Rose Bloom

ลำดับตอนที่ #5 : [KNB AU] ♥ 恋をした รักมั้ย? ไม่รู้หรอก - Daiana Carlolyn

APPLICATION

"ชีวิตฉันมันมีครบทุกอย่าง แต่ทำไม...รู้สึกเหมือนขาดอะไรบางอย่าง..."

หมายเลข+ชื่อเซ็ตของคู่ลูกสาวท่านค่ะ :: ตัวประกอบ | อิซึกิ ชุน

ชื่อ - นามสกุล :: ไดอาน่า คาร์ลอยน์ | Daiana Carlolyn

ชื่อเล่น :: ได | Dai ไดน่า | Daina

ความหมายของชื่อ :: ไดน่า แปลว่า เพลง ส่วนคาร์ลอยน์ แปลว่า เมโลดี้ที่สวยงาม รวมๆคือ เพลงที่มีเมโลดี้สวยงาม

สัญชาติ :: อังกฤษ

อายุ :: 25

หน้าที่การทำงาน :: ว่างงาน

ลักษณะภายนอก :: ไดอาน่า คาร์ลอยน์ เป็นคุณหนูผู้มีหน้าตางดงามอย่างที่เขารํ่าลือกันไม่มีผิด ตั้งแต่เส้นผมสีชมพูอ่อนหยกศกเล็กๆเป็นลอนคลื่นยาวถึงบั้นเอวล้อมกรอบใบหน้ารูปไข่งามหมดจด ดวงตาสีเหลืองเข้มจนเหมือนจะเรืองแสงได้ในที่มืด จมูกโด่งได้รูป ริมฝีปากสีชมพูอวบอิ่มจากลิปสติก เธอมีแขนขาเพรียว เอวคอด สะโผกผาย และมีหน้าอกที่ขนาดปานกลางไม่ใหญ่ไม่เล็กจนเกินไป เสื้อผ้าของไดน่าส่วนมากจะเป็นชุดสไตล์หรูหรา และเธอมักจะแต่งหน้าด้วยสีชมพูอ่อน และฉีดนํ้าหอมกลิ่นดอกกุหลาบที่ใช้เป็นประจำ

นิสัย :: ไดอาน่าคือลูกคุณหนูตระกูลผู้ดี จึงไม่แปลกที่เธอจะติดนิสัยจำพวก ‘สวย เริ่ด เชิด หยิ่ง’ มาก็คงจะไม่แปลกนัก ไดน่าเป็นพวกหยิ่งในศักดิ์ศรีสุดๆ เธอจะไม่ยอมกล่างคำขอโทษในเรื่องที่เธอยืนยันแน่ชัดว่าไม่ผิด อีกทั้งยังไม่ยอมทำอะไรแปลกๆที่มันกระทบกับสิ่งที่เรียกว่า ‘ศักดิ์ศรี’ ของเธอ ไดน่าเป็นพวกเกลียดการพ่ายแพ้จับจิต เธอค่อนข้างที่จะดิ้นร้นและร้องหาสิ่งที่เรียกว่า ‘ชัยชนะ' และเมื่อตนลิ้มรสการพ่ายแพ้อาจจะต้องมีการจุก(ไม่)หน่อย เป็นนิสัยแบบเด็กๆที่ติดฝังตัวมาตั้งแต่เกิดเนื่องจากถูกปลูกฝังมาอย่างนั้น เวลาโกรธสุดๆจะขึ้นเสียสูงเหมือนนางร้ายในละคร(?) 

     ตบหนักไดอาน่าเป็นคนที่เวลาต้องสู้ไม่จำเป็นต้องใช้ปีนต้องใช้มวย แม่คุณตบหน้าหันอย่่างเดียว และแรงตบของไดน่าขอบอกว่าไม่ธรรมดา ดังนั้นใครคิดจะทำให้เธอไม่พอใจมากๆหรือลวนลามใส่เตรียมตัวเตรียมแก้มไว้ให้พร้อมด้วยนะจ๊ะ เธอมีปากที่ขวานผ่าซากค่อนข้างที่จะคิดอย่างไรพูดอย่างนั้นแบบไม่อ้อมค้อมเสียเท่าไหร่อีกทั้งยังพูดแรงด้วย และยังแอบกวนประสาทเล็กน้อยถึงปานกลางเธอเป็นคนที่พูดจากวนๆใส่คนที่ตนไม่ชอบได้อย่างไม่ต้องคิดให้มากความ แต่ถึงกระนั้นก็ไม่ต้องกลัวเธอจะทำชื่อเสียงวงตระกูลเสื่อมเสียเพราะไดน่าสามารถทำตัวมีมารยามได้เมื่อเธอต้องการ เช่นเมื่อต้องเข้างานสังคมหรือเข้าหาผู้ใหญ่หญิงสาวจะกลายเป็นคนเรียบร้อย มารยาทงามทันที หรืออีกนัยหนึ่งคือเธอแถเก่ง

