Rose Bloom

ลำดับตอนที่ #4 : Fic KNB)The thief ขอเถอะนะอัญมณีของคุณน่ะ - Serana Camelia

รู้ไหม…

ดอกทานตะวันน่ะ...ถึงจะสวยแค่ไหน ก็จะหันตามดวงอาทิตย์แต่เพียงผู้เดียว

เพราะอย่างนั้น...ฉันก็จะมองแต่นายคนเดียวเหมือนกัน

“เพราะสำหรับฉันนายไม่ใช่เงาที่ใครๆต่างเพิกเฉย"

“แต่นายคือแสงสว่างนำทางในชีวิตฉัน”

...‘Cause all of me

...เพราะทั้งหมดของตัวฉัน

Loves all...of you

รักทุกอย่าง…ของนาย

Love your curves and all your edges

รักทุกอย่างที่เป็นนาย

...All your perfect imperfections...

...ทุกความสมบูรณ์ที่ผิดพลาด...

Application

“หะ เห? ไม่รู้จัก...จริงๆอ่ะ?”

"ไอ้คำว่า 'ฝันร้ายจะกลายเป็นดี' สำหรับฉันมันก็คือคำลวงเท่านั่นแหละ..."

ชื่อ: เซเรน่า คลามีเลีย | Serana Camelia

ชื่อเล่น: เซเรน | Seren

ความหมาย: เซเรน่า แปลว่า สดใส ร่าเริง เป็นมิตร

คลามีเรีย แปลว่า บริสุทธิ์

คนที่ท่านจะไปขโมยอัญมณีคือ : คุโรโกะ เท็ตสึยะ | Kuroko Tetsuya

พลังพิเศษ: นิมิตหายนะ หรือ พลังทำนายสิ่งเลวร้ายที่จะเกิดขึ้นในอนาคตจากฝัน ซึ่งตัวเซเรนไม่สามารควบคุมพลังดังกล่าวหรือแยกว่ามันคือการทำนายหรือฝันร้ายได้ และเมื่อตื่นขึ้นมาจะรู้สึกเหมือนไม่ได้นอน พูดง่ายๆเป็นพลังพิเศษที่ทำตัวเธอเหนื่อยและลำบากสุดๆ ความถี่คือประมาณ4-6รอบต่อเดือน

*ความจริงมันจะมีทำนายเรื่องดีๆปนมานิดหน่อยแบบนานๆที*

อายุ: 20

เพศ: หญิง

ลักษณะภายนอก: เซเรนเป็นผู้หญิงที่เปี่ยมล้นไปด้วยความสดใสทั้งหน้าตาและนิสัย ทั้งเส้นผมสีบลอนด์ซีดยาวถึงบั้นเอวสะท้อนกับแสงแดดแล้วเป็นประกายวิบวับประดับด้วยโบว์สีแดดเล็กๆล้อมกรอบใบหน้ารูปไข่ที่มีเครื่องหน้างดงาม ตั้งแต่ดวงตาสีอำพันกลมโต จมูกโด่งได้รูปเข้าคู่กับริมฝีปากอิ่มเต็มสีชมพูอ่อน พวงแก้มฝาดเลือดบ่งบอกถึงสุขภาพที่ดี ทว่าเซเรนกับมีผิวขาวซีดเหมือนคนป่วยทั้งที่เธอออกแดดบ่อย แขนขาเพรียวบาง เอวคอด สะโผกผายรับกับบั้นท้ายงอนงาม เธอเป็นคนที่หน้าอกค่อนข้างใหญ่และตู้ม…(แค่ก) ปกติเซเรนชอบใส่ชุดเดรสสีเหลืองลายทางที่แขนขายาว ด้วยความที่ไม่ชอบใส่เสื้อเปิดนู้นโชว์นี้ และด้วยความสมหญิงที่ติดลบ(?)ทำให้เธอไม่เคยคิดจะแต่งหน้าเลยแม้แต่ครั้งเดียว อย่างมากก็แต่งหน้าอ่อนๆ แต่เซเรนจะฉีดนํ้าหอมกลิ่นดอกทานตะวันเสมอ

