จนกว่าจะเลือนหายไป

ขณะที่เวลาบนโลกค่อยๆเดินไปข้างหน้าอย่างไม่มีวันหยุด ผู้คนบนโลกต่างกำลังหัวเราะ และร้องไห้ บางคนกำลังมีความสุขกับการต้อนรับสมาชิกใหม่ของครอบครัวที่กำลังเกิดมา แต่บางคนกำลังร่ำไห้จัดงานครั้งสุดท้ายให้กับคนที่จากไปตลอดกาล

ปรี๊นนนนนนนนนๆๆๆ!!!!!!!!!!!โคร๊มมมมมมมมม!!!!!!!!!!!!!!

ร่างของหญิงสาวถูกอัดกระแทกจากแรงชนของรถเธอและรถบรรทุกขนาดใหญ่เข้าอย่างแรง หน้าเต็มไปด้วยเลือดและบาดแผล เธอพยายามลืมตาขึ้นมาแต่ก็ฝืนความรู้สึกง่วงจนอยากหลับตาพักผ่อนต่อไปไม่ไหว  ผู้คนระแวกนั้นต่างตื่นตระหนกตกใจและต่างพากันโทรตามตำรวจและรถพยาบาลเข้ามาช่วยเหลือ แต่ทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าจากสภาพรถที่เห็น คนขับไม่น่ารอดออกมาได้

ฉันยืนมองร่างตัวเองที่นอนอยู่บนเตียงโรงพยาบาลแห่งหนึ่งที่คุ้นชิ้นจากการพาแม่มาหาหมอบ่อยๆ เป็นประจำทุกเดือน แต่ไม่เคยคิดเลยว่าครั้งนี้จะได้มาเห็นตัวเองนอนบนเตียงห้องผู้ป่วยหนักมีเครื่องช่วยหายใจและสายระโยงระยางเต็มไปหมด ชั้นไม่รู้ว่าชั้นเห็นร่างตัวเองนอนอยู่อย่างนั้นได้อย่างไร ชั้นกำลังจะตายจริงๆ หรือนี่ ชั้นยังทำความฝันของตัวเองไม่สำเร็จเลย ชั้นยังไม่ได้ตอบแทนบุญคุณแม่ที่ชั้นรักที่เลี้ยงดูชั้นมาด้วยซ้ำ แม่คงแทบขาดใจแน่ๆ ถ้าแม่มาเห็นลูกของเค้าในสภาพแบบนี้

     "ทำใจให้สบายเถอะ ผมจะทำให้เต็มที่"

ในห้องนี้มีแค่ร่างชั้นที่นอนไร้ความรู้สึกบนเตียงกับหมอที่ยืนดูอาการชั้นอยู่ เค้าพูดกับชั้นงั้นหรอ ทันทีที่เค้าพูดเสร็จเค้าเดินออกไป และแน่นอน ชั้นเดินตามและเรียกเค้าเพราะถ้าเค้าพูดกับชั้นจริงๆ เค้าต้องช่วยชั้นได้แน่ๆ