YONGSEO SHORT FICTION BY SHINLEMON

ลำดับตอนที่ #16 : [SF] BLUE MOON

BLUE MOON

กาลเวลาผ่านเลยไปเท่าไหร่ไม่มีใครรู้ ..

แม้โลกภายนอกจะผันเปลี่ยนเวียนไปตามวิถีทาง แต่ทว่าโลกของสิ่งไร้ชีวิตทั้งสองยังคงถูกพันธนาการเกี่ยวรั้งเข้าไว้ด้วยกัน ผ่านดวงตาที่สอดประสาน  ส่งผ่านความหวัง ความรัก และการรอคอยอย่างไม่หมดศรัทธา

ยามแสงแรกพาดผ่านท้องฟ้ากว้าง .. ความมีชีวิตชีวาก็บังเกิดขึ้นอีกครั้งเมื่อได้พบหน้า

ยามนภาต้องมนต์ด้วยดาราพราว .. ความหวังก็ทวีขึ้นในจิตใจ เฝ้ารอให้ความปรารถนาสัมฤทธิ์ผลในสักวัน

อาจเพราะโลกนี้ยังมีสิ่งอัศจรรย์ ..

อาจเพราะที่ไหนสักแห่งยังมีปาฏิหาริย์ ..

หรืออาจเพราะหัวใจนี้ยังคงมีความมุ่งมั่น ..

ค่ำคืน .. ที่เธอเฝ้ารอให้เขาปรากฏอยู่ตรงหน้า

ค่ำคืน .. ที่เขาเฝ้าหวังว่าจะสามารถออกไปหาเธอได้

จันทราทอแสงผ่องกลางท้องฟ้า .. ไอแสงประหลาดสาดส่องช่องหน้าต่างเข้ามากระทบใบหน้า นาทีที่เธอแหงนมองดวงดาวยักษ์ลูกกลมสีประหลาด ความเข้าใจก็ส่งผ่านมาถึงโดยไม่ต้องมีใครเอื้อนเอ่ย .. เธอส่งผ่านคำอธิฐานผ่านไปยังพระจันทร์สีฟ้าอ่อน แม้จะไม่รู้ว่าเพราะอะไร แม้จะหาเหตุและผลมาบอกตัวเองไม่ได้ แต่เธอก็รู้ว่าต้องทำแบบนั้น .. บางอย่างในใจร้องบอกว่านั่นคือทุกสิ่งที่รอคอย

ได้โปรดขอให้เขามายืนอยู่ตรงหน้า แล้วรับฟังว่าเธอรักเขามากแค่ไหน..

รัศมีสีรุ้งงามราวกับจะระเบิดเป็นวงกว้างเมื่อสิ้นคำอธิฐาน วงแหวนสีสดใสขยายออกไปไกล แล้วหายลับไปกับฟ้าสีมืดเปล่งลำแสงสีฟ้าอ่อนที่ล้อมรอบตัวเองให้เข้มเด่นชัดขึ้นไปอีก .. ถึงเวลาที่เธอต้องรออีกครั้ง

BLUE MOON

เขาเอนหลังพิงกำแพงมองดวงจันทร์ที่ลอยกลางฟ้าผ่านช่องพัดลมระบายอากาศ ในนาทีหนึ่งที่เขากำลังปล่อยใจให้คิดถึงเธออยู่นั้น แสงสีฟ้าก็สว่างวาบโอบล้อมจันทร์ดวงกลม .. เขาขยับตัวยืดขึ้นมองเท่าที่ร่างกายแตกหักจะทำไหว

ลำแสงสีรุ้งที่กระจายวงกว้างสร้างความอัศจรรย์ให้กับเขา .. ไม่รู้ว่าทำไมหรือเพราะอะไร เขาตัดสินใจพูดออกไปโดยไม่หยุดคิด เอื้อนเอ่ยคำขออย่างชัดเจนในถ้อยวาจา

ขอให้เขาได้ไปยืนตรงหน้าเธอ และบอกเธอว่าเขารักเธอมากแค่ไหน ..

แสงสีรุ้งเริ่มต้นทำงานอีกครั้ง และครั้งนี้มันทอแสงเป็นประกายไปทั่วทั้งนภา .. แสงนั้นค่อยๆลอยต่ำลงมาหาเขา กระจายรายล้อมโอบรอบกาย  และในวินาทีแห่งความประหลาดใจนั้นเอง แสงนั้นก็แปรเปลี่ยนเป็นสีฟ้าอ่อน แทรกตัวเข้าไปในทุกอณูของร่างกาย แทรกซึมผ่านเหล็กกล้าที่กำยำ เย็บวาบไปทั่วทั้งร่างในชั่ววินาที .. แล้วร่างกายกายที่เคยเป็นเหล็กแข็งแรงก็ค่อยๆอ่อนนุ่มกลายเป็นผิวประหลาด ..เขาจับต้องไปตามลำแขนตัวเองช้าๆ

แขนของเขามีสัมผัสเหมือนผู้คนที่คอยเข้ามาหยิบจับเขาไม่มีผิด ..

