CHARACTER ROOM

ลำดับตอนที่ #7 : Rospelar War || Mira Revanche

アイのシナリオ 

AI no SHINARIO

Vocal :: CHICO

Ost. :: Magic Kaito

世界欺く 揺るぎない正義

Sekai azamuku yurugi nai seigi

ความชอบธรรมอันแข็งแกร่งซึ่งลวงหลอกโลกใบนี้

ほどいて真実この手の中

Hodoite shinjitsu kono te no naka

ฉันจะไขความจริงนั้นมาไว้ในมือคู่นี้ 

大胆不敵な影が華麗に踊る

Daitan futeki na kage ga karei ni odoro

เงาอันหาญกล้าของเธอนั้นเต้นรำอย่างงดงาม

君が隠してる秘密いつか聞かせてよ

Kimi ga kakushiteru himitsu itsuka kikasete yo

สักวันหนึ่ง ฉันจะขอฟังความลับที่เธอเก็บซ่อนไว้หน่อยนะ

伸ばした手で触れることは誰もできない

Nobashita te de fureru koto wa daremo dekinai

ด้วยมือที่ยื่นออกไป ไม่มีใครสักคนที่จะสัมผัสมันได้

君が隠してる世界僕に見させてよ

Kimi ga kakushiteru sekai boku ni misasete yo

แสดงโลกที่เธอเก็บซ่อนไว้ให้ฉันเห็นทีสิ

揺れる難解な心

Yureru nankai na kokoro

หัวใจอันยากจะหยั่งถึงที่หวั่นไหวอยู่

解き明かして奪うその瞳

Tokiakashite ubau sono hitomi

ดวงตาคู่นั้นได้ดึงดูดและทำให้มันกระจ่าง

不安がって泣いてたって見つけらんないよ

Fuangatte naitetatte mitsukerannai yo

ทั้งกังวลใจ ทั้งร้องไห้ จนไม่อาจค้นพบสิ่งใด

狙う真実はどこへ消えた?

Nerau shinjitsu wa doko he kieta

ความจริงที่มองหานั้นหายไปอยู่ไหนเสียแล้ว?

Application

"ข้ามิปรารถนาทรัพย์สินเงินทองใดๆ

ขอเพียงเป็นกระจกเก่าๆ บานหนึ่งที่พร้อมจะ

สะท้อนความจริงทุกอย่างด้วยตัวข้าเอง"

บทที่ต้องการ :: แม่มด

ฝ่าย :: ไม่มีฝ่าย

ชื่อ-นามสกุล :: Mira Revanche || มิร่า เรวานช์

เพศ :: หญิง

อายุ :: 25 ปี

รูปร่างหน้าตา :: แม่มดสาวนาม มิร่า เรวานช์ คือหญิงสาวเจ้าของใบหน้าสวยเฉี่ยวและรอยยิ้มเจ้าเล่ห์อันเป็นเอกลักษณ์ เส้นผมสีบลอนด์ทองดั่งแพรไหมยาวสลวยถึงบั้นท้าย นัยน์ตาสีทับทิมคมเฉี่ยวไร้อารมณ์แฝงด้วยประกายอำมหิต เธอเป็นหญิงสาวรูปร่างสูงเพรียวและหุ่นเซ็กซี่ดั่งนาฬิกาทราย แม่มดสาวมักจะปรากฏตัวในเครื่องแต่งกายสีดำสนิทไร้ลวดลายทว่าแฝงด้วยความหรูหรา

     มิร่าเป็นหญิงสาวที่ยิ้มได้สวยกว่าใคร แม้นหญิงสาวจะไม่ยิ้มพร่ำเพรื่อให้ใครต่อใครเห็นได้ง่ายๆ ก็ตามที ใบหน้าสวยคมมักจะมีรอยยิ้มไม่แยแสต่อสิ่งใดอยู่ทุกครั้ง ราวกับว่าหญิงสาวคือเทพีแห่งความตายที่เห็นทุกอย่างเป็นเถ้าธุลีในกำมือ

ส่วนสูง/น้ำหนัก :: 174 เซนติเมตร || 52 กิโลกรัม

ลักษณะนิสัย :: แม่มดเป็นตัวตนของความขั่วร้าย...? ตัวข้า เจเรน ภูติรับใช้ที่เป็นเหมือนสหายของ มิร่า เรวานช์ ขอรับรองว่ามันไม่เป็นความจริงเลยซักนิด