นิสัย: คำแรกที่หลายๆ คนพอจะนึกออกเลยคือ ‘เธอเป็นคนร่าเริง’ เซเรนร่าเริงมากเสียจนทำให้คนอื่นๆ คิดว่าเธออาจเป็นสาวไฮเปอร์ก็เป็นได้เลยทีเดียว เธอมีรอยยิ้มที่ฉีกกว้างปรากฏบนใบหน้าเสมอๆ และที่เซเรนติดนิสัยยิ้ม (เกือบ) ตลอดเวลาก็เป็นเพราะเธอคิดว่าคงไม่มีใครที่ไหนอยากให้เธอหน้าบึ้งใส่แน่ๆ ถึงแม้เสียงหัวเราะของเซเรนจะดังกังวานกว่าคนอื่นๆ อย่างไม่ทราบสาเหตุก็ตาม แต่มันก็สามารถทำให้ผู้ฟังรู้สึกได้ว่าผู้หญิงคนนี้กำลังมีความสุขอยู่แน่ๆ อีกทั้งยังเป็นมิตรและด้วยความเป็นมิตรนั้นเองทำเธอค่อนข้างที่จะมีคนรู้จักเยอะเอาเป็นว่าเดินไปไหนต้องมีคนทักอย่างน้อยหนึ่งครั้งเป็นอย่างตํ่า แต่ที่เธอมีคนรู้จักเยอะนั้น ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะนิสัยชอบเข้าหาคนและชอบผูกมิตรสัมพันธ์กับคนอื่นอย่างน่าทึ่ง และส่วนมากนั้น ก็เพราะเซเรนเป็นคนที่เข้าไปทักคนอื่นก่อนเสมอๆ แล้วก็หายากนักที่จะมีคนพูดกับเธอว่า ‘คุณเป็นใคร’ อีกด้วย (ก็เธอเล่นไปทักเสียทุกคนที่เจอนี่นา)

     เซเรนเป็นผู้หญิงที่ไม่ค่อยมีมารยาทเท่าไหร่ อาจจะไม่ได้ถึงขั้นถือไม้เบสบอลไปเคาะหัวอาจารย์(?) แต่เอาเป็นว่าเธอชอบทำอะไรผิดกาลเทศะโดยไม่ได้ตั้งใจอยู่เสมอๆ ถึงเธอจะมีนิสัยแบบนั้นแต่เธอก็ยังเคารพผู้หลักผู้ใหญ่อยู่นะ! อีกทั้งยังเป็นคนไม่ค่อยมีความเป็นกุลสตรี เวลากินอาหาร เธอก็มักจะกินเหมือนคนมูมมามและทำหกเลอะเทอะไปทั่ว อาจถึงขั้นมีเศษผักติดหน้าเลยด้วยซ้ำ เวลานั่งพับเพียบก็มักจะขยับตัวขยุกขยิกด้วยความโดนเหน็บชาเล่นงาน เป็นต้น เอาเป็นว่าถ้าเธอโดนผู้ใหญ่ที่เข้มงวดมากๆตรวจมารยาทอาจจะโดนด่าเละทันที(?) ความห่างไกลจากกุลสตรีของเซเรนยังไม่หมดเพียงเท่านี้! เธอเป็นส่วนน้อยของผู้หญิง ที่ไร้ซึ่งความรักสวยรักงามโดยสิ้นเชิงนั่นเอง เธอไม่กลัวที่จะโดนแดดแรงๆจนผิวเสีย ไม่กลัวว่าจะเลอะโคลนเลอะดิน ไม่กลัวที่จะหน้าสดออกจากบ้าน และไม่เคยมีความคิดว่าจะแต่งหน้า! เพราะเธอคือคติว่า ‘ถ้ามัวแต่ห่วงสวยอาจจะพลาดอะไรดีๆไปก็ได้!’ เธอกล้าทิ้งตัวลงนอนบนพื้นหญ้าและดูก้อนเมฆบนฟ้าด้วยซํ้า (ดีไม่ดีจะชวนคนอื่นด้วย…)

