คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : ความเชื่อใจ
เ็บาั...
มันเหมือนมีอะไรำลัหั่นาอยู่...
เมร่าลืมาึ้น เพราะเหมือนมีอะไรบาอย่าำลัูับาอเธออยู่ และทันทีที่เธอเห็นภาพนั้น
" รี๊!!!!!"
" อะไรอเธอเนี่ย!! เมร่า " ไรเนอร์เอ่ย พลาเอามือปิหู แ่เมร่าไ้ประทับรอยเท้าอเธอไว้บนใบหน้าอเาแล้ว
" นายะทำอะไรับาันน่ะ!!!" เธอลุึ้นยืน พลาวิ่หนีออาเา สายาอเธอุันและผิหวัที่เยไว้ใเา สุท้าย.. เา็หัหลั
" ัาไ" ไรเนอร์ลูบหน้าอเาเบาๆ
" นายบ้าไปแล้วหรอ!!! ันเป็นนนะเฟ้ย!!!" เธอะโนออไป้วยวามลัว
" พวเรา้อทำแบบนี้! เพราะไม่ั้นเธอะัืนเรา!!" ไรเนอร์หยิบใบมี้าๆึ้นมา
" อย่านั้นัน็เินไม่ไ้สิ!!!"
" เธอเป็นไททันอยู่แล้ว!! ะไปลัวทำไม!!"
ท..ไททันั้นหรอ...
นี่เา..ิว่าันเป็นไททันั้นหรอ
" ไรเนอร์ นายิว่าันเป็นไททันหรอ..." เมร่าถามออไป วาสีำสั่นไหว้วยวามลัว
" ็ที่เธอพล่ามถึโลภายนอไ ที่บอว่าเาเอาน่ะ! ็แ่โหใ่ไหม!!!" ไรเนอร์เินเ้ามาใล้เธอ
" แล้วนายรู้ไ้ยัไัน.." เมร่าแล้ว้อไปที่หน้าอเา พลาเธอเยิบเท้าถอยหลั
" ่ามันเถอะ!! เธอรอบรอไททันบรรพบุรุษไว้ใ่ไหม!ั้น่วยลับไปับพวเราที่เถอะ!" เบอร์โทล์เอ่ย
" ใรยอม็บ้าแล้ว!!" เมื่อเอ่ยบ เธอรีบวิ่ไปที่ลำ้นอ้นสนยัษ์ ่อนะถีบัวแล้วระโไปเะหน้าไรเนอร์นเาปลิวล้มไป
" ไม่เบาสำหรับเ็ผู้หิธรรมาๆ แบบเธอ " เาลุึ้น ่อนะเินมาหาเธอพร้อมับาบยาวในมือ
" ใเย็นสิ ไรเนอร์ เธออาาใาย่อนเราไปถึบ้านเิเรา็ไ้.." เบอร์โทล์เินเ้ามาบไหล่ไรเนอร์เบาๆ
" เี๋ยวๆ นี่พวนายเ้าใว่าันเป็นไททันริๆั้นหรอ.." เมร่าเอ่ยถาม
" ใ่แล้ว เพราะเธอรู้เรื่อโลภายนอไ.."
" เี๋ยวสิ แล้วนายแน่ใไ้อย่าไรว่าันพูริ.."
" ็ัน.."
" นี่พวนายมาานอำแพหรอ?.. " เอเรนเอ่ยถาม
" สรุปเธอเป็นใรันแน่!! เมร่า!!" ไรเนอร์ไม่สนใอบเอเรน
" อ๋อ.. ันน่ะหรอ ็เป็นเ็ผู้หิธรรมาๆแบบที่นายบอไ " เธอพูึ้น พลาออไว้
" โห!!เธอรู้เรื่อโลนอำแพไ้อย่าไร!! " ไรเนอร์พู
" อ๋อ.. ็ันมาานอำแพน่ะสิ " เมร่าอบไป สายาอเธอไม่ไ้มีแววาที่หวั่นไหว แ่ลับมีแววาที่แน่วแน่และมั่นใ
" เธอมาาไหน!!"
