CHARACTER ROOM

ลำดับตอนที่ #9 : MY LOVELY SPY • Koyuki Mihoko

MY•LOVELY•SPY

#COLOR

 #PAINTER

#ARTIFICIAL

#PAINTING

#COLORFULESS

You PAINT my life with COLORS.

"ความงามของมันจีรังยั่งยืนแม้จะเป็นเพียงของปลอมก็ตามที"

Application

"ภาพวาดน่ะ...ถ้าไม่มีสีสัน แล้วมันจะไปสมบูรณ์แบบได้ยังไงล่ะ"

ชื่อ ::  恋雪•美保子 || Koyuki Mihoko || โคยูกิ มิโฮโกะ

         [Note : ชื่อนี้ได้มาจากการมโน มีความหมายแน่นอน แต่ติดที่ว่าเราไม่ทราบค่ะ (ฮาา) ถ้าไรท์อยากรู้ความหมาย เราจะไปขุดมาให้ค่ะ!]

         [ชื่อเล่น (เผื่อ) : Miho || มิโฮะ • ผู้เรียกมักเป็นคนที่สนิทจริงๆ หรือพ่อแม่]

อายุ :: 20 ปี

น้ำหนัก/ส่วนสูง :: 46 กก. || 164 ซม.

ลักษณะภายนอกของตัวละคร :: จะว่า โคยูกิ มิโฮโกะ เป็นสาวงามที่หาจับตัวได้ยากนั้นย่อมได้ ด้วยผิวขาวดุจไข่มุกใต้ทะเลลึกนุ่มนิ่มเหมือนปุยนุ่น แขนขาเล็กเรียวบอบบางราวกับจะแตกสลายได้เพียงแค่ได้รับการสัมผัสแรงๆ เพียงครั้งหนึ่ง ทรวดทรงองค์เอวนาฬิกาทรายแบบที่หญิงสาวหลายๆ คนต่างอิจฉา หน้าอกหน้าใจไม่เล็กไม่ใหญ่เกินไป บั้นท้ายงามงอนยิ่งกว่าสาวงามคนไหนๆ ในแผ่นดิน

     ใบหน้าเล็กเรียวขาวผ่องบรรจุด้วยเครื่องหน้าจิ้มลิ้มงดงามเกินกว่าใคร ริมฝีปากสีพีชเป็นกระจับน่าจุมพิต รับกับนัยน์ตาหงส์สีแดงสดราวกับทับทิมเม็ดงาม ล้อมกรอบด้วยเส้นผมสีองุ่นเรียบลื่นเป็นประกายราวกับอเมทิสต์อันเลอค่า

     มิโฮโกะมักจะอยู่ในชุดลำลองมากกว่าชุดนินจาหรือชุดประจำตำแหน่งต่างๆ ทว่าด้วยบทบาทมากมายในหมู่บ้าน ทำให้สิ่งเล็กๆ น้อยๆ นี้ถูกมองข้ามไปอย่างง่ายดาย ซึ่งชุดที่หญิงสาวมักจะสวมใส่เป็นประจำไม่เว้นแม้แต่เมื่อถึงเวลาทำภารกิจคือกระโปรงสีม่วงจรดความสูงครึ่งฟุตเหนือเข่า ทับด้วยเสื้อสีขาวยาวถึงต้นขา ถุงเท้าตะข่ายและรองเท้านินจา

นิสัย :: หากจะกล่าวว่า โคยูกิ มิโฮโกะ คือเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์นั้นก็ไม่ผิดนัก ภาพลักษณ์ภายนอกของหญิงสาวนั้นคือความเรียบนิ่งทว่าอ่อนโยนเหลือคณานับ หญิงสาวมักจะมีน่าทีเรียบเฉยไม่ยินดียินร้ายกับสิ่งรอบตังอยู่เสมอๆ ทว่านั่นก็ไม่นับว่าเป็นความเย็นชา เพราะบนใบหน้างดงามนั้นมักจะปรากฏรอยยิ้มบางเบาจนยากที่จะสังเกตอยู่เสมอ

     ภายในนั้นหรือ...? มิโฮโกะนี่แหละ ด้วยนิสัยดื้อรั้นเกินใครและความเอาแต่ใจที่ถูกปิดบังไว้ภายใต้ความสง่างาม รวมถึงการชอบผู้ชายหน้าตาดีจนระริกระรี้อยู่ในใจอยู่แทบทุกครั้งเมื่อเจอทรัพยากรหนุ่มหล่อ ใครจะไปรู้ว่าเจ้าหญิงที่ผู้คนต่างชื่นชมนั้นมักจะเชื่อฟังคำพูดของหนุ่มหล่อแบบไร้ข้อกังขา เรียกได้ว่าคาเงะพูดทางซ้าย ผู้ชายหน้าตาดีพูดทางขวา เธอก็จะไปทางขวาแบบแทบไม่ลังเลด้วยซ้ำ (เว้นแต่ว่าคาเงะคนนั้นจะหล่ออ่ะนะ)