     เซเรนเป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเองสูงพอสมควร เธอกล้าที่จะทำอะไรที่คนอื่นมองว่าแปลกๆเช่น เข้าไปเล่นสนามเด็กเล่นของเด็กสองขวบ เพราะเธอได้ถืออีกคติหนึ่งว่า ‘ในเมื่อเราก็ไม่ได้ทำอะไรผิด ดังนั้นก็ไม่เห็นต้องกลัว!’ ทำนองนั้น และเมื่อบวกกับนิสัยรักสนุกที่มีมากพอๆ กับเด็กเล็กๆ คนหนึ่งนั่นเอง บางสิ่งบางอย่างที่เซเรนทำเลยเหนือความคาดหมายและอยู่นอกสิ่งที่หลายๆ คนคาดการณ์เอาไว้มากกว่าหลายเท่าตัวเลยล่ะ อีกทั้งเซเรนยัง ชอบของหวานทุกชนิด เพราะว่ามันหวานอร่อยถูกใจเซเรน(?)ยังไงล่ะ!! ดังนั้นอาจเป็นไปได้สูง (มาก) ว่าจะมีคนเห็นแม่คุณกำลังทำหน้าฟินอยู่ตอนรับประทานของหวานเลยทีเดียว อีกทั้งพวกเขาเหล่านั้นอาจได้เห็นเธอตักวิปครีมเปล่าๆ กินได้อย่างหน้าตาเฉยเลยด้วยซ้ำ ก็เอาจริงๆแล้ว นั่นก็เป็นเพราะว่าความหมายและนิยามของคำว่า ‘เลี่ยน’ นั้นไม่เคยปรากฏอยู่ในพจนานุกรมของเซเรน่าเลยนั่นเอง

     เซเรนน่ายังเป็นบุคคลที่รักสัตว์เป็นอย่างมาก มากถึงขั้นเธอกล้าที่จะเข้าไปกอดเข้าไปฟัดเล่นกับพวกมันทั้งๆ ที่พวกมันกำลังนอนเล่นอยู่ในบ่อโคลนเลยด้วยซ้ำไป และเธอจะเอ็นดูหมาฮัสกี้เป็นพิเศษเพราะความน่ารักถูกใจตั้งแต่สบตา(?) เธอมีนํ้าใจกว้างขวางดุจแม่นํ้าอเมซอน(?)ใครลืมอะไร ทำอะไรหาย อยากขอยืมอะไร เซเรนกล้าให้ยืมหมดโดยไม่หวงของสักนิด เซเรนเป็นผู้หญิงประเภทที่ทำอาหารไม่เก่งเอาเสียเลย ถึงแม้ฝีมือของเธอจะดีกว่าของริโกะกับโมโมอิหนึ่งขั้นกับนิดๆ ก็เถอะ ทำไงได้เล่า อย่างน้อยอาหารฝีมือเธอก็ยังดูเละน้อยกว่าและรสชาติอาจไม่ถึงกับทำให้ใครตายได้นี่นา แค่คนที่รับประทานไปอาจหมดสติและสามารถมองเห็นยมูตในฮู้ดสีดำกำลังถือเคียวอยู่ข้างหน้าพร้อมกับบอกพวกเขาว่า ‘ตาเจ้าแล้ว’ ก็เท่านั้นเอง~

     เซเรนเป็นคนขี้ลืม ลืมได้ทุกสิ่งทุกอย่างยกเว้นชื่อสิ่งของและชื่อของคนที่ตนให้ความสนใจหรือได้รู้จัก แต่เรื่องนอกเหนือจากนี้น่ะเหรอ? พวกมันจะถูกดีดลงถังขยะในสมองอย่างง่ายดาย และส่งผลให้เธอค่อนข้างเอ๋อกินบ่อยมากเมื่อมีใครพูดถึงสิ่งที่ลืมไปแล้ว ดังนั้นจึงไม่แปลกพิกลสักเท่าไหร่หากผลการเรียนของเธอนั้นจะออกไปทางปานกลางค่อนไปทางแย่ คะแนนเฉลี่ยของเธอคือ 45 จาก 100 และมันจะลงต่ำลงไปกว่านี้อีกเมื่อเป็นวิชาที่ต้องพึ่งการคำนวนเป็นพิเศษ ถึงเธอมักจะทำหน้าอึนใส่ข้อสอบบ่อยมากก็ตาม แต่เธอค่อนข้างเก่งกีฬา เธอเล่นกีฬาได้เกือบทุกประเภทและเล่นได้ค่อนข้างดีด้วย