" อ่า.. อบไป็ไม่รู้ัหรอ ว่าแ่นายมาาไหน เพื่อันไ้ยินแล้วะนึออ " เธอเินเ้าไปหาไรเนอร์
" มาเล-" ไรเนอร์ำลัพูอบเธอ แ่็หยุะั เพราะเาเพิ่รู้ัวว่าเธอำลัล้ว้อมูลาเาอยู่
" อ๋อวว มาเลเียั้นหรอ ไม่เลวนิ่ อยู่ใล้ๆับประเทศันเลย ฮ่าๆๆๆ " เธอเินวนรอบไรเนอร์ ่อนะลับไปยืนที่เิม
" ยัยนี่มันสิแไปแล้วแน่ๆเลย " ไรเนอร์เอ่ยเบาๆ
" ันไม่ไ้สิแะหน่อย ว่าแ่นายรู้สึัว้าัแฮะ " เธอพู ่อนะูาบยาวอไรเนอร์ึ้นมา
" ฮ..เฮ้ย!!"
" เมร่า อร้อเถอะ บอพวเราเถอะ ว่าเธอเป็นัวอะไร" เบอร์โทล์เอ่ยอร้อ
" เอาล่ะ เห็นแ่เบโโ้นะ ันะบอให้็ไ้ "
" เอ่อ ันื่อ--"
" ันเป็นนมาานอำแพและไม่ใ่ไททันอย่าที่พวนายิ"
" นี่เธอโหเราหรือเปล่านะ " ไรเนอร์หันไปหาเบอร์โทล์
" ่าเถอะ เราลอเอาลับไปเป็นัวประันที่บ้านเิเราีว่า.." เบอร์โทล์เอ่ยุยับไรเนอร์
"นี่ันบอแล้วไ! ว่าันไม่ใ่ไททัน!!"
" เธอเ้ามาในำแพนี้ไ้อย่าไร โนบัับมาหรอ" ไรเนอร์ยัไม่เลิิว่าเธอเป็นไททัน เอาแ่ยิำถามใส่เธอ
" เห้อ.. บอแล้วไ ว่าไม่ใ่ ันน่ะ ็แ่หลมาอยู่ที่นี่ " เธอโหเาออไป เพราะิว่าเาไม่รู้ัมิิพิศวที่เธอามา
" ั้นหรอ " ไรเนอร์เอ่ย ่อนะพุ่ัวไปยืนอยู่บนิ่ไม้ยัษ์
" เอเรน เิอะไรึ้นหรอ " เธอเยิบัวไปถามเ็หนุ่ม้าๆ ึ่อนนี้เหมือนะเหลือแ่ัวับหัวที่ยัสมบูร์อยู่
" ็พวนั้นะพาพวเรา ลับ 'บ้านเิ' น่ะสิ ็เลยัแนาอันับยูมีร์ แ่ยูมีร์น่ะสิ ให้วามร่วมมือับพวนั้น้วย!!" เอเรนเอ่ย พลามอไปที่ร่าบาที่นั่ันเ่าอยู่ พร้อมับสีหน้าที่โรธแ้น
" แล้วทำไมพวเาถึับันมา้วยล่ะ ันไม่ใ่ไททันนี่นา.." เธอพู
" ็เพราะเธอพูถึโลนอำแพไล่ะ บาทีพวนั้นอาะเยออไปแล้ว็ไ้ " เอเรนอบ เมร่าเหลือบมอไรเนอร์และเบอร์โทล์เล็น้อย่อนะหยุะัเพราะเห็นวันเียวพุ่ึ้นมา
เอ๊ะ.. วันสีเียวหรอ?
อำลัสำรว!!