     ภาพลักษณ์ภายนอกนั้นก็คือภาพลักษณ์ภายนอก เพราะแท้จริงแล้วหญิงสาวมักจะแสดงสิ่งที่คิดและสีหน้าที่แท้จริงออกมาให้คนสนิทอยู่เสมอๆ เช่นเมื่อหงุดหงิดจะระบายออกมาแบบน้ำไหลไฟดับ ต่างจากเมื่ออยู่กับคนแปลกหน้าที่เธอมักจะข่มความไม่พอใจไว้ภายใต้หน้ากากของความเรียบนิ่ง หรือเมื่อดีใจอะไรมากๆ มิโฮโกะจะทำสีหน้าเหมือนกับสาวน้อยแรกแย้มที่เพิ่งจะเคยมีความรักเป็นครั้งแรกเลยเชียวแหละ

     จบเรื่องภาพลักษณ์ต่างๆ ไปแล้ว ประเด็นต่อไปที่ควรพูดถึงมากที่สุดคือความดื้อรั้น เอาแต่ใจ และเด็ดขาดของหญิงสาว ซึ่งเมื่อถึงเวลางานหรือช่วงเวลาเป็นตายแล้ว ลบภาพหญิงสาวบ้าผู้ชายแค่ภายในออกไปจากหัวได้เลย เพราะมิโฮโกะจะมีสีหน้าเย็นชาเป็นน้ำแข็งเดินได้ และถ้าใครไม่ทำตามที่เธอพูดล่ะก็ จงเตรียมใจไว้ได้เลยว่าจะต้องโดนด่าแบบน้ำไหลไฟดับจนเสียหมา หล่อก็หล่อเถอะ เมื่อถึงตอนนั้นเธอไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น หญิงสาวเป็นคนที่เชื่อมั่นในตัวเองมากถึงขนาดที่ว่าเมื่อถึงเวลาคับขันแล้วเธอไม่เคยคิดว่าสิ่งที่คิดจะผิดพลาด ซึ่งมันก็ไม่เคยผิดพลาดจริงๆ หญิงสาวจึงกลายเป็นคนเอาแต่ใจอย่างถึงที่สุดในเวลานั้น

     นอกจากนี้ ขอบอกเลยว่าจงอย่ายุ่งกับมิโฮโกะเมื่อเธอโกรธอย่างเด็ดขาด เชื่อเถอะว่าสิ่งที่เธอจะทำในตอนนั้นคือแผ่รังสีน่าขนลุกออกมาพร้อมใบหน้าที่แสยะยิ้ม ลืมสิ้นถึงมาดความเฉยชาที่เคยมีอยู่ ด้วยความเป็นคนรักไม่แรงที่เกลียดแรงมาก อย่าทำให้เธอโกรธหรือเกลียดเชียว สิบเท่าก็ไม่พอกับการอธิบายถึงการล้างแค้นของหล่อนด้วยซ้ำ

     ไม่เคยมีใครเห็นหญิงสาวในเวลาเศร้าเสียใจมาก่อน ส่วนหนึ่งเพราะนิสัยที่ชอบเก็บความอ่อนแอของตนเองไว้ข้างใน มิโฮโกะเกลียดคนงี่เง่า การร้องไห้ใส่ใครแบบเปิดเผยจึงไม่ใช่นิสัยของเธอเลย ความเศร้าของเธอมักจะไปลงกับการฝึกวิชามาราธอนหรืออ่านหนังสือแทบหมดบ้านไม่ว่าจะเคยอ่านหรือไม่ก็ตาม แต่ไม่มีใครรู้ข้อนี้หรอกนะ...อย่างที่บอกไปว่าเธอไม่เคยเผยความเสียใจให้แก่ใครมาก่อน มิโฮโกะเคยคิดเล่นๆ ว่าคนที่เธอร้องไห้ให้เป็นคนแรกคงจะเป็นคนที่สำคัญกับเธอมากๆ คนยอมถวายชีวิตให้ได้เลยแหละ