     นางมักจะแสดงความเฉยชาและสูงส่ง (ซึ่งนางไม่มีหรอก) ให้คนรอบข้างเห็นอยู่ตลอด ตัวตนของนางในสายตาของทุกคน (ยกเว้นข้าแน่นอนแหละ) เปรียบเสมือนเทพีแห่งความตายก็ไม่ปาน นางเย่อหยิ่งและจองหอง แข็งกร้าวแต่ก็รู้จักโอนอ่อน นี่แหละมิร่าที่ทุกคน(ยกเว้นข้าอีกแล้ว)รู้จัก

     เนื้อแท้ของนางงั้นหรือ...เหอะๆๆๆ

     ข้าขอใช้ประสบการณ์ 10 ปีที่ใช้ชีวิตอยู่กับนางมายืนยันว่านางเป็นคนหน้าด้าน ไร้ยางอาย และหื่นกามเป็นที่สุด!! เชื่อข้าสิว่านางพบข้าครั้งแรกตอนข้ากำลังอาบน้ำอยู่ (เฮ้ อย่ามองข้าแบบนั้นสิ) ข้าสาบานว่าข้าล็อคกลอนประตูแล้วจริงๆ นะ...แต่ยัยแม่มดบ้านั่นกลับใช้มนตร์ปิดปากข้าแล้วมัดมือชกให้ทำพันธสัญญาเสียฉิบ...เอาเป็นว่าช่างเรื่องนี้ไปก่อนเถอะ เนอะ...?

     อย่างที่บอกล่ะนะ ว่ามิร่าเป็นคนตลกโปกฮาแถมยังรั่วเป็นที่หนึ่ง นางมักจะเล่นมุขแป๊กๆ ที่ต้องทำให้คนอื่นหยุดคิดก่อนประมาณ 5 วินาทีแล้วก็ยังไม่เก็ท (ถ้าข้าเป็นนาง ข้าจะเลิกเล่นมุขไปตลอดชีวิต เชื่อสิว่าการเล่นมุขแล้วคนอื่นไม่เข้าใจมันเจ็บปวดมากกว่าการไม่ขำเสียอีก) นอกจากนี้ นางยังเป็นคนซาดิสม์ที่สุดในโลก

     เชื่อข้าสิว่าถึงนางจะมีมนตร์ในการอำนวยความสะดวกแทบทุกอย่าง (ทั้งทำให้ของเบา เคลื่อนย้ายของ หรือแม้กระทั่งส่งของอ่ะนะ...) และยังไม่รวมถึงมนตร์โจมตีมากมายที่นางมีประมาณร้อยแปดพันเก้า แต่มิร่าก็ยังใช้วิธีโรคจิตโดยการใช้เจ้าอาวุธประจำตัวนั่น...กระจกนรกานต์ สิ่งที่จะทำให้มนุษย์เห็นความผิดบาปอันยิ่งใหญ่ที่เปรียบเสมือนฝันร้ายของตัวเองขึ้นมาอีกครั้ง

     นางบอกข้าว่า "การให้คนพวกนั้นสำลักความผิดตัวเองตายมันน่าสะใจกว่าเยอะ" ...โอเค ข้ายอมรับแต่โดยดีเลยว่า ถึงนางจะเป็นเจ้านายที่ไม่ได้เรื่องในบางที (ที่จริงก็ไม่ได้เรื่องเลยซักที...) แต่บางครั้งมิร่าก็เป็นเจ้านายที่น่าเคารพในมุมแปลกๆ อย่างไอ้ความเลือดเย็นที่กำจัดศัตรูได้ในโดยที่ใบหน้ายังมีรอยยิ้มน่ากลัวเนี่ยแหละ

     บางครั้งข้าก็อยากรู้ว่านางคิดอะไรอยู่ มิร่ามักจะเหม่อมองไปที่ต้นกุหลาบดำในกระถางที่อยู่บนโต๊ะของนาง (ทุกโต๊ะแหละ ไม่ว่าจะเป็นโต๊ะกินข้าว โต๊ะทำงาน โต๊ะรับแขก หรือแม้กระทั่งโต๊ะหัวเตียง...บางทีข้าก็งงว่าเจ้ากุหลาบนั่นมันไม่แย่งอากาศหายใจของนางตอนกลางคืนหรือไร) และเมื่อนางเหม่อมองเจ้ากุหลาบเวรพวกนั้นแหละ ใบหน้าของนางก็จะมีรอยยิ้มเหมือนสาวน้อยวัยขบเผาะที่กำลังจะมีความรัก บอกตามตรงว่าข้าไม่ชินจนถึงตอนนี้ก็ต้องพยายามทำใจให้ชินแล้ว...

