[ MHA​ ] Back to ' ME ' again.

⚠️ Trigger warning ⚠️

- Attempt suicide ( การพยายามฆ่าตัวตาย​ )

- Abuse ( การใช้ความรุนแรง​ )​

- Angst ( ฟิคชั่นที่มีเนื้อหาบีบอารมณ์​ )​

- Blood ( เลือด​ ) 

- Blackmail ( การข่มขู่​ )​

- Bullying ( มีการกลั่นแกล้ง​ )​

- Body shaming ( การเหยียดรูปร่าง​ หน้าตา​ )​

- Canon​ divergence ( มีเนื้อหาตามต้นฉบับ​ )​

- Coercion ( การบีบบังคับอีกฝ่าย​ )​

- Depression  ( ภาวะซึมเศร้า​ )​

- Dirty talk ( การใช้คำพูดหยาบโลน​ )​

- Domestic violence ( ความรุนแรงในครอบครัว​ )​

- Mature ( การกล่าวถึงความรุนแรงและทางเพศ​ ​)​

- Mentioned about gun ( กล่าวถึงการใช้ปืน​ )​

- Mentioned rape ( กล่าวถึงการข่มขืน​ )​

- OOC ( Out Of Character ) 

- Panic attacks ( ภาวะตื่นตระหนก​ )​

- PTSD ( อาการป่วยหลังผ่านเหตุการณ์​เลวร้าย ​)​

- Profanity ( การใช้คำหยาบคาย​ )​

- Self-Esteem​ Issue​ ( ปัญหาความมั่นใจในตัวเอง​ )​

- Sexual Harassment ( การล่วงละเมิดทางเพศ​ )​

- Self Harm ( การทำร้ายตัวเอง​ )

- Self hated ( การเกลียดตัวเอง​ )​

- suicide though ( ความคิดเกี่ยวกับฆ่าตัวตาย​ )​

- Toxic Relationship ( ความสัมพันธ์​ที่เป็นพิษ​ )​

- Temporary character death (ตลค.ตายชั่วคราว)​

- Victim blaming ( การโทษเหยื่อ​ )​

- Violence ( ความรุนแรง​ )​

- Hurt / Comfort ( ตลค.ผ่านความเจ็บปวดแต่มีการเยียวยาในภายหลัง​ )​

_

[ วันที่ยี่สิบเก้า, เดือนมิถุนายน​ เกิดเหตุจราจลครั้งใหญ่กลางชิบูย่า​ คาดสาเหตุเกิดจากความเห็นต่างทางด้านการเมือง​ ขณะนี้เจ้าหน้าที่เร่งระดมพลควบคุมสถานการณ์​ ]​

[ ยี่สิบสองนาฬิกายี่สิบนาที, นักศึกษาชั้นปีที่สามของสถาบันยูเอย์ พลัดถูกลูกหลงจากการปะทะ​ กระสุนไม่ทราบที่มาขนาดเก้ามม.​ เจาะเข้าที่ลำคอด้านขวา​ และกลางอกด้านซ้าย​ ทีมแพทย์สนามกำลังพยายามกู้ชีพ​- รายงานสดจาก- ]​

เสียงสื่อมวลชนดังคลอในห้วงความคิดเหมือนเทปที่วนฉายซ้ำ​  ๆ​ ผสมไปกับเสียงเหตุการณ์​อลหม่าน​ที่ผู้คนวิ่งหนีตายพร้อมเสียงกัมปนาทสะเทือนอารมณ์

 ดวงตาคมที่เต็มไปด้วยความขมขื่นยืนมองดอกไม้แห้งกรังบนโต๊ะนักเรียนที่ว่างเปล่า​ ก่อนที่ช่อดอกกุหลาบสีขาวพิสุทธิ์​จะถูกวางทับ, บดบังซากบุปผา​สีน้ำตาลคร่ำคร่าและรอยน้ำตา,​ ปกปิดเศษกระดาษสีช้ำหลายแผ่น

' หลับให้สบายนะ​  ' ' ขอให้ไม่ต้องเจ็บปวด​ '​ ถ้อยคำปลอบโยนบนหน้ากระดาษไม่ได้ช่วยให้รู้สึกดีมากนัก​ หากเทียบกับความทุกข์ระทมในช่องอก​ ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองบนเพดาน​ พยายามกลั้นหยาดน้ำตาที่เอ่อล้น​ มือหยาบประดับรอยแผลยกขึ้นปาดน้ำใส ก่อนจะเดินออกมาจากจุดนั้นอย่างเชื่องช้า​

 ทิ้งไว้เพียงกระดาษแข็งกรุ่นกลิ่นวนิลา,​ สีนวลตาที่ประดับประดาด้วยอักขระงดงามแช่มช้อย​

สดุดีแด่วีรชนผู้วางวายและสหายผู้อ่อนโยน​

ด้วยรักและอาลัย​ 

ถึง, คามินาริ​ เดนกิ​ 

จาก​ คิริชิมะ​ เอย์จิโร่​