ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    จอมใจของพี่จ้อป

    ลำดับตอนที่ #6 : song for you jomjai

    • อัปเดตล่าสุด 29 ส.ค. 64


    -6-

    -Enjoy Reading-

     

     

    จอมใจจ้องมองแผ่นหลังกว้างที่กำลังเดินนำหน้าเขาอยู่ เมื่อก่อนเขามองแผ่นหลังนี้มาตลอดไม่เคยมีสิทธิไปเดินข้าง ๆ แล้วตอนนี้ล่ะเขาจะไปอยู่ตรงนั้นได้หรือยัง

    "อยากกินไหม" ร่างสูงที่สังเกตว่าอีกคนเงียบกว่าปกติก็หยุดเดินแล้วชี้ไปที่ร้านเครปของห้าทับสาม คนเยอะจังเลย

    "พี่จ้อปอยากกินหรอครับ? เดี๋ยวผมไปซื้อให้"

    "ไม่เป็นไร ยืนรอตรงนี้นะเดี๋ยวพี่ไปซื้อให้" จอมใจพยักหน้ารับ ก่อนที่จะถอยหลังมายืนรอตรงที่ที่คนไม่ค่อยเยอะ พวกนักกีฬาเริ่มออกมาจากยิมกันแล้วด้วย

    "จอมใจใช่ปะ? เราดูนายเล่นนัดที่แล้วอยู่ เก่งจัง^^" จอมใจยิ้มแห้ง ๆ ให้กับคำชมของนักกีฬาต่างโรงเรียน เหมือนว่าจะมาจากทีมที่ต้องชิงแชมป์กับเขาในตอนบ่าย ตัวสูงชะมัด

    "อือ ขอบคุณนะ เราได้ยินมาว่าทีมนายก็เก่งเหมือนกัน" อีกคนส่ายหัวเป็นพัลวัน ดูเหมือนว่าจะเป็นคนถ่อมตัวหรือเปล่านะ

    "เราชื่อไต้ฝุ่น ไว้เจอกันตอนแข่งนะ^^" พูดเสร็จก็เดินหายไปเลย ไปไวมาไวฉิป

    พี่จ้อปเดินมาอยู่ข้าง ๆ ตั้งแต่เมื่อไหร่จอมใจก็ไม่รู้สึก รู้ตัวอีกทีพี่จ้อปก็ยื่นเครปให้แล้วก็ดึงตัวไปร้านอื่นต่อซะแล้ว

    "พี่จ้อปไปบูธห้องผมไหมครับ"

    "ห้องน้องทำอะไรล่ะ"

    "ไปถึงเดี๋ยวก็รู้ครับ^^" คราวนี้เป็นฝ่ายจอมใจบ้างที่ดึงเสื้อพี่จ้อปให้ตามมา เขาจะไม่เอาแต่เดินตามข้างหลังอีกแล้ว

    "ไงเพื่อนจอม เดทแรกเป็นไงบ้าง5555" จอมใจใช้มือฟาดลงบนไหล่เพื่อนสนิทอย่างไม่เบามือ ข้อหามาแซวเขาต่อหน้าพี่จ้อป

    จอมใจดึงพี่จ้อปเข้าไปในตู้ทรงสี่เหลี่ยมสีขาว ข้างในมีแค่ไฟให้ความสว่างและเลนส์กล้องหนึ่งอันที่โผล่เข้ามาเท่านั้นเท่านั้น ดูงบน้อยชะมัด

    ได้อยู่กับพี่จ้อปในที่แคบ ๆ แบบนี้มันรู้สึกแปลก ๆ เหมือนกันแหะ รู้สึกได้ถึงลมหายใจของกันและกันเลย

    "พี่จ้อป ถ่ายรูปกันนะครับ^^" เสียงใจ๋นับจังหวะหนึ่งสองสามอยู่ด้านนอก ทั้งสองคนต่างก็พยายามคิดท่าโพสต์ต่าง ๆ แต่สุดท้ายก็ได้แต่ยิ้มให้กล้องเพราะคิดท่าอะไรไม่ออกเลย

    "พี่จ้อปชอบถ่ายรูปไหม? "

    "พี่ชอบถ่ายวิว ไม่ค่อยมีรูปตัวเองเท่าไหร่"

    "งั้น จอมของเป็นตากล้องส่วนตัวของพี่จ้อปได้ไหมครับ^^" ร่างเล็กยิ้มกว้างรอคอยคำตอบอย่างคาดหวัง

    "ถ้าจะเป็นก็ต้องถ่ายพี่คนเดียวนะ"

    ถ่ายพี่คนเดียวนะ ถ่ายพี่คนเดียวนะ!!!!

