YONGSEO SHORT FICTION BY SHINLEMON

ลำดับตอนที่ #13 : [SF] Genie

Genie

ไอแดดอ่อนๆสาดแสงกระทบหน้าต่างบานเก่าเหมือนทุกเช้า
ผู้คนที่เดินผ่านไปมาข้างนอกยังคงเร่งรีบขวักไขว่กันไม่หยุดหย่อน
บางอย่างที่อยู่หลังกระจกขุ่นของหน้าต่างก็ยังคงถูกวางทิ้งไว้อย่างนี้วันแล้ววันเล่า

เจ้าหญิงซอฮยอน .. คือชื่อที่ถูกประทับไว้จางๆที่กลางหลังนับตั้งแต่เธอถือกำเนิดขึ้นมา
ใบหน้างดงาม พร้อมรอยยิ้มพิมพ์ใจที่ไม่อาจลืมเลือนไปได้
แต่ทว่า .. กลับไม่มีสักคนต้องการหรือรับเธอไปไว้ในความดูแล

เจ้าหญิงหิมะผู้เลอโฉม .. จึงแปรเปลี่ยนเป็นตุ๊กตาที่ไร้คุณค่า ไม่มีราคา ไม่มีใครต้องการ
ถูกทิ้งให้อยู่ในร้านทำตุ๊กตาร้างๆอย่างไม่มีใครเหลียวแล

Genie

                ในความว้าเหว่ที่ผ่านไปแต่ละวัน เจ้าหญิงซอฮยอนค่อยๆถูกความเหงากัดกินหัวใจที่เคยอบอุ่นไปทีละน้อยจนแทบจะไร้ซึ่งความหวัง เธอภาวนาซ้ำๆขอให้มีใครสักคนมองเห็นตุ๊กตาไร้ชื่อเสียงที่ถูกตั้งไว้มุมหน้าต่างตรงนี้บ้าง ใครสักคนที่จะพาเธอออกไปจากที่แห่งนี้ ที่ๆมีแต่ความโดดเดี่ยวและอ้างว้าง

วันเวลาผ่านเลยไปเท่าไหร่เธอไม่เคยรู้ นับตั้งแต่เจ้านายผู้สร้างจากไป เจ้าหญิงซอฮยอนก็ไม่เคยได้ส่งยิ้มให้ใครอีก ไม่มีเด็กน้อยคนไหนมายืนเกาะหน้าต่างชื่นชมความงามของเธออีกแล้ว เธอรู้สึกอิจฉาร้านของเล่นที่อยู่ฝั่งตรงข้ามเสมอ ที่นั่นมักจะมีผู้คนเข้าออกบ่อยๆ เจ้าหญิงได้แต่ภาวนา ขอให้มีใครสักคนหันมาสนใจเธอที่อยู่ตรงนี้ .. สักหนึ่งนาทีก็ยังดี ให้เธอได้ลองส่งยิ้ม ให้เธอได้ส่งความรักไปให้ แต่ก็ไม่เคยเลย .. ไม่เคยมีสักวันที่เด็กๆเหล่านั้นจะละสายตาจากของเล่นล้ำสมัยมามองตุ๊กตาเก่าๆอย่างเธอ

แต่แล้วมันก็เกิดขึ้น .. ในเช้าวันหนึ่งที่อากาศสดใสกว่าเคย ไม่ใช่สายตาจากเด็กๆอย่างที่เธอหวัง ไม่ใช่มนุษย์ผู้ใหญ่ที่อยากได้เธอไปเป็นของขวัญ แต่กลับเป็นเขา .. ตุ๊กตาหุ่นยนต์ที่พลัดตกลงมาจากกล่องจนชิ้นส่วนชำรุด

เธอมองเห็นเขาถูกหยิบขึ้นจากพื้นแล้ววางไว้ในตู้กระจกแรงๆอย่างไม่ใยดี แววตามุ่งมั่นเด็ดเดี่ยวไม่หยี่ระต่อความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นแม้แต่น้อย .. นัยน์ตาเข้มคู่นั้นจ้องเลยผ่านกระจกมาที่เธอ เพียงชั่ววินาทีเดียวเท่านั้นโลกทั้งโลกของเธอก็ดูเหมือนจะมีชีวิตขึ้นมาทันตา

เจ้าหญิงซอฮยอนตกหลุมรักแววตาคู่นั้นอย่างไม่อาจห้ามปราม ..