     ข้อดีที่หายากอีกอย่างของเจ้านายข้าคือนางเป็นคนยุติธรรม ข้าลืมบอกไปใช่ไหมว่าไอ้กระจกเวรนั่นจะสะท้อนทั้งความดีและความชั่วของคนๆ นั้นออกมา (แต่มิร่าแทบไม่เคยใช้มันสะท้อนความดีออกมาหรอก จริงๆ นะ ข้าสาบานได้..) นางเคยบอกว่า "เจ้ากระจกเนี่ย ถึงจะซาดิสม์ไปเสียหน่อย แต่เชื่อข้าเถอะว่ามันซื่อตรงยิ่งกว่าผู้พิพากษาของมนุษย์เสียอีก" ตอนข้าได้ยินแล้วข้าก็หัวเราะ นางพูดเหมือนกับว่านางไม่ใช่มนุษย์อย่างนั้นแหละ...

     โอเค ข้าจะสรุปให้แล้วกันว่าที่จริงแล้วนางรั่ว ชอบเล่นมุขแป๊ก โกหกหน้าตายเก่งมาก(อันนี้เรื่องจริงนะ...ข้าเคยโดนนางหลอกเอาขนมไปตั้งหลายรอบ) ขี้อ่อยเป็นที่สุด(ข้าไม่ปฏิเสธหรอกนะว่านางยั่วตัณหากามของมนุษย์ได้เก่งแค่ไหน...) ซาดิสม์มากๆ ขี้แกล้งจนน่าปารองเท้าใส่ (นางเคยเอายาถ่ายใส่สโคนข้าด้วยล่ะ...แย่ที่สุด!) แล้วก็ขี้มโนมากๆ ด้วย (นี่ยังไม่รวมไอ้นิสัยไร้ยางอายของนางนะเนี่ย...เอาเป็นว่าข้าไม่อยากพูดซ้ำ นึกถึงที่ไรแล้วไอ้ฉากในห้องน้ำนั่นก็วนเวียนเข้ามาในหัวข้าทุกที)

     นอกจากนี้น่ะ (ยังไม่หมดหรอก) ข้อดีอีกอย่างของนางคือเป็นคนที่มีความรับผิดชอบสุดๆ ไปเลยล่ะ แล้วมิร่าถือคติว่า "พูดไม่หมดดีกว่าโกหก" เพราะงั้น นางเลยเป็นคนที่พูดอะไรแบบโคตรมีความลับลมคมในเลยล่ะ...

     เอ้อ ที่สำคัญ นางเป็นคนใจดีนะ แต่ก็แค่กับพวกสัตว์เท่านั้นแหละ (อย่ามองข้าแบบนั้นนะ! ข้าไม่ใช่สัตว์ ข้าเป็นภูติ!!) สำหรับมนุษย์แล้วนางก็เป็นปีศาจร้ายดีๆ นี่เอง..

     ยัง ยัง! ยังไม่หมดหรอก ขอให้จำไว้เลยนะว่า ถึงข้าจะบรรยายไว้ว่านางเป็นคนไร้ยางอาย(?)เพียงใด แต่จงระลึกไว้เสมอว่าอย่าทำให้นางโกรธเด็ดขาด นางจะแผ่รังสีอำมหิตอันน่ากลัวมากๆๆๆ ออกมา (เชื่อข้าสิ ข้าไม่ได้โกหกนะว้อย!!) และถ้าโกรธมากๆ นางจะอาละวาดเลยเชียวแหละ...แล้วไอ้การอาละวาดของนางไม่ใช่การทำลายข้าวของนะเฟ้ย!! มันคือการทำลายล้างเมืองไปครึ่งแถบต่างหาก!!! (ข้อนี้ใส่ดอกจันไว้เลยนะ...นางเป็นคนที่ยั่วโมโหโคตรง่ายเลย ยิ่งมีคนไปยุ่งกับเหล่ากุหลาบดำที่ข้ากลัวว่าจะแย่งอากาศหายใจของนางนะ โอ้ย รับรองว่าศพไม่สวย ถึงจะโกรธง่ายหายเร็วก็เถอะ)

