คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Hideous Rapunzel : Chapter : 2 [140%]
บทที่ 2
ราพันเซล ผู้กำจัด
~~ราพันเซลผู้ฆ่าคน~~
" นี่.. ราพันเซล... ” ชายหนุ่มพลิกตัวหันมาเอ่ยกับหญิงสาว
" หืม.. อะไรหรอคะ? ” หญิงสาวเอ่ยตอบพร้อมเขยิบตัวไปชิดกับชายหนุ่ม
“ พรุ่งนี้ผมจะมารับคุณไปอยู่ที่วังกับผมนะ ” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปลูบเส้นผมของหญิงสาวเบาๆ
" อะ..เอ่อ.. คือ.. ฉันอยู่ที่นี่ได้นะ ฉันอยู่ที่นี่แหละดีแล้ว ไม่เป็นไรหรอก.. ” อะไรของแกเนี่ย!? จะพาฉันไปอยู่เนี่ยนะ? ให้ตายเหอะ! บ้าไปรึเปล่า?! ใครมันจะยอมไปอยู่ด้วย ที่ฉันยอมนอนอยู่กับแกน่ะ ใช่ว่าฉันจะรักแกหรอกนะ นี่มันบ้าจริงๆเลย เหอะ! ยังไงฉันก็ไม่ไปหรอก..
" ผมสงสารคุณนะราพันเซล คุณต้องถูกขังอยู่ในหอคอยนี่ไม่ได้ออกไปไหนเลยนะคุณไปกับผมเถอะไปอยู่ในวัง เราจะมีความสุขด้วยกันนะ ” เขาเอื้อมมือไปจับมือของเธอ แล้วกุมไว้แน่น..
' โว๊ย!! สงสารบ้าบออะไรกัน! ถ้าแกยังพร่ำบ่นอย่างนี้อยู่ไม่เลิกฉันจะฆ่าแกทิ้งซะ! แต่ฉันก็ยังเสียดายแกอยู่นะ เพราะลีลาแกน่ะก็ใช้ได้เลยทีเดียว ' เธอได้แต่คิดอยู่แค่ในใจ
" เอิ่ม..คือ..ฉัน..ฉันหนีออกไปไหนไม่ได้หรอก เพราะแม่มดน่ะมีเวทมนต์ที่ทรงพลังมาก ยังไงก็ต้องจับได้อยู่ดี ถ้าเธอจับได้เธอจะต้องฆ่าฉันแน่ ”
" เหอะ! ผมว่าเหตุผลของคุณไม่ใช่อย่างนั้นหรอก เพราะว่าเจ้าชายเมืองเปโรนั่นใช่ไหม? เมื่อวันนั้นผมเห็นมันขึ้นหอคอยมาหาคุณ ผมไม่ยอมยกคุณให้ใครหรอก คุณต้องเป็นของผมคนเดียว!! ”
สวบบบบบบบบบ!! ทันใดนั้นมือที่เรียวยาวแหลมของเธอก็กระสวกเข้าที่ท้องของเขาอย่างจัง
" อั๊ก! คุณทำอะไรผม... ”
ฝึ่บบบบบบ!! ตึงงงงง!!!
" เหอะ! ก็แค่หมาตัวเดียวที่มันไร้ประโยชน์ เก็บไว้ก็อนาถลูกตา! ”
เธอมองร่างของชายหนุ่มที่ไร้ชีวิตแล้วอย่างไร้ความไยดี เลือดค่อยๆไหลจากแขนมายังปลายนิ้วของเธอ และหยดลงพื้นหน้าร่างของชายหนุ่มที่จากโลกนี้ไปแล้ว
" เฮ้อ.. แต่การที่ฉันฆ่านายมันก็พาเรื่องมาให้ฉันด้วยน่ะสิ นายก็ดันเป็นเจ้าชายในเมืองใหญ่ ฉันควรจะทำอย่างไรดี? ” เธอครุ่นคิดว่าจะทำอย่างไรให้เธอหลุดพ้นจากข้อกล่าวหาว่าเป็นฆาตกร..และในที่สุดเธอก็มีความคิดดีๆ
" จริงสิ.. ฉันมีเวทมนต์นินา.. ฉันจะส่งนายไปยังเมืองของนายดีไหม? ส่งไปในสภาพนี้แหละ อยากรู้จังว่าคนที่วังของนายจะมีสีหน้าอย่างไรเมื่อเห็นนายในสภาพนี้...โฮะ! โฮะ! โฮะ! โฮะ! โฮะ! ลาแล้วลาลับกันเลยนะจ้ะ หึ! ”
เมื่อพูดกับร่างที่ไร้วิญญาณจบ เธอก็เริ่มร่ายคาถา และเมื่อเธอร่ายคาถาจบ ร่างของชายผู้นั้นก็หายไปจากตรงหน้าของเธอ และทันทีที่เธอก็ดีดนิ้ว ร่างของชายผู้นั้นก็หล่นลงมากลางโต๊ะอาหารในพระราชวัง ซึ่งพร้อมหน้ากันรับประทานอาหารมื้อเที่ยง แค่คิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป เธอก็ขำขันแล้ว..
