ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Hideous

    ลำดับตอนที่ #1 : Hideous Rapunzel : Chapter : 0 [170%]

    • อัปเดตล่าสุด 30 ก.ย. 56


    ปฐมบท

    เรื่องราวของเธอราพันเซล’ 

    ~~ราพันเซลถูกกักขังอยู่บนหอคอย แม่มดเป็นผู้กักขังเธอ~~

     

    กาลครั้งหนึ่ง.. ในดินแดนที่ไกลแสนไกล.. มีบุคคลน้อยนักที่จะหยั่งรู้.. ได้มีการเล่าขานตำนานดุจเทพนิยายของหญิงสาวคนหนึ่ง.. ชื่อของเธอคือ... ราพันเซล...

    ณ ดินแดนที่ไกลออกมาจากตัวเมือง ได้มีสองสามีภรรยาคู่หนึ่ง ได้มาสร้างที่พักอาศัยเล็กๆอยู่ในป่าอันร่มรื่น ทั้งสองใช้ชีวิตอยู่กันอย่างมีความสุขเรื่อยมา..

     

     " ที่รัก..ผมขอเข้าป่าไปก่อนนะ แล้วผมจะกลับมาหาคุณ.. ” ชายหนุ่มเอ่ย พร้อมเดินเข้าไปหาภรรยา ทั้งสองกอดและสบตากัน.. ความรักของทั้งสองช่างยิ่งใหญ่ ที่มิอาจมีสิ่งใดมาพรากได้..

    "ค่ะ สัญญานะ..ว่าคุณจะกลับมาอย่างปลอดภัย ” หญิงสาวผู้ที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาเอ่ย พร้อมนำมือลูบตามโครงหน้าของชายหนุ่มเบาๆ ด้วยความห่วงใย

    " สัญญาสิครับ ว่าผมจะกลับมาอย่างปลอดภัย ” เขาเอ่ยพร้อมกำมือของหญิงสาวไว้แน่นเป็นเชิงสัญญา

    " แล้วฉันจะรอคุณค่ะ.. ขอให้พระเจ้าคุ้มครองคุณให้ปลอดภัยกลับมา ”

    " ครับ ผมไปก่อนนะ.. ผมรักคุณ ” เขาว่าก่อนโน้มหน้าลงไปจุมพิตเบาๆที่หน้าพากของเธอ แล้วเดินจากไป

     

    .........................................

    .........................

    .

     

    และแล้วหญิงสาวก็ท้อง.. ความรักของทั้งสองนั้น ดูท่าจะดำเนินไปอย่างราบรื่น แต่ทว่า.. อยู่มาวันหนึ่ง ขณะที่ทั้งสองเดินเที่ยวในป่าอยู่นั้น หญิงสาวได้เหลือบไปเห็นสวนดอกไม้ของแม่มด เธอจึงเอ่ยกับสามีว่า

     

    " ที่รัก.. ดูสวนดอกไม้ตรงนั้นสิ เห็นดอกไม้สีทองนั่นไหม? มันสวยงามมากเลย ฉันอยากจะกินมันจัง ”

              " พูดอะไรน่ะที่รัก นั่นมันสวนของแม่มดนะ เราจะกินมันไม่ได้หรอก ”

              " แต่ฉันอยากจะกินมันมากเลยนะ ถ้าฉันได้กินมันเข้าไป ลูกของเราต้องเป็นคนที่สวยมากแน่ๆเลย ” เธอว่าพลางลูบท้องของตัวเองเบาๆ เมื่อสามีเห็นเช่นนั้น เขาจึงตกลงกับภรรยา โดยวางแผนว่าเขาจะเข้าไปขโมยดอกไม้ที่สวนของแม่มดในคืนวันนั้น..

     

    " หยุดนะ!! เจ้ามาทำอะไรที่สวนของข้า! ” แม่มดจับได้ว่าชายหนุ่มมาขโมยดอกไม้ที่สวนของตน นางจึงโกรธมาก

              " อะ..เอ่อ.. อย่าทำอะไรผมเลยนะ ผมจะเอาดอกไม้นี้ไปให้ภรรยาของผมที่กำลังท้องแก่ทานเท่านั้นเอง สงสารพวกเราเถอะ อย่าทำอะไรพวกเราเลย ”

     

    เมื่อนางได้ยินดังนั้น นางจึงสร้างข้อแลกเปลี่ยนกับชายหนุ่มโดยที่ 'เมื่อภรรยาของเขาคลอดเด็ก เขาต้องยกเด็กคนนั้นให้เธอ' ชายหนุ่มคิดว่าเมื่อถึงเวลาที่ภรรยาเขาคลอด แม่มดก็คงจะจำไม่ได้แล้ว จึงตอบตกลงไป..

     

    .........................................

    .........................

    .