     ยังมีอีกด้านหนึ่งของนางที่ข้าไม่เคยเห็นคือความเศร้า...แต่ไม่เป็นไร! ข้าไปถาม คามิลล่า ยัยแมวดำร่วมทุกข์ร่วมสุขผจญภัยมากมายกับยัยแม่มดมาแล้ว คามิลล์บอกว่า "อ้อ...ตอนนั้นน่ะหรือ นางจะทำหน้านิ่งมากๆ เลยล่ะ แถมยังขังตัวเองอยู่ในห้องตั้งเป็นเดือน ไม่ต้องตกใจๆ ปกตินางเป็นคนหน้าหนา เจ้าก็รู้ ตอนที่นางเสียใจ ก็ต้องเป็นตอนที่กระทบกระเทือนจิตใจจริงๆ นั่นแหละ"

     ฮ่าๆๆ หมดซักทีกับการบรรยายนิสัยของมิร่า ข้าหวังว่าพวกเจ้าจะปฏิบัติตามตรงที่ข้าติดดอกจัน(?)ไว้อย่างเคร่งครัดนะ! เชื่อข้าเถอะ ไม่อย่างงั้น...(เอามือปาดคอด้วยสีหน้าขนลุก)

ลักษณะการพูดจา :: มิร่ามี 2 โหมดในร่างเดียว คือร่างเย็นชากับร่างจริง(?) ซึ่งวิธีการพูดของทั้งสองร่างนั้นต่างกันลิบลับเชียวแหละ...

   - ดีใจ (โหมดเย็นชา)

     "อืม ขอบใจเจ้ามาก" กล่าวพร้อมรอยยิ้มบางๆ ถึงบางมากจนแทบไม่เห็น

   - ดีใจ (โหมดปกติ)

     "อ๊าาาาาา เจ้าให้ข้าจริงดิ!!? แต้งกิ้วมากนะ ฮี่ๆๆ" พูดอย่างกระดี๊กระด๊าพร้อมยิ้มกว้าง

   - เสียใจ (โหมดเย็นชา)

     "..." จ้องมองไปนอกหน้าต่างอย่างเลื่อนลอย

   - เสียใจ (โหมดปกติ)

     "ข้า..เง้อ..." ทำหน้าตาเหมือนจะร้องไห้

   - ไม่พอใจ (โหมดเย็นชา)

     "..." ไร้คำพูดใดๆ นอกจากสายตาเย็นชาจนน่าขนลุกและรังสีอำมหิต

   - ไม่พอใจ (โหมดปกติ)

     "ไม่พูดด้วยหรอก" น้ำเสียงเฉยชาติดน้อยใจ สะบัดหน้าหนีแรงๆ

ประวัติคร่าวๆ ::

Age 0 - 5 || Witches in The Fairytale

     มิร่า เรวานช์ ลืมตาขึ้นมาได้ครั้งแรกในป่าใหญ่ สิ่งที่ชุบเลี้ยงนางมาคือแมวดำ...ใช่ แมวดำ แต่ไม่นางไม่ใช่แมวดำธรรมดา นางคือ 'คามิลล่า' ราชินีปีศาจแมวดำที่มีชีวิตมามากกว่า 100 ปี

     แมวดำจะชุบเลี้ยงมนุษย์ได้อย่างไร...? คำตอบคือคามิลล่าไม่ใช่แมวธรรมดา เพราะเป็นสายเลือดชั้นสูงทั้งยังมีมนตร์แก่กล้า นั่นทำให้คามิลล์มาสามารถแปลงร่างเป็นมนุษย์ได้ดั่งใจนึก

     คามิลล์และมิร่าอาศัยอยู่ในป่าใหญ่ ที่อยู่อาศัยย่อมเป็นพระราชวังของอาณาจักรที่นางปกครอง มิร่าถูกสอนให้ใช้มนตร์มากมายทั้งยังเป็นที่รักของเหล่าประชาชนในอาณาจักร คามิลล์มักเล่านิทานให้นางฟังก่อนนอนอยู่เสมอ หลายครั้งหลายคราที่มิร่าสงสัยว่าเหตุใด 'แม่มด' จึงต้องตายตอนจบอยู่ร่ำไป...