     เมื่ออธิบายเรื่องเครียดๆ จบไปแล้ว ต่อไปคงจะเป็นส่วนของลักษณะนิสัยที่มีเพียงแค่คนสนิทที่รู้ว่าเธอเป็นคนอย่างไร --- หนึ่ง หญิงสาวเป็นคนไม่ยอมคน แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะโอนอ่อนผ่อนตามไม่เป็น เธอเพียงแค่ไม่ยอมก้มหัวให้กับใครง่ายๆ เรียกได้ว่านอกจากคนที่เธอเคารพ แม้แต่คนที่มีตำแหน่งสูงกว่าแต่ฝีมือและความฉลาดทางอารมณ์ต่ำเตี้ยจนน่าขัน มิโฮโกะก็ไม่คิดจะเคารพ บอกแล้วไงว่าเธอเป็นคนสำคัญของหมู่บ้าน กะอีแค่ผู้อาวุโสแก่ๆ หรือพวกที่ชอบอวดเบ่งอำนาจทั้งๆ ที่ตนเองเป็นคนกากเดน มันเทียบไม่ได้กับความเคารพของเธอหรอก

     สอง มิโฮโกะเกลียดคนอ่อนแอ ยิ่งพวกหัวอ่อนแบบยอมให้คนอื่นกดขี่ง่ายๆ เธอก็ยิ่งเกลียด ถ้าเธอเจอคนเหล่านั้นกำลังถูกกลั่นแกล้ง อย่าว่าแต่เข้าไปช่วยเลย สิ่งที่หญิงสาวจะทำคือปรายตามองด้วยสายตาสมเพชและเดินจากไปเพียงเท่านั้น...เธอไม่ใช่คนดี และนี่ก็คงเป็นหนึ่งในนิสัยเสียของเธอล่ะนะ

     สาม เธอเป็นคนที่หยิ่งในศักดิ์ศรีมากๆ เรียกได้ว่า ฆ่าได้ หยามไม่ได้ อย่าคิดจะดูถูกศักดิ์ศรีของเธอเชียว สิ่งที่คนๆ นั้นเจอคือการตกนรกทั้งเป็น เธอมีอำนาจและฝีมือมากพอที่จะทำให้ผู้อาวุโสในหมู่บ้านหายไปแบบตามตัวหรือร่องรอยไม่เจอเลยด้วยซ้ำ แม้อำนาจสว่างของหญิงสาวในฐานะหน่วยรากของหมู่บ้านจะน้อยจนแทบไม่มี แต่เรื่องอำนาจมืดน่ะยิ่งกว่ามาเฟียหรือพ่อค้ายารายใหญ่เลยด้วยซ้ำ

     สี่ มิโฮโกะเป็นคนที่แสดงได้เก่งมากๆ ไม่ว่าจะฉากโศก ฉากน้ำเน่า หรืออะไรก็แล้วแต่ นั่นจึงเป็นเหตุให้หน้ากากเจ้าหญิงของเธอไม่เคยหลุดออกสู่สายตาของสาธารณะชนเลยซักครั้ง แต่อย่าเข้าไปในห้องนอนของเธอเชียว สิ่งที่คุณจะเห็นคือรูปถ่ายมากมายของผู้ชายหน้าตาดี สิ่งของที่ชะนี(?)ควรมีอย่าคิดถามถึง แต่ถึงอย่านั้นเธอก็ไม่ใช่สตอล์กเกอร์หรือโรคจิตที่จะมีรูปหลุดของคนอื่นๆ และรูปของผู้ชายที่อยู่ในห้องของเธอนั้นได้มาจากฝีมือการถ่ายภาพระดับเทพของเธอล้วนๆ รายได้จากการขายรูปชายหน้าตาดีจึงเป็นอีกทางหนึ่งของการหาเงินของเธอ

     ห้า คนที่เธอยอมลงให้ บนโลกนี้มีแค่พี่ชายที่เป็นบุคคลในสายเลือดเพียงหนึ่งเดียวที่ยังคงมีชีวิตอยู่ ด้านที่แรร์ที่สุดของมิโฮโกะอย่างการออดอ้อนจะปรากฏขึ้นเพียงกับเขาคนเดียวเท่านั้น แต่ด้วยใบหน้าหล่อเหลา (มากๆๆๆ) ของพี่ชาย นั่นจึงทำให้หญิงสาวหวงพี่ชายมากๆ ขนาดที่ว่าหวงยิ่งกว่าหนุ่มๆ ที่คลั่งไคล้เสียอีก หนึ่งในสาเหตุนั้นก็คือกับข้าวฝีมือเขาที่เธอคิดว่าอร่อยที่สุดในโลกนั่นแหละ...

