จอมใจของพี่จ้อป

ลำดับตอนที่ #3 : โอกาสของจอมใจ

-3-

-Enjoy Reading-

แสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านบานหน้าต่างเหมือนกับว่าจะปลุกคนที่หลับใหลให้ตื่นจากนิทรา

มือเล็กขยี้เปลือกตาเบา ๆ พยายามปรับโฟกัสสายตาที่ฝ่าฝาง การตื่นเช้าในวันหยุดมันเป็นอะไรที่สดชื่นจริง ๆ จอมใจลุกขึ้นจากเตียงพร้อมจัดการทำความสะอาดร่างกายตัวเองให้เรียบร้อย

หัวใจตั้งมั่นเมื่อคิดถึงคำสัญญาของตัวเองเมื่อคืน เขาจะต้องจีบพี่จ้อปแบบจริง ๆ จัง ๆ ก่อนที่พี่เขาจะจบม.หก ไม่ว่าจะติดหรือไม่เขาก็ต้องพยายามอย่างเต็มที่ เพื่อที่จะได้ไม่ต้องมาเสียใจทีหลัง

สองมือกำโทรศัพท์มือถือเอาไว้แน่น อย่างแรกต้องเริ่มด้วยทักไปสวัสดีตอนเช้า!!

ตั้งแต่ตอนที่เขาส่งเพลงไปให้ก็ได้แนะนำตัวกันนิดหน่อยพี่จ้อปเลยรับเขาเป็นเพื่อนสักที

'สวัสดีตอนเช้าครับพี่จ้อป'

'ท้องฟ้าวันนี้สดใสดีนะครับ แต่สู้พี่จ้อปไม่ได้หรอก แฮร่! 5555'

มุกอะไรวะเนี่ยโคตรกาก! จอมใจโว้ยยยยอุตสาห์ไปนั่งเซิร์ชหามุขจีบหนุ่มมาทั้งคืน ทำไมเอามาใช้กับพี่จ้อปแล้วมันดูกากจังวะ ลบดีไหม

'ขอบคุณครับ'

ขอบคุณอีกแล้วหรอ!! พี่จ้อปช่วยตอบอย่างอื่นได้ไหมครับตอบขอบคุณผมก็ไปต่อไม่เป็นสิ

'วันหยุดนี้พี่จ้อปจะทำอะไรหรอครับ? '

'ทำงานพิเศษครับ'

หืมมมม พึ่งรู้เลยว่าพี่จ้อปทำงานพิเศษด้วยคนคนนี้จะเก่งไปไหนนะร้องเพลงเก่งเล่นดนตรีเก่งเรียนก็เก่ง ไหนจะขยันทำงานอีกนี่มัน สามีในอุดมคติ!

'ถามได้ไหมครับว่างานอะไร ผมเองก็มองหางานพิเศษอยู่เหมือนกัน??‘???‘?'

'ร้านเบเกอรี่ของครอบครัว'

'มาลองสมัครก็ได้นะขาดคนอยู่เหมือนกัน'

กี๊ดดดด ธุรกิจครอบครัว!!

'อยากทำงานกับพี่จ้อปจังเลยครับ;-;'

หยอดไปอีกหนึ่งที!

'พี่ชอบทำงานคนเดียว'

น้ำตาแทบไหล พี่แกพิมพ์แบบไม่คิดอะไรหรือตั้งใจบอกว่าอย่ามายุ่งกับกูวะฮื้อออ ใจน้อยย!

'ขอพิกัดร้านหน่อยได้ไหมครับ'

แต่ตั้งใจว่าจะสู้แล้ว! ต้องสู้ให้สุดสิวะจอม ฮึบฮึบ

จอมใจเปิดตู้เสื้อผ้าหาชุดที่ดูเรียบร้อยที่สุด วันนี้เขาจะไปสมัครเป็นสมาชิกครอบครัว เอ้ย! สมัครงานร้านพี่จ้อป!

สายตามุ่งมั่นไล่มองร่างกายตัวเองในกระจกตั้งแต่ผมจรดปลายเท้าเสื้อเชิ้ตสีขาวแขนสั้นกับกางเกงขายาวสีน้ำตาลอ่อน เป็นชุดที่เขาเลือกใส่มันก็เหมาะกับการไปสมัครงานอยู่นะ ขอให้ผ่านเถอะ อยากทำงานกับพี่จ้อปจะแย่แล้ว

"พี่ขวัญไปส่งน้องที่ร้านเบเกอรี่หน่อยได้ไหมครับ" จอมใจเดินลงมาหาพี่สาวที่กำลังเตรียมตัวออกไปทำงาน