     แมวสาวคลี่ยิ้มให้กับคำถามของเด็กน้อย นัยน์ตาสีแดงโลหิตเรืองรองด้วยแสงสว่างจางๆ ก่อนวูบหายไปในพริบตา "มนุษย์อย่างเจ้ามักเกรงกลัวอำนาจที่ไม่รู้จัก และผลักดันให้มันเป็นสิ่งชั่วร้ายอยู่เสมอ มิร่า..."

     รอยยิ้มของบุพการีในตอนนั้น..ยังคงเป็นหนึ่งสิ่งที่นางไม่เคยเข้าใจจวบจนวันนี้...

Age 6 || Justice

     ทุกสิ่งทุกอย่างพังทลายลงไปต่อหน้าต่อตาเมื่อนางอายุได้หกขวบปี องค์ราชาถูกลอบปลงพระชนม์ ผู้ต้องสงสัยอันดับหนึ่งย่อมเป็นคามิลล่าที่อยู่กับองค์ราชาเป็นคนสุดท้าย

     มิร่าไม่ได้โง่...นางรู้ว่าคามิลล์ถูกปรักปรำ

     ทว่า เมื่อไร้หลักฐาน เด็กน้อยเช่นนางหรือจะทำอย่างไรได้ ทำได้เพียงกัดฟันมองบุพการีถูกใส่ไคล้ท่ามกลางสายตาของผู้ตนมากมาย

     ความยุติธรรมน่ะ...มีอยู่บนโลกนี้จริงหรือ?

     มิใช่ว่าผู้แข็งแกร่งและมีอำนาจจึงจะเหลือรอดหรือไร

     สุดท้ายคามิลล่าต้องโทษลอบปลงพระชนม์องค์ราชา มีโทษประหารเก้าชั่วโคตร ตระกูลของนางถูกสังหารจนสิ้น กลิ่นความวังเวงทั่วบริเวณของคฤหาสน์หลังใหญ่ หลายร้อยชีวิตของตระกูลต้องดับสิ้นเพียงเพราะความเห็นแก่ตัวของตาเฒ่าพวกนั้นและนางสนมสวะขององค์ราชา

     คามิลล่าตัดสินใจหลบหนีไปพร้อมกับมิร่า นางไม่มีทายาท จึงไม่ต้องเหลือห่วงแก่สิ่งใดๆ เบื้องหลังอีก ในเมื่อตระกูลของตนถูกสังหารเสียสิ้นไปหมดแล้ว

     นับจากนี้ นามของคามิลล่าจะถูกจารึกในฐานะหญิงกบฏแพศยาไปตลอดกาล...

     นี่น่ะหรือ..? ผลของการใช้ชีวิตอยู่อย่างเงียบสงบของนางและมารดา

     นี่น่ะหรือ...? ความยุติธรรม

     เสียงของกระจกที่แตกสลายดังอยู่ในศีรษะของนาง มิร่ากุมหัวแน่นและกรีดร้องด้วยสีหน้าทรมาน นัยน์ตาสีแดงโกเมนเบิกกว้างด้วยความเจ็บปวด

     'นายหญิง...'

     เสียงบางอย่างภายในร่างของนางกำลังร่ำร้อง

     'โปรดเอ่ยนามของข้า..' เสียงนั้นทั้งแหบพร่าทั้งอ่อนแรงทั้งแฝงไปด้วยเล่ห์เหลี่ยม มิร่ารู้ดีกว่าใครว่าเสียงนี้เองคือต้นเหตุของความทรมานในหัว ร่างกายของนางร้อนรุ่มและเจ็บปวดราวกับกำลังแตกสลาย ทว่าเสียงปริศนายังคงกล่าวต่อไป 'และท่านจะได้พบกันความยุติธรรมที่ท่านใฝ่หา...'

     ความยุติธรรมงั้นหรือ..?

     ของพรรค์นั้นน่ะ..มีอยู่จริงๆ หรือ?

