ผมรักคุณ [Love forever]

"คุณๆตื่นได้แล้ว คุณ " อืมมมมม ใคร..ใครเรียกผม

"คุณ.."

"ครับ.." หางเสียงที่บอกถึงความงัวเงีย

"คุณไหนบอกจะดูฝนดาวตกกลับผมไง"

"...อะไร ผมหรอ" อะไรกันคนนี้ เขาคือใคร มาถึงก็ปลุกผมเเล้วนี้ผมอยู่ที่ไหน (・_・;) (;;;・_・)

ผมอยู่ ลานทุ่งกว้างไม่มีต้นไม้มีแต่พื้นหญ้าไกลสุดลูกหูลูกตามีภูเขากับ....คนนี้

"คุณ ไม่รักษาสัญญาเลยไหนบอกจะดูฝนดาวตกกับผมมาหลับได้ยังไง"

"เดียวๆคุณเป็นใครรู้จักผมหรอ ผมว่าผมไม่รู้จักคุณ" 

"คุณจำผมไม่ได้ เเต่ผมจำคุณได้ ทั้งเสียง ทั้งกลิ่นที่มันติดตัวคุณ มาหลายภพหลายชาติ มันไม่เคยจ้างหายไปถึงเเม้รูปลักษณ์ภายนอกคุณจะเปลี่ยนไปแต่วิญญาณและหัวใจของคุณไม่เคยเปลี่ยนไป"

ผู้ชายคนนั้นพูดถึงตัวผมเเล้วเขาก็ยิ้มอย่างมีความสุขรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา เหมือนผมเคยเจอรอยยิ้มที่อบอุ่นเเละอ่อนโยน ผมจำไม่ได้...ว่าเขาเป็นใคร 

"คุณไม่ต้องคิดหรอก เหมือนถึงเวลาคุณจะจำได้เองตอนนี้ มีสิ่งที่น่าสนใจกว่านั้น"

"ครับ"

"ดูนั้นสิ ฝนดาวตก"

ฝนดาวตกมันสวยมากๆผมเผลอยิ้มออกมาแบบไม่รู้ตัว ผมหันกลับมาหาเขา แล้วสบตากัน ......

" คุณหลับตาและอธิษฐานสิ "

"เออครับ ..." อธิษฐานอะไรล่ะผมไม่มีสิ่งที่อยากได้เลยนี่ผมจะปรารถนาอะไรอีกในชีวิตนี้

"ผมขออธิษฐานว่า..." เขาพูดขึ้นมาขณะที่ผมหลับตาอยู่

"ขอให้ผมได้อยู่กับคุณในภพชาติหน้าได้รักกันและอยู่ด้วยกันไม่เหมือนชาตินี้ที่ผมเป็นเพียงวิญญาณ..