จอมขวัญกับจอมใจเสียพ่อกับแม่ไปตั้งแต่สามปีที่แล้ว หลังจากนั้นจอมขวัญที่เป็นพี่จึงต้องทำงานหาเงินส่งน้องเรียน พี่ขวัญอายุแค่ยี่สิบต้น ๆ เองแต่กลับต้องทำงานตัวเป็นเกลียวไม่มีเวลาให้พักให้เที่ยวเหมือนกับวัยรุ่นทั่วไป จอมใจถึงได้รักและเคารพพี่สาวคนนี้เอามาก ๆ

"ไปเที่ยวกับเพื่อนหรอ? "

"เปล่าครับ น้องจะไปทำงานพิเศษ"

จอมขวัญทำหน้าตกใจเล็กน้อยพรางคิดในใจว่าเขาดูแลน้องไม่ดีหรือเปล่าหรือเขายังหาเงินไม่พอ จนน้องอยากจะทำงานเอง

"จอมเดี๋ยวพี่จะหาเงินให้มากขึ้นจอมไม่ต้องห่วงนะ ไม่ต้องออกไปทำงานหรอกพี่ไม่อยากให้เราเหนื่อย"

"พี่ขวัญไม่ใช่แบบนั้นครับพี่ให้เงินน้องมากพอแล้ว น้องต้องรู้จักเรียนรู้การทำงานด้วยตัวเองบ้างนะครับ"

จอมใจตวัดมือกอดรอบเอวพี่สาวเบา ๆ พี่เขาคิดมากขนาดนี้เลยหรอเนี่ย

"ครับคนเก่ง เอาแค่พอสนุกนะไม่ต้องฝืน" พี่ขวัญใจดีกับเขาตลอด เขาจะต้องตั้งใจเรียนและแบ่งเบาภาระให้พี่เร็ว ๆ พี่เขาจะได้พักสักที

ร่างเล็กยืนทำใจอยู่ที่หน้าร้านเบเกอรี่ขนาดกลางที่นี่ตกแต่งได้อย่างสวยงามและเรียบง่ายต้นไม้ใหญ่และดอกไม้ช่วยเสริมความมีชีวิตชีวาให้กับร้านได้อย่างมาก

ครอบครัวพี่จ้อปจะเป็นอย่างไงนะ จะใจดีหรือว่ามึน ๆ แบบพี่จ้อปกันนะ จอมใจสูดหายใจเข้าลึกก่อนที่จะผลักบานประตูกระจกเข้าไป ทันทีที่ก้าวเข้าไปในร้านกลิ่นหอมอบอวนของขนมหวานก็ตีเข้าจมูก

นี่มันสวรรค์หรือไงนะ

จอมใจหันไปเจอพี่จ้อปยืนโบกมือให้ที่ทางเข้าครัว พี่จ้อปในชุดสบาย ๆ กับผ้ากันเปื้อนมันจะหล่ออะไรขนาดนั้นนะ หรือแค่เป็นพี่จ้อปจะใส่อะไรก็ดูดีไปหมด สมแล้วที่เป็นพี่จ้อป!!

สุดยอด ยกนิ้วให้!!!

"เฮีย น้องที่โรงเรียนมาสมัครงาน" จอมใจเดินตามหลังคนตัวสูงเข้ามาในครัว ยิ่งในครัวกลิ่นขนมอบใหม่ๆ ก็ยิ่งหอม

แต่ตอนนี้จอมใจตัวเกร็งจนแทบจะไม่รับรู้อะไรแล้ว อีกคนที่อยู่ตรงหน้าเหมือนกับพี่จ้อปไม่มีผิด แค่ดูอายุเยอะกว่าซักสี่ห้าปี ทำไมต้องทำหน้าน่ากลัวขนาดนั้น!

"ตัวเล็กแค่นี้จะทำงานไหวหรอ ยกถาดขนมก็ไม่ไหวแล้วมั้ง" ถึงหน้าจะคล้ายกันแต่บรรยากาศต่างกับลิบลับเลยโว้ยยย อย่ามาตัดสินคนที่ส่วนสูงสิวะ

"ผมแค่ตัวเล็ก ไม่ใช่ว่าไม่มีแรงนะครับ" จอมใจเป่าลมออกจากปากพยายามไม่แสดงสีหน้าไม่พอใจออกมา

"รับไว้เถอะ ทำงานคนเดียวมันเหนื่อย"

ทำไมก็ไม่รู้แต่จอมใจรู้สึกเหมือนกับว่าพี่จ้อปกำลังช่วยเขาพูดอยู่ อยากให้ผมทำงานด้วยล่ะสิ! นั่นแหนะ!!

