ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : แค่ห่วง(JackJae)
"ทำไมถึเ้นไ้แย่ลนานี้ละยอแ ถ้าไม่ั้ใ็ออไป่อนไปนอื่นเ้าเสียเวลา ันรู้วามเป็นทีมมันสำัแ่ถ้านายยัเ้นผิทุ2นาทีแบบนี้นาย็วรพิาราัวเอไ้แล้ว" เสียอรูสอนเ้นะโนัไปทั้ห้อ้อม ทำให้นที่ถู่าไปนั้นหน้าเสีย แ่็ยัยืนอยู่ที่เิมไม่ไปไหน
"ผมอโทษรับ่อไปผมะไม่ให้ผิพลาอี" เสียอยอแเบามาในรั้ที่อบลับไป หน้าาที่เ็มไป้วยเม็เหื่อที่ผุึ้นมาับีนหน้าใหาย
"ีมา ั้นพั20นาที" หลัานั้นรูสอนเ้น็ออไปาห้อ ในห้ออนนี้เหลือแ่เ้าัว7นเท่านั้น
"ฮยอ สู้ๆนะ ผมอยู่้าๆฮยอเสมอ"เสียเล็สใสอแบมแบมเอ่ยึ้นนแรหลัาเียบันมาพัให่
"ยิ้มสิ ฮยอ ผมอบรอยยิ้มอฮยอที่สุ" ยูยอมมัเน่ยั็พูให้ำลัใยอแอีน
"เหนื่อย็พับ้า" ำพูแสนสั้นแ่ทำให้ยอแอยาร้อไห้ มาร์ฮยอถึะพูน้อยแ่็รัน้อๆทุนเสมอ
"ฮยอรู้ว่านายพยายามมาแ่ไหน เราะ้าวผ่านมันไปพร้อมันนะ"
"มาให้ออมม่าอที55"
20นาที่อมา รูสอนเ้น็ลับเ้ามาพร้อมแ็สัน
"เอาทุน วันนี้เราะ้อมันอีแ่เพลเียวแล้ว็ไปพัไ้"
"ทำไมเลิเร็วัรับ"ินยอเอ่ยถามึ้น
"อ่อๆวันนี้วันศุร์ไ ัน็้อลับบ้าน บ้านันไลพวนาย็เห็นใันหน่อยนะ"
"รับบบบ ฮยอ"
หลัานั้น็เริ่ม้อมัน ถึะเพลเียวแ่็หลายรอบเล่นเอาทั้7หอบไปามๆัน
"เอามา พร้อมนะ อนนี้ทำไ้ีมา ยอแนายทำไ้ีมา อีรอบเียว็ไปพัไ้"
ทุนีใไปามๆัน รวมไปถึยอแที่ไ้รับำมลับมา
"ยอแ เมื่อี้ันยัมนายอยู่เลย ทำไมเ้น่อมัหวะอีแล้ว"
"ผมอโทษรับ ผะ ผม......"