     ริมฝีปากที่แดงสดด้วยการกัดจนห้อเลือดเพื่อระบายความเจ็บขยับขึ้นลงอย่างช้าๆ เสียงแต่ละพยางค์ถูกเปล่งออกมาอย่างยากลำบาก

     "กระจก...นรกานต์.."

     เศษกระจกที่แตกสลายในร่างของนางรวมตัวขึ้นอีกครั้ง เป็นกระจกบานใหญ่ที่เต็มไปด้วยลวดลายหรูหราทว่าน่าสะพรึงกลัว เงาของหญิงสาวที่สะท้อนออกมาทำให้เด็กหญิงเบิกตากว้าง

     ไม่ผิดแน่...บรรยากาศที่แผ่ออกมาจากหญิงสาวในกระจก..

     นางคือแม่มด

     เงาในกระจกคลี่ยิ้มงดงามทว่าน่าสะพรึงกลัวเหลือประมาณ น่าแปลกที่โครงหน้าและลักษณะของนางเหมือนกับเด็กหญิงอย่างกันแกะ ราวกับว่าเป็นตัวนางในอนาคตอย่างไรอย่างนั้น

     นิ้วเรียวของหญิงสาวตรงหน้าจรดลงตรงหน้าของนาง

     "จงเป็นกระจกที่สะท้อนทุกตัวตนออกมา...มิร่า เรวานช์"

     เจ้าของนามเบิกตากว้าง ก่อนสะดุ้งตื่นขึ้นกลางป่าใหญ่ที่มีเพียงนางและบุพการี

Age 7 - 25 || The Witch in The Mirror

     ชีวิตพลิกผันคงเป็นเยี่ยงนี้เอง...

     นับตั้งแต่หลบหนีออกมาจากอาณาจักร คามิลล่าเข้มงวดกับการสอนมนตร์ให้กับนางมากขึ้น มิร่าจึงได้รู้ความลับบางอย่างของตระกูลเรวานช์...

     "เรวานช์ --- ตระกูลของข้านั้นทำหน้าที่รับใข้แม่มดมากว่าพันปี" คามิลล่าในร่างหญิงสาวเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้ม "เพื่อความอยู่รอดของพวกเรา เจ้าจำเป็นต้องเป็นแม่มด...มิร่า"

     ...แม่มด?

     ภาพของหญิงสาวในกระจกวันนั้นแวบเข้ามาในหัว

     "...ค่ะ" เด็กหญิงเอ่ยรับเสียงเบาหวิว

     ตั้งแต่นั้นมา นางจึงถูกเรียกว่าแม่มด คามิลล่าสอนมนตร์ทุกอย่างที่แม่มดจำเป็นต้องรู้ให้กับนาง รวมถึงมนตร์ต้องห้าม การปรุงยา และคำสาปต่างๆ

     มิร่าออกเดินทางรอบโลกเพื่อเรียนรู้ประสบการณ์การเป็นแม่มด ชื่อเสียงเลื่องลือทว่าใบหน้าและอำนาจยังคงเป็นปริศนา ทุกคืนที่นางหลับฝัน นางจะพบกับหญิงสาวในกระจกคนนั้น จวบจนเมื่อนางโตขึ้น มิร่าจึงได้มั่นใจในที่สุดว่านั่นคือตัวนางเอง

     ทุกครั้งที่ตัวนางในอนาคตปรากฏตัว เมื่อนางตื่นขึ้น ดอกกุหลาบสีนิลจะถูกวางไว้บนอกของนางอยู่ร่ำไป นางในอนาคตเคยบอกว่านางชอบมัน เข่นเดียวกับที่มิร่าชอบมัน...