     ไดอาน่าเป็นคนค่อนข้างจะฟุ่มเฟือยตามฉบับหญิงสาวที่มีเงินในบัญชีทว่าหัวตั้งแต่เกิด ดังนั้นเธอจึงหยิบเงินมาจ่ายเพื่อสิ่งที่ตัวเองอยากได้แบบไม่ยากเย็น หญิงสาวมีเซ้นแฟชั่นที่ดีเรียกได้ว่าถ้าให้เลือกซื้อผ้าก็สามารถเลือกได้แบบสบายๆ อีกทั้งยังรักสบายไม่ค่อยชอบไปลำบากอะไรมากนักเพราะติดสบายมาตั้งแต่เด็ก อีกทั้งยังรักสวยรักงามสุดขีด เธอจะไม่มีทางทำอะไรสกปรกๆหรือเดินดุ่มๆออกจากบ้านทั้งที่ไม่แต่งหน้าเด็กขาด เรียกได้ว่าวิถีคนรวยที่แท้ทรู(?) แต่กระนั้นไดอาน่ามีนิสัยไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆหากเธอต้องการทำสิ่งใดยากนักที่จะบอกให้ตัดใจ ทะเยอทะยานสุดๆ ไดชอบดอกไม้(โดยฉะเพราะกุหลาบ)สุดๆชนิดที่ว่ายอมหยุดห่วงสวยแล้วเดินดุ่มๆไปเก็บกลางดงดินได้ อะไรแบบนั้นเลย 

     เธอเป็นคนเรียนรู้เร็วมากชนิดที่ว่าอ่านหนังสือซํ้ากันสองรอบก็พอจำได้แล้ว  ดูภายนอกไม่น่าเข้าหาแต่ลึกๆแล้วแอบเป็นคนอ่อนโยนความอ่อนโยนของเธอมีอะไรบ้างน่ะหรือ…? ก็ตั้งแต่ความรักสัตว์และใจอ่อนกับสัตว์ง่าย เธอโดนพวกมันอ้อนจนใจอ่อนบ่อยมาก(?) ความจริงแล้วไดน่าเป็นคนรักความยุติธรรมชนิดที่ว่าหากใครทำไม่ถูกเธอจะต่อต้านอย่างเห็นได้ชัด เป็นคนขี้เหงาที่ชอบทำตัวเหมือนอยู่คนเดียวได้และมีมุมโรแมนติกที่หลายๆคนคาดไม่ถึงและเธอเป็นคนจูบเก่งมาก ชนิดว่าอีกฝ่ายอาจจะสติแตกกระจายไปเลย(?) ชอบเก็บปัญหาและอันที่จริงแล้วไดน่าแอบอ่อนไหวง่าย เธอบ่อนํ้าตาค่อนข้างตื้นและชอบคนง่ายกว่าที่หลายๆคนคิด ค่อนข้างจะซึนเดเระหรือปากไม่ตรงกับใจนั่นเองและเวลาเจ้าหล่อนเขินจะน่ารักเป็นพิเศษ(?)(ในสายตาใครบางคน?)

