Can’t help falling in love again .

Intro 

Scene (24) and NIRA (24)

ครืดด 

ประตูห้องขังถูกเปิดออก ชายหน้าตาหล่อเหลาเหมือนดาราถูกขนาบข้างด้วยตำรวจร่างยักษ์ทั้งสามนาย เขาคือพ่อค้ายาเสพติดรายใหญ่ ที่จริงจะถูกคุมขังตลอดชีวิตไปแล้วถ้าเขาไม่ส่งสายไปบอกให้อำนาจมืดจากนอกคุกยื่นมือมาช่วย หึ แค่แกล้งทำเป็นพลาดท่าเพื่อจะได้เข้าคุกและส่งของกับข่าวไปให้นายใหญ่ที่ตอนนี้ถูกคุมขังอยู่ มันแนบเนียนกว่าการแอบเข้าคุกมาส่งของด้วยซ้ำ ทุกสิ่งที่พวกเขาทำแกล้งเข้าออกคุกไปมาก็คือการแสดงละครทั้งนั้น...เคยได้ยินไหมว่าที่ๆ อันตรายที่สุดคือที่ๆ ปลอดภัยที่สุดน่ะ ถึงมันอาจจะดูมากเกินไปแต่กำไรที่ได้มามันเกินคุ้มและตอนนี้ชายหนุ่มกำลังจะได้อิสรภาพกลับคืนมา ดวงตาสีดำสนิทสีรัตติกาลมืดมนราวกับหุบเหวลึกไม่มีที่สิ้นสุดจ้องมองท้องฟ้าด้วยแววตาว่างเปล่า ริมฝีปากสีแดงสดคลี่ยิ้มแต่เป็นรอยยิ้มที่ไปไม่ถึงดวงตา 

I’m back :) 

“เหม่ออะไรนีร” เสียงเพื่อนสาวดังอยู่ข้างหูทำเอาฉันสะดุ้งจากภวังค์ ฉันเผลอคิดถึงเขาอีกแล้ว กลิ่นเหล้าหอมหวานลอยคลุ้งไปทั่วไม่ได้ลดความฟุ้งซ่านในใจได้เลย เสียงเพลงอินดี้คลอมาตามสายลมบวกกับอากาศที่เริ่มหนาวเย็นเพราะเริ่มเข้าสู่เดือนพฤศจิกายนยิ่งทำให้ฉันรู้สึกหว้าเหว่ในใจทั้งๆ ที่ข้างกายก็ใช่ว่าจะไม่มีเพื่อน ใช่ว่าจะไม่มีแฟนแต่ไม่รู้ทำไมในใจมันรู้สึกโหวงเหวง 

“ทะเลาะกับพี่เกมส์เหรอ” มิ้นเอ่ยถามด้วยสีหน้าเป็นห่วงเมื่อเห็นว่าวันนี้ฉันเหม่อเป็นพิเศษ 

“ไม่มีอะไรแก” ฉันส่ายหน้าขณะที่ดวงตายังจดจ้องไปที่รถราที่วิ่งสวนกันไปมาอยู่บนท้องถนนแม้จะเป็นเวลาเกือบจะห้าทุ่มแล้วแต่กรุงเทพยังคงคึกคักอยู่ ร้านบาร์แบบเอ้าท์ดอร์ที่พวกเรานั่งอยู่นั้นอยู่ติดกับคอนโดของฉันถึงแม้จะกลับดึกหรือเมาเละขนาดไหนก็เดินกลับไปเองได้เพราะมันอยู่ติดกันมากจริงๆ นั่นจึงทำให้ฉันกล้าดื่มแบบไม่สนฟ้าสนห่าอะไรทั้งนั้น

นี่คือวันครบรอบสองปีที่ซีนติดคุก เขาคือแฟนเก่าฉันเองแหละไม่มีอะไร.. ช่วงที่เขาโดนคุมตัวเข้าคุกไปฉันไม่รู้หรอกนะว่าเกิดอะไรขึ้นช่วงนั้นเผอิญว่าเราก็กำลังระหองระแหงกันอยู่เลยไม่ค่อยได้คุยกัน แต่ได้ยินจากกลุ่มเพื่อนของซีนเล่าว่าเขาโดนจับเพราะค้ายา มันเป็นเรื่องที่กระทบกระเทือนจิตใจฉันมากที่สุดก็คือฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้เลยสักนิด เหมือนฉันรู้จักเขาได้แค่ส่วนที่เขาต้องการให้รู้จัก ในสายตาฉันเขาคือผู้ชายขี้เล่น ร่าเริง กวนตีนแต่ช่วงที่เราทะเลาะกันนั้นเขาหายไปหลายวันเป็นอาทิตย์พยายามติดต่อก็ติดต่อไม่ได้ เจ้าตัวปิดเครื่องและสุดท้ายฉันเจอเขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่น 

