(Fic Buddyfight) Tasuku x gao ลำนำรักเยือกแข็ง (yaoi)
ตอนที่ 1 : สั่นไหว
"กาโอจัง!!! ตื่นได้แล้วจะสายแล้วนะ!!"เสียงของหญิงสาวตะโกนขึ้น เพื่อปลุกผมบนจากห่วงนินทราอันแสนสุข
"ครับ คร้าบ~"ผมตอบกลับไปอย่างัวเงียเล็กน้อย แต่เมื่อกี้ว่าไงนะ อะ! นี้มันจะสายแล้วนี้น่า! แย่แล้ว!
"ไม่ต้องรีบก็ได้ ข้าวจะติดคอเอานะจ้ะ"คุฌแม่พูดขึ้นด้วยความห่วงใย แต่ตอนนี้ไม่รีบไม่ได้จริงๆครับ
"ไปก่อนนะครับ!!" ผมพูดพร้อมวิ่งไปอย่างรวดเร็ว อ่า~ ผมเกลียดอากาศร้อนชะมัด
"แฮ่ก แฮ่ก มาทันจนได้" อ่า ตอนนี้ผมก็ไม่รู้สภาพของตัวเองหรอกนะ แต่ถ้าให้เดามันคงดูไม่ได้แน่ๆเลย
"กาโอคุง!! มาสายนะ"คุกุรุเพื่อนของผมพูดขึ้นเหมือนเป็นห่วง แต่ถ้าพูดถึงอีกคนละก็รายนั้นนะ เอาแต่กินข้าวกล่องโดยไม่สนใจผมสักนิด ใช่ซี้ ก็ฉันไม่เหมือนคุกุรุของนายนี้บาคุ
"เอาล่ะนักเรียน เราจะมา@#%&฿*%" น่าเบื่อจะพูดให้ยืดยาวทำไมก็ไม่รู้ทั้งที่บอกว่าจะให้เขียนเรียงความเกี่ยวกับการ์ดก็จบแล้วแท้ๆ ไอที่เล่ามาน่ะไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลยสักนิด
"อืม~"ใช่ได้อยู่นะ พวกการ์ดนี้นะ ถึงจะไม่ใช้การ์ดสเปเชียลแรร์ก็เถอะ
"อะ"เห้! บอกฉันทีมันคงไม่มีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นสินะ แต่ยังไงก็ต้องตามน้ำไปสินะ
[Tasuku]
"นี่แจ็ค"ผมเรียกคู่หูของผมขึ้นเพราะมีเรื่องจะถาม เฮ้อ มีแต่เรื่องให้สงสัยไปหมดเลยนะวันนี้
"หืม มีอะไรรึทาสุคุ"แจ็คถามผมด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน สมกับเป็นแจ็คเลยน่า เป็นคู่หูที่พึ่งพาได้เสมอเลยนะ
"นายไม่สงสัยรึไงว่าทำไมคอร์มานเดอร์ไอ ต้องลุงทุนให้พวกเราเอาคอร์เด็คแคสมาให้ละ ทั้งที่ปกติก็แค่ส่งไปแท้ๆ"ปกติไม่จำเป็นต้องทำอย่างนี้เลย แต่ทำไมอยู่วันนี้ถึง..
