คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Chapter 12 : สอบเข้าวิทยาลัยเวท
และแน่นอนว่าเวทที่ผมถนัที่สุในอนนี้ือเวทไฟ
ไพ่ยัิูลาวน์อีนาทีนึ ผมเลยเลือไม่ไ้ที่ะ้อใ้เวทปิไปเลย
เพียแ่มันยาเพราะไม่มีนอยึวามสนใระหว่าบริรรมระแสมานา
ผมเลยเปลี่ยนวิธีาราะไปประสานเวทบนผ่ามือามปิ ไปเป็นารสร้าอัระเวทสามเหลี่ยมถี่ๆบนใบาบแทน
วิธีนี้ท่าบลิ์สอนไว้ว่าเวทะเร็วและแร แ่ะเปลือมานาแบบสุๆ
ทันทีที่ผมลูบนิ้วเพื่อวาอัระเวทไฟระับสามลใบาบนถึส่วนปลาย
‘Feuersturm’
เปลวไฟ็พวยพุ่ออมาเรื่อยๆาใบาบ เพียแ่วามรู้สึว่ามานา่อยๆหมไป่ารวเร็วและรุนแรว่าอนใ้เวทไฟในารสัผลึเวทหลายสิบเท่า
แู่เหมือนว่ามันะไ้ผม เพราะผมสามารถึวามสนใาเ้ามอนสเอร์ทั้หมในห้อไ้
“เี่ย” นอาลูระ็อะหันมาสนใแล้ว บอสอห้อ็หันมาสนใผม้วยเ่นัน
พอเห็นเวิวิ่หายลับไปาห้อ ผม็ปลเวทไฟทิ้ไปทันที เพราะมัน่อน้าเปลือมานา
โีที่มอนสเอร์ระับนี้ไม่ไ้มีารโมีันอย่าเป็นแบบแผน ทำให้บาัว็โนลูหลาเวทไฟอาแมนเผานมอไป
แม้ะเสียใที่ผลึเวทถูทำลาย แ่มัน็่วยเบาแรไ้ริๆ
ผมั่วไพ่ทันทีที่นึไ้
‘Two of Pentacles’
“เหมาะเาะริๆเลยโว้ย” ผมยิ้มร่า เพราะสิ่นึที่ทำให้ผมิว่าสิ่ที่ัวเอไ้รับเป็นพร เพราะหน้าไพ่ที่โผล่มามัะรับสถานาร์ หรือสามารถนำมาประยุ์ในารแ้ไปัหาไ้
ผมใ้าบฟันเ้าโบอลอีสอัวทิ้ไป่อนะมุ่เ้าไปโมีโบอลาแมน
เ้านี่มัน็เหมือนับนัเวทมนุษย์ ือ้อารระยะห่าับเวลาเพื่อใ้ในารร่ายเวท
ผม้อมอมันาไม่ระพริบ ระแสเวทาไม้เท้า่อยๆลอยึ้นไปรวมัวันเหนือหัวอมันนลายเป็นลูไฟ้อนให่
เพียเสี้ยววินาทีที่ลูไฟนั่นพุ่ทะยานมา ผม็รีบปาไพ่ทาโร่์สวนลูไฟนั่นทันที
หานึันไม่ออ ไพ่สอเหรียเป็นรูปนำลัเลื่อนเหรียที่เท่าันไปมาระหว่ามือทั้สอ้า