" เอาล่ะ ส่วนฉันก็ได้เวลามาล้างเนื้อล้างตัว เอาเลือดของมันที่สกปรกโสมมนี่ ออกไปจากร่างกายฉันสักที ”
เธอเดินไปยังห้องน้ำ ค่อยๆชโลมสบู่ไปทั่วผิวกายอย่างช้าๆทีละส่วน และเธอก็ล้างฟองสบู่ที่บดบังสรีระของเธอออก เธอก็จ้องมองตัวเองในกระจก แล้วยิ้มอย่างพอใจ..
" ก็สมแล้วนะ..ที่หมอนั่นจะหลงใหลฉันหัวปักหัวปำ ก็ขนาดฉันยังหลงใหลในตัวฉันเองเลยนี่นา.. ก็พระเจ้าสร้างให้ฉันเป็นอย่างนี้ไงล่ะ ให้ผู้อื่นมาหลงใหล ให้ผู้อื่นสร้างความสุขให้แก่ฉัน และทุกคนต้องตกอยู่ใต้อำนาจของฉัน ด้วยความหลงใหล.. ” และก็ได้เวลาเก็บกวาดรอยเลือดที่สาดกระจายอยู่เต็มห้องออกแล้วสินะ
.........................................
.........................
.
ก๊อก.. ก๊อก..
" เข้ามา.. ”
" นี่อาหารมื้อเที่ยงของเธอ ”
" อืม เดี่ยวนะ.. นี่เธอน่ะ หัดพูดกับคนที่มีอำนาจสูงกว่าเธอให้ดีกว่านี้จะได้ไหม? ”
" เธอไม่ต้องมาบอกฉันหรอก เพราะฉันน่ะจะพูดให้กับคนที่ 'มีอำนาจสูงกว่า' เท่านั้น ”
" เธอคงไม่หมายความว่าฉันด้อยกว่าเธอหรอกนะ.. ได้ใจนักรึไง? ทำเป็นทะนงตน เหอะ! ”
" เธอนั่นแหละที่ทะนงตน ! อาจหาญจะมาว่าคนอื่น พอฉันยอมหน่อยก็มาทำโอหัง!! ”
" นี่! ชักจะเกินไปแล้วนะ ลามปาม! ฉันนี่ไงมีอำนาจมากกว่าเธอ!! จำไว้ ”
" นี่เธอคิดว่าคนอย่างเธอจะมีอำนาจมากมายกว่าฉันนักรึไง? จะบอกให้นะถึงเธอจะมีเวทมนต์ แต่ถ้าท่องคาถาชั้นสูงไม่ได้ก็ไม่มีประโยชน์หรอก ”
" แต่ขวดเชียสอยู่ในมือของฉัน! เวทมนต์ของเธอขึ้นอยู่กับฉัน! ถ้าฉันทำลายขวดนั่นเธอจะจะไม่มีเวทมนต์อีกต่อไป! และที่เธอต้องมารับใช้ฉันอยู่นี่ก็เพราะขวดเชียสนี่ไม่ใช่หรือไง!! ”
" แล้วไงล่ะ? ต่อให้ฉันเสียเวทมนต์ไป ฉันก็ยังสามารถกำจัดเธอได้ คิดเรอะ เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมอย่างเธอจะมาสู้กับฉันได้? จริงสิ.. ฉันยังมีงานอีกเยอะขอตัวไปก่อนละกัน ”
ตึก.. ตึก.. ตึก.. แอ๊ด... ปึง!!
หนอย.. อะไรกัน! อำนาจฉันยังคุมมันไม่อยู่อีกหรอ!? ฉันมันก็ไม่ใช่แม่มดจะสู้มันได้ยังไง ถ้าไม่รีบกำจัดมันสักวันนึงมันจะต้องมายึดอำนาจฉันแน่! จริงสิ... แค่นั้นมันไม่เกินความสามารถมารยาแห่งราคะของฉันหรอก.. แล้วเราจะได้เจอดีกันไรท์เนอร์เวล!!
...............................................................................
ซักนิดกับไรท์เตอร์
เย้!! ในที่สุดก็เสร็จแล้วกับบทที่ 2 เหนื่อยมากเลย โฮกกกก อะไรมันจะเหนื่อยขนาดน๊านนน พอแต่งมาถึงบทที่2 ราพันเซลของเราก็เริ่มฆ่าคนแล้วสิ เริ่มชั่วแล้ว 55 และมันจะชั่วต่อไป 55 ติดตามกันนะคะ ครั้งนี้ก็ไม่มีอะไรจะพูดมาก สุดท้ายขอให้ทุกคนเป็นแฟนคลับในเรื่องนี้ต่อไปนะคะ ราพันเซลจะทำยังไงกับแม่มดไรท์เนอร์เวลต่อไปมาลุ้นกัน! ขอฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของทุกคนด้วยนะคะ แล้วติดตามต่อค่ะ
cinna mon
ความคิดเห็น