"อืม5555 ขอร้องสิจ้อป"

"อย่าเรื่องมาก"

"5555 น้องครับเดี๋ยวมาคุยรายละเอียดกับพี่ ส่วนจ้อปอย่าอู้ไปทำงานได้แล้ว" จอมใจถอนหายใจอย่างโล่งอกบรรยากาศตึงเครียดเมื่อกี้หายไปแล้ว

หลังจากคุยรายละเอียดกับพี่ชายพี่จ้อปเสร็จจอมใจก็เริ่มศึกษาหน้าที่ของตัวเองทันที ยังดีที่เขามีทักษะการชงกาแฟอยู่บ้างเขาจึงได้รับหน้าที่เป็นบาริสต้าของร้านเมนูส่วนใหญ่เขาก็ทำได้หมดจึงไม่มีปัญหาอะไร

ทำงานไปมองพี่จ้อปไปนี่มันโคตรดีเลย แม้แต่มุมเผลอหรือมุมไหน ๆ พี่จ้อปก็ยังดูดี

การทำงานวันแรกผ่านไปได้ด้วยดีจอมใจทำงานไปยิ้มไปต่อให้เหนื่อยแค่ไหนพอหันไปมองหน้าพี่จ้อปก็เหมือนได้ฮีลแล้ว วันหนึ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วจนเวลาปิดร้านมาถึง

"กลับอย่างไง" จ้อปเดินออกมาหารุ่นน้องที่นั่งจุมปุ๊กอยู่หน้าร้านมาเกือบสิบนาทีแล้ว

"เดี๋ยวพี่สาวมารับครับ^^"

"บ้านอยู่แถวไหน" จอมใจขบเม้มริมฝีปากกดความตื่นเต้นดีใจเอาไว้ ถามแบบนี้จะไปส่งใช่ไหมเนี่ย! อย่าให้ดีใจเก้อนะ

"หน้าโรงเรียนครับ"

"ไปด้วยกันไหม พี่จะไปรับน้องสาวแถวนั้น"

ฟหนกยกสย หัวใจของจอมใจแทบจะวิ่งออกมาเต้นข้างนอก นี่แค่วันแรกมันขนาดนี้แล้วหรอ ได้ขนาดนี้เลยหรอ! บทจะดีก็ดีใจหายเลยนะคนคนนี้

"แปลกจังเลยครับพี่รู้สึกว่าตัวเองมีหัวใจสองดวงไหม? "

ร่างเล็กแกล้งทำใบหน้าขบคิด

"รู้สึกถึงหัวใจที่ผมให้ไปไหมครับ"

"เพ้อเจ้อ" ถึงจะแค่แป๊บเดียวแต่จอมใจก็สังเกตเห็นรอยยิ้มจาง ๆ ที่มุมปากนั่น พี่จ้อปยิ้ม ยิ้มให้มุขโง่ ๆ ของเขา! ใบหน้าเรียวเล็กเห่อร้อนจนขึ้นริ้วสีแดง แบบนี้มันแปลว่าเขามีโอกาสหรือเปล่า

"ถ้าพี่ไม่ปฏิเสธผมจะคิดเข้าข้างตัวเองแล้วนะครับ" จอมใจฉีกยิ้มกว้าง การทำงานมันมีความสุขขนาดนี้เลยหรอเนี่ย วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่คุ้มมากจริง ๆ

แต่ยังไม่ทันที่ร่างสูงจะตอบกลับรถของพี่สาวเขาก็มาจอดขนาบข้างซะแล้ว พี่จอมขวัญทำไมไม่ขับให้ช้ากว่านี้ครับ จอมใจยู่ปากพร้อมกับโบกมือลาพี่จ้อป

"ไม่ปฏิเสธครับ"

อะไรนะ ร่างเล็กตัวแข็งทื่อดวงตากลมเบิกกว้าง เมื่อกี้พี่จ้อปว่าอะไรนะ เขาได้ยินไม่ผิดใช่ไหม

"อะไรนะครับ"

"กลับบ้านดี ๆ " ร่างสูงเอ่ยตอบก่อนที่จะหมุนตัวกลับเข้าไปในร้าน แอบยิ้มให้กับรุ่นน้องที่ทรุดลงมานั่งกอดประตูรถ

จอมใจทิ้งตัวลงนอนบนเตียงฝ่ามือเล็กถูกยกขึ้นมาปิดหน้า มุมปากยกขึ้นอย่าควบคุมไม่ได้เมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อตอนเย็น ดูเหมือนว่าโอกาสเขาจะเพิ่มขึ้นมาอีกนิดแล้ว

"พี่จ้อปครับ หลอกให้คนเขินเล่นมันบาปนะครับ แต่ถ้าเป็นพี่ผมยอมโดนหลอกตลอดไปเลย ไอ้คนน่ารักเอ้ย!!"

'ฝันดีนะครับพี่จ้อป????'

'ขอบคุณครับ'

ยังไม่เลิกขอบคุณอีก!

จอมใจหลับไปทั้งใบหน้าเปื้อนยิ้ม วันนี้มีความสุขมากจริงๆ ขอบคุณนะครับพี่จ้อป

___________

Have a good time