สาวใสหัวใจซาบซ่า

ลำดับตอนที่ #9 : ฝนตกสะแล้วสิ

จากใจนักเขียน : เราต้องขอโทษด้วยนะคะที่หายไปนานเลย ที่จริงก็แต่งตอนที่ 9 เสร็จตั้งนานแล้วล่ะคะ  แต่ไม่มีเวลามาลงต้องขอโทษจริงๆนะคะ

/5/5/ เฮ้ย! ไปคุยกับทาคาชิต่อดีกว่า /5/5/

โคตะคิดอย่างนั้นแล้วก็เดินลงไปคุยกับทาคาชิต่อ

( ตัดไปทางนาซาริ กับ ยูยะ )

               ตอนนี้ทั้ง 2 คน วิ่งมาหยุดอยู่ที่สวนสาธารณะ

“นั้น เก้าอี้  ขอฉันพักแปบนึงนะ นาซาริ” ยูยะพูดจบก็เดินตรงไปที่เก้าอี้

“นี่! ยูยะ..........” นาซาริยังไม่ทันได้ถามอะไรอาการหอบของยูยะก็กำเริบขึ้นมา  ที่จริงแล้วตลอดเวลาที่ยูยะกับนาซาริวิ่งหนี พวกโกกับโทฮะมา  พอนาซาริเผลอทีไร ยูยะเป็นต้อง หยิบยาขึ้นมาพ้น เพื่อแก้อาการหอบทุกที จนกระทั้งตอนนี้

“ยูยะนายเป็นหอบหรอเนี้ย แล้วยาอยู่ไหน” นาซาริพูดด้วยความตกใจ

“ในๆ......” ยูยะพูดพร้อมกับจับที่กระเป๋าหนังสือ

“อยู่ในกระเป๋าใช่มั้ย”  นาซาริถาม ยูยะก็พยักหน้า พอนาซาริเห็นดังนั้นก็รีบหายาที่อยู่ในกระเป๋าโดยทันที

“นี่ๆ นี่ไงเจอแล้ว” นาซาริพูดแล้วก็ยื่นยาให้กับยูยะ ส่วนยูยะเองก็รีบพ้นยาโดยทันที

“ยูยะนายเป็นไงบ้าง”  นาซาริถามพร้อมกับไปจับไหร่ของยูยะด้วยความเป็นห่วง

“ฉันไม่เป็นไร แล้วละ  แต่ขอฉันพักแปบนึงนะ แล้วเราคอยกลับบ้านกัน” ยูยะพูดจบก็จับมือของนาซาริที่วางไว้บนไหร่ลงมาวางไว้ที่ขาของเค้า   ยูยะจับมือนาซาริไว้แน่น

( เวลาผ่านไปได้สักพัก )

“ยูยะ ฉันว่าเรากลับบ้านกันดีกว่านะ  ฉันรู้สึกว่าฝนมันกำลังจะตกน่ะ” นาซาริพูด

“แต่ฉัน.........” ยูยะพูดไม่ทันจบก็..............

“ถึงบ้านแล้วนายจะพักเท่าไหร่ก็ได้  มาเดี๋ยวฉันพยุงนายไปเองก็ได้” นาซาริพูดจบก็เข้ามาพยุงยูยะให้ลุกขึ้น และแล้วทั้ง 2 คน ก็กลับมาถึงบ้าน

“กริ๊ง ก่อง ๆ” เสียงกริ้งประตูดังขึ้นอีกครั้ง เหมือนเวลาผ่านไป 30 นาที ตั้งแต่อาสึยะ กับ อายูมิกลับมา

“ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันไปดูเอง” อาสึยะพูดแล้วก็เดินไปเปิดประตู

“ไง! นายช่วยฉันหน่อยสิอาสึยะ” นาซาริพูดทัก อาสึยะ พร้อมกับขอความช่วยเหลือ

“ได้........ได้  ได้สิ   ได้” อาสึยะอ้ำๆอึ้งๆ แต่ก็ตอบตกลงแล้วก็เข้าไปพยุงยูยะไว้แทนนาซาริ

“นาซาริ แล้วเธอจะให้ฉันเอาเจ้ายูยะไปนอนที่ไหนละ” อาสึยะถาม

“งั้นเอาเป็นว่าให้ยูยะ ไปนอนที่ห้องของฉันก็ได้ ส่วนฉันจะไปนอนกับรินะ” นาซาริพูด

“อืม! เอางั้นก็ได้” รินะเองก็ไม้ได้ว่าอะไร

“งั้น ฉันพาเจ้านี่ขึ้นไปเลยนะ” อาสึยะพูดแล้วก็เดินขึ้นบันไดไป

“อืมว่าแต่ว่า  ห้องเธอห้องไหนน่ะนาซาริ” อาสึยะตะโกนถามนาซาริที่อยู่ข้างล้าง

“ก็มีชื่อติดอยู่หน้าห้องไง หันสังเกตุสะบ้างสิ” นาซาริพูด

“ครับๆ” อาสึยะก็ได้แต่ยอมรับก็เพราะว่า เค้าเองก็ไม่ได้ดูจริงๆนั้นแหละ

“เอียด!!~!!” เสียงประตูห้องเปิดออก   แล้วอาสึยะก็วางตัวของยูยะลงบนเตียง

/4/4/ แบบนี้สงสัย หอบกำเริบแน่ๆ /4/4/

อาสึยะคิดพร้อมกับเดินลงมาหา  ทาคาชิ  โคตะ รินะ นาซาริ ที่นั่งคุยกันอยู่ข้างล้าง

( ตัดไปทาง อาริกะ กับจิน )