     และนี่...คือเรื่องราวของมิร่า เรวานช์

ชอบ :: แอปเปิ้ล, กุหลาบดำ, ความเจ็บปวด(?), ความยุติธรรม

ไม่ชอบ :: ส้ม, เชอร์รี่, ผลไม้รสเปรี้ยว, ความลำเอียง

แพ้ :: - ไม่มี -

กลัว :: เศษของมีคม (เช่น เศษกระจก เศษแก้ว เพราะประสบการณ์ในตอน 6 ขวบ || อยู่ในประวัติ)

อาวุธ :: กระจกนรกานต์

ความสามารถพิเศษ :: ทำขนม (อร่อยมาก), โป๊กเกอร์เฟส, ความจำดี

พลังพิเศษ :: เวทธาตุมืดทุกชนิด, เวทธาตุไฟระดับปานกลางค่อนไปทางสูง, เวทธาตุน้ำระดับสูง, เวทธาตุดินระดับปานกลาง, เวทมายา, เวทจิปาถะต่างๆ

เพิ่มเติม ::

     - มิร่าพบกับเจเรนในตอนอายุ 18 ปี ที่หมู่บ้านเล็กๆ ของภูติ

     - มิร่าชอบจิบชายามบ่าย นางมักจะทำขนมด้วยตัวเองเกือบทุกวัน

     - มิร่าเป็นคนที่ว่างมาก

     - มิร่ามีฐานทัพ(?)หลักอยู่ในป่าใหญ่ เป็นกระท่อมหลังเล็กๆ ที่ถูกลงเวทมายาเพื่อไม่ให้ผู้อื่นเห็น

     - มิร่าสนิทกับเจเรนมากกว่าคามิลล์

     - มิร่าเคยวาวยาถ่ายใส่สโคนของเจเรน

     - มิร่า มาจากคำว่า Mirror ที่แปลว่ากระจก

     - กระจกนรกานต์ถูกสืบทอดผ่านทางจิตวิญญาณของมิร่า โดยที่จะถูกถ่ายทอดผ่านทางสายเลือด ซึ่งชาติกำเนิดที่แท้จริงของนางยังคงเป็นความลับอยู่...

     - มิร่าเรียนการทำขนมมาจากแม่ครัวในวังตอน 3 ขวบ

     - มิร่ามักจะใช้กระจกในการต่อสู้มากกว่าการใช้เวท

(ร่างคน || ร่างแมว)

คามิลล่า เรวานช์ || Camilla Revanche

ทายาทสายตรงของตระกูลเรวานช์แห่งอาณาจักรแมวดำ อดีตราชินีของอาณาจักร

มักมีสีหน้านิ่งเรียบยากที่จะคาดเดาอารมณ์ นางพบกับมิร่าครั้งแรกในป่าใหญ่

เดิมทีร่างคนของนางเป็นเหมือนกับมนุษย์ทุกประการ ทว่ามิร่าในวัย 4 ขวบ

ชอบหูและหางของนาง คามิลล่าจึงแปลงร่างเป็นครึ่งคนครึ่งแมวจนถึงทุกวันนี้...

คามิลล์มีความรู้เรื่องมนตร์มาก เพราะต้องรับใช้แม่มดในอนาคต ตามหน้าที่ของตระกูล

เจเรน || Jeren

ภูติธาตุแสงและธาตุไม้ที่ถูกมิร่ามัดมือชกมาให้ทำพันธสัญญา

เขาเป็นภูติตัวเล็กขนาดกะทัดรัดเพียง 15 เซนติเมตร

มีนิสัยขี้โวยวายและน่าแกล้งเป็นที่สุด จึงมักตกเป็นเหยื่อ(?)

ในการกลั่นแกล้งของมิร่าและคามิลล่า (แน่นอนว่าคามิลล์ไม่เคยถูกจับได้)

เขามีหน้าที่ฟื้นฟูอาการบาดเจ็บและมานาให้กับมิร่า

รวมถึงเสกสมุนไพรให้กับมิร่าเมื่อแม่มดต้องการปรุงยา...

ทั้งหมดทั้งมวลแลกกับของหวานฝีมือมิร่า(?)

กระจกนรกานต์

กระจกเจ้าปัญหาที่สืบทอดในจิตวิญญาณผ่านทางสายเลือด

เบาะแสหนึ่งเดียวสู่การไขปริศนาชาติกำเนิดของมิร่า

สามารถขยายหรือลดขนาดได้ตามใจชอบ และสะท้อน

ความดีความชั่วของผู้ที่ส่องกระจกออกมาได้

มิร่ามักจะใช้มันเพื่อสะท้อนความผิดบาปที่เปรียบเสมือนปมในใจ

เข้าไปในหัวของศัตรู เพื่อใช้ฝันร้ายหลอกหลอนให้ทรมานเล่น(?)

BABY ❤ KISS