     เห็นเธอเป็นคนแบบนี้แต่เธอก็ยังชอบดอกไม้เหมือนผู้หญิงทั่วไปอยู่นะ เซเรนนั้นชื่นชอบกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของดอกไม้ทุกชนิด และชอบดอกทานตะวันเป็นพิเศษ เพราะชอบความที่มันหันตามพระอาทิตย์ตลอดนั่นเอง มือเท้าของเซเรนค่อนข้างหนักหากมีการประทุษร้ายเกิดขึ้นล่ะก็ อีกฝ่ายก็ต้องมีการร้องโอดโอยให้ได้ยินบ้างแหละน่า และเธอเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างแรงเยอะ เรียกได้ว่ายกของหนักๆได้แบบที่ผู้หญิงทั่วๆไปขอบาย เธอมีจินตนาการค่อนข้างสูงเป็นผลจากการที่อ่านนิยายมากไป อาจจะมีอาการเพ้อๆ และฝันกลางวันอยู่บ้างตามประสา ถึงเธอจะเป็นอย่างนั้นเธอก็ไม่ใช่สาววายแต่อย่างใด แค่ชื่นชอบการเห็นผู้ชายอยู่ใกล้ๆ กันก็เท่านั้น ...แฮ่ม! เนื่องจากเธอเป็นคนเพื่อนเยอะ ดังนั้นอาจจะมีการติดนิสัยประหลาดๆ มาบ้างนิดหน่อย ถึงแม้จะไม่มากแต่ก็ทำให้เธอมีความอยากจิ้นพวกเขาอยู่บ้าง แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นเธอก็ไม่ได้แสดงอาการออกนอกหน้าแต่อย่างใด

     เธอแอบเป็นคนหัวแข็งและทะเยอะทะยาน หากคิดจะทำอะไรจะทำให้ถึงที่สุดและไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เธอเป็นคนหวงเนื้อหวงตัว ไม่ชอบให้ทำลามกใส่ทั้งทางสายตา คำพูด และการกระทำ ข้อเสียที่ใหญ่ที่สุดของเธอที่ไม่มีคนคาดคิดมาก่อนคือ เธอเป็นคนชอบเก็บปัญหาเอาไว้กับตัวเอง เวลามีอะไรเกิดขึ้นเธอก็มักจะเก็บไปเครียดคนเดียวจนถึงขั้นปวดหัวแทบแตกไปข้างหนึ่ง

ประวัติ:

»เรื่องทั้งหมดมันเริ่มที่… | 1-13«

     ตั้งแต่วันที่ เซเรนน่า คลามีเลีย นั้นลืมตาขึ้นมามองโลก พ่อของเธอก็มัวแต่โหมทำงานอย่างหนักเพื่อที่ครอบครัวนี้จะได้มีเงินไว้ใช้จ่าย ส่งผลให้เธอไม่ค่อยได้มีโอกาสคุยกับพ่อของเธอมากนัก แตกต่างกับแม่ของเธอที่ปกติจะอยู่กับเธอแทบตลอดเวลา ไม่ปล่อยให้เธอคลาดสายตาไปไหน แม่มักพาเซเรนไปนั่งเล่นที่สวนดอกไม้อยู่บ่อยๆ ปล่อยให้เธอได้วิ่งไปทั่วทุ่งดอกไม้หลากหลายสีและพันธุ์ ในขณะเดียวกัน แม่ของเธอก็จะนั่งอ่านหนังสืออยู่เงียบๆ จนกระทั่งเวลาที่เซเรนเบื่อ พวกเธอถึงจะได้กลับบ้าน เวลานี้เป็นช่วงเวลาที่เธอรักมาก และจะรักตลอดไป ทั้งกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่โชยออกมาจากเกสรดอกไม้และเสียงฝีเท้าของตนเวลาย่ำลงไปบนพื้นหญ้าเขียวขจี สิ่งเหล่านั้นทำให้เด็กสาวได้กลายคนเป็นรักดอกไม้ไปเลย

