คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1
"ฮอเฮาเส็!"เสียันทีที่ยืนอยู่หน้าห้อทรพระอัษรร้อึ้น
ร่าสูโปร่ในุสีแสลิบทอลายหส์ลับผิวสีาวผ่อ ใบหน้าามเรียบนิ่วาหส์ที่เยสบเย็นายแววเหี้ยมเรียม้าวเินอย่ามั่น
ไม่รอให้ันทีหน้าประูเปิประูให้ มือเรียวาวผลัประูบานให่อย่าแร ายาว้าวับๆ้วยวามเร็วเบื้อหน้าือโอรสสวรร์ที่ำลันั่อ่านีาอเหล่าุนนา ้าน้ามีเหล่าันทีเ่าประำพระอ์ยืนสบเสี่ยมอยู่
เมื่อเินไปถึหน้าพระพัร์มีเรียวล้วเอาหมายบับหนึ่ออาแนเสื้อึ้นมาวามันลรหน้าออ์ฮ่อเ้เสียัปั หาโ๊ะไม้ัวนี้ไม่แ็แรพอเรว่ามันหัามือไปแล้ว
"นี่มันหมายวามว่ายัไพะยะ่ะ!"เสียทุ้ม่ำถามออมา้วยแรโทสะ วาับ้อไปยัพระพัร์อพระสวามีน
อ์ฮ่อเ้ำเลือมอหมายสีเหลืออย่าไม่สนพระทัยนัพลันถอนหายใอย่าเียร้าน
เห็นเ่นนั้นวามุรุ่นที่อุส่าห์ไว้็ประทุึ้นมาอีรั้พลันวาลั่น"เป่ยหนานำลัมีภัยเมือินนำทหารว่าแสนนาย่ออยู่หน้าประูเป่ยหนานแล้ว เหุใพระอ์ึไม่ส่ทหารไป่วย!"
"เฟยฮอเฮา เ้าเ้ามา็อาละวาเ่นนี้้าว่า..ไม่เหมาะระมั"หยวนหลิวหยาหรืออ์ฮ่อเ้เมือเป่ยหยวน วาีาลวามใบหน้าหล่อเหลาเยมอนที่ยืน่ำหัวนอยู่ สายามมอ้ออย่าเย็นา
เฟยฮอเฮาที่เห็นสายาเ่นนั้นหาไ้ลัวไม่ล่าว้วยน้ำเสีย่ำเพราะสะลั้นอารม์ไม่ให้มันปะทุออมา
"ฝ่าบาทิถึวามเหมาะสมเป็น้วยหรือพะยะ่ะ ระหม่อมิว่าพระอ์ทรลืมวามเหมาะสมไปแล้วเสียอี"
ปั!
หยวนหลิวหยาพลันบโ๊ะเสียั"อย่าให้มันมาเินไปนัเฟยฮอเฮา!"บันี้อ์ฮ่อเ้เอ็เริ่มบันาลโทสะแล้วเ่นัน
"เ้าิว่านเอเป็นใร เพียแ่้าแ่ั้เ้าเป็นฮอเฮา็ำเริบเสิบสานถึเพียนี้"
"หึ ้าำเริบเสิบสานไ้มาว่านี้อี เมื่อสิบปี่อนท่านเยพูอะไรไว้ท่านลืมไปหมสิ้นแล้วหรือ!"เฟยหหรือเฟยฮอเฮาวาลับอย่าเือาล
"ท่านลืมหมสิ้นแล้วว่าเยให้สัย์อะไรไว้"
ภาพออ์ฮ่อเ้ับฮอเฮาทะเลาะันมีให้เห็นเป็นประำั้แ่อ์ฮ่อเ้ทรแ่ั้หยาุ้ยเฟยเมื่อห้าปี่อนทั้สอ็มีปาเสียันเรื่อยมา นับวันวามสัมพันธ์อทั้สอยิ่แย่ลเรื่อยๆ
เฟยหมอ้อบุรุษที่นรัสุหัวใอบาพลันแ่ำเปลือาสีไ่มุหลับลสะลั้นไม่ให้น้ำาไหลลมา
สิบปี่อนเามีนามว่าูอันฝูเป็นแม่ทัพให่เมือเป่ยหนาน รูปร่าที่สูโปร่ใบหน้าาม วาหส์มปลาบ หาาเี่ยวเิูมีเสน่ห์เย้ายวน อ์ฮ่อเ้แห่เป่ยหยวนเห็นเพียรั้แร็เิหลุมรัทันที
รั้นั้น่อนที่เาะลอภิเษสมรสและถูแ่ั้เป็นฮอเฮาแห่เป่ยหยวน หยวนหลิวหยาเยสัย์สาบาน่อนว่า
"้าในนามอ์ัรพรริเป่ยหยวนอสาบาน่อหน้าฟ้าินให้เป็นพยาน นับานี้เป็น้นไปเป่ยหยวนะ่วยเหลือเป่ยหนานลอไป"
หึ สุท้ายำสาบาน็เป็นเพียลมปา
"หาพระอ์ไม่่วยเ่นนั้นระหม่อมะทำเอ"เฟยหหลับาเอ่ยแ่ละถ้อยำ่ายาเย็นนั สิ้นเสียวาหส์็ลืมึ้นอบาแเรื่อาาร่มลั้นน้ำาไม่ให้ใหล