     สุดท้าย มิโฮโกะคลั่งไคล้หนุ่มแบดบอยมากที่สุดและคลั่งไคล้หนุ่มไทป์เจ้าชายรองลงมา ตามด้วยไทป์ยันเดเระ ไทป์ S ไทป์ M และไทป์เลือดร้อน ตามลำดับ ไม่นับพี่ชายที่เจ้าตัวโยนขึ้นหิ้งคนหล่อดีเด่นแห่งชาติตลอดกาลไปเสียแล้ว ยิ่งกับคนปากร้ายแต่ใจดี (ไทป์ซึนเดเระ) ที่เข้ากันได้กับทุกไทป์แล้ว ยิ่งเป็นสิ่งที่เธอโปรดปรานจนแทบบูชาด้วยหัวหมู(?) นอกนั้นไม่ใช่สเปค แต่แม้ว่าจะดูบ้าผู้ชาย(แต่ภายใน)ซักแค่ไหน มิโฮโกะก็ไม่เคยคิดที่จะมีแฟนแบบจริงๆ จังๆ เลยซักครั้ง ถึงอย่างนั้นก็เถอะ เธอรู้ใจตัวเองดีว่าถ้ามีแฟนแล้วล่ะก็ เธอจะกรี๊ดผู้ชายคนนั้นเป็นคนเดียวในโลก(ไม่นับพี่ชาย) หญิงสาวจึงคิดว่าการได้กรี๊ดผู้ชายหลายๆ คนในตอนนี้มันน่าจะมีความสุขกว่าเยอะ

     ลักษณะนิสัยของเธอน่ะ ย้อนแย้งพอตัวเลยใช่มั้ยล่ะ..? ไม่รู้สิ แต่นี่แหละ โคยูกิ มิโฮโกะ

หมู่บ้าน/แคว้น :: ภูมิลำเนาเก่า : ซึนะงาคุเระ || คาเสะโนะคุนิ

                            ภูมิลำเนาปัจจุบัน : โคโนฮะงาคุเระ || ฮิโนะคุนิ

ธาตุ :: น้ำ, ดิน, สายฟ้า

           [Note : มิโฮโกะถนัดคาถาน้ำมากที่สุด รองลงมาคือสายฟ้าและดินตามลำดับ]

วิชานินจา :: คาถาหมึกลวงตา [คาถาคล้ายๆ กับซาอิและอิโนะจิน แต่มีสีสัน(ไม่ใช่ภาพขาวดำ) แต่ภาพที่สร้างมานั้นใช้คาถาขั้นต่างๆ ได้ (เช่น ภาพสีแดงใช้ธาตุไฟ ภาพสีฟ้าใช้ธาตุน้ำ สีเขียวใช้ธาตุลม สีเหลืองธาตุสายฟ้า และสีน้ำตาลธาตุดิน) และภาพที่สร้างขึ้นมานั้นสามารถคงอยู่ได้ด้วยจักระจำนวนหนึ่งต่อนาที ขณะนี้เธอสามารถหน่วงให้ภาพคงอยู่ไว้ได้ 30-45 นาที ซึ่งคาถานี้ได้มาจากอาวุธของเธอนั่นเอง || เมื่อต้องการสร้างจึ้นมาภาพหนึ่ง เธอจะวาดให้มีหลายสีก็ได้ เพียงแต่สัดส่วนของธาตุที่ใช้ได้จะมากน้อยตามสีที่ใช้วาด เมื่อเริ่มวาดจะต้องเสียจักระไปจำนวนหนึ่งก่อน ซึ่งความแข็งแกร่งของภาพนั้น นอกจากสีที่ใช้วาด ยังขึ้นกับจักระที่ใช้วาดไปในตอนแรกอีกด้วย || ภาพที่วาดออกมาเป็นภาพสามมิติที่เสมือนจริงมากๆ แต่ไม่มีกลิ่น สี และเสียง || คาถานี้สามารถใช้ได้ด้วยการวาดอาวุธลงบนอากาศ ปัจจุบันเธอสามารถวาดได้ด้วยเวลาเฉลี่ย 15 วินาที]

                    คาถาน้ำ [ระดับสูงมากๆ || เธอทำได้แม้กระทั่งเปลี่ยนน้ำให้เป็นน้ำร้อน น้ำเย็น หรือน้ำกรด แต่ไม่สามารถทำให้เป็นน้ำแข็งได้ || เธอทำให้น้ำรอบตัวในระยะ 10 เมตรระเหยได้]

                    คาถาสายฟ้า [ระดับกลางค่อนไปทางสูง]

                    คาถาดิน [ระดับกลาง]

                    กระบวนท่าต่างๆ [ระดับกลาง]

                    คาถาลวงตา [ระดับสูง]

                    คาถาสลับร่าง

                    คาถาแยกร่าง [เธอไม่มีคาถาแยกเงาเหมือนนารูโตะหรือโบรูโตะ แค่คาถาธรรมดาๆ นี่แหละ]

อาวุธ :: พู่กัน [เป็นพู่กันที่มิโฮโกะตั้งชื่อให้ว่าอายะ (มันไม่มีชีวิตหรอก) สามารถเนรมิต(?)สีออกมาได้เพียงแค่คิด เป็นอาวุธประจำตัวที่ทำให้เธอมีคาถาหมึกลวงตา || เป็นอาวุธอัญเชิญ]