     บางครั้งบางครา เวลาไปสวนดอกไม้ แม่ของเธอก็จะพกขนมที่ทำมาเองจากบ้านติดตัวมาเพื่อให้เธอได้กินขณะวิ่งเล่นอยู่ด้วย และเพราะเหตุนั้นนั่นเอง เซเรนจึงกลายเป็นคนติดของหวานไปโดยปริยาย นอกจากนั้นเธอยังมีแผนจะฝึกอ่านหนังสือให้ออก เพื่อที่จะได้อ่านหนังสือของแม่อีกด้วย

»ฝันร้ายยามคํ่าคืน | 12-19«

     เวลาล่วงเลยไปจนกระทั่งเซเรนอายุได้12ปี เซเรนจึงเริ่มทำตามฝันวัยเด็ก แรกๆ เธอก็เริ่มอ่านแค่พวกนิทานเด็กที่มีภาพเยอะๆแล แต่พักหลังๆ นี้ก็เธอเริ่มโดดข้ามขั้นไปอ่านนิยายแทนแล้ว เป็นอย่างนี้มานานจนกระทั่งเธอก็ได้กลายเป็นสาวกนิยายโรมานซ์อย่างจริงจังด้วยวัยเพียง 12 ปีพร้อมกับอ่านหนังสือของแม่ควบคู่ไปด้วย แต่ถึงอย่างนั้นผลการเรียนของเธอก็ยังถึงขั้นติดท๊อปห้อง ทั้งพ่อและแม่ภูมิใจในตัวเธอมาก และเธอก็มีความสุขมากเช่นกัน

     จนกระทั่งวันหนึ่งหลังจากกลับจากโรงเรียน เซเรนนั่งทำการบ้านและอ่านนิยายก่อนนอนตามปกติ ทว่าคืนนั้นเธอได้ฝันว่าตัวเองกำลังอยู่ในงานปาร์ตี้ฉลองวันคริสต์มาสแสนสุขกับครอบครัวอยู่ เรื่องราวในความฝันนี้ก็ดำเนินเรื่องได้อย่างเอื่อยๆ เกือบเข้าขั้นเรียกว่าน่าเบื่อแต่ถึงกระนั้นความฝันก็ยังคงดำเนินต่อไป แต่ฉับพลัน ภาพแสนสุขนั้นก็ถูกสับเปลี่ยนเป็นภาพของผู้เป็นแม่กำลังนอนกุมข้อเท้าของตัวเองอยู่บนพื้นหญ้า ใบหน้าของแม่นั้นบิดเบี้ยวไปด้วยความเจ็บปวดและทรมาน แต่ก่อนที่เธอจะได้ทันรู้เรื่องราว ตัวเธอเองก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาเสียก่อน เธอหอบหายใจอย่างอ่อนแรงและกอดร่างกายอันสั่นเทาของตัวเองพลางพยายามปลอบตัวเองว่า “มันเป็นแค่ความฝัน”

     ฝันร้าย...จะกลายเป็นดี

     เธอเชื่ออย่างนั้น หลังจากปลอบตัวเองเสร็จเด็กสาวก็ซุกตัวกับผ้าห่มและหลับยาวจนถึงเช้า

     เช้าวันต่อมา พ่อของเธอก็ต้อนรับเช้าวันใหม่ด้วยการชวนทุกคนในครอบรัวไปนอนดูดวงดาวที่ภูเขาในยามค่ำคืน แม่ของเธอดูดีใจอย่างมากที่ในที่สุดก็ได้ไปเที่ยวกันทั้งครอบครัวสักที เซเรนเองก็ควรดีใจเหมือนกันแต่สิ่งที่ปรากฏออกมามีเพียงรอยยิ้มฝืนๆ เท่านั้น ถ้าไม่ติดว่าฝันร้ายที่เธอเห็นในคืนนั้นเป็นตอนกลางคืนแถมพื้นที่โดยรอบยังเป็นหญ้าอีกด้วย ถึงจะยังไม่แน่ใจว่าสถานที่ในความฝันนั้นเป็นภูเขาหรือเปล่าเนี่ยสิ...