     

    เมื่อถึงวันที่ภรรยาของเขาคลอด ในคืนวันนั้น.. แม่มดได้มาหาที่บ้านของชายหนุ่ม และมารับตัวเด็กคนนั้นไป พร้อมตั้งชื่อให้ว่า 'ราพันเซล' ตามชื่อของดอกไม้นั้น และกักขังเธอไว้บนหอคอยสูงใหญ่ที่ไร้บันไดใช้ขึ้น-ลง แม่มดจะขึ้นไปหาเธอเพื่อนำอาหารมาให้ แม่มดก็จะตะโกนเรียกเธอ และเธอก็จะปล่อยผมยาวสลวยลงมา ให้แม่มดได้ปีนขึ้นไป ราพันเซลนั้นอยู่บนหอคอยอย่างโดดเดี่ยว เธอมีเพียงเหล่านกน้อยที่คอยอยู่เป็นเพื่อนเมื่อยามที่เธอร้องเพลงเท่านั้น

    อยู่มาวันหนึ่ง.. เสียงอันไพเราะของเธอ ก็ดังไปเข้าหูเจ้าชายที่มาล่าสัตว์เข้า เขาจึงหาทางที่จะขึ้นไปหาเธอบนนั้น จนในที่สุด.. เจ้าชายก็แอบเห็นวิธีที่แม่มดขึ้นไปบนหอคอย เขาลองทำตามวิธีนั้น และเขาก็ได้ขึ้นไปหาเธอบนหอคอย ทั้งสองได้เกิดสิ่งที่เรียกว่า 'ความรัก' เจ้าชายได้ขึ้นมาหาเธอทุกวัน และมอบดอกกุหลาบให้เธอทุกครั้ง โดยราพันเซลได้แอบซ่อนดอกกุหลาบทั้งหลาย โดยแยกดอกออกเป็นกลีบๆ ไว้ในชุดเธอ

    จนกระทั่งวันหนึ่ง.. เมื่อแม่มดขึ้นมาหาเธอบนหอคอย กลีบดอกกุหลาบในชุดได้ร่วงหล่นออกมา แม่มดก็ได้เห็นเข้า และได้รู้เรื่องของราพันเซล กับเจ้าชาย แม่มดจึงตัดผมเปียราพันเซล และส่งเธอไปอยู่ในป่า ในคืนนั้น เมื่อเจ้าชายได้มาเรียกราพันเซล แม่มดปล่อยผมเปียราพันเซลลงไป และระหว่างที่เจ้าชายกำลังปีนขึ้นไป เขาได้พบว่า.. ราพันเซลไม่ได้อยู่บนนี้แล้ว แม่มดจึงปล่อยผมเปียของราพันเซลออกจากมือ ซึ่งทำให้เจ้าชายตกลงจากหอคอยสูงมาตกลงบนขวากหนาม ที่ตำบาดเฉียดลูกตาของเขา ซึ่งทำให้ตาเขาบอด ส่วนราพันเซล ก็ได้ท่องเดินทางไปในที่ต่าง แล้วแต่ความโชคร้ายที่จะพาไป..

    หลายฤดูผ่านไปแต่ใจยังผูกพัน.. วันหนึ่งในฤดูใบไม้ผลิ เจ้าชายเกิดได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งร้องเพลง เสียงของเธอช่างคล้ายกับเสียงของรางพันเซลยิ่งนัก.. เขาได้เดินตามเสียงเพลงนั้นไป เขาก็ได้พบว่า เจ้าของเสียงนั้นก็คือ ราพันเซล.. และราพันเซลเอง ซึ่งเธอก็ได้มีลูกสองคนแล้ว และเป็นลูกของเขาทั้งสองเอง ราพันเซลได้คลอดฝาแฝดของเจ้าชายในป่าโดยลำพัง.. เมื่อทั้งสองได้พบกันราพันเซลร้องไห้อย่างมีความสุข และน้ำตาเธอที่เปี่ยมไปด้วยรักแท้ก็ได้รักษาตาของเจ้าชาย ให้พ้นจากอำนาจร้ายของแม่มด และเรื่องราวร้ายๆของทั้งสองก็ได้จบลงในที่สุด ครอบครัวของพวกเขาได้หลุดจากความโศกเศร้า และความอ้างว้าง พวกเขาได้อาศัยอยู่ในราชอาณาจักรของเจ้าชาย และเติมเต็มชีวิตพวกเขาที่เหลือไปด้วยรัก และเสียงหัวเราะ...

     

    แต่... ถ้าทุกอย่างในนี้มัน 'กลับตาลปัตร' ไม่ใช่แบบนี้ล่ะ? ทุกอย่างไม่เหมือนเดิม.. เรื่องมันจะเป็นยังไง? เมื่อเรื่องราวที่สวยงาม.. ได้กลายเป็นสุดยอดหนึ่งเรื่องราวในมหาบาป.. มหาบาปแห่งตันหาราคะ ผู้ฝักใฝ่ในกามรม..

    cinna mon
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×