ลักษณะการต่อสู้ :: มิโฮโกะมักจะใช้คาถาหมึกลวงตาเป็นส่วนใหญ่ เธอจะใช้กระบวนท่าเมื่อยามคับขันเท่านั้น หญิงสาวมักจะอ่อนข้อให้กับคนที่แค่มองปราดเดียวก็รู้ว่าอ่อนแอ แต่ถ้าเป็นคนรุ่นราวคราวเดียวกันหรือมีฝีมือขึ้นมานิดหน่อย อย่าได้พูดถึงการออมมือเลยเชียว อันดับสองรองลงมาที่เธอใช้ต่อสู้คือน้ำกรด

ประวัติ ::

Age 0-7 || Colorless

     โคยูกิ มิโฮโกะ ถือกำเนิดในตระกูลผู้อาวุโสของซึนะงาคุเระ บุตรีของทายาทชายนาม โคยูกิ ฮิโรชิ และนินจาสาว โคยูกิ มิยาโกะ ครอบครัวของเด็กหญิงไม่ได้เคร่งครัดมากเกินไปหรือปล่อยปละละเลยจนเหลวแหลก เป็นความอบอุ่นที่ไร้ซึ่งข้อกังขาใดๆ

     จวบจนมิโฮโกะได้ยินที่สิ่งที่พ่อพูดกับแม่ตอนกลางดึกเมื่อเธออายุได้ 5 ขวบ...

     "คุณคะ ฉัน..."

     "ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อยดี" คุณพ่อปาดน้ำตาบนใบหน้าของคุณแม่อย่างแผ่วเบา ขณะที่เด็กหญิงได้แต่มองภาพตรงหน้าด้วยสีหน้าสงสัย "จะต้องไม่มีใครรู้ว่าคุณคือนินจาถอนตัว...ผมสัญญา"

     นัยน์ตากลมโตเบิกตากว้างเมื่อได้ยินคำของคนเป็นพ่อ

     และนั่นคือจุดเปลี่ยนของสีแรกในชีวิตของ โคยูกิ มิโฮโกะ

     เมื่อเธออายุได้ 7 ขวบ --- เด็กหญิงที่กลับจากโรงเรียนนินจารับรู้ได้ถึงเปลวเพลิงที่เผาสิ้นเคหาสน์ของเธอและครอบครัว

     แม่...พ่อ..

     "มิโฮะ!!?"

     สิ่งที่เธอได้ยินคือเสียงของพ่อที่แบกร่างที่บาดเจ็บสาหัสของแม่ออกมาจากกองเพลิง ใบหน้าหล่อเหลาย่ำแย่ยิ่งกว่าในตอนนั้นเป็นเท่าตัว มิโฮโกะกัดฟันแน่น เธอย่อมรู้อยู่แก่ใจว่าเหตุการณ์ครั้งนี้ไม่ใช่แค่ไฟไหม้บ้านธรรมดาแน่ๆ

     "มากับพ่อ!!"

     เขาฉุดมือของเธอไปอย่างรวดเร็วพร้อมข้าวของบางส่วนที่น่าจะเก็บมาก่อนที่ไฟจะลุกลาม เด็กหญิงกัดฟันแน่นพร้อมตอบรับเสียงหนักแน่น พ่อพาเธอหลบหนีออกจากหมู่บ้านด้วยช่องทางลับแปลกประหลาดที่เธอไม่เคยรู้มาก่อน ทว่าสมองเล็กๆ ของเด็กหญิงวัย 7 ขวบกลับจดจำทางนั้นเอาไว้อย่างขึ้นใจ

     ระหว่างการเดินทางไม่มีการสนทนาใดๆ ทั้งสิ้น ยังดีที่มิโฮโกะพอจะใช้วิชาตัวเบาได้บ้าง จึงไม่ได้เป็นภาระของพ่อมากนัก แม้จะเหนื่อยง่ายไปหน่อยเพราะสังขารของเด็กเล็กๆ แต่ไม่นานก็ไปถึงกลางป่าระหว่างชายแดนของโคโนฮะกับซึนะ

     แม้จะถึงเวลาหยุดพักก็ยังไม่มีบทสนทนาใดๆ ระหว่างพ่อลูกนอกจากการไถ่ถามสารทุกข์สุขดิบของกันและกัน

     ฮิโรชิเป็นคนฉลาด ไม่มีครั้งไหนที่เขาดูเธอที่เป็นลูกสาวไม่ออก...เขาคงจะรู้ดีอยู่แล้วว่าเธอไม่ถามเพราะเธอรู้ และในเมื่อเธอรู้ --- เขาก็ไม่จำเป็นต้องบอกซ้ำ