ประวัติ :: ไดอาน่า คาร์ลอยน์ เกิดมาในตระกูลรํ่ารวย หลายๆคนมองว่าเธอโชคดีที่เกิดมาบนกองเงินกองทองหารู้ไม่ว่าชื่อเสียงเหล่านั้นต้องแลกมาด้วยภาระหน้าที่อันหนักอึ้งเกินกว่าที่เด็กอายุน้อยจะรับไหว

     "วันนี้มีสอบใช่ไหม ขอพ่อดูคะแนนหน่อยสิ" ไดอาน่าชะงักแล้วยื่นข้อสอบคะแนนแปดสิบกว่าๆให้ พ่อของเธอพิจรณาอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะส่งข้อสอบคืนแลพยํ้าว่า "คราวหน้าต้องให้ได้เต็มนะ" 

     "ค่ะ..." เด็กสาวรับคำแบบไม่ค่อยแน่ใจนัก

     "แล้วอันดับล่ะ ได้ที่เท่าไหร่" 

     "8...ค่ะ"

     "คราวหน้าต้องได้ที่หนึ่งนะ" ไดอาน่าก้มหน้าลงแบบไม่มั่นใจนัก แต่ก็ได้แต่รับคำในลำคอและขึ้นไปอ่านหนังสือต่อ พ่อของเธอมักจะกดดันให้เธอต้องเรียนให้ได้คะแนนดีๆเสมอ ทำอะไรให้สมบูรณ์แบบไปเสียทุกอย่าง ถามว่าเธอทำได้ไหม?...คำตอบคือได้ และทุกครั้งที่ได้ที่หนึ่งก็จะมาพร้อมกับคำชมและของรางวัล ไดอาน่าเคยคิดว่าเธอทำดีแล้ว แต่พอมองดูเพื่อนร่วมชั้นที่จับกลุ่มคุยกันความรู้ซึ่งนั้นก็หายวับไปอย่างน่าประหลาด 

ๆการที่ได้คะแนนสูงๆต้องแลกมากับความสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมชั้นที่ดิ่งฮวบๆเนื่องจากเธอไม่ได้สนทนาอะไรด้วยเลย ...ไดอาน่าปฎิเสธไม่ได้ว่าเธออยากมีเพื่อน แต่ก็ตระหนักว่าหากผูกมิตรเรื่องเรียนเธอก็จะแย่ลงแทน เธอจึงได้แต่ทำตัวเหมือนอยู่ได้ด้วยตัวคนเดียว ทั้งที่จริงนั้น...เธอเหงา ความโดดเดี่ยวกัดกินหัวใจจนกลายเป็นความชินชา....

     ทุกอย่างเหมือนจะดำเนินมาด้วยดีทว่าเส้นทางไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ไดน่าประสบปัญหาหนึ่งเข้าอย่างจังตอนเธออายุ14หรือเข้ามัธยมสอง ทุกอย่างปกติดีกระทั่งวันหนึ่งครูประกาศว่าเธอได้ที่1ติดกันสามรอบซ้อน เธอดีใจก็จริงแต่ก็รู้สึกแแปลกๆ...เหมือนมีคนมองเธอด้วยสายตาไม่พอใจอย่างไรอย่างนั้น แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรเพราะคิดว่าคงรู้สึกไปเอง 

     ในตอนเย็นวันนั้นเอง ไดอาน่าไปเข้าห้องนํ้าก่อนกลับบ้าน ขณะที่เธอกำลังจะออกจากห้องนํ้านั้นก็มีคนสาดนํ้าเย็นใส่จากข้างบนจนเปียกโชกไปหมด ตามด้วยเสียงหัวเราะคิกคักและเสียงฝีเท้าของผู้หญิงนั้นที่รีบวิ่งออกไป ไดน่ากอดร่างกายที่สั่นเทาจากความหนาวของตนก่อนจะหยิบทิชชู่มาเช็ดตัวลวกๆแและพยายามไม่ใส่ใจอะไรมาก เพราะยังไงก็มีคนแกล้งแค่คนเดียวนี่นา...

     "จริงสิ เอาเสื้อกันหนาวมาใส่ทับแล้วค่อยขอเสื้อจากครูห้องพยาบาลแล้วกัน..." ไดอาน่าพึมพัมกับตัวเองก่อนจะเดินกลับห้องเรียน ในขณะที่เธอกำลังเปิดประตูก็บังเอิญเดินยินเสียงซุบซิบดังขึ้นก่อน

     "จริงๆนะ ฉันหมั่นไส้ยัยนั้นมานานแล้ว ทำแบบนี้แล้วสบายใจจัง" 

     "เหมือนกันๆ อวดดีชะมัด พรุ่งนี้ทำอีกดีไหม?" เสียงนินทาทำให้ไดอาน่าชะงักและตัดสินใจเดินลงไปห้องพยาบาลทั้งที่ตัวเปียกโชกอย่างนั้นเลย

     ....เหมือนว่า คนที่แกล้งจะไม่ได้มีแค่คนเดียวแล้วสิ...