    ดวงตากลมขยับไปมาไม่รู้ว่าควรจะวางสายตาไว้ที่ไหน เจ้าของร่างกระแอมไอสองสามทีกลบเกลื่อนความเขิน

    เมื่อกี้พี่จ้อปหยอดเราใช่หรือเปล่านะ หรือแค่พูดไปงั้นเหมือนทุกทีเนี่ย

    "แค่นี้เราก็มีหลักฐานว่าเคยมาเที่ยวด้วยกันแล้ว555" จอมใจพัดกระดาษไปมารูปภาพค่อยๆ ปรากฏขึ้นบนเนื้อกระดาษ

    ทั้งสองต่างยิ้มออกมาบาง ๆ เมื่อเห็นสีหน้าหลุด ๆ ของตัวเอง

    เมื่อถ่ายรูปเสร็จจอมใจกับจ้อปก็ไปหาอะไรกินในโรงอาหารด้วยกันก่อนที่จะพาจอมใจมาส่งที่สนามวอลเลย์บอล

    "พี่ต้องไปเช็คเครื่องดนตรีแล้ว"

    "ผมจะรีบไปฟังนะครับพี่จ้อป^^"

    "อืมน้องก็สู้ ๆ นะ ชนะให้ได้"

    "ครับ"

    ทั้งสองคนโบกมือลากันแล้วก็แยกไปทำหน้าที่ของตัวเองให้เสร็จก่อนที่จะมาเจอกันอีกครั้งที่คอนเสิร์ต

    "ไง จอมใจจำเราได้ไหม? " คนหน้าคุ้นตาเดินมาทักจอมใจอีกครั้งก่อนแข่ง

    "จำได้ ไต้ฝุ่น"

    "555ไม่ต้องเครียดขนาดนั้นเราไม่ได้มาหาเรื่องสักหน่อย ไว้เจอกันในสนามนะ^^"

    จอมใจนึกออกแล้วว่าทำไมถึงคุ้นนิสัยของไต้ฝุ่นคนนี้นัก ที่แท้ก็นิสัยเหมือนพี่มัทแป๊ะ ๆ เลยนี่หน่า อารมณ์ดีอัธยาศัยดีหน้าตายังดีอีก แต่ก็สู้พี่จ้อปไม่ได้สักคน

    การแข่งขันเซ็ตแรกผ่านไปอย่างยากลำบากทั้งสองทีมสูสีกันชนิดที่เรียกได้ว่า กินกันไม่ลง หลังจากผลัดกันขึ้นนำมานานเซ็ตแรกก็ตกเป็นของทีมจอมใจ

    แต่ก็แลกมาด้วยความเหนื่อยล้าไม่น้อยเลย ไต้ฝุ่น ไม่ได้มีดีแค่หน้าตาหรือคารมแต่ฝีมือก็ไม่น้อยหน้าใครเลยเป็นเอสที่เก่งสุด ๆ

    "จอมมือยังไหวไหม" กัปตันคนเก่งเดินมาถามลูกทีมที่ต้องรับลูกตบแรง ๆ หลายครั้ง

    "ไหวอยู่ครับพี่เตอร์"

    "อืม ถ้าไม่ไหวรีบบอกนะ"

     

    "ครับ"

    เซตที่สองเริ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนว่าทีมนั้นจะแรงไม่ตกเลยสักนิดทั้ง ๆ ที่ทีมเขาเริ่มหอบกันแล้ว

    ที่ระดับประเทศนี่คนละระดับกับพวกเราจริง ๆ เก่งกว่าอย่างเห็นได้ชัดเลย

    การแข่งขันดำเนินไปเรื่อย ๆ จนเซ็ตที่สามจบลงในที่สุด ผลสรุปคือทีมของจอมใจแพ้ไปหนึ่งเซ็ตต่อสองเซ็ต

    นักกีฬาของทั้งสองทีมยืนเรียงแถวเพื่อทำความเคารพและจับมือกันหน้าเน็ต

    "เก่งมากเลยครับ รับลูกผมได้เกือบทุกลูกเลย" คนตัวสูงยิ้มร่าจับมือเล็กที่ขึ้นปื้นแดงเบา ๆ

    "ไว้เจอกันคราวหน้านะครับคุณจอมใจ^^"

    จอมใจติดแผ่นแปะแก้ปวดไว้ตามจุดต่างๆ ก่อนที่จะเดินมาหาเพื่อน ๆ ที่รออยู่ข้างสนาม

    ในที่สุดเวลาที่เขารอคอยมาทั้งวันก็มาถึงแล้ว พี่จ้อปจะร้องเพลงอะไรนะ

    "จอมนี่มึงตื่นเต้นกว่าตอนแข่งอีกปะเนี่ย55555"

    "ตื่นเต้นดิกูจะเห็นพี่จ้อปขึ้นเวทีครั้งแรกเลยนะเว้ย"

    "ไปข้างหน้ากันกูให้ไอ้ปั้นกับไอ้สวยจองไว้แล้ว" ใจ๋จูงมือพาเพื่อนรักมายืนดูรุ่นพี่คนโปรดถึงหน้าเวที