ส่วนวามสามารถที่ผม้นพบาารลอผิลอถู็ือไพ่ใบนี้สามารถสะท้อนเวทมนร์ไ้ เพียแ่มีเื่อนไือะสามารถสะท้อนลับไปไ้็่อเมื่อผมประุมานาลบนไพ่เท่าันับมานาอเวทที่้อารสะท้อน เ่นหาผม้อารสะท้อนลูไฟที่ใ้มานาในารร่าย 10 หน่วย ผม็้อประุมานาลบนไพ่ไป 10 หน่วย หาประุมานาลไพ่มาว่า็ไม่ไ้ทำให้ผลอเวทที่สะท้อนลับไปแรว่าเวทั้้น แ่หาน้อยว่าเวทที่สะท้อนไปะแรเท่าับำนวนมานาที่ประุไป เ่นเวทมานา 10 หน่วย ประุไพ่ไป 5 หน่วย เวทสะท้อนในทิศร้ามะเป็น 5 หน่วยเท่านั้น และาารทลอหลาย่อหลายรั้พบว่าเวทโมีที่เป็นโปรเไทล์เ่นเวทลูไฟ ะประสานาันหลัเิารสะท้อนและะเิแรระเบิึ้น
ูเหมือนมานาที่ผมัลบนไพ่ะมาว่าที่เ้าาแมนโมีมา
ลูไฟเลยเปลี่ยนทิศทาลับไปหาผู้ร่าย
ระหว่าที่โบอลาแมนำลัโอโอยาแผลพุพอาเวทอน ส่วนผม็ไม่ปล่อยโอาสเผ็ศึให้หลุรอ ปราถูเลื่อนย้ายไปเลือบใบาบ แล้วหัวอโบอล็ลบนพื้นที่ราร่ำไป้วยอระู เลือสีเียวพุ่ึ้นสูเป็นฟุ้ฝอย ่อนที่ร่าอาแมนะล้มลไป
ผมมอ้ายมอวาเพราะยัหลอน็วามผิปิอันเี้ยนในรั้ที่แล้วไม่หาย แ่พอพบว่าอนนี้เหลือเพียผมที่มีีวิอยู่ในห้อนี้ ผมเลย่อยๆเินไปเ็บเี่ยวผลึเวทาาอฝูโบอล
ไม่นานเวิและอลัน็วิ่ลับมาในห้อ อลันที่เยมีแผลรร์รน่อ็ลับมาเินไ้ามปิ
แ่เวิเหมือนะเหนื่อยเินว่าปิไปมา เพราะเสียมานาในารฟื้นฟูไปไม่น้อย
“อ่าว ินัารหมแล้วหรอ” เวิเอ่ยพลาทิ้ัวลนั่บนพื้นหลัพิผนัถ้ำ
“เ่มาที่รัษาอลันนหาย” ผมยนิ้วโป้ให้ เพราะผมเอ็ไม่มีทัษะที่ะเยียวยาไ้นานั้น
“อะ ินให้หม่อนแล้ว่อยลับ ไม่รู้ว่าระหว่าทาะเออะไรอีป่าว” ผมยื่นยามานาับยาฟื้นฟูำลัให้เวิและอลัน
“อโทษนะที่เราอ่อน” อลัน้มหัวสำนึผิเหมือนที่แล้วๆมา
“เห้ย ไม่เป็นไร แ่ลับไป้อฝึหนััน ทั้เทั้อลัน” ผมปล่อยให้ทั้สอนั่พั แล้ว็ัารับาที่เหลือ
เวิที่หลัๆมาเอาี้านเวทฟื้นฟู แ่มีมานาไม่มาพอที่ะ่วยเหลือผู้อื่น ในะอลันมีเวทโมีที่รุนแรแม่นยำไร้ที่ิ แ่ลับไม่ล่อแล่วนโนโมีไ้่าย
ระหว่าเินทาลับ็เพิ่ไ้รับรู้ว่าอลันนั้นไม่ไ้รับารฝึปรามา่อน เพราะทาเมือเหนือมอว่าารใ้ปราเป็นเรื่อล้าสมัย สามารถใ้เวทเร่วามเร็วอื่นๆทแทนไ้
และผม็ไม่ลืมที่ะแอบถอพรที่มอบให้อลัน่อนเินถึิล์
||---------------------------------------------||
“อ่าว ไม่ไ้ายไปั้แ่เมื่อวานหรอ” เวิเอ่ยถามเมื่อเห็นผมวาอผลึเวทบนโ๊ะในห้อเวิร์้อปพร้อมันอระาษที่ปริ้นท์มาอีรีมหนึ่