     เช้าวันต่อมา โต๊ะของเธอก็เต็มไปด้วยถ้อยคำขีดเขียนพร้อมกับงานที่ต้องส่งที่โดนฉีกเป็นชิ้นๆ แม้จะตกใจแค่ไหนแต่เธอก็ทำได้แค่นั่งทำงานใหม่เท่านั้น

     ไม่เป็นไร...ถ้าเราไม่แสดงอาการ เดี๋ยวก็หายไปเอง...

     เธอบอกตัวเองแบบนั้นก่อนจะก้มลงค้นของในโต๊ะ และรู้สึกว่าตัวเองจับได้อะไรแปลกๆจึงหยิบออกมาและต้องกรี๊ดลั่นเมื่อพบว่าเป็นแมลงสาปปลอม

     "กรี๊ดดดด!!!" เธอวีดเสียงด้วยความตกใจก่อนจะโยนมันออกไปไกลๆแล้วกอดตัวเอง

     ละ เล่นแรงชะมัด...

     การบูลลี่ต่างๆนาๆเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ กระนั้นไดน่าก็ไม่ปริปากบอกพ่อแม่สักคำ ได้แต่ท่องในใจว่า ‘อดทน' จนในที่สุดความอดทนของเธอก็หมดลงเมื่อมีคนฉีกงานที่มีผลต่อเกรด เด็กสาวลุกขึ้นพลางกำงานที่ตอนนี้กลายเป็นเศษกระดาษเดินไปหาพวกผู้หญิงที่หัวเราะคิกคักกันอยุ่

     "เธอทำใช่ไหม?" ไดอาน่าถามเสียงเย็น คำถามที่ว่าลบรอยยิ้มเย้ยของอีกฝ่ายจนหมด คนที่เป็นแกนนำกอดอกพลางตอบเสียงดูถูกว่า "ถ้าใช่ แล้วจะทำไม?"

     "ก็ทำแบบนี้ไงยะ!"

     เพี๊ยะ!

     ฝ่ามือเรียวของไดน่าสะบัดตบไปที่แก้มด้วยแรงโทสะ เธอใช้นิ้วชี้จิ้มไปที่หน้าผากของคนตรงหน้าแล้วพูดต่อว่า "จำใส่หัวไว้ด้วยว่าฉันจะไม่ยอมเธออีกแล้ว!"

     ในเมื่ออยากให้ร้ายนัก ก็จะร้ายให้!

     หลังจากวันนั้นไม่มีคนกล้าแกล้งเธอแล้วก็จริง แต่ทุกคนก็มองว่าเธอเป็นคนตัวร้ายในแบบในละครไปเลย แต่เธอก็ไม่ด้ว่าอะไรและปล่อยให้คิดแบบนั้นจนนิสัยร้ายๆที่ว่ากลายเป็นนิสัยส่วนตัวไปแล้ว ในที่สุดหลังจากที่ไดน่าเรียนมหาลัยจบ เธอก็ขอพ่อว่าอยากไปเที่ยวญี่ปุ่นและเกิดติดใจเลยปักฐานอยู่ที่นั้นเลย ด้วยความที่เรียนภาษาญี่ปุ่นมาจึงทำให้สื่อสารกับคนอื่นได้ และเงินทั้งหลายก็มาจากการโอนของพ่อเธอล้วนๆไม่มีการทำงานผสม เรียกได้ว่าชีวิต ณ ขนาดนั้นของเธอคือคุณหนูที่แท้จริงเลยล่ะ

     ...แต่ทำไมถึงรู้สึกว่าชีวิตเราขาดอะไรบางอย่างไปนะ...ไม่เข้าใจเลย...