ทุกวันเธอจะคอยเฝ้ามองเขาจากตรงนี้ ดูเขาถูกเด็กมากมายจับต้องอย่างรุนแรง .. เขาเองก็เหมือนกับเธอ ชิ้นส่วนที่ชำรุดเพราะพลัดตกลงมาจากกล่องเมื่อตอนที่ถูกนำมาที่นี่ ทำให้เขาเสียหายจนไม่มีใครต้องการเก็บไว้ครอบครอง แต่เขาก็ยังคงถูกวางไว้ตรงนั้น ถูกปล่อยให้เด็กๆนำไปเล่นอย่างใจร้ายแล้วก็นำกลับมาไว้ที่เดิม

ทุกคืนเวลาที่กระจกใสถูกบดบังจากประตูร้านที่ดึงปิดลง เจ้าหญิงซอฮยอนจะวาดฝันว่าเขาจะมาที่ตรงนี้ ที่นอกหน้าต่าง หลบเจ้านายออกมาจากร้าน ส่งยิ้มมาให้แล้วบอกว่าเขาเองก็รักเธอเช่นกัน

เธอได้แต่อ้อนวอนวันแล้ววันเล่า ขอพรจากทุกสิ่งในโลก ..
ได้โปรดขอให้เขามา .. ได้โปรดดลใจให้เขารักเธอ ..
แต่ขอร้องอ้อนวอนเท่าไหร่ มันก็ไม่เคยเป็นจริง ..
หน้าต่างไม่เคยถูกเปิดออก .. และเขาไม่เคยปรากฏตัวอยู่ตรงนั้น

แม้คำขอจะไม่เคยสมปรารถนาแต่ความหวังก็ยังคงอยู่ เจ้าหญิงซอฮยอนเลือกจะเฝ้ารอต่อไป เพราะแม้ในคืนอันมืดมิดเธอจะต้องอยู่คนเดียวหลังหน้าต่างบานเก่า แต่เมื่อถึงรุ่งเช้า .. เธอรู้เสมอว่าเขาจะยังอยู่ตรงนั้น คอยเติมแต่งให้โลกที่ว้าเหว่ของเธอมีสีสัน .. ไม่ว่าเขาจะสนใจเรื่องนั้นหรือไม่ก็ตาม ไม่ว่าเขาจะเคยรับรู้การมีตัวตนของเธออยู่หรือไม่ก็ช่าง

ขอแค่ให้เธอได้เฝ้ามองเขาผ่านหน้าต่างเก่าๆบานนี้อย่างมีความหวังตลอดไป .. ก็เพียงพอแล้ว

แม้คืนนี้เขาจะไม่มา .. แต่บางทีคืนพรุ่งนี้เขาอาจจะมา
อาจต้องใช้เวลามากกว่านี้ อาจต้องรอคอยนานอีกหน่อย
เพราะเธอเชื่อว่าคำขอที่ส่งออกมาจากเบื้องลึกของจิตใจ
มันจะเกิดขึ้นเสมอหากมีแรงปรารถนามากพอ ..

THE END

# เป็นแนวใหม่ที่ไรท์เตอร์ลองแต่งดูค่ะ น่าจะให้อารมณ์ที่แตกต่างไปจากเรื่องปกติ
# อยากให้มีกลิ่นอายจางๆของความเป็นนิทาน
# น้อมรับทุกคำติชมค่ะ