     ‘มันเป็นแค่ฝัน' เธอบอกตัวเองอีกครั้ง และพยายามลืมๆ ความกังวลนั้นไปให้หมดและไปสนุกกับครอบครัวดีกว่า

»นิมิตหายนะ | 19«

     เมื่อถึงเวลากลางคืนของวันนั้น คุณพ่อก็ขับรถพาทั้งครอบครัวไปที่ภูเขาตามสัญญา ทุกคนนั่งๆนอนๆดูดาวที่ประกายเต็มท้องฟ้าอย่างเพลิดเพลิน เซเรนน่าแอบเห็นดาวตกจึงหลับตาลงอธิษฐานว่า ‘ขอให้ฝันร้ายกลายเป็นดีด้วยเถอะค่ะ’

     เวลาล่วงเลยไปจนกระทั่งห้าทุ่มกว่าๆทุกคนจึงเริ่มเก็บของและเดินกลับไปยังรถ ‘ทุกอย่างปกติดี ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น’ เซเรนคิดเช่นนั้นแล้วถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกที่ทุกอย่างยังเป็นเพียงแค่ฝันร้ายธรรมดาๆ ไม่ใช่นิมิตหรืออะไรอย่างที่เธอคิด ทุกอย่างเป็นปกติดี... หากไม่ติดว่าตอนที่แม่ของเธอกำลังเดินกลับนั้นเอง แม่ของเธอได้บังเอิญไปเหยียบกอไม้ แม้หญิงสาวจะรู้สึกว่าเหมือนมีตัวอะไรอยู่ในนั้นแต่กลับไม่ติดใจอะไรและเริ่มเดินต่อ ทว่าก้าวเท้าไปได้เพียงสองสามก้าวเธอก็รู้สึกเหมือนมีตัวอะไรไต่ขึ้นมาบนน่องของเธอ และมีความรู้สึกเจ็บปวดจี๊ดอย่างฉับพลันบริเวณขาราวกับว่ามีเข็มที่ทั้งหนาและแหลมมาแทงที่ต้นขาอย่างไรอย่างนั้น และหลังจากนั้นครู่หนึ่งเธอก็เหมือนจะปวดและแสบร้อนอย่างหนักจนต้องดึงชายเสื้อผู้เป็นสามีไว้ให้อีกฝ่ายหันมา “คุณคะ...ฉันโดนตัวอะไรต่อยก็ไม่รู้…” เธอเอ่ยทั้งนํ้าตารื้นจากความเจ็บพลางลูบแผลที่เริ่มบวมพอง

     “แมงป่องหรือเปล่า?” โชคยังดีที่พ่อของเธอเป็นหมอ เขาจึงสามารถวิเคราะห์สถานการณ์ตรงหน้าได้และย่อตัวลงดูแผลของภรรยาของตน

     “ไม่รู้ค่ะ...มันเริ่มชาๆนิดหน่อย--" สิ้นคำกล่าว อาการของเธอก็เป็นหนักขึ้น กล้ามเนื้อเริ่มกระตุกและหล่อนปวดแสบไปทั่วบริเวณอวัยวะข้างเคียง คุณพ่อบอกให้เซเรนวิ่งไปหยิบกล่องปฐมพยาบาลเบื้องต้นมาให้ตนก่อนจะเริ่มปฐมพยาบาล จากนั้นเขาจึงอุ้มภรรยาของเขาขึ้นรถและรีบขับกลับไปยังตัวเมืองเพื่อที่จะได้พาไปส่งโรงพยาบาล สิ่งที่เซเรนทำได้เพียงอย่างเดียวคือคอยบอกอาการของแม่ตนให้รู้เป็นระยะๆ เท่านั้น

     เธอกลัว...ภาพก่อนที่พ่อจะพาแม่ขึ้นรถคือภาพหญิงสาวล้มลงไปกุมแผลพลางกรีดร้องตามความเจ็บปวดเหมือนในฝัน...เธอกลัว กลัว กลัวจะเสียแม่ไป…

     คุณพ่ออุ้มแม่ลงจากรถและวิ่งเข้าไปในโรงพยาบาลโดยมีเซเรนซอยเท้าตาม ชายหนุ่มติดต่อกับพยาบาลเพียงชั่วครู่คุณแม่ก็ถูกพาไปยังห้องฉุกเฉินอย่างทันที คุณพ่อที่ไม่ได้มีความเชี่ยวชาญทางด้านนี้ก็ได้แต่ยืนอยู่หน้าห้องฉุกเฉินและพยายามปลอบทั้งตัวเองและเซเรนว่า “พิษคงไม่ได่ร้ายแรงมากนักหรอก...” เท่านั้น