" เอเรนนายเห็นวั--"
" นี่ พวนายน่ะ!" ไรเนอร์หันมาหาพวเรา
" อะไร " เมร่าอบไป ในวาอเธอเ็มไป้วยวไฟลุโนที่ำลัโรธแ้นที่ไว้ใเาภายใ้วาที่นิ่สบเหมือนน้ำ
" พวเราะเินทาเี๋ยวนี้ " ไรเนอร์เอ่ย
" พวนายน่ะมีแ่ 2 นเอ แ่พวันมี 3 น ะแบไปยัไ " เมร่าลุึ้นยืน
" อืม..นั่นสิ " ไรเนอร์วาสายามอ
" นายอาะ้อทิ้เอเรนไว้นี่ หรืออาะเป็นัน็ไ้ " เธอพู ภาวนาให้เป็นเอเรน เพราะยัไถ้าทิ้เอเรนไว้ พวหน่วยสำรวะมาเห็น
" ันัสินใแล้ว ะทิ้เธอไว้ " เาี้นิ้วมาที่เมร่า
" นี่ ไรเนอร์ เมร่ารู้วามลับอเราแล้วนะ ะปล่อยไว้ริๆหรอ " เบอร์โทล์เอ่ย
" นี่ ยัไัน็ะไม่รออยู่แล้ว เรื่อเลื่อนย้าย็ไม่มี แล้วนายูไททัน้าล่านี้สิ ันะเอาวามลับนายไปเปิเผยไ้ไ เอ๊ะ หรือว่าอำลัสำรวมาแล้ว?" เมร่าเอ่ยออไป
" ่าเถอะ สภาพนี้ไม่มีทารออยู่แล้ว " ไรเนอร์เอ่ย ่อนะพุ่ัวมาหาเอเรน เมร่ามอพวเาอยู่สัพั ส่วนเอเรน็พยายามะัืนเา เมร่าเห็นึยิบาให้เอเรน้าหนึ่ ่อนะเอานิ้วี้แะที่ริมฝีปาอเธอ เป็นนัยว่าเธอำลัมีแผนารอะไรบาอย่า
" นี่ไรเนอร์ " เมร่าเอ่ยเรียายหนุ่ม
" ทำไมนายถึไม่เอาันไป้วยล่ะ " เมร่าเอ่ยถาม เหมือนพยายามถ่วเวลาไว้
" ็เพราะยัไม่รู้แน่ัว่าเธอเป็นไททันหรือเปล่า " ไรเนอร์เอ่ย แ่ไม่ไ้หันมาหาเธอ
" อ๋อววว ั้นหรอ ั้นเรื่อที่นายเป็นไททันเนี่ย.. นาย็ปิบัพวเรามาลอเลยหรอ " เมร่าเอ่ยถาม ทำให้ไรเนอร์หันมาหาเธอทันที
" เธอ้อาระพูอะไร " ไรเนอร์หันมาหาเธอ
" ็แ่ถามเยๆ " เมร่าเหลือบมออำลัสำรวที่ำลัเลื่อนบวนเ้ามาใล้เรื่อยๆ
" ไปันเถอะ " ไรเนอร์บอเบอร์โทล์ ่อนทำท่าะพุ่อ้าไปในป่า แ่เาหยุะั เาหันลับมาหาเมร่า
"ลา่อน หวัว่าเราไม่ไ้เอันอี " เมื่อเอ่ยบ เาใ้แนำยำทั้สอผลัเธอลไป
.....เี๋ยวสิ..
ถ้าันาย...็ไม่ไ้ฟื้นอีแล้วนะ..
ร่าอเมร่าร่วลมาาิ่ไม้ให่ หล่นสู่พื้นินที่มีไททันนับสิบำลัรอ้อนรับัวเธออยู่
ไม่..ไม่เอานะ..
ลับมา่อนสิ..
ทันทีที่เธอร่วสู่มืออมัน เธอรู้สึเสียใ..ที่้อเื่อนแบบนี้.. ไม่น่าเลย..
ไททันัวนั้นไ้ำร่าอเธอไว้ มันบีบเธอแน่น มันเหมือนร่าายำลัแเป็นเสี่ยๆ
อร้อล่ะ.. ใร็ไ้..รีบมา่วยันเร็วๆเถอะ..
ความคิดเห็น