     จนดึกดื่นแล้วแม่ก็ยังไม่ฟื้น ดีที่พ่อพอจะมีความรู้เรื่องสมุนไพรและการปฐมพยาบาลอยู่บ้าง แม้จะลำบากไปหน่อยเพราะอยู่ในป่า แต่ก็ยังกระทำการใดๆ ได้บ้าง

     ไม่นาน...แม่ก็ฟื้น

     ทุกอย่างจึงถูกเล่าออกมาจากปากคนเป็นแม่ทั้งหมดอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

     "แม่เป็นนินจาถอนตัวของหมู่บ้านหมอกโลหิต..." เพียงแค่ประโยคแรกก็ทำให้นัยน์ตาของเด็กหญิงเบิกกว้าง ทว่าริมฝีปากยังปิดเงียบเพื่อให้คนเป็นแม่ได้พูดต่อ "พ่อกับแม่เจอกันระหว่างภารกิจของพ่อ ตอนนั้นพ่อมีหน้าที่ต้องกำจัดแม่ มิโฮะ...แต่พ่อไม่ทำ พ่อปลอมแปลงศพของแม่และปลอมแปลงใบหน้าของแม่"

     "ง..งั้นตอนนี้...?"

     "อื้ม จ้ะ" คุณแม่ยิ้มบางก่อนวางมือบนขมับของตนเอง ค่อยๆ ถลกสิ่งที่เรียกว่า 'หน้ากาก' ออกมาจนเผยให้เห็นใบหน้างามหยาดฟ้าของมารดา "ขอโทษที่ปิดบังมาตลอดนะจ๊ะ.."

     "...ค่ะ" เด็กหญิงยิ้มกว้างให้กับคนเป็นแม่ "มิโฮะก็ขอโทษด้วยนะคะ ที่ปิดบังมาตลอดว่ารู้แล้ว..."

     บุพการีทั้งสองมองใบหน้าของกันและกันเงียบๆ เห็นดังนั้นมิโฮโกะจึงก้มหน้าลงอย่างรู้สึกผิด ทว่าความรู้สึกอบอุ่นจากอ้อมกอดของทั้งสองกลับทำให้เด็กหญิงสะดุ้งอย่างช่วยไม่ได้

     "มิโฮะลูก..." คุณพ่อพูดต่อขณะกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น "พ่อยังมีความจริงอีกหนึ่งอย่างที่ปิดลูกเอาไว้"

     สีหน้าของเขาเจ็บปวดรวดร้าวจนเธอเผลอกอบกุมมือใหญ่คู่นั้นเอาไว้ด้วยรอยยิ้มกว้าง ราวกับจะบอกว่า 'ไม่เป็นไร'

     "ลูกมีพี่ชาย"

     "...เอ๊ะ?"

     เขายิ้มบางเบากลับมาให้เหมือนจะยืนยันว่าสิ่งที่พูดออกมาเป็นเรื่องจริง "เขาชื่อ โคยูกิ ฮิโรกิ...พ่อกับแม่ส่งฮิโระไปเรียนที่โคโนฮะตั้งแต่สี่ขวบ"

     "พี่ชาย...?" มิโฮโกะเบิกตากว้าง "มิโฮะมีพี่ชาย!!?"

     "ใช่จ้ะ"

     ทั้งสามยิ้มให้กันอย่างเปี่ยมสุขเมื่อได้เปิดเผยความจริงต่างๆ ออกมาให้แก่กันและกัน

     ทว่า...ความสุขนั้นย่อมไม่จีรังยั่งยืน

     ผ่านไปไม่นานพ่อแม่ของเธอก็ถูกตามตัวจนเจอ สิ่งที่เธอทำคือหนี หนีให้เร๋วที่สุดที่จะทำได้ ใบหน้าหวานเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาและเศษดิน แม้กระทั่งรองเท้ายังแทบจะขาดไปแล้วด้วยซ้ำ แต่เธอก็ยังวิ่ง...วิ่งต่อไป

     อย่าให้การเสียสละของพ่อแม่ต้องเสียเปล่า

     นัยน์ตาสีทับทิมเหม่อมองแสงที่เล็ดลอดผ่านป่าไม้รกชัฏที่เธออยู่อาศัยมาเป็นเดือน สิ่งที่ปรากฏสู่สายตาคือประตูบานใหญ่ที่เขียนว่า 'โคโนฮะงาคุเระ'

     ...โคโนฮะ...

     "พ่อกับแม่ส่งฮิโระไปเรียนที่โคโนฮะตั้งแต่สี่ขวบ"

     คำพูดของแม่ที่ก้องอยู่ในหัวทำให้ใบหน้าของเด็กหญิงเริ่มมีความหวังขึ้นมา สองเท้าที่แทบจะไร้เรี่ยวแรงก้าวเดินออกมาจากสถานที่สีเขียวที่เป็นจุดจบของหลายๆ สิ่ง...

