ห้องเก็บตัวละครของคาล์เมล

ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ

APPLICATION

“ข้านะไม่ชอบความรุนแรงหรอกนะ ข้าชอบความสงบ ข้าเลยต้องอยู่ที่นี่นะ”

แม่มด

เด็กที่รับมาเลี้ยง:คางามิ ไทกะ

ชื่อจริง: ลาริสซ่า/Laryssa

ชื่อกลาง: แอสเทเรีย/Astraea

นามสกุล: บาซิเลีย/Basileia

ชื่อเต็ม:  ลาริสซ่า แอสเทเรีย บาซิเลีย/Laryssa  Astraea Basileia

ชื่อเล่น: ริสซ่า ริส/Risa Ris

ฉายา: เซลิฟ แม่มดแห่งความสงบสุข

อายุ: ภายนอก:20-25ปี อายุจริง:31ปี

รูปร่างลักษณะ: ผมยาวสีนํ้าตาล ดวงตาสีนํ้าตาลอ่อน หุ่นนางแบบ ผิวขาว

หน้าอกคัพD มีผ้าพันแผลตรงตาข้างซ้าย บริเวณคอ แขนทั้งสองข้าง แก้มข้างขวา น้องขาข้างขวาบนและเหนือเขาข้างซ้าย มีกลิ่นของช็อกโกแลตติดตัว เวลายิ้มจะมีออร่าออกมา เวลาที่ไม่พอใจหรือรำคาญจะพูดติดนํ้าเสียงเย็นชาเล็กน้อยและมีแววตาเย็นชานิดหน่อย เวลาร่าเริงหรือดีใจจะมีแววตาประกายและยิ้มเล็กน้อย เวลางานหรือประชุมจะมีสีหน้าสุขุมและเฉยชา เวลาเศร้าจะมีแววตาไร้ประกายและไม่ยิ้ม จะมีออร่าสีนํ้าเงิน เลราโกรธจะมีแววตาดุร้ายและเย็นชา จะพูดนํ้าเสียงเย็นชาและมีออร่าสีแดง

บุคลิกภาพ: ต่อต้านความรุนแรง ไม่ชอบใช้กำลังและรักสันติ ชอบอยู่อย่างสันโดด ไม่ค่อยยุ่งกับใครนัก อ่อนโยน ใจดี รักสัตว์และธรรมชาติ รอบคอบ โกรธยาก หายยาก เก่งทุกอย่าง

ประวัติ: ลูกสาวคนเดียวของพ่อมดแห่งเวทย์มืดโครนอส บาซิเลียกับแม่มดแห่งพงไพรแมรี่ บาซิเลีย เป็นแม่มดที่ใช้เวทย์ที่พลังเยอะกว่าพ่อมด แม่มดคนอื่นๆ เป็นแม่มดที่น่าแกร่งขรามและให้ความเคราพสูง เป็นพวกชอบอยู่คนเดียวและอยู่สงบ ไม่ชอบต่อสู้หรือใช้ความรุนแรง เลยได้รับฉายาว่า'เซลิฟ แม่มดแห่งความสงบสุข' เหล่าผู้วิเศษ์ทั้งหลายไม่รู้ว่าความสงบสุขที่เป็นหน้ากากปกปิด ความลับอันแสยเศร้าของเธอตอนที่เธออายุ10ปี เป็นเหตุการณ์ไฟมรณะหรือไฟสีดำที่เป็นเวทย์มืดขั้นสูง ที่คฤหาสน์บาซิเลียที่เป็นบ้านของเธอ ไฟมรณะเริ่มทำลายสิ่งที่อยู่ในและนอกคฤหาสน์บาซิเลีย รวมถึงโครนอสและแมรี่ผู้เป็นพ่อและแม่ของเธอได้ถูกทำลายไป ต่อหน้าเธอที่มีแผลที่ถูกไฟมรณะเผาที่ใบหน้าข้างซ้ายและทั่วร่างกายของเธอ จนทำให้เธอเป็นแม่มดสายเลือดบาซิเลียคนเดียวที่เหลือรอด ตอนนี่เธออาศัยอยู่ที่คฤหาสน์โลซิเลียที่เคยเป็นของแม่เธอ ที่ถูกรอบลอมไปด้วยป่าไม้ที่ดูสงบแต่ความจริงมีสัวต์และพืชที่ดุร้ายคอยปกป้องเธอ

