่รับ อ
นั่นแหละุประส์อผม
“ลัวเหรอรับ อโทษนะรับ~” ผมทำน้ำเสียทะเล้น านั้นผม็่อยๆผ่อนวามเร็วอรถล
“นี่แล้ันเหรอฮยอ รู้ี้ไม่มา้วย็ีหรอ!” นัวเล็พู้วยน้ำเสียอนๆ
“โอ๋~ อโทษน้า ไม่ไ้ั้ใสัหน่อย ไม่อนนะรับ” ผมพูอโทษโฮอออไปแบบอ้อนๆ
“อนเินอะไรล่ะผมเป็นผู้ายนะ....” เมื่นัวเล็ที่นั่อยู่ไ้ยินผมพู็เอาแ่บ่นุ้ิ้ๆับัวเอ
อนนี้เรามาถึร้านรามยอนันแล้ว
หลัาสั่อาหารเสร็็้อมานั่รออาหาร่ออีเพราะนร้านนี้่อน้าเยอะมา
“ทำไมฮยอถึมาวนผมออมาหาอะไรินเหรอรับ?” หลัาเียบใส่ันมาสัพั
นัวเล็็เป็นนเริ่มเปิบทสนทนา
“็แ่อยามีเพื่อนมาหาอะไริน้วยน่ะ แล้ว็เห็นโฮอ็ยัไม่ไ้ินอะไร้วย” ผมพูบอ
นัวเล็พยัหน้าหึหั
“รามยอนที่สั่ไ้แล้วรับ” พนัานเินถือถ้วยรามยอนหน้าาหน้าินมา 2 ถ้วย
แล้ววาลบนโ๊ะ ผมหันไปมอหน้านัวเล็็พบว่าอนนี้
นัวเล็ำลั้อไปที่ถ้วยรามยอนพร้อมับทำาเป็นประาย เริ่มรู้สึอิารามยอนึ้นมาแล้วสิ...
เราสอนเริ่มลมือำแหละเ้ารามยอน
ปาผมินแ่าผมำลัมอนรหน้าอยู่รับ นอะไรินรามยอนแล้วูอร่อยเป็นบ้า
แถมินแล้วเลอะปาอี น่าับมาฟัริๆ
“อ่า~ อิ่มแล้วรับ”
นัวเล็พูหลัาินรามยอนเสร็
ผมหยิบระาษทิู่แผ่นเล็ๆึ้นมาแล้ว่อยๆเ็ไปที่ริมฝีปาอนัวเล็ โฮอทำาโเล็น้อยแล้วทำหน้าๆ
แ้มใส่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแระเรื่ออีรั้
“ปานายเลอะน่ะ”
ผมลมือล แล้วพูบอพร้อมับมอหน้านัวเล็ ที่ริผมอยาเ็ปาโฮอ้วยปาอผมมาว่าทิู่อีนะรับ.....
“..อบุรับ” นัวเล็พูอบุอย่าะุะั
“มื้อนี้ผมเลี้ยแล้วันนะรับ”
“ไม่เอาอะฮยอ ผมินผม็้อ่ายสิ” นัวเล็เริ่มอแอีรั้
“ั้นรั้หน้านาย่อย่าย โอเมั๊ย?” ผมพู่อรอับนัวเล็ที่ำลัทำปายื่นอยู่
“แ่ว่า....” ยั ยัะเถียอีนะ
“นะรับ” ผม้อาโฮอ
นนัวเล็หลบา ไม่ให้เถียไ้หรอรับเ็น้อย
“็ไ้รับ”
น่ารัมา
เป็นเ็ีแบบนี้แหละถูแล้ว
ผมเอื้อมมือไปยีผมโฮอเบาๆ
“ไปันเถอะ เี๋ยวฮยอไปส่” นัวเล็พยัหน้าเบาๆเป็นเิรับ ผมลุไป่ายเินที่เ้าอร้าน
แล้วพาโฮอเินออาร้านมายัที่รถอผม
“อย่าแล้ผมอีนะฮยอ” นัวเล็ทำาแป๋ว แล้ว้อหน้าผม
โอเๆ แล้ไม่ลแล้วรับ ยอมทุอย่าแล้วรับนสวย
“รับผม”
ผมอบรับนัวเล็พร้อมับยิ้มับารารทำอโฮอ
อนนี้รถผมมาอลที่าเฟ่อโฮออีรั้
“อบุสำหรับอาหารนะรับฮยอ” นัวเล็พูึ้น
“ไม่เป็นไรรับ ว่าๆะมาวนไปอีนะ”
“ิ ไม่อยาะไปแล้ว-3- ฮยออบแล้เร่วามเร็วรถอะ ผมในะ”
“โอ๋~ อโทษนะรับ...เ้าบ้านีๆนะ ล็อประู้วย” ไม่รู้ว่าวันนี้ผมลูบหัวนัวเล็ไปบ่อยแ่ไหน ็มันนิ่มีนี่ให้ทำไไ้อยาทำให้ผมนุ่มนิ่มเอนี่นา
“รับ ฮยอ็ ับรถลับบ้านีๆนะรับ
ระวััวมาๆ้วย
แล้ว็ระวัผี้วยนะรับ แบร่~”
นัวเล็พูพร้อมับแลบลิ้นออมาทำท่าหลอผีใส่ผม มันไม่ไ้น่าลัวเลยมันน่าัลิ้นมาว่า...
“ั้นฮยอลับแล้วนะรับ” ผมโบมือบ๊ายบายเ็น้อยโฮอ แล้วสาร์ทรถ รอให้นัวเล็เินเ้าบ้านไปแล้วึี่รถออมา ปิผม็ไม่ไ้อบินรามยอนนะรับ แ่ว่าวันนี้รามยอนมันอร่อยมาๆ อาะเป็นเพราะมีนสวยไปิน้วย็ไ้ แล้ว็ ถ้าิไม่ผิ นี่ใ่สิ่ที่เ้าเรียันว่า "เท" รึเปล่ารับ?
50%
#รอพาร์ทอยัย๊อ่อ
#ในเาหลีวามหมายแฝในารวนไปินรามยอนือารวนไปXXXนะะ
#เห็นเม้นท์แล้วใมันฮึสู้มา
#IHopeUEnjoyWithIt
#CafeInLove
#CANXUS
ความคิดเห็น