หยวนหลิวหยาถอนหายใำลัะเอ่ยำแ่เฟยหไม่อยาไ้ยินำใอีแล้วร่าสูโปร่ในุสีแสลิบทอลายหส์พลิ้วสะบั เฟยหหันายเินออาห้อไปทันทีพร้อมันน้ำาเม็หนึ่ที่ใหลออมาอยายาะห้าม
ิิ นาำนัลส่วนพระอ์อเฟยฮอเฮายืนุมมือัวเอสีหน้าแลูัวลเหลือา เมื่อรูไ้ยินเสียอฮ่อเ้ับฮอเฮาทะเลาะันเสียัออมาถึ้านนอเ่นนี้ยิ่ทำให้นาเป็นัวล
ะที่ำลัเินไปเินมาอยู่นั้น นาเยหน้าึ้น็พบับบวนเส็อฮอไทเฮาำลัเส็มาถึพอี
"ถวายพระพรฮอไทเฮาเพะ"ิิ้อมายทำวามเารพฮอไทเฮาพลาำเลือมอพระพัร์ที่เริ่มมีรอยเหี่ยวย่นบริเวรอบหาาาๆ
ฮอไทเฮาเป็นสรีที่ามผู้หนึ่ เรียว่าามล่มเมือ็ไม่ผิอันใแม้ะมีรอยเหี่ยวย่นามาลเวลาแ่็ไม่สามารถทำลายวามามแ่าล่อนอพระนาไ้
รอยยิ้มอันอ่อนโยนประทับน้อยๆเอ่ยอย่าอ่อนโยน
"ลุึ้นเถิ" ิิลุึ้นยืนสอมือุมไว้้มหน้าน้อยๆ
"ฮอเฮาอยู่้านในหรือ"พระนาเอ่ยถามพร้อมำเลือมอไปทาประู
"เพะฮอไทเฮา"ิิอบลับ้วยวามนอบน้อม
ะที่ฮอไทเฮาำลัะถามิิอีนั้นประูบานให่อห้อทรพระอัษร็เปิออ
เฟยหเินออมาเห็นฮอไทเฮายืนอยู่้านหน้าึเินไปหา ประสานมือ้อมายลเล็น้อยเป็นารเารพแล้วเอ่ยถาม้วยน้ำเสียสบและอ่อนโยน
"เส็แม่ มาไ้อย่าไรพะยะ่ะ" น้ำเสียที่เอ่ยไปแม้ไม่ไ้อ่อนโยนมาแ่็ยันับว่าไม่แ็ร้าวเย็นยะเยือเหมือนที่พูุยับอ์ฮ่อเ้
เฟยห่อน้าเารพฮอไทเฮามานัเพราะพระนาเปรียบเสมือนมาราอเาอีน วามอ่อนโยนที่ไ้รับาพระนานั้นทำให้เารัและเารพพระนาเสมือนมาราอีนอเา ั้แ่แ่เ้าวัมาพระนาไม่เยรัเียเาเลยไม่ว่าะเป็น่อหน้าและลับหลั ะนั้นเฟยหึทั้รัและเารพนามา
"้ามาเยี่ยมฝ่าบาท"พระนาเอ่ย้วยน้ำเสียอ่อนโยน"พวเ้าุยันเสร็แล้วหรือ"
"พะยะ่ะ เ่นนั้นระหม่อมอัว"พระนาพยัหน้า้วยรอยยิ้ม เฟยหึทำวามเารพแล้วเินออไป
ฮอไทเฮามอามหลัเฟยหพลาถอนหายใ
"ฮอเฮาเพะ..ฝ่าบาททรรัสเ่นไรบ้าเพะ"ิิที่เินามหลัอไม่ไ้ึถามึ้น
"เาไม่่วย็่า"เสียทุ้ม่ำเย็นยะเยือเอ่ยออมาะำลั้าว้ามสะพานลับำหนัน
เห็นฮอเฮารัสเ่นนี้ิิ็ไม่ถามมาวามอีเพียเินามหลัเียบๆ
ิิรับใ้้าายเฟยหั้แ่เฟยหยัเป็นแม่ทัพอยู่เป่ยหนานแม้วรยุทธ์นาไม่นับว่าเป็นเลิศแ่็ไม่้อยไปว่าเหล่าอรัษ์ส่วนพระอ์เลย
ะที่ทั้สอำลัเินลับวัอยู่นั้นพลันไ้ยินเสียเล็า้านหลั เฟยหึหยุฝีเท้าหันลับไปมอ
"ถวายพระพรเส็แม่"หยวนเหิวหรืออ์ายให่แห่เป่ยหยวนประสานมือ้อมายลเล็น้อย
"วเอ๋อร์"เฟยหรีบปรับเปลี่ยนอารม์เอ่ย้วยน้ำเสียอ่อนโยน าหส์มอบุรที่อายุเพียเ้าวบ้วยรอยยิ้มอบอุ่น"พึ่้อมเสร็หรือ"
"พะยะ่ะ"หยวนเหิวอบ้วยรอยยิ้ม
"เ่นนั้นลับันเถิ"มือเรียวาวยื่นออไป้าหน้าหยวนเหิวมอมือที่อบอุ่นนั้น ยื่นมือที่เล็ว่าไปับไว้แน่น านั้นทั้สอึเิน้วยันไป้าๆามทา
ความคิดเห็น