สิ่งที่ชอบ: ที่สงบๆ : เธอเป็นพวกรักสันโดดและไม่ชอบอยู่ที่มีคนเยอะๆ

              : ปลูกต้นไม้ ดอกไม้ : เป็นสิ่งที่ทำให้ร้สงบและผ่อนคลาย

              : สัวต์ : ตอนเด็กๆมักจะมีเหล่าสัตว์ในแ่าดูแลและอยู่เป็นเพื่อน

สิ่งที่รัก:ดาบคานาตะ : ของดูต่างหน้าของพ่อ

           : สร้อยคอ : ของดูต่างหน้าของแม่

           : หนังสือเวทย์ : หนังสือประจำตระกูลทั้งสอง

สิ่งที่ไม่ชอบ:ของขมจัด : พอกินได้แต่กินเยอะทำให้อ้วก

                   : ที่คนเยอะๆ : รู้สึกอึดอัด

สิ่งที่เกลียด: ความรุนแรง : เป็นการกระทำที่ไร้เหตุผล

                  : พวกหลอกล่อก,โกหก : เจอมาเยอะ 

สิ่งที่กลัว: ไฟมรณะ : ทำให้นึกถึงอดีต ไม่เป็นตัวเอง พูดพึมพำว่า'ไม่เอานะ ออกไปนะ' ได้ยินเสียงกรี็ดร้อง ประสาทหลอน

ข้อดี: รอบคอบ : มักสังเกตสิ่งแปลกปลอมเสมอ

          : มีความเป็นผู้ใหญ่:สามารถควบคุมลูกน้องได้ไม่มีปัญหาและมีคนเคราพ

ข้อเสีย: อ่อนโยนเกินไป: บางครั้งปล่อยสิ่งชั่วร้ายออกไปมักกลับมาทำลายเสมอ       

ความสามารถพิเศษ:ทำอาหาร ขนมและงานบ้านเก่ง

                               :วาดรูปสวย                               

                               :รู้ความหมายและคุณสมบัติดอกไม้ พืชพันธ์

                               :ร้องเพลงเพราะ 

เพิ่มเติม: (สร้อยคอ)  (ดาบคานาตะ)

  (สมุดเวทย์)                

ʕ•̫͡•ʕ•̫͡•ʔ•̫͡•ʔ•̫͡•ʕ•̫͡•ʔ•̫͡•ʕ•̫͡•ʕ•̫͡•ʔ•̫͡•ʔ•̫͡•ʕ•̫͡•ʔ•̫͡•ʔ

ทำไมเจ้าถึงอยากรับคางามิ ไทกะมาเลี้ยงกันเล่า ท่านไม่รู้หรือว่าเด็กคนนั้นอาจนำหายนะมาหาตัวท่านได้ ท่านไม่รู้ตัวหรือว่าท่านได้กระทำผิดสัญญากับเราเสียแล้ว

: ข้าขอโทษที่ผิดสัญญา แต่ข้าทนเห็นความเจ็บปวดของเขาไม่ได้ 

นั่นหรือเหตุผลของท่าน… ท่านลาริสซ่า มิใช่เป็นเพราะท่านเห็นเด็กคนนั้นเป็นเพียงเบี้ยล่างที่กำจัดทิ้งเมื่อใดก็ได้งั้นหรือ?

: ไม่ ข้าไม่เคยมองใครเป็นเบี้ยล่าง และข้าไม่ชอบความรุนแรงและการทำลาย

ข้าขอย้ำอีกครา… ท่านแน่ใจหรือไม่

: ข้าแน่ใจ

เฮ้อ… ในเมื่อมันก็เป็นเสียอย่างนั้นแล้ว ข้าก็คงเกลี้ยกล่อมท่านต่อไปไม่ได้จริงๆ เอาล่ะ ผู้ต้องสาปแห่งอาณาจักรโนเซลเดเรียเอ๋ย เอ่ยคำสาบานของท่านกับข้าเสียเถิด