“ยั เ็บไว้ให้เฝึ”
เวทมนร์และปราะใ้พลัานาร่าายสอแห่่าัน มานาือพลัานอเวทมนร์ ในะที่ปราะใ้สามิน่า โยที่เราไม่สามารถวัีวามำัอมานาับพลัีวิออเป็นัวเลัๆไ้ และในเวทหรือระบวนท่าเียวัน พอเราฝึฝนใ้นำนามันะใ้พลัานน้อยลเอ ันั้นึมีวามเื่อว่าหาใ้พลัานใๆนหมสิ้นในทุๆวันะสามารถ่วยยายีสูสุอปริมาพลัานนั้นๆึ้นมาไ้
แม้ว่าเราะไม่สามารถวัระับเป็นัวเลไ้ แ่ส่วนให่็สามารถาะเนพลัานที่เหลือไ้(เ่นอนที่เวิบอว่าเหลือมานา 20% หมายถึปิแล้วเวิใ้เวทยั่วยุไ้ยาวนาน รึ่ั่วโม แล้วอนนั้นๆเวิาะเนว่าัวเอะใ้ไ้อีแ่ 6 ว่านาทีเท่านั้น เาเลยอบมาว่าเหลืออีแ่ 20% ว่าันว่านัเวทที่ใ้เวทไ้อย่าำนาะสามารถะประมามานาไ้ละเอียยิ่ึ้น) แ่ทุนสามารถรับรู้เมื่อพลัานอสิ่ๆหนึ่ๆหมไปไ้าารรวูระแสเวทและปรา เพราะหานๆนึ่ใ้มานาไปนหม ในร่าายะไม่เหลือระแสมานาอีเลย
ผมเริ่มสอนเพื่อนายให้ร่ายเวทไฟาอัระเวทไฟเบื้อ้นบนแผ่นระาษฝึ
“็แ่วาระแสเวทให้ไ้ามรูปใ่ไหม” นัเรียนร่าให่เอ่ยถาม
ผมพยัหน้าอบ เพราะแม้ว่าเวิะใ้เวทไ้ถึระับสี่ แ่หาไม่เยฝึฝน็ะไม่สามารถทำไ้
“่ายๆ” ไอแมวมันี้โอ่รับ
สิบนาทีผ่านไป
“ทำไมยัไม่้ายยยย” เวิำรามลั่นห้อ
“ลอทำูไปเรื่อยๆ ถ้ามานาหม็ไปทำอย่าอื่น เี๋ยวพรุ่นี้มารวาน และอย่าเผาห้อนะ” ผมเอ่ยทิ้่อนะเินาห้อไป
สำหรับเวิน่าะฝึฝนไ้ไม่ยา เพราะีวิประำวันปิอมันใ้มานาไม่มา ทำให้ารใ้มานานหมในทุๆวันเพื่อเพิ่มีำั้านระับมานาสูสุอเวิไม่น่าะส่ผลระทบารใ้ีวิ
แ่นที่ะฝึไ้ยาเย็นว่า็ืออลันที่ไม่มีวามสามารถอปราเลย
สมัยเ็ๆว่าผมะไ้ปราระับสามมา ผม้อฝึวิ่ับเะ่อยระสอบทรายอยู่หลายเือน แ่อลันที่เป็นนัเวทไม่ำเป็นะ้อเะ่อยอะไรนานั้น ทำให้นอาออไปวิ่ับผมอนเ้าแล้ว เ๊โหย่ว็แนะนำให้เาไปฝึยิธนูที่ลาน้านหลัิล์
“เหนื่อยหน่อยนะน้อิน” เ๊โหย่วที่อยู่ๆ็ลอยมา้าๆับัวผมที่แอบูอลัน้อม
“ธนูอันนั้นหนัมา” เ๊อธิบาย่อ
“ีสิ ะไ้ปราระับสามเร็วๆ” ผมยิ้ม ”แถมยัเพิ่มวามแม่นยำเวลาโมี้วยเวทอี ยิปืนนัเียวไ้นหลายัว”