"นั้นสินะ ก็มีแต่ต้องไปแล้วหาคำตอบมาเองเท่านั้นล่ะ"แจ็คพูดให้กำลังใจผม แต่มันก็จริงอะนะ ถ้าสงสัยผมก็คงมีแต่ต้องไปดูให้เห็นกับตาอย่างเดียวสินะ
[Gao]
"มังกรอย่างงั้นหรอ"ผมพูดพลางทำหน้าแปลกใจ ไม่เคยคิดว่าจะได้การ์ดบัดดี้แรร์เลยนะเนี้ย แต่แบบนี้อาจจะทำไรได้ยากขึ้นสินะแต่จริงๆ..มันก็ไม่แย่หรอกนะที่จะได้รับสิ่งที่เรียกว่า เพื่อนที่เราไม่เคยจะมีน่ะ ผมยกมือขึ้นและยื่นมันไปให้มังกรตรงหน้า
"ทำอะไรของเจ้าน่ะ" อีกฝ่ายพูดพร้อมทำหน้าเหมือนไม่เข้าใจการกระทำของผม ดูๆไปมันก็น่ารักดีนะ
"ทักทายไง เราเป็นบัดดี้กันไม่ใช่หรอ ว่าแต่นายชื่ออะไรละ"ผมอธิบายไป พร้อมกับถามชื่อของมังกรตรงหน้า
"ใครจะยอมเป็นบัดดี้ของเจ้ากันล่ะ!!! แล้วก็ข้าชื่อ ดรัม "ปากแข็งชะมัด นีีัทั้งชีวิตของฉันต้องเจอแต่คนแบบนี้รึไงกันนะ
"ฉันขอขัดนิดหน่อยได้ไหม" สิ้นเสียงก็ปรากฎร่างของเด็กหนุ่มผมสีฟ้า ข้างๆของเขามีมังกรตัวใหญ่ตัวหนึ่ง อืม~น่าจะเป็นริวเอนจิ ทาสุคุ กับคู่หูละมั้ง
"พอดีชั้นเอา คอร์เด็คแคสมาให้น่ะ"อีกฝ่ายอธิบายพร้อมยื่นคอร์เด็คแคสให้ผม
"นี่รุ่นพี่ครับผมมีเรื่องจะขอ.."ก็แค่อยากลองดูเท่านั้นล่ะน่า! เพื่อจะใช้เจ้าหมอนี้มาเป็นเครื่องมือได้
"ว่ามาสิ"อีกฝ่ายพูดพร้อมส่งรอยยิ้มอ่อนโยนมาให้ผม
"ช่วยมาเล่นบัดดี้ไฟท์กับผมหน่อยสิ"
=================================================
"นี่กาโอ เจ้าเหม่ออะไรนะ" ดรัมพูดขึ้นพลางยื่นหน้ามาใกล้ผม
"คิดอะไรนิดหน่อยน่ะ"ไม่เข้าใจเลยสักนิด ทำไมหัวใจถึงเต้นแรงขนาดนี้ทั้งๆที่คนๆนั้นแค่ยิ้มให้แท้
'ช่วยมาเป็นคู่แข่งของผมได้ไหม กาโอคุง'
ทำไมรอยยิ้มนั้นถึงได้อบอุ่นขนาดนี้นะ คู่แข่งงั้นหรอไม่เคยคิดว่าจะมีคนให้ความสนใจคนอย่างฉันด้วย ทำไมถึงได้มีความสุขขนาดนี้นะริวเอนจิ ทาสุคุ ทำไมถึงหยุดคิดถึงคนๆนั้นไม่ได้เลย ทั้งที่พึ่งเจอกันครั้งแรกด้วยซ้ำ อึก! รักงั้นหรอ ปะ เป็นไปไม่ได้หรอกน่าหยุดคิดถึงมันซะ กาโอ!!
"สรุปวันนี้หยุดสินะ"ผมพูดพลางถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจ ให้ตายสิแค่ไข้ขึ้นนิดหน่อยเองไม่เห็นจำเป็นต้องหยุดด้วยซ้ำ
"กาโอ!!! นี้ยา"
ดรัมวิ่งเข้ามาพร้อมกับยาและน้ำเพื่อเอามาให้บัดดี้จอมดื้อรั้นของตนเองกิน ทำไมถึงเรียกว่าจอมดื้อรั้นน่ะหรอคงต้องย้อนไปเมื่อ 10 นาทีที่แล้ว
"กาโอ หน้าเจ้าดูซีดๆนะ หยุดซักวันไหม"ดรัมถามด้วยความเป็นห่วงก็ตั้งแต่ตื่นมาเจ้าตัวก็เล่นหน้าซีดสะเหมือนผีเลยนิน่า
"ไม่เป็นไรน่า แค่มีไข้นิดหน่อยเอง"พูดพร้อมเดินหนีไป แต่อยู่ๆก็รู้สึกเหมือนโลกหมุนและถูกแทนที่ไปด้วยความมืดมิด
"กาโอ!! ท่านแม่กาโอเป็นอะไรก็ไม่รู้!"
