ดาบมากน้ำใจ

ถึงท่านผู้อ่านทุกท่าน

          ข้าพเจ้าเป็นบุคคลหนึ่งซึ่งชมชอบการอ่านยิ่งชีพ ในชีวิตของข้าพเจ้าสิ่งที่อยู่เคียงคู่กับข้าพเจ้านับแต่เด็กจวบจนเติบใหญ่เป็นหนังสือ ชั่วชีวิตข้าพเจ้าเพียงเก็บเกี่ยวประสบการณ์ในฐานะผู้อ่านเสมอมา บัดนี้ความกล้าในตัวข้าพเจ้า เหล่าตัวละครและตำนานที่นึกฝันยามหลับไหลต่างดิ้นรนทลายกรงแห่งความกลัวของข้าพเจ้า ถือกำเนิดเกิดมาเป็นนิยายเรื่องนี้ ข้าพเจ้าในขณะที่ขีดเขียนเรื่องนี้ รู้สึกเหมือนตนเป็นทารกใหญ่ผู้หนึ่ง และเป็นตัวโง่งมใหญ่ผู้หนึ่ง ข้าพเจ้าใครขอความกรุณาจากท่านผู้อ่านทุกท่าน ช่วยกล่อมเกลา ช่วยชี้แนะข้าพเจ้า หากข้าพเจ้าหลุดออกสู่เส้นทางที่พลาดผิด ข้าพเจ้าหวังให้พวกท่านฟาดโบยข้าพเจ้ากลับสู่ครรลองที่ถูกที่ควร หากข้าพเจ้าท้อแทหวั่นไหว หวังว่าพวกท่านจะเมตตาฉุดรั้งทารกใหญ่ผู้นี้ลุกขึ้นมา 

          ข้าพเจ้าเชื่อในวลีหนึ่งที่คนแซ่ฉีภายในเรื่องดาบมากน้ำใจ กล่าวไว้ว่า "เมื่อพบพานกันครั้งหนึ่งถือเป็นวาสนา วาสนาแปลงเป็นพี่น้อง" หากแม้นท่านพลั้งเผลอเข้ามาอ่านนิยายเรื่องนี้สักครั้งหนึ่ง สำหรับข้าพเจ้าถือว่าเราท่านมีวาสนาต่อกันแล้ว ท่านนับว่าเป็นพี่น้องของข้าพเจ้า ส่วนวาสนาสั้นยาวอย่างไรนั้นข้าพเจ้าหาได้นำพาไม่ 

          ข้าพเจ้าสัญญากับตัวเองว่าไม่ว่าอย่างไรจะต้องแต่งเรื่องนี้จนจบครบถ้วนบริบูรณ์ให้จงได้ ข้าพเจ้าจะไม่ตกปากรับคำแก่พวกท่าน เนื่องเพราะสำหรับข้าพเจ้าแล้ว ในโลกไม่มีความปวดร้าวใดเทียบเท่าการตระบัดสัตย์ ข้าพเจ้าขอเพียงหากข้าพเจ้าสามารถทำตามสัญญาที่ให้ไว้แก่ตนเองได้ รบกวนพวกท่านตบมือให้แก่ข้าพเจ้าสักครา

C.R. the Lame

เ