“เป็นนใีริๆ เ๊ีใทีู่นไม่ผิ” และแน่นอนว่าเธออัวผมไว้แน่น
“หวัว่าพวมันะถึเป้าที่ั้ันไว้่อนวันสอบเ้า” อีหเือนเรา้อสอบเ้าโรเรียนเทนิเวทมนร์แล้ว และนอาสอบปิบัิแล้วยัมีภาทฤษีที่เ้าเวิมีแนวโน้มน่าเป็นห่ว
ส่วนวามรู้ออลันนั้นเหนือยิ่ว่าผมไปอี
||---------------------------------------------||
หเือนผ่านไป
“เรียโว้ยยยย” เวิำรามหลัาาออาห้อสอบเป็นนสุท้าย
“เี๋ยวมีสอบปิบัิ่อ ูิว่าอย่าไปัวลับที่ผ่านไปแล้วเลย” อลันหันไปบอเ้าแมว
แม้ะเริ่มินแล้วที่อลันไม่พูาไพเราะับผมและเวิเหมือน่อนหน้า แ่ำหยาบายับท่าทีและิริยามารยาทราวับนั้นสูอเามัน่าัันพิลึ
“เ้าประาศแ่ผ่านและไม่ผ่าน ไม่้อเรีย ยัไในำว่า ‘ไม่ผ่าน’ ็มีำว่า ‘ผ่าน’ อยู่” ผมเย้า
“ิน ไม่เอา อย่าพูแบบนี้ ูลัว” เวิที่วิริเินเหุูะประสาทเสียริๆ เพราะแม้ว่าผมและอลันะอยิวให้ทุืน่อนนอน แ่พวอัระเวทแปลๆเวิเอ็ไม่สามารถที่ะำไ้เลยสัที
ารสอบภาปิบัิะเป็นารโว์เวทมนร์ และนัเรียนทุนมีสััิล์ันหมแล้ว ทาโรเรียนเลยเรียให้ลสนามสอบเป็นิล์ๆไป โยที่นัเรียนาิล์ที่ยัไม่ถูเรียะนั่มออยู่บนอัรรย์้าน้า
และแน่นอนว่านอานัเรียนแล้วยัมีสมาิิล์ืนอื่นๆมาให้ำลัใอี้วย
“เวิอย่าลน” เ๊โหย่วหันไปำับเวิที่อ่อน้อยเรื่อเวทโมีมาที่สุ เนื่อาารโว์วามสามารถเวทที่เห็นไ้ัที่สุือารใ้เวทโมี
แ่เวทที่เวิถนัเป็นเวทฟื้นฟูับเวทบัพเท่านั้น และเวทพวนี้ะวัศัยภาพาาเนื้อไ้ยามา
อีสิ่หนึ่ที่ทำให้เวิเรียเพราะะแนนารรมารผู้ประเมินะใ้ในารแบ่ระับห้อเรียน้วย ึ่มีั้แ่เร A ไล่ไปนถึ D โยที่ห้อ A ะไ้รับสิทธิพิเศษีว่าห้ออื่นๆเ่นารเลือเวสาโรเรียน และารำหนห้อะถูำหนเป็นิล์ๆไป ไม่ไ้แบ่าน ทำให้หาเวิทำะแนนในส่วนนี้ไ้น้อย ผมและอลันะพลาารอยู่ห้อ A ไป้วย
“ิล์อท้อ” พอถึเวลาริ เวิ็เรียว่าอนแรอี
“ทำใสบายๆ” ผมเอื้อมมือไปลูบแผ่นลำเพื่อนายเบาๆ พร้อมับออแรันัวมันให้เินลไปในสนาม
“อลันเริ่มเลย”