"มีอะไรหรอจ้ะ ดรัมจั- กาโอจัง!!!"พอรู้เหตุการ์ณที่เกิดขึ้น ก็รีบมาประคองกาโอขึ้นพร้อมพาขึ้นห้องไป
เรื่องมันก็เป็นประการฉะนี้แล
"แค่เป็นไข้นิดหน่อยเองน่า~"
ผมท้วงขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เหมือนจะติดงอแงนิดๆ
"นิดหน่อยของเจ้าถึงขั้นเป็นลมเลยรึไง!!!"ดรัมตะคอกกลับมาด้วยความโกรธ
"โหดร้าย~" งืม~ ทุกคนใจร้ายที่สุด
กริ๊งๆ
"กาโอจัง ทาสุคุคุงเขามาเยี่ยมน่ะ!"
"ให้เข้ามาได้เลยครับ!"แปลก ทั้งๆที่พึ่งรู้จักกันเมื่อวานแท้ๆ ทำไมต้องมาเยี่ยมด้วยนะไม่เกี่ยวกับตัวเองด้วยซ้ำ
[Tasuku]
แอ็ด~
"ไง กาโอคุงได้ข่าวว่าไม่สบายน่ะ เลยมาเยี่ยม"ผมพูดด้วยความเป็นห่วง ถ้าจะถามว่าผมมาทำไมผมคงตอบได้เลยว่า ก็คู่แข่งตัวน้อยดันไม่สบายนิครับ จะไม่มาเยี่ยมไดไง
"หรอครับ"กาโอคุง พูดพร้อมหลบตาผมนิดๆ
"แล้วกินยารึยังหืม~"ผมถามไปด้วยความสงสัยแต่เมื่อเห็นอีกฝ่ายเบ้หน้านิดๆ จึงรู้คำตอบ ให้ตายสิ กาโอคุงเนี่ยชอบทำตัวเหมือนเด็กจริงๆเลย
"ดรัม ขอยากับแก้วน้ำหน่อยสิ"
ผมพูดพร้อมเอื้อมไปหยิบยากับน้ำขึ้นมาและเดินเข้าไปใกล้คนป่วยจอมดื้อ
"ถ้าไม่กินยาเดี่ยวก็ไม่หายหรอกนะ"ผมพูดด้วยความเป็นห่วงและป้อนยาให้กับคนตรงหน้า ก็นะอย่างน้อยก็ยอมกินยาละนะ หืม หน้าแดงนิดๆนิน่า
"นี้ กาโอคุงหน้าแดงนะ"ผมเอ่ยแซวอีกฝ่ายขึ้นมา ทำให้ใบหน้าน่ารักนั้นยิ่งแดงยิ่งขึ้นไปอีก
"ผะ ผมเปล่านะครับ"กาโอคุงพูดพร้อมรีบส่ายหน้าอย่างพัลวัน หึ หึ กาโอคุงก็หน้ารักเหมือนกันนะเนี่ย
พวกช่วงบัดดี้ไฟท์เนี้ยขอข้ามนะคะ แต่เราจะเขียนความรู้สึกของแต่ละคนให้ตลอดนะคะ ส่วนกาโอจัง เขายังไม่แน่ใจในความรู้สึกนะเขาไม่ใช่คนซื่อนะคะ 555+
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
โอ้ยยยยยยยย ฟินมากค่าาาาาาา