     เซเรนร้องไห้ด้วยความกลัวจนหลับไป ในฝันเธอเห็นตัวเอง...ตัวเองกำลังมองไปที่อัญมณีสีฟ้าเม็ดหนึ่ง...แต่ทุกอย่างก็ถูกตัดฉับอีกครั้ง เมื่อลืมตาขึ้นคุณหมอก็มาบอกเธอว่าแม่ของเธอพ้นขีดอันตรายแล้ว แต่อาการยังไม่ทรงตัวเพราะถูกแมงป่องที่ยังไม่สามารถแน่ใจได้ว่าเป็นพันธุ์ไหนต่อยเข้า อีกทั้งยังมีโอกาสสูงมากว่ามันจะเป็นแมงป่องพันธุ์ที่ยังไม่ได้รับการบันทึกอีกด้วย หมอพยายามปลอบเธอว่าพวกเขาจะต้องหาวัคซีนมารักษาอาการของแม่ของเธอได้แน่ เซเรนก็ได้แต่พยักหน้ารับเงียบๆ แม้ประโยคนั้นจะฟังดูเป็นคำปลอบที่ดี แต่เธอกลับไม่รู้สึกว่ามันจะเป็นจริงในเร็วๆ นี้เลยสักนิด

     ...ทว่าภาพอัญมณีสีฟ้ายังติดตาเธออยู่เลย...อะไรทำให้เธอฝันถึงมันนะ…

»การเปลี่ยนแปลงคือสัญญาณเริ่มต้น | 19-20«

     หลังจากวันนั้นเซเรนน่าก็ไม่มีสมาธิเรียนเลย ผลการเรียนของเธอตกพรวดพราดอย่างน่าตกใจ และเหมือนว่าเธอจะสูญเสียความสามารถในการเรียนไปเลย ถึงจะตั้งใจเรียนทีหลังก็ตามไม่ทันแล้ว แถมไอ้อาการฝันทำนายอนาคตยังโผล่มาเรื่อยๆจนเซเรนประสาทจะกิน แต่ก็ไม่ได้บอกคนอื่นเพราะกลัวว่าจะเป็นกังวลกับตน เธอเรียกมันว่า 'นิมิตหายนะ' เพราะทุกครั้งที่ทำนายจะเป็นเรื่องร้ายๆเสมอ จนตัวเซเรนไม่แน่ใจว่ามันคือการทำนายหรือเพราะเธอทำให้เกิดเรื่องกันแน่ เด็กสาวพยายามหาวิธีทำให้ตัวเองไม่ฝัน ทว่ากับใช้ไม่ได้ผลสักวิธีเดียว

     คุณพ่อก็ต้องทำงานหนักเป็นสองเท่าตัวเพื่อหาค่ารักษา หลังจากวันเวลาล่วงเลยไปจนเซเรนอายุ20 เธอก็บังเอิญได้ยินเรื่องเกี่ยวกับโรงเรียนผู้วิเศษที่ครอบครองอัญมณีที่มีพลังพิเศษ เธอถึงกับตาโตเมื่อพบว่าหนึ่งในนั้นคือ ‘อความารีน' อัญมณีสีฟ้าแบบที่เห็นในฝันเป๊ะๆ! แถมยังมีพลังในการชำระพิษอีกด้วย...นี่มันปาฏิหาริย์…!

     พอเมื่อค้นพบทางรอดหนึ่งเดียว อาการซึมเศร้าที่เป็นมาหลายปีก็เหมือนจะทุเลาลงจนเธอกลับมาสดใสเหมือนแต่ก่อน (ทว่าผลการเรียนดิ่งแล้วดิ่งเลย…) เธอลงทุนย้ายโรงเรียนเพื่อหวังว่าจะหาทางรักษาแม่ให้ได้

     ก่อนอื่นก็ต้องเจรจาดีๆก่อน...

     ถ้าไม่ได้ก็ขโมยโลด!

     ใครบอกว่าเซเรนเป็นคนดีล่ะคะ!

