The witches and Human รักข้ามสายเลือด

“อย่าไปฝั่งโลกมนุษย์นะลูก”

“คะ แม่”

“ระวังตัวด้วยนะลูก”

“คะ แม่”

ฟิ้ว ฉันขี่ไม้กวาดออกไป ฉันไปเที่ยวตลาดดีกว่าวันนี้วันเสาร์ คนคงไม่เยอะ

“เอ๊ะ นั้น ร้านอะไรหน่ะ สวยจังเลย “

ลงไปดูดีกว่า

“แม่หนูจ๊ะ”

“คะ?”  ที่แท้แกแค่ร้านขายผงเวทธรรมดาๆ

“เรานี้ไม่ธรรมดานะจ๊ะ แม่หนู”

“เอ๋ อ่านใจได้? 0_o”

“ใช่ ข้าอ่านใจได้ แล้วข้าก็รู้ว่าอะไรที่เจ้าปรารถนา”

“ข้า? ข้าปรารถนาอะไรคะ”

“เจ้า ปรารถนาจะไปโลกมนุษย์”

“เอ๋???”

“รับนี่ไว้สิ สาวน้อย”

“อะไรคะ” แม่มดตนนั้นทำไมยิ้มอย่างมีเลศนัยแปลกๆ

“โปรยมันซะ แล้วก็นึกถึงสถานที่ที่เจ้าอยากไป”

“แต่...เออ..ข้าไม่มีเหรียญเวท หรืออะไรที่มีค่าเลยนะคะ”

*เหรียญเวท=เงินบนโลกแม่มด

“ข้ารู้ ข้าต้องการเสื้อกันหนาวแสนสวยนั่นต่างหาก”

“แต่..นี่แม่ข้าตั้งใจถักเพื่อข้านะ”

“แค่เสื้อกันหนาว โถ่...เจ้าลองคิดดูนะหากเจ้าไปโลกมนุษย์หน่ะเวลาตั้ง1เดือนที่นั่นเท่ากับ1วันที่นี้นะ อีกอย่าง เสื้อหนาวแม่เจ้าก็ทำมันเป็นงานอดิเรกอยู่แล้วนี่ และสุดท้ายนะ ข้าจะไม่มาขายที่เดิมจนกว่าจะ5ปี ซึ่งหมายความว่าข้าจะมาขายที่นี่อีก5ปี เจ้าจะยอมพลาดโอกาสไปหรือ แม่หนู”

“ตกลงคะ!!!” แน่นอนแทบไม่ต้องคิด โลกมนุษย์โลกที่ข้าไฝ่ฝันจะไปตั้งแต่จำความได้ และข้าก็ลองยืมลูกแก้ววิเศษแม่มาดูบรรยากาศที่นั่นอยู่บ่อยๆด้วย    อ๋อ!!! อีกอย่าง สวัสดีคะ ฉันชื่อโรสนะ เป็นแม่มด ซึ่งโลกแม่มดกับโลกมนุษย์ถูกแบ่งแยกกันโดยสิ้นเชิง เพราะเหตุผลบางประการ ว้าวถึงโลกมนุษย์แล้วนี่นา