ความเย็บวาบดับหายไปที่จุดสุดท้ายตรงช่วงขา .. เขาเอื้อมมือไปแตะส่วนที่เป็นข้อต่อหัวเข่า และอยู่ๆเขาก็รู้สึกอยากจะลุกขึ้นยืนอีกสักครั้ง .. โดยไม่ทันได้คาดคิด ร่างกายใหม่ของเขาขยับไปก่อนที่จะได้ไตร่ตรอง เขายืนขึ้นช้าๆด้วยขาที่เคยบุบสลายของตัวเอง .. แต่บัดนี้ มันไม่ได้เป็นเช่นนั้นอีกต่อไปแล้ว

ขาที่เคยชำรุดแตกหักกลับมาสมบูรณ์ดีเหมือนเดิม .. และเขารู้สึกมีชีวิตชีวายิ่งกว่าครั้งใด

ทันทีที่เขาเห็นเงาขยับที่ตู้กระจก .. เขาเลื่อนตัวเข้าไปใกล้มันช้าๆ เพ่งมองดูเงาที่สะท้อนกลับมา ก่อนจะประหลาดใจที่เห็นว่าเงาที่มองตอบกลับมานั้นเป็นเงาของตัวเขาเอง .. ตัวเขายืดขึ้นสูงอย่างน่าประหลาด

เสียงแผ่วเบาบางอย่างกำลังสะท้อนออกมาในห้องเงียบๆ .. เขาหยุดฟังจนแน่ใจ จนรู้แล้วว่าเสียงเล็กๆนั่น มันดังออกมาจากข้างในตัวของเขา .. มือคู่ใหม่ยกขึ้นมาทาบทับที่หน้าอก แรงสั่นที่สอดประสานไปพร้อมกับเสียงเคลื่อนไหวกำลังเริ่มต้นทำงานราวกับเครื่องยนต์ ราวกับเป็นถ่านไฟฟ้า .. และเขารู้ได้แน่นอนว่าถ่านที่อยู่ในอกของเขาก้อนนี้ มันจะไม่มีวันพัง มันจะขับเคลื่อนให้พลังและชีวิตกับเขาตลอดไป

BLUE MOON

ไออากาศเย็นไหลผ่านเข้ามาที่ปลายจมูก ก่อนที่ตัวเธอจะส่งผ่านไอร้อนคืนกลับออกมานอกร่างกาย .. ความเย็นที่อาบทั่วร่างเมื่อครู่เปลี่ยนให้ร่างกายของเธอเป็นอะไรอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาตลอดชีวิต

เธอไม่ใช่ตุ๊กตาตัวน้อยที่นั่งพิงข้างหน้าต่างบานเก่า สายตามองออกไปด้านนอกได้เพียงแค่พ้นปลายคอ แต่บัดนี้ทั้งลำตัวโผล่พ้นขอบหน้าต่างมองเห็นทุกๆอย่างบนถนนมืดๆนอกร้าน .. และประหลาดใจยิ่งกว่าที่รอยประทับกลางหลังหายไปแล้ว ไม่มีชื่อเจ้าหญิงซอฮยอนตีตราไว้อีกแล้ว .. ผิวแข็งๆที่เคยถูกจำลองให้สวยเนียนใกล้เคียงกับมนุษย์ เวลานี้กลับอ่อนนุ่มและละเอียดไม่ต่างจากสัมผัสจากมนุษย์ที่เธอเคยได้สัมผัสเมื่อนานมาแล้ว

เธอก้าวลงจากโต๊ะริมหน้าต่างที่นั่งอยู่ .. ก้าวแรกที่เธอไม่เคยได้ทำมาก่อน

ความฝันที่อยากจะเดินไปไหนมาไหนเหมือนผู้คนนอกหน้าต่าง บัดนี้เป็นจริงแล้ว ..

เธอไม่ใช่ตุ๊กตาที่ได้แต่นั่งรอคอยใครสักคนมาหยิบไปเล่นอีกแล้ว

เสียงเคาะเบาๆดังขึ้นที่ประตูไม้เก่า เสียงนั้นเรียกให้บางอย่างในร่างกายเคลื่อนไหวอย่างน่าประหลาด .. เธอไม่รู้ว่ามันคืออะไร สิ่งที่อยู่ข้างในอก แต่เธอรู้ว่าเสียงเคาะที่ประตูนั้นมาจากใคร และรู้ว่าอาการสั่วไหวของร่างกายต้องมาจากคนที่อยู่หลังประตูแน่นอน

มือเรียวเปิดประตูออกช้าๆ .. ในทันทีที่บานไม้หนาละออกไปจากการกีดกั้น เธอก็ส่งยิ้มให้เขา ..

รอยยิ้มที่เธอตั้งใจจะเก็บมันให้เขาเพียงผู้เดียว

รอยยิ้มอบอุ่นตอบกลับมา .. แม้ว่าคืนนี้จะเกิดเรื่องประหลาด และอัศจรรย์จนไม่น่าเชื่อ แต่เธอก็ไม่กลัวและไม่หวังอะไรไปมากกว่านี้อีกแล้ว .. และหากมันจะเป็นช่วงเวลาที่น่าอัศจรรย์เพียงแค่ค่ำคืนเดียว เธอก็จะไม่มีวันลืม

หนึ่งคืนที่จะเก็บทุกความทรงจำเอาไว้ ..

หนึ่งคืนที่จะบอกเล่าทุกความรู้สึกให้กันและกัน ..

หนึ่งคืนแสนพิเศษ .. ที่เขาและเธอรับรู้แน่ชัดแล้วว่า

หากมีความปรารถนา .. มันจะปรากฏผลในสักวัน

THE END