ชอบ ::

- เครื่องสำอางค์ | ชอบแต่งหน้าเฉยๆ | เดินไปซื้ออย่างรวดเร็ว

- ดอกไม้ | ชอบกลิ่นกับรูปร่าง | เดินไปดู

- ดอกกุหลาบ | ชอบความหมาย | เดินไปดู

เกลียด ::

- คนที่พูดจาไม่รู้เรื่อง | มันน่ารำคาญอ่ะ- | เมิน

- คนที่ชอบแกล้งคนอื่น | มีปมกับคนพวกนี้ | มองตาขวาง

กลัว / แพ้ ::

- แมลงสาป | เคยโดนแกล้ง | กรี๊ดแล้วคว้าคนใกล้ๆมากอด

งานอดิเรก :: นั่งจัดดอกไม้ | ช็อปปิ้ง(?)

ลักษณะคำพูด ::
    - เวลาดีใจ : "ขอบคุณ" ตอบสั้นๆแต่ตาเป็นประกายวิบวับ
    - เวลาผิดหวัง : "เฮ้อ ไม่น่าคาดหวังเลย" ถอนหายใจเฮือกใหญ่
    - เวลาโกรธ : "อย่ามายุ่งได้ป่ะ! รำคาญ!" เน้นเสียงแล้วกอดอกมองแรง
    - เวลาช็อค : "..." พูดไม่ออก
    - เวลาเขิน : "มะ ไม่ได้เขินซะหน่อย!" สะบัดหน้าไปทางอีกทั้งใบหน้าแดงระรื่น

ความสามารถพิเศษ :: พูดได้สามภาษา อังกฤษ-ฝรั่งเศษ-ญี่ปุ่น

ข้อดี :: ไม่สะทกสะท้านกับคำนินทาเท่าไหร่

ข้อเสีย :: เก็บปัญหา | ซึน(?) | ปากไม่ค่อยตรงกับใจ

เพิ่มเติม ::

- ส่วนตัวอยากให้น้องไม่ค่อยถูกกับพี่ชุนค่ะ แต่จะเอาหรือไม่เอาแล้วแต่ไรท์นะคะ เราแค่ขอเฉยๆ._.

- เห็นสวยๆงี้ นายยังไม่เคยมีแฟนนะ

CHARACTER'S ROLE

คิดว่าเราจะสมหวังในความรักมั้ยจ๊ะ?
: "เออ...ไม่รู้ดิ" กอดอกพลางทำหน้ครุ่นคิด

แล้วอยากสมหวังรึเปล่าล่ะ?
: "ใครจะไม่อยากล่ะ?" ถามกลับเสียเฉยๆ

ถ้าขอพรได้ 1 ข้อ จะขออะไรจ๊ะ?
: "ตอนนี้ชีวิตมีครบแล้ว...แต่รู้สึกเหมือนขาดอะไรบางอย่างไปอ่ะนะ อยากรู้ว่ามันคืออะไร..." ตอบเสียงเบาลง

ถ้าไรท์แต่งหนูหลุดคาร์ หนูจะถีบไรท์มั้ยลูก
: "เปลืองแรง" ตอบสั้นๆและได้ใจความ

PARENT'S ROLE

เอาเบสิคเลย(?) ทำไมถึงมาสมัครคะ?
: เราชอบพี่ชุนค่ะ แค่ก--

งั้นๆๆๆ ได้แรงบันดาลใจในการคิดลูกสาวมาจากอะไรเอ่ย?
: อื้มมม ตัวประกอบมันฟรีคาร์ใช่ไหมล่ะคะ แล้วเรารู้สึกว่าอยากได้คนมากวนประสาทพี่แก(?) เลยเลือกแนวคุณหนูเนี่ยแหละค่ะ 555

กว่าจะคิดลูกสาวได้เนี่ย นานมั้ยคะ?
: ไม่นานนะคะ แต่เราขี้เกียจ--

คิดว่าลูกสาวจะติดมั้ยคะ!!?
: นั้นสิคะ!! (ผิด-)

เราดองเก่งนะ...//หลบมุม
: ได้ข่าวว่าเตงล้อเล่น(?)

อ่ะๆ หมดแล้วๆ นอนรอประกาศผลได้เลยเน้อ
: เห็นไอ้ตัวที่กางปีกโผบินอยู่บนท้องฟ้าไหมคะ นั่นแหละค่ะอนาคตของเรา---


                                        

    B
E
R
L
I
N
❀ >