านั้นยอแ็ไม่รับรู้อะไรอีเลย
หอพัGOT7~
"เมื่อไหร่น้อะื่นอะแบอมฮยอ มาร์ฮยอ" ินยอพูึ้นหลัาที่พายอแลับมาหอพั แ่็ไม่มีทีท่าว่าะื่นเลย
"เฮ้อ มันน่าีริๆ ็ิไว้แล้วทำไม่เ้นแย่ลนานี้ ป่วยนี้เอ นายทำให้พวฮยอเป็นห่วนะแอ่า" มาร์นที่พูน้อยที่สุในวเริ่มบ่นเสียั
"ฮยอๆๆื่นไ้แล้วนะ"แบมแบมอ้อนเสียเบาอยู่้ายอแ
"อ้อนไรนานั้น หึ ุัน์"
"ห่วฮยอหรอ แ่ไม่ทุนหรอมีนนึแหละที่อยาให้ฮยอายๆไป"
ยอแพูแล้วเหล่าไปทาแ็สัยเพราะอะไรน่ะหรอเพราะเานนั้นไม่เยพูีๆับยอแเลยน่ะสิ พูไ้แ่นั้นน้ำา็เริ่มไหลอาบสอแ้มนิ่ม
"เอิ่ม แ พะ พู"
เสียอินยอาหายไปเนื่อามีเสียเ้มเสียหนึ่พูแทรึ้นมา่อน
"ทุนออไป่อนไ้ไหม ันมีเรื่อะเลียร์ับยอแ แ่สอน"
"ไม่ ผมไม่มอหน้านใร้าย"
"อลอะไรฮยอ ไหนพูมา"
"ฮือๆๆๆๆๆๆๆฮยอ ใร้าย"แ็สันพอเห็นว่ายอแเริ่มร้อไห้็ทำอะไรไม่ถูเลยึนน้อเ้ามาไว้ในอ้อมแนัวเอ
"ไม่ร้อนะนี" ยอแใับารระทำอแ็สันมา มาอทำไม ไอ้นใร้าย
"อผมทำไม อยาให้ผมายไม่ใ่หรอ"
"ใรบอัวเล็แบบนั้น ฮยอนี้นะ อยาให้ัวเล็าย"
"ใ่ ็ฮยอเลียผม ฮยอทำหน้ารำาอนผมเ้นผิ เินหนีออไปไม่มีแม้แ่ำปลอบใเหมือนนอื่นๆเลย"
"ฮยอไม่เยเลียัวเล็ ฮยอแ่โรธที่ัวเล็ื้อ ู็รู้ว่าป่วยแ่็ไม่ยอมบอใรไม่ยอมพั ที่ฮยอเินหนีไปเพราะฮยอลัว ลัวว่าะเผลอึ้นเสียใส่เรา็ะทำให้เราใ ฮยอเลยออไปอฮยอที่สอนเ้นให้เลิเร็ว อยาให้เราไ้พั แ่สุท้ายัวเล็อฮยอ็เป็นลมไป รู้ไหมฮยอแทบบ้าเลยนะ"
"ฮยอพูริหรอรับ"
"ริสิ ฮยอรััวเล็นะ"
"ฮะ อะไรนะ มะี้ฮยอพูว่าอะไรนะรับ"
"หูึหรอเรา ฮยอพูว่า ฮยอรััวเล็นะ ัพอไหม ัวเล็ละิแบบฮยอรึเปล่า"
"ะ รับ ผม็รัฮยอ"
"อะไรนะฮยอหูไม่ีเลย"
"ผม็รั แ็สันฮยอนะรับ รัมา้วย"
"ฮิ้ววววววว หวานันไปแล้วรับผมมมมม "
"ไอ้พวนี้มาแอบฟันเาบอรัันทำไมหน้า้าน"
"สัีพยานอะ รู้ัมะแ็สันฮยอ555"
"ออไปันเลยนะ ล็อประูให้้วย" แ็สันยิ้มรุ่มริ่ม ยอแใไม่ีเลยแฮะ
"บอรั็แล้ว ั้นเรามาทำอย่าอื่นบ้าเถอะัวเล็อเฮียยยย"
"ฮยอเล่นไร ผมไม่ ละ อือ อื้มมม อืออแฮๆๆ"ยอแหายใหอบแล้วมอแรใส่แ็สัน
"เฮียไม่ไ้เล่น แ่เอาริ วันนี้แ่มัำ หายป่วยเมื่อไหร่เฮียัหนัแน่"
"ฮยออะ นิสัยไม่ี"
"ถึฮยอะนิสัยไม่ี แ่ฮยอ็รััวเล็นเียวนะ รู้ป่าว นอนันเถอะ ่วแล้ว"
"ผมรู้แล้วหน่าา ฝันีนะรับ เฮียที่รั"
ผมรัเฮียั.........