: ข้าลาริสซ่า แอสเทเรีย บาซิเลีย แม่มดแห่งความสงบสุข ข้าจะไม่ใช่พลังที่รุนแรงหรือทำลาย ถ้าไม่ใช่ยามวิกฤตหรือต่อชีวิตข้าและคนสำคัญของข้า

พันธะสัญญาเลือดเสร็จสิ้น ข้าหวังว่าท่านจักไม่ผิดคำสาบานนี้ มิเช่นนั้น… หึหึหึ ท่านก็น่าจะทราบอยู่แก่ใจดีว่าจะเกิดอะไรขึ้น

: ข้าทราบแล้ว

ลาก่อน หวังว่าจะไม่มีเหตุจำเป็นใดๆ ที่ทำให้เราต้องได้พบกันอีกนะ ท่านลาริสซ่า

ʕ•̫͡•ʕ•̫͡•ʔ•̫͡•ʔ•̫͡•ʕ•̫͡•ʔ•̫͡•ʕ•̫͡•ʕ•̫͡•ʔ•̫͡•ʔ•̫͡•ʕ•̫͡•ʔ•̫͡•ʔ

สายัญสวัสดิ์ ท่านลาริสซ่า รู้สึกอย่างไรบ้างกับการที่ท่านต้องอยู่อย่างหลบๆ ซ่อนๆ จากสายตาพวกมนุษย์แสนโสมมเหล่านั้น

: ข้าไม่สน

หืม… ท่านรู้ตัวไหมว่าด้วยความสามารถของท่านแล้วน่ะ ท่านสามารถกำจัดมนุษย์พวกนั้นทิ้งได้โดยง่ายเลยนะ?

: ข้ารู้ แต่ข้าไม่ชอบความรุนแรงและการทำลาย

โอ้ งั้นหรอกหรือ? ฮะฮะฮะ ท่านนี่กระทำตัวได้สมชื่อ ‘ปีศาจ’ อย่างที่มนุษย์ล่ำลือกันเลยจริงๆ

: อืม

แล้วทำไมท่านถึงเลือกที่จะไม่สำแดงฤทธิ์เล่า? ท่านลาริสซ่าผู้สูงส่ง

: ข้าบอกเจ้าแล้ว ว่าข้าไม่ชอบ

ตอนนี้ท่านก็รู้แล้วนี่ หึหึหึ 

: ....

เอาเถอะ ท่านผู้ต้องสาปแห่งดินแดนโนเซลเดเรีย ท่านอยากทำอะไรกับพลังแสนวิเศษนี้ของท่าน?

: เรื่องของข้า เจ้าอย่ามายุ่ง

เฮ้อ… เวลาของข้าใกล้หมดลงแล้ว… ท่านลาริสซ่า ข้าหวังว่าเส้นทางของเราจะได้สวนกันอีกครา แต่ตอนนี้ ลาก่อน

ʕ•̫͡•ʕ•̫͡•ʔ•̫͡•ʔ•̫͡•ʕ•̫͡•ʔ•̫͡•ʕ•̫͡•ʕ•̫͡•ʔ•̫͡•ʔ•̫͡•ʕ•̫͡•ʔ•̫͡•ʔ

Kerheroa’s Part

เฮลโอ ไรต์ชื่อ เคอร์ นะ คุณชื่ออะไรล่ะ?

: คาล์เมล ไนท์ไลท์ค่ะ

...อนุญาตให้ไรต์ดองได้นานแค่ไหน— แค่ก!! //โดนใครที่ไหนไม่รู้เอากระทะมาฟาด

: แล้วแต่เคอร์ซังค่ะ

เข้าเรื่องๆ แนวความรักที่อยากได้เป็นยังไง? 

: ยังไงก็ได้ค่ะ แค่รักเราคนเดียวก็พอค่ะ

ถ้าติด ไรต์แก้อะไรได้บ้าง?

:ได้หมดค่ะ

ถ้าไม่ติดจะรับกลับหรือจะฝากเอาไว้เป็นตัวประกอบ?

:ฝากก็ได้ค่ะ

อยากถามอะไรเพิ่มไหม?

:ไม่มีค่ะ