“ซ่า!!~!!” ว่าแล้วฝนก็ตกลงมา  เลยทำให้ อาริกะ กับ จิน ติดอยู่หน้าร้านอาหารที่ปิดไปแล้วตั้งแต่ 6 โมงเย็น

/9/9/ ชักหนาวแล้วสิ  ที่สำคัญหิวชะมัด /9/9/

อาริกะคิดพร้อมกับจับที่ท้องด้วยความหิว

“นี่! หิวหรอ” จินถามขึ้นเมื่อเห็นอาริกะจับที่ท้อง

“ไม่ได้หิวสะหน่อย” อาริกะตอบ

“ถ้าหิว ก็บอกว่าหิวสิ   งั้นเดี๋ยวฉันมานะ” จินพูดแล้วก็ลุกขึ้น

“นายจะไปไหนอะ!!” อาริกะพูด

“ก็จะไป หาอะไรมาให้เธอกินไง” จินพูด พร้อมกับเดินหายไปกลางสายฝน

( เวลาผ่านไป 10 นาที )

“ฮัด เชิ้ย!” อาริกะจามออกมา

/9/9/ เอาแล้วไง อย่างนี้เป็นหวัดแหงๆ /9/9/

อาริกะคิดแล้วก็มองออกไปกลางสายฝน ก็เห็นจินวิ่งตากฝนมา

“อะ! นี่แฮมเบอร์เก้อ กินสิ”  จินยื่นแฮมเบอร์เก้อให้กับอาริกะ แล้วจินเค้าก็นั่งลงข้างๆอาริกะ

“อืม! ขอบใจนะ” อาริกะยิ้มแล้วรับแฮมเบอร์เก้อจากจิน 

                      ถึงแม้ว่าทัน 2 คน จะกินแฮมเบอร์เก้อเสร็จแล้วก็ตาม แต่ฝนก็ดูท่าทางจะไม่หยุดตกง่ายๆเลย

“อาริกะ เธอหนาวหรือป่าว”  จินหันมาถาม

“นิดหน่อยน่ะ  ถามทำไม  หรือว่านายจะถอดเสื้อนายให้ฉันใส่” อาริกะพูดแบบกวนๆ

“แล้วจะเอามั้ยละ” จินพูดพร้อมกับแกะกระดุมเสื้อ

“ไม่เอา  เสื้อนายเปียกออกขนาดนั้น เอามาก็ไม่ได้อะไร” อาริกะพูด

“อืม ก็แล้วไปนึกว่าจะเอาจะได้ถอดให้”  จินพูดแล้วก็ติดกระดุมเสื้อกลับที่เดิม

แล้วจินก็มองออกไปกลางสายฝน

/9/9/ ชักง่วงนอนแล้วสิ /9/9/

อาริกะคิดแล้วก็หาวออกมา

“ฉัน ว่านะเรากลับบ้านกันดีกว่า ดูท่าทางฝนคงไม่หยุดตกง่ายๆแน่ อาริกะ เธอว่าไง” จินพูดแล้วหันหน้ามาหาอาริกะ  แต่จินก็ต้องพบว่า อาริกะได้หลับไปแล้ว

               /3/3/ เฮ้ย! ยัยนี่อิ่มปุบ ก็หลับปับเชียว  วันนี้คงเหนื่อยมาสินะ  พากลับบ้านดีกว่า /3/3/

จินยิ้มพร้อมกับจับแขนของอาริกะ เพื่อที่จะพาอาริกะกับบ้าน แต่ก็..........

/3/3/ ตัวยัยนี่ร้อนจี๋เลย  รีบพากลับไปที่บ้านดีกว่า /3/3/

จินคิดแล้วก็อุ้มอาริกะขึ้น และก็วิ่งตรงมาที่บ้าน

“ตึงๆ” เสียงอะไรบ้างอย่างชนประตู

“เดี๋ยวฉันไปเปิดเอง” นาซาริพูดแล้วก้เดินไปเปิดประดู

“อ้าว! จินแล้วอาริกะเป็นอะไรไปเนี้ย” นาซาริถาม

“ไข้ขึ้นน่ะ  คงเพราะว่าตากฝน  อืมอีกอย่างห้องของยัยนี่อยู่ไหน  พาฉันไปหน่อย” จินพูดพร้อมกับเดินเข้ามาในบ้าน