    นักเรียนหลายคนเริ่มทยอยกันเดินเข้ามารอชมคอนเสิร์ตมากขึ้นเรื่อย ๆ

    จอมใจส่งยิ้มให้กับพี่จ้อปที่เดินออกมาจากหลังเวทีรอยยิ้มจาง ๆ จากร่างสูงถูกส่งกลับมา พี่จ้อปเห็นเราแล้ว

     

    "สู้ ๆ นะครับ"

    "โห่ เสียงแค่นี้พี่เขาไม่ได้ยินมึงหรอก"

     

    "ก็บอกผ่านใจไม่ใช่ผ่านเสียง" จอมใจตอนกลับพร้อมกับชี้ไปที่สติกเกอร์ตัวเองสลับกับชี้ไปบนเสื้อพี่จ้อป

    "เหม็นความรักว่ะแม่ง"

    "เพื่อนกูจะเป็นฝั่งเป็นฝาแล้วหรอวะ555"

    ไม่นานนักดนตรีก็เริ่มขึ้นเพลงเพลงแรกเป็นรุ่นพี่อีกคนที่เขาจำได้ว่าอยู่ห้องเดียวกับพี่จ้อป

    สี่เพลงผ่านไปพี่จ้อปก็ยังไม่ได้ร้องมันทำเอาจอมใจแอบใจแป๋วอยู่เหมือนกัน แต่เมื่อรุ่นพี่ตัวสูงออกมายืนตรงกลางจอมใจก็กลับมาจดจ่อที่เวทีอีกครั้ง

    ดนตรีที่คุ้นหูถูกบรรเลงขึ้นอย่างช้าๆ บรรยากาศทั้งบนเวทีและด้านหน้าเวทีผ่อนคลายและครื้นเครงขึ้นเรื่อย ๆ บางคนก็โบกมือไปตามจังหวะเพลง บางคนก็ร้องคลอตามนักร้อง

    .

    .

    .

    หน้าม้าที่เธอชอบบ่นว่าไม่เท่ากัน

    สำหรับฉันว่ามันดีที่สุดในใจแล้ว

     

    หางคิ้วของเธอที่เขียนไม่เคยเท่ากัน

    รู้บ้างไหมว่ามันดีที่สุดในใจฉันแล้ว

    .

    .

    ที่เธอเป็นเธออย่างนี้นะดีอยู่แล้ว ที่เป็นเธอแบบนี้นะดีอยู่แล้ว

    เป็นความธรรมดาที่แสนจะพิเศษ มากกว่าใครใด ๆ ทั้งนั้น

    .

    .

    .

    [1]

     

    หากจอมใจจะเขินก็ไม่ใช่เรื่องแปลกเพราะเขารู้ดีว่าหลาย ๆ คนที่ฟังพี่จ้อปร้องอยู่ก็เขินทั้งนั้น จอมใจยิ้มจนแก้มจะแตก เขาไม่รู้ว่าทำไมพอเป็นพี่จ้อปร้องแล้วเขาถึงเขินได้ขนาดนี้

    เพลงแรกจบไปไม่ทันไรดนตรีเพลงที่สองก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง นักเรียนหลายคนส่งเสียงให้กำลังใจนักดนตรีและนักร้องที่อยู่บนเวทีดังกระหึ่ม

    หืม เมื่อเพลงที่สองเริ่มขึ้นจอมใจหน้าแดงเหมือนจะเป็นไข้ หัวใจเริ่มเต้นถี่ขึ้นจนรู้สึกได้อย่างชัดเจน

    .

    .

    .

    ไม่ชอบจริงจริง

    ที่เธอมีคนมากมายมาทัก

    ไม่ชอบเลย

    เวลามีใครชมว่าเธอน่ารัก

    .

    .

    แปะหัวใจเอาไว้

    ข้างล่างใน Comment

    เผื่อว่าใครได้เห็น

    เขาจะได้ไม่คิดไปไกล

    .

    .

    ยังไม่รู้พรุ่งนี้เป็นไง

    แต่ที่รู้คือวันนี้จะบอกเธอไว้

    ว่าคนนี้ฉันจอง

    .

    .

    .

    [2]

    จอมใจจ้องมองร่างสูงที่กำลังร้องเพลงอยู่บนเวลานิ้วเรียวลูบไปที่สติกเกอร์บนอกข้างซ้ายอย่างแผ่วเบา

    เป็นเวลาเดียวกันที่เจ้าของหัวใจนั้นหันหน้ามามอง สายตาสองคู่ประสานกัน เหมือนกับความรู้สึกหนึ่งถูกปลดล็อก จ้อปจ้องมองมาที่คนคนเดียวราวกับจะสื่อว่าเพลงนี้เขาร้องให้ใคร

    คนที่ฝากหัวใจไว้ที่เขา คนที่เขาอยากจะลองศึกษาดูสักครั้ง คนคนนั้น จอมใจ

    __________

    HAVE A GOOD TIME

    [1] Extraordinary -Anatomy rabbit

    [2] แปะหัวใจ -เจ้านาย,juné


     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×