     ทว่ากลับเป็นจุดเริ่มต้นของ โคยูกิ มิโฮโกะ

     "หนูมาทำอะไรที่นี่งั้นหรอ?"

Age 8 || Brightness

     ชีวิตที่พลิกผันกลับสู่จุดเดิมอีกครั้งหนึ่ง

     มิโฮโกะเข้าเรียนในโรงเรียนนินจา ละทิ้งนามสกุลโคยูกิไว้เบื้องหลัง สิ่งที่ผู้คนรู้มีเพียง 'มิโฮโกะ' เท่านั้น

     และวันนี้เป็นวันที่สามของเธอในโรงเรียนนินจาของโคโนฮะ

     ณ ที่แห่งนั้น...ที่ทำให้เธอได้พบกับ อายาเสะ ฮิโรกิ ผู้ชายที่แค่ได้สบตา เธอก็รู้ในทันทีว่าเขาคือพี่ชายของเธอ

     "มิโฮะ / พี่...?"

     นับตั้งแต่นั้น...เธอก็ถูกรู้จักในนาม อายาเสะ มิโฮโกะ น้องสาวหัวแก้วหัวแหวนของหนึ่งในอัจฉริยะแห่งชั้นปีและหนุ่มฮอตผู้เลื่องชื่อ

Age 8 || Mission

     "โคยูกิ มิโฮโกะ"

     กึก

     เจ้าของนามชะงักกึกก่อนเหลือบตามองบุรุษปริศนาในชุดดำ กระบังหน้าผากที่แสดงสัญลักษณ์ของซึนะงาคุเระทำให้เด็กหญิงเบิกตากว้าง "ค..คุณ!!?"

     "นายท่านฉันมีข้อเสนอให้กับแก" มิโฮโกะสัมผัสได้ถึงรอยยิ้มแสยะของเขาคนนั้น แม้จะถูกบดบังด้วยหน้ากากก็ตามที "สืบเรื่องของหน่วยรากของโคโนฮะมาซะ...ส่งผ่านข้อมูลติดต่อนี่ ภารกิจเริ่มตั้งแต่แกเข้าไปแทรกซึมอยู่ในหน่วยรากได้"

     สิ่งที่เขาให้มาคือที่อยู่อีเมลของใครบางคน

     "นี่เป็นคำขอจากคนที่กุมชะตาชีวิตของแกไว้" ชายคนนั้นพูดต่อด้วยสีหน้าเย็นชา "ถ้าไม่ทำ แกคงจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น..."

     เธอ...ไม่ยอมให้ใครเดือดร้อนเพราะเธอแน่ โดยเฉพาะพี่ฮิโระ!

     "เข้าใจแล้วค่ะ"

Age 8-17 || Light

     เพราะสนิทสนมกับพี่ชาย...เพื่อนๆ ที่โรงเรียนนินจาจึงตีตัวออกห่างจากเธอไปหมดสิ้น

     แต่คนอย่างมิโฮโกะน่ะ อยู่ด้วยตัวเองได้อยู่แล้ว

     นับตั้งแต่วันที่เจอกับพี่ชาย เธอที่เดิมอาศัยอยู่ในที่รับเลี้ยงเด็กกำพร้าย้ายไปอยู่กับเขาตั้งแต่นั้นมา พี่ฮิโระเป็นคนอ่อนโยนเหมือนสุภาพบุรุษ...แต่ข้างในน่ะ วายร้ายดีๆ นี่เอง

     แต่ถึงยังไงก็เป็นวายร้ายที่ทำกับข้าวได้อร่อยมาก

     ชีวิตประจำวันของเธอดำเนินไปอย่างปกติ ทว่าที่ไม่ปกติคือภารกิจที่เธอได้รับมาจากใครซักคนนั่น...

     แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เธอควรรู้หรือเข้าใจ ที่เธอควรทำเป็นอันดับแรกคือบอกเรื่องนี้กับพี่ต่างหาก

     ...และสุดท้ายก็บอกไปจนได้

     ทุกอย่างจบลงที่การฝึกพิเศษเพื่อเตรียมตัวเป็นสายลับฉบับของ อายาเสะ ฮิโรกิ

     จนตอนนี้ เธอน่ะ...แข็งแกร่งขึ้นแล้วล่ะ

     มากพอที่จะสืบข้อมูลของหน่วยรากอันเป็นฐานอันแสนสำคัญของโคโนฮะงาคุเระ

คู่ :: อิโนะจิน

คำพูดที่อยากจะบอกคู่ตัวเอง :: "ฉันเชื่อคุณค่ะ! จะต้มยำทำแกงฉันยังไงก็ตามใจคุณเลยค่ะ!! หรือจะย่ำยีฉัน ฉันก็ยินดีค่ะ!!!" บอกด้วยสายตาระริกระรี้และสีหน้าเป็นประกาย --- แต่ก็คงพูดได้แค่ในใจแค่นั้นและ เธอทำแบบนั้นได้จริงๆ ที่ไหนกัน