ัมาที่แบอม
แล้ววันนี้นิะนอนไหนนนนนนนนนน
ย่อเ้าห้อููีว่า55555555
"ผมอโทษรับ่อไปผมะไม่ให้ผิพลาอี" เสียอยอแเบามาในรั้ที่อบลับไป หน้าาที่เ็มไป้วยเม็เหื่อที่ผุึ้นมาับีนหน้าใหาย
"ีมา ั้นพั20นาที" หลัานั้นรูสอนเ้น็ออไปาห้อ ในห้ออนนี้เหลือแ่เ้าัว7นเท่านั้น
"ฮยอ สู้ๆนะ ผมอยู่้าๆฮยอเสมอ"เสียเล็สใสอแบมแบมเอ่ยึ้นนแรหลัาเียบันมาพัให่
"ยิ้มสิ ฮยอ ผมอบรอยยิ้มอฮยอที่สุ" ยูยอมมัเน่ยั็พูให้ำลัใยอแอีน
"เหนื่อย็พับ้า" ำพูแสนสั้นแ่ทำให้ยอแอยาร้อไห้ มาร์ฮยอถึะพูน้อยแ่็รัน้อๆทุนเสมอ
"ฮยอรู้ว่านายพยายามมาแ่ไหน เราะ้าวผ่านมันไปพร้อมันนะ"
"มาให้ออมม่าอที55"
ทั้แบอมฮยอและินยอฮยอ็ให้ำลัใยอแ แ่มีอีนที่อนนี้เินหายออาห้อไปแล้วไม่ิะพูับยอแเลย
(แ็สันฮยอโรธเลียยอแมาสินะแ่หน้ายัไม่มอเลย)
(แ็สันฮยอโรธเลียยอแมาสินะแ่หน้ายัไม่มอเลย)
20นาที่อมา รูสอนเ้น็ลับเ้ามาพร้อมแ็สัน
"เอาทุน วันนี้เราะ้อมันอีแ่เพลเียวแล้ว็ไปพัไ้"
"ทำไมเลิเร็วัรับ"ินยอเอ่ยถามึ้น
"อ่อๆวันนี้วันศุร์ไ ัน็้อลับบ้าน บ้านันไลพวนาย็เห็นใันหน่อยนะ"
"รับบบบ ฮยอ"
หลัานั้น็เริ่ม้อมัน ถึะเพลเียวแ่็หลายรอบเล่นเอาทั้7หอบไปามๆัน
"เอามา พร้อมนะ อนนี้ทำไ้ีมา ยอแนายทำไ้ีมา อีรอบเียว็ไปพัไ้"
ทุนีใไปามๆัน รวมไปถึยอแที่ไ้รับำมลับมา
"ยอแ เมื่อี้ันยัมนายอยู่เลย ทำไมเ้น่อมัหวะอีแล้ว"
"ผมอโทษรับ ผะ ผม......"
านั้นยอแ็ไม่รับรู้อะไรอีเลย
หอพัGOT7~
"เมื่อไหร่น้อะื่นอะแบอมฮยอ มาร์ฮยอ" ินยอพูึ้นหลัาที่พายอแลับมาหอพั แ่็ไม่มีทีท่าว่าะื่นเลย
"เฮ้อ มันน่าีริๆ ็ิไว้แล้วทำไม่เ้นแย่ลนานี้ ป่วยนี้เอ นายทำให้พวฮยอเป็นห่วนะแอ่า" มาร์นที่พูน้อยที่สุในวเริ่มบ่นเสียั
"ฮยอๆๆื่นไ้แล้วนะ"แบมแบมอ้อนเสียเบาอยู่้ายอแ
"อ้อนไรนานั้น หึ ุัน์"
ยอแลืมาื่นึ้นมาแล้วเอื้อมมือไปหยิแ้มแบมแบม
"เย้ๆ ฮยอื่นแล้ว รู้ไหมพวเราเป็นห่วมาแ่ไหน"
"เย้ๆ ฮยอื่นแล้ว รู้ไหมพวเราเป็นห่วมาแ่ไหน"
"ห่วฮยอหรอ แ่ไม่ทุนหรอมีนนึแหละที่อยาให้ฮยอายๆไป"
ยอแพูแล้วเหล่าไปทาแ็สัยเพราะอะไรน่ะหรอเพราะเานนั้นไม่เยพูีๆับยอแเลยน่ะสิ พูไ้แ่นั้นน้ำา็เริ่มไหลอาบสอแ้มนิ่ม