และนั่นแหละคือจุดแตกหักระหว่างเขากับฉัน ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลยและดูเหมือนเขาจะรู้เกี่ยวกับฉันทุกอย่างและผู้หญิงที่เขาอยู่ด้วยในวันนั้นก็ดูเหมือนจะรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเขาเช่นกัน

ฉันส่งคนไปสืบและรู้ทุกอย่างภายในสามวันถัดมาว่าผู้หญิงคนนั้นชื่อ ‘แก้ว’ เธอเป็นคู่หมั้นของพี่ซีนส่วนฉันเหรอ.. ก็คือชู้ไง! 

และฉันก็ไม่อยากสืบสาวราวเรื่องอะไรไปมากกว่านี้เพราะกว่าจะหาข้อมูลแต่ละอย่างเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้มาได้ก็เสียเงินไปมากโขเหมือนกันอีกอย่างรู้ไปก็เจ็บเปล่าๆ ฉันจึงค่อยๆ หายไปจากชีวิตเขาอย่างแนบเนียนพร้อมหัวใจที่เป็นแผลเหวอะหวะตั้งแต่นั้นมา

“คิดถึงซีนใช่ไหม?” มิ้นก็คือคนที่รู้ใจฉันที่สุดอยู่วันยังค่ำถึงแม้จะคบกับพี่เกมส์แต่ฉันก็ยังไม่สามารถลืมซีนได้เลยแม้มันกลายเป็นความทรงจำสีจาง ความรู้สึกที่เริ่มจางหายไปเรื่อยๆ ตามกาลเวลาแต่ฉันก็ไม่เคยลืมเรื่องระหว่างเราเพราะเขาคือรักแรกของฉัน

ส่วนฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าฉันเป็นรักที่เท่าไหร่ของเขา ฉันถอนหายใจรู้สึกดีขึ้นมานิดนึงที่คิดว่าตัวเองก็สามารถมูฟออนจากตรงนั้นมาได้ไกลแล้ว

“อือ แค่คิดว่าเป็นความรักที่โครตเจ็บที่สุดในชีวิตเลย” มิ้นยังคงรับฟังอย่างเงียบเชียบเพราะรู้ว่าฉันจะพูดต่อ 

“ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลยรู้ตัวอีกทีแฟนตัวเองก็โดนตำรวจจับไปแล้วอะ เป็นแกแกช็อคปะล่ะ?” ฉันจิบเหล้าในมือพลางทอดสายตามองไปไกลอย่างไร้จุดหมาย 

“ช็อคดิ แต่แกก็ดีขึ้นแล้ว เนี่ยพี่เกมส์ก็ดูแลแกดีจะตายอีกอย่างเขาก็เป็นคนดี ไม่ค้ายาไม่เป็นแบบซีนแกจะไปคิดถึงคนแบบนั้นทำไมวะ?”

“ไม่รู้ดิ” 

เราดื่มกันกรึ่มๆ คุยไปเรื่อยสัพเพเหระจนกระทั่งดูเวลาอีกทีก็ตีหนึ่งแล้วจึงตัดใจแยกย้ายกันกลับบ้าน 

ทันทีที่ฉันเปิดประตูห้องตัวเอง ราวกับหัวใจหยุดเต้น ห้วงเวลาหยุดหมุน ฝ่ามือที่กำลูกบิดประตูอยู่เย็นเชียบภาพตรงหน้าคือร่างสูงโปร่งที่คุ้นเคยในชุดสีดำทั้งตัวกำลังยืนมองกรอบรูปฉันกับพี่เกมส์ด้วยแววตาไร้อารมณ์ใดๆ เขาออกมาจากคุกแล้วเหรอ ฉันมองภาพตรงหน้าด้วยแววตาไม่อยากจะเชื่อ

“ซีน....”