“อยู่ข้างบน เดี๋ยวฉันพาไป  เออ! นี่ รินะช่วยหยิบยาลงไข้กับยาแก้หวัดมาด้วยนะ” นาซาริพูดพร้อมกับพาจินเดินขึ้นไปข้างบน

“จ๊ะ” รินะตอบแล้วก็หยิบยา เดินตามไป

“เอียด!!~!!” นาซาริเปิดประตูห้องของอาริกะ

“นี่จินนายลงไปข้างล้างก่อน ก็แล้วกันนะ” นาซาริพูดขึ้น ในขณะที่จินวางอาริกะลงบนเตียง

“ก็ได้” จินพูดจบก็เดินลงมาข้างล้าง  จากนั้นนาซาริกับรินะก็เริ่มเปลี่ยนเสื้อผ้าให้กับ อาริกะ แล้วก็ให้กินยา 

( ตัดลงมาข้างล้าง )

“อ้าวแล้วเจ้า ยูยะมันหายไปไหนล่ะ” จินถามขึ้น

“ยูยะมันหอบกำเริบน่ะ” อาสึยะตอบ

“ฝนตกหนักขนาดนี้  พวกนายคงกลับบ้านกันไม่ได้แล้วละ” รินะพูดพร้อมกับเดินลงบันไดมา ที่มือก็ถือเสื้ออยู่ ส่วนนาซาริที่เดินมาด้วยกันก็ถือกาเกงอยู่

“อะนี่  เสื้อผ้า ฉันกับรินะเอามาให้ พวกนายเปลี่ยน” นาซาริพูดแล้ว รินะกับนาซาริก็ยื่น เสื่อผ้าให้กับ ทาคาชิ  โคตะ  อาสึยะ  จิน

“พวกเธอไปเอาเสื้อผ่านผู้ชายมาจากไหนเนี้ย” อาสึยะพูดขึ้นด้วยความสงสัย

“เสื้อผ้าพวกนี้เป็นของพี่ชายของพวกฉันน่ะ” รินะพูด 

               ที่จริงแล้วบ้านนี้ไม่ได้มีแค่พวก 4 สาว แต่ยังมีพี่ชายของทั้ง 4 สาวอีก ที่อยู่บ้านหลังนี้   บ้านหลังนี้มีทั้งหมด  6 ห้อง  4ห้องเป็นของ 4 สาว ส่วนอีก 2 ของเป็นของพี่ชายของ 4 สาว

“ที่บ้านนี้ไม่ได้มีแค่พวกเธอหรอ” โคตะพูด

“อืม! ใช่” นาซาริพูด

“คุณรินะ  คุณนาซาริ ครับ  แล้วถ้าพวกพี่ของคุณๆกลับมาละครับ” ทาคาชิพูด

“ใช่ๆ ถ้าพวกพี่ของพวกเธอกลับมาแล้วพวก ฉันจะทำยังไง” จินพูดขึ้น

“วันนี้พวกพี่ของพวกฉันคงไม่กลับมาหรอก” รินะพูด

“พวกพี่เค้าบอกว่าวันนี้มีเลี้ยงส่งเพื่อนไปเมื่อนอกน่ะ” นาซาริพูดต่อ

“เอาเป็นว่าพวกนายใช้ห้องน้ำข้างล้างนี่ก็แล้วกันนะ” รินะพูดแล้วชี้ไปที่ห้องน้ำ  บ้านหลังนี้มีห้องน้ำ 2 ห้อง มีข้างบนกับข้างล้าง

“งั้น พวกฉันไปนอนก่อนก็แล้วกันนะ” นาซาริพูด 

                            รินะกับนาซาริก็ขึ้นไปนอนบนบ้าน ส่วน ทาคาชิ  โคตะ อาสึยะ จิน ทั้ง 4 คน ก็สลับกันไปอาบน้ำ แล้วก็เข้านอนกันที่ห้องนั่งเล่น

                บ้านหลังนี่ที่จริงแล้วตอนแรก ก็มีแค่พวก 4 สาว แต่เมื่อเดือนพฤษภาคม พวกพี่ๆของทั้ง 4 สาวก็ขอมาอยู่ด้วย  พอพวกพี่ๆของ 4 สาวมาอยู่ด้วยกันก็เลยสนิทกัน แล้วพี่ๆของทั้ง 4 สาว ก็ไปหาที่เรียนด้วยกัน  ตอนนี้พี่ๆของทั้ง 4 สาว ก็เลยเรียนอยู่หมาวิทยาลัย เดียวกัน   จนตอนนี้ก็เดือน ธันวาคมแล้ว

( เวลาผ่านไปจนกระทั้ง ตี 3 )

“ เอียด!!~!!” เสียงเปิดประตูบ้านดังขึ้น พร้อมกับมีใครบางคนกำลังเดินเข้ามา

เค้าคนนั้นเป็นใคร

แล้วทำไมถึงมาตอนกลางตึกแบบนี้

โปรดติดตามตอนต่อไป

By…KiB…