เพิ่มเติม ::

KOYUKI MIHOKO'S OTHER PROFILE

   - มิโฮโกะเกิดวันที่ 24 พฤษจิกายน ราศีธนู

   - มิโฮโกะไม่ชอบกินผัก

   - มิโฮโกะชอบกินราเม็งกับขนมหวาน

   - มิโฮโกะสนิทกับโบรูโตะในระดับหนึ่ง

   - สเปคผู้ชายในฝันของมิโฮโกะคือหนุ่มแบดบอย

   - มิโฮโกะไม่ชอบผู้ชายเจ้าชู้

   - มิโฮโกะชอบสีม่วงกับสีแดง

   - มิโฮโกะได้เป็นเกะนินตอนอายุ 10 ปี

   - มิโฮโกะได้เป็นจูนินตอนอายุ 12 ปี

   - มิโฮโกะได้เป็นโจนินตอนอายุ 15 ปี

   - มิโฮโกะถนัดมือขวา

   - มิโฮโกะอ่านหนังสือเป็นงานอดิเรก

KOYUKI MIHOKO'S OTHER DETAIL

   - มิโฮโกะทำสัญญากับอายะ (พู่กัน) ตอนอายุ 9 ปี เจอกันที่ร้านขายของเก่า

   - มิโฮโกะกับฮิโรกิอยู่ในอพาร์ตเม้นทำเลดีกลางหมู่บ้าน

   - มิโฮโกะเป็นหน่วยลับตอนอายุ 13 ปี ก่อนจะลาออกตอนอายุ 14 ปี และเข้าหน่วยรากตอนอายุ 15 ปี

   - มิโฮโกะมักจะพูดกับคนอื่นด้วยคำว่าฉัน แทนคนอื่นด้วยคำว่าคุณและลงท้ายด้วยคำสุภาพอยู่เสมอ ยกเว้นกับพี่ชายที่เธอจะเรียกว่า 'พี่ฮิโระ' และแทนตัวเองว่า 'มิโฮะ' แต่ถ้าเป็นคนสนิท เธอจะแทนตัวคนอื่นว่า 'นาย' หรือ 'เธอ'

   - มิโฮโกะเริ่มคลั่งไคล้ผู้ชายหน้าตาดีตอนอายุ 14 ปี

   - มิโฮโกะเริ่มภารกิจทันทีตั้งแต่เข้าหน่วยราก

   - มิโฮโกะชอบเกมจีบหนุ่มมากๆ

   - มิโฮโกะจะชกพื้นอย่างแรงเมื่อโกรธมากๆ

   - มิโฮโกะไม่พูดคำหยาบ

   - หน้ากากของมิโฮโกะคือหน้ากากนกกระจอก

   - นายท่านของมิโฮโกะคือคุณตาของเธอที่เป็นผู้อาวุโสของซึนะ (เรื่องนี้ไม่มีใครรู้)

OTHER CHARACTER

恋雪•寛 || Koyuki Hiroshi || โคยูกิ ฮิโรชิ (เสียชีวิต)

คุณพ่อของมิโฮโกะ ลูกชายของผู้อาวุโสของซึนะ

นิสัยอ่อนโยนและใจดี ทว่าข้างในกลับเลือดเย็น

ตกหลุมรักมิยาโกะในภารกิจตั้งแต่แรกเห็น

恋雪•美夜子 || Koyuki Miyako || โคยูกิ มิยาโกะ (เสียชีวิต)

คุณแม่ของมิโฮโกะ มีนิสัยเรียบนิ่งคล้ายมิโฮโกะ

เมื่อวางมาดเจ้าหญิง แต่โอนอ่อนกับสามีมากๆ

นินจาถอนตัวของคิริงาคุเระที่หนีออกมาเพราะ

ถูกบังคับให้แต่งงาน

恋雪•大輝 || Koyuki Horoki || โคยูกิ ฮิโรกิ (20)

พี่ชายที่แสนอ่อนโยนบนความเป็นวายร้าย

รู้จักกันในนาม 'อายาเสะ ฮิโรกิ'

ถูกพ่อแม่ส่งมาเรียนที่โคโนฮะตั้งแต่สี่ขวบ

ปัจจุบันเป็นหัวหน้าหน่วยลับที่คอยช่วยเหลือ

มิโฮโกะอยู่ห่างๆ แม้ว่าจะเป็นการทรยศหมู่บ้าน

เย็นชากับทุกคนเสมอยกเว้นมิโฮโกะ

แถมยังตามใจเธอมากๆ เลยด้วย

T
B