#เลขคืออายุค่า

ชอบ:

- ขนมหวาน (คาราเมล ครีม วนิลา) | มันอร่อยย อีกอย่างติดไปแล้วด้วย-

- สัตว์ (ฮัสกี้) | น่ารัก~

- ดอกไม้ (ทานตะวัน)| กลิ่นหอมดี

- นิยาย | อ่านแล้วเพลิน-

เกลียด:

- แมลงสาป | เพราะเคยเจอตอนกำลังกินเค้กอยู่จนกรี๊ดลั่นบ้าน

- แมงป่อง | สัตว์เฮงซวยที่กัดแม่เธอ

- ผี | เคยดูหนังผีแล้วฝังใจมาถึงตอนนี้

กลัว/แพ้: -

งานอดิเรก: ดูดอกไม้ | อ่านนิยาย

ลักษณะคำพูด: เซเรน่าเป็นคนมีเสียงใสและหวานแถมยังเปี่ยมด้วยความมั่นใจ มักจะเรียกคนอื่นด้วยคำว่า นาย/เธอ หรือหากสนิทจะเรียกชื่อจริงๆ (ในกรณีที่เป็นชื่อญี่ปุ่นเมื่อสนิทจะไม่เรียกนามสกุลแล้ว)

“ห๊ะ! อะไรนะ!!” [ตอนตกใจเสียงจะดังขึ้นโดยอัตโนมัติ และแหลมสูงนิดๆ]

“หืม~ ไม่มีอะไรหรอก~” [ตอนอารมณ์ดีเสียงจะดูดี๊ด๊า(?)ขึ้นและจะยิ้มเกือบตลอดเวลา]

“...อื้อ เข้าใจแล้ว…” [ตอนซึมจะดูนิ่งๆเงียบๆและเสียงสั่นขึ้น-]

เพิ่มเติม:

- เกิดวันที่ 9 เดือน 9

- นํ้าหอมนั้นแม่บอกว่ากันหนูได้ด้วย(?)

- เคยคิดจะเลี้ยงหมาฮัสกี้
- ปลูกดอกทานตะวันรอบหนึ่ง และไม่คิดจะปลูกอีก
- ขอบคุณความรู้เกีืยวกับแมงป่องค่ะ- คลิ๊ก

ซาฟิน คลามีเลีย | Safin Camelia

[แม่ของเซเรน]

Character Talk

-ทำไมถึงต้องการอัญมณีขนาดนั้นล่ะคะ?

ตอบ: “เอาไปรักษาคุณแม่ไง! ตอนนี้ท่านยังไม่หายดีเลย…” เสียงแผ่วลงและหลุบตาลง

-แล้วถ้าทำไม่สำเร็จคิดว่าตัวเองจะเป็นยังไงต่อเอ่ย?

ตอบ: “ก็...อื้ม…” เอียงคอครุ่นคิด “นั้นสิ ไม่ได้คิดไว้เลย แหะๆ…”

-เคยคิดถึงเรื่องความรักบ้างไหมคะ?

ตอบ: “ต้องคิดบ้างอยู่แล้ว! ตามนิยายรักที่ชอบอ่านอ่ะนะ…”

Natsuki Talk

-สวัสดีค่ะ นัทสึกิค่ะ จะเรียกว่าเฟย์ก็ไม่ว่ากัน ชื่ออะไรคะ?

ตอบ: แคนดี้ โรส ค่ะ~

-เป็นการเปิดรับสมัครเรื่องแรกถ้ามีข้อผิดพลาดเราขออภัยไว้ล่วงหน้านะคะ

ตอบ: เฟย์ซังทำโอเคเลยค่ะ >< สมัครแทบไม่ทัน 555

-หากแต่งหลุดคาร์อย่าตบตีเรานะ><

ตอบ: ไม่หรอกงับ (เพราะเราก็เป็นบ่อย--)

-สุดท้ายนี้ขอบพระคุณที่มาสมัครค่ะ มีอะไรอยากบอก บอกได้เลยค่ะ


ตอบ: ไม่มีแล้วค่า อยากบอกว่าตามติ่งฟิคสายซีของเตงอยู่นะ (ไม่เกี่ยวป่ะ--)

pop           _Kato