อลันเริ่มร่ายเวทไฟนาให่มา เหุผลที่้อนิยามว่าให่มาเพราะนาเส้นผ่าศูนย์ลาอวไฟยาวราวหนึ่เมร เาประอลูไฟ้วยระแสเวทในมือวาให้ลอยเลื่อนาเหนือศรีษะอเาไปเบื้อหน้า ่อนที่ะใ้อัระเวทอมือ้ายในารสร้าพายุหิมะไปล้อมรอบวไฟไว้นมอเห็นแ่เพียแสวูบวาบภายใน ่อนที่เาะสลายวรเวทไฟแล้วเปลี่ยนอัระในมือวาให้เวทน้ำแ็เหมือนับ้า้าย แล้ว็ประบันน้อนหิมะถูบีบอันพร้อมับเปลี่ยนเป็นน้ำแ็้วยวามรวเร็ว
“บราโว้” อมเวทหิที่นั่อยู่โ๊ะรรมารถึับลุึ้นมาปรบมือให้
“่อไป”
ผมเินออไปเบื้อหน้า เรียาบาะนะที่เพิ่ไ้รับมาใหม่าลุเฮฟ รรมารทุนูุนับารระทำอผม
ผมำาบให้นานับพื้นรันับสายาอผม
นิ้วี้และลาอมือ้ายประบิันรผิวโลหะที่ิับโร่าบ ่อนะ่อยๆเลื่อนไปามผิวอใบาบ ทุๆสอเนิเมระมีอัระเวทไฟระับห้าถูเียนึ้นมาใหม่เรื่อยๆทั้สอ้านอมาบ ทำให้อนนี้รรมารทุนลมาล้อมรอบัวผมเพื่อสัเาร์โยละเอีย นระทั่ผมไล่วาอัระไปสุที่ปลายาบ
“สุยอ” นัเวทายัวเี้ยเอ่ยม
“อยารู้ัว่าเวทที่ถูฟันออมาะแรนาไหน” นัเวทสาวที่ลุปรบมือให้อลันเอ่ย
“ั้นรบวนทุท่านลาเวทีไปไป่อนนะรับ”
พอทุนลไปแล้วผม็เริ่มโว์ในทันที
‘ประายาวอบลิ์’
ในารฟันแ่ละรั้ะทิ้ระแสเวทไฟไว้รวิถีาบ ถึแม้ะเป็นอาาศโล่ๆ็ะยัเห็นเปลวไฟลุโนเป็นเส้นามวิถี แ่ผม็ัแปลเพิ่มเิมโยเพิ่มัหวะแทเ้าไปเป็นวิถีาบที่สี่
ทันทีที่ปลายาบสัมผัสับุัระแสเวทไฟทั้สาม่อนหน้า เปลวเพลิ็ระเบิออไปทิศเียวันับปลายาบ
เปลวไฟาเวทย์พุ่รไปราวห้าเมร่อนะสลายหายไป
“รี๊ น้อินน” เป็นเสียเ๊โหย่วที่ร้อึ้นแทนที่ะเป็นรรมารที่มาประเมิน
“สุยอริๆ อูาบอีทีสิ” นัเวทลอยัวเ้ามาใล้พร้อมับยื่นมือมารับใบาบ
“เียนอัระึ้นมาใหม่แล้วยัมีทัษะาบ้วยหรอเนี่ย น่าใริๆ” เาืนาบให้่อนะลอยลับไปยัโ๊ะรรมาร
“่อไป”
ผมลืมัวเล่นให่เสียนเวิน่าะใเสียแล้ว ู่ๆสมออันาลาอผม็สัเราะห์วามิีๆึ้นมาไ้
ผมเรียมีสั้นออมา
่อนะใ้มันปัลบนฝ่ามือ้า้ายอัวเอ
ทันทีที่ัมีออมา เลือใหลลนอพื้นเบื้อล่า
“เวิเร็วูเ็บ” ผมเรียสิเพื่อนายที่ยืนอึ้เพราะารระทำห่ามๆอผม พร้อมับเินนำเวิไปยัโ๊ะรรมารุมสอบ
โยที่ทิ้หยเลือบนสนามสอบลาเป็นทายาว
ความคิดเห็น