ไม่เห็น ไม่พบ ไม่เจอ ไม่เผชิญ... ก็ไม่รู้สึก

รู้แล้วล่ะว่าอะไรที่ทำให้ความรู้สึกตอนทำงานปีนี้กับปีที่แล้วนั้นต่างกัน...

เป็นเพราะเราไม่ได้เข้ามาติดตามงานส่วนนี้ เลยทำให้ไม่ต้องกังวลคิดมาก จึงไม่ทุกข์นัก

ปีนี้วางแผนมาดี ก็เลยหวังว่าทุกอย่างจะลงตัว แต่สุดท้าย แม้ความรู้สึกขณะทำจะดีขึ้น หากผลลัพธ์ของงานอีกด้านหนึ่งก็ออกมาเหมือนเดิม

ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าอะไรที่ทำให้ผู้อื่นดีกว่าเรา... ทั้งๆ ที่เราก็อุตส่าห์ทำตั้งขนาดนี้แล้ว

หากเปรียบเทียบกันก็คงจะรู้สึกแย่ แต่นานหนก็อดไม่ได้อยู่ดี คงเหมือนเป็นแรงกระตุ้นอย่างหนึ่งด้วยล่ะมั้ง

...
สุดท้ายก็ยังไม่รู้ว่าควรจะเดินทางดีต่อไปดีไหม แม้จะเป็นสิ่งที่รัก แต่ขณะเดียวกันไม่ทำก็ใช่ว่าจะตาย ไปทางอื่นเราก็อยู่รอดได้เช่นกัน เผลอๆ อาจจะทำแล้วสบายใจกว่านี้ด้วยซ้ำ

หากว่านี่เป็นเส้นทางที่ต้องอาศัยความมุ่งมั่นตั้งใจจริงสูงจึงจะประสบความสำเร็จแล้ว เหตุไฉนจำต้องพึงพาร้อยเล่ห์เพทุบายเพื่อให้ความพยายามสัมฤทธิ์ผลด้วยนะ

...

ความรู้สึกและอารมณ์ก็ยังคงเหมือนแม่มดดำ... แต่เหมือนมากไปก็ไม่ดี ทำให้คิดเรื่องของคนอื่นไม่ออกเลย โดดเฉพาะเรื่องของนายพระเอกนี่ (เป็นจำตัวดำเนินเรื่องแท้ๆ แต่มีแววจะแพ้ตัวร้ายเห็นๆ เพราะคนแต่งถูกตัวร้ายครอบงำมากไปเกิน)

จริงๆ ตอนนี้อยากชั่วร้ายสุดๆ ไปเลย ไม่ไว้หน้าใครแบบอันเวสแฮะ

...อันเวส กลับมาเข้าสิงเราทีสิ

เหอๆ ...