"เอิ่ม แ พะ พู"
เสียอินยอาหายไปเนื่อามีเสียเ้มเสียหนึ่พูแทรึ้นมา่อน
"ทุนออไป่อนไ้ไหม ันมีเรื่อะเลียร์ับยอแ แ่สอน"
แ็สันที่เียบมานานพูึ้น ทุนึ
เินออาห้อนอนอแบอมและยอแออไป นเหลือแ่ยอแับแ็สันสอน
"มอหน้าฮยอเี๋ยวนี้ยอแ"
"มอหน้าฮยอเี๋ยวนี้ยอแ"
"ไม่ ผมไม่มอหน้านใร้าย"
"อลอะไรฮยอ ไหนพูมา"
"ฮือๆๆๆๆๆๆๆฮยอ ใร้าย"แ็สันพอเห็นว่ายอแเริ่มร้อไห้็ทำอะไรไม่ถูเลยึนน้อเ้ามาไว้ในอ้อมแนัวเอ
"ไม่ร้อนะนี" ยอแใับารระทำอแ็สันมา มาอทำไม ไอ้นใร้าย
"อผมทำไม อยาให้ผมายไม่ใ่หรอ"
"ใรบอัวเล็แบบนั้น ฮยอนี้นะ อยาให้ัวเล็าย"
"ใ่ ็ฮยอเลียผม ฮยอทำหน้ารำาอนผมเ้นผิ เินหนีออไปไม่มีแม้แ่ำปลอบใเหมือนนอื่นๆเลย"
"ฮยอไม่เยเลียัวเล็ ฮยอแ่โรธที่ัวเล็ื้อ ู็รู้ว่าป่วยแ่็ไม่ยอมบอใรไม่ยอมพั ที่ฮยอเินหนีไปเพราะฮยอลัว ลัวว่าะเผลอึ้นเสียใส่เรา็ะทำให้เราใ ฮยอเลยออไปอฮยอที่สอนเ้นให้เลิเร็ว อยาให้เราไ้พั แ่สุท้ายัวเล็อฮยอ็เป็นลมไป รู้ไหมฮยอแทบบ้าเลยนะ"
"ฮยอพูริหรอรับ"
"ริสิ ฮยอรััวเล็นะ"
"ฮะ อะไรนะ มะี้ฮยอพูว่าอะไรนะรับ"
"หูึหรอเรา ฮยอพูว่า ฮยอรััวเล็นะ ัพอไหม ัวเล็ละิแบบฮยอรึเปล่า"
"ะ รับ ผม็รัฮยอ"
"อะไรนะฮยอหูไม่ีเลย"
"ผม็รั แ็สันฮยอนะรับ รัมา้วย"
"ฮิ้ววววววว หวานันไปแล้วรับผมมมมม "
"ไอ้พวนี้มาแอบฟันเาบอรัันทำไมหน้า้าน"
"สัีพยานอะ รู้ัมะแ็สันฮยอ555"
"ออไปันเลยนะ ล็อประูให้้วย" แ็สันยิ้มรุ่มริ่ม ยอแใไม่ีเลยแฮะ
"บอรั็แล้ว ั้นเรามาทำอย่าอื่นบ้าเถอะัวเล็อเฮียยยย"
"ฮยอเล่นไร ผมไม่ ละ อือ อื้มมม อืออแฮๆๆ"ยอแหายใหอบแล้วมอแรใส่แ็สัน
"เฮียไม่ไ้เล่น แ่เอาริ วันนี้แ่มัำ หายป่วยเมื่อไหร่เฮียัหนัแน่"
"ฮยออะ นิสัยไม่ี"
"ถึฮยอะนิสัยไม่ี แ่ฮยอ็รััวเล็นเียวนะ รู้ป่าว นอนันเถอะ ่วแล้ว"
"ผมรู้แล้วหน่าา ฝันีนะรับ เฮียที่รั"
ผมรัเฮียั.........
ัมาที่แบอม
แล้ววันนี้นิะนอนไหนนนนนนนนนน
ย่อเ้าห้อููีว่า55555555
......................................................END..........................................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น