คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ถูกตามรุมตืบ
“นั้นพวกมันอยู่นั้น” โทฮะพูดพร้อมกับชี้ไปที่ทั้ง 6 คน ที่วิ่งกันไปคนละทาง
“เอาไงครับลูกพี่ พวกมันแยกกัน ไป 3 ทาง ทางละ 2 คน” ลูกน้องของโทฮะพูดจบพวกของโกกก็วิ่งมาหยุดข้างหลังพวกโทฮะพอดี
“อ้าว! โทฮะไหงแกหยุดตามพวกมันวะ” โกถามโทฮะที่ยืนอยู่ข้างหน้า
“ไอ้ใจฉันมันก็ไม่อยากหยุดหรอกวะ” โทฮะตอบ
“แล้วทำไม พวกแกไม่วิ่งตามมันไปวะ” โกพูดแบบงง
“ก็จะให้พวก ฉันวิ่งไปทางไหนล่ะ ก็พวกมันเล่นแยกกันไป 3 ทางแบบนี้” โทฮะพูด
“พวกเราก็แยกกันไปสิวะ แค่นี้แกคิดไม่เป็นหรือไง” โกพูดพร้อมกับตบหัวโทฮะ
“เออ! ใช่ พวกเรา งั้นแยกกันไป 3 ทาง จับพวกมันมาตืบให้ได้” จบคำพูดของโทฮะ ทั้ง หมดก็แยกย้ายกันไป
( ตัดมาทาง อายูมิ กับ อาสึยะ ที่วิ่งมาจากทางแยกที่ 1 ด้วยกัน )
“นี่นาย วิ่งตามฉันมาทำไมเนี้ย” อายูมิพูดขึ้นเมื่ออาสึยะวิ่งมาอยู่ข้าง
“ก็ พวกเราเหลือกันอยู่ 6 คน ก็ต้องแยกกันไปทางละ 2 คนดิ” อาสึยะอธิบายให้อายูมิฟัง
“เออๆ เรื่องนั้นชั่งมันเหอะ ตอนนี้คิดก่อนดิว่าจะหนีพวกมันได้ยังไง” อายูมิถามขึ้น
“งั้นก็.....หมับ!” อาสึยะพูดจบก็คว้าแขนของอายูมิ พร้อมกับดึงตัวอายูมิมาหลบที่หลังตึก
“นี่! อาสึยะนายจะทำ..........” อายูมิพูดยังไม่ทันจบ อาสึยะก็เอามือมาปิดปากเอาไว้เสียก่อน
“เฮ้ย!ๆ มันหายไปไหนแล้ววะ เมื่อกี้ยังเห็นหลังไวๆอยู่แท้ๆ” ลูกน้องของโทฮะที่แยกออกมาพูดขึ้น พร้อมกับหอบแฮกๆ
“ทางนู้นแล้วกัน ฉันว่าพวกมันต้องไปทางนั้นแน่ๆ” ลูกน้องอีกคนพูดต่อ
“งั้นพวกเราไปดูทางนั้นกัน” ลูกน้องอีกคนพูดจบ ทั้งหมดก็วิ่งต่อไป
“เฮ้ย! พวกมันไปแล้ว” อาสึยะถอนหายใจพร้อมกับเอามือออกจากปากของอายูมิ
“นี่! อาสึยะนายรู้ได้ไงน่ะว่าพวกมันมาใกล้แล้ว” อายูมิถาม
“ฉันได้ยินเสีย ฝีเท้าของพวกมันน่ะ” อาสึยะพูด
“อืม.... งั้นพวกเรารีบหนีดีกว่านะ” อายูมิพูดจบ ทั้ง 2 คนก็เริ่มวิ่งอีกครั้ง เพื่อที่จะไปถึงที่บ้านของทั้ง 4 สาว ให้เร็วที่สุด เพราะว่าพวกโกกับโทฮะมันไม่รู้จักที่นั้น
( ตัดมาทาง อาริกะ กับ จิน ที่วิ่งมาจากทางแยกที่ 2 ด้วยกัน )
“นี่! อาริกะเธอวิ่งให้เร็วกว่านี้จะได้มั้ย” จินหันหน้าไปพูดกับอาริกะที่วิ่งตามมาข้างหลัง
“ก็ฉันเป็นผู้หญิงนะ แถมฉันก็ยังไม่ได้ขายาวเท่านายด้วย” อาริกะพูด
“บ่นอยู่นั้นแหละ มานี่!” จินพูดจบก็เข้าไปจับมือของอาริกะ แล้วก็วิ่งต่อไป
“จิน!! นายมาจับมือฉันทำไมเนี้ย” อาริกะพูดพร้อมกับจะสลัดมือออก
“อาริกะ นี่เธออย่าดื้อได้มั้ย” จินพูดแล้วจับมืออาริกะไว้แน่น
“ฉันไม่ใช่เด็กนะ แล้วฉันก็ไม่ได้ดื้อด้วย ที่สำคัญนายไม่เห็นต้องมาจับมือฉันเลย” อาริกะพูด
“ก็เธอดันขาสั้น วิ่งช้าทำไมละ” จินพูด
“แล้วไง มันไม่เห็นเกี่ยวกันเลยนี่” อาริกะพูด
“ ก็ถ้าฉันจับมือเธอไว้แบบนี้ เธอก็จะวิ่งได้เร็วขึ้นไง อาริกะถ้าเธอไม่เชื่อ เธอก็ลองหันไปดูข้างหลังสิ” จินพูดจบอาริกะก็หันหน้าไปดู
“เอ๋! ฉันวิ่งเร็วขึ้นจริงๆด้วย” อาริกะพูดเมื่อเห็นว่าเจ้าพวกโกเริ่มห่างออกไปเลื่อยๆ
( ตัดไปทาง นาซาริ กับ ยูยะ ที่วิ่งมาจากทางแยกที่ 3 ด้วยกัน )
“ยูยะ เราจะไปหลบที่ไหนดีอะ” นาซาริถามยูยะที่วิ่งมาด้วยกัน
“อืม.....งั้นข้างหน้าเลี้ยวซ้ายนะ”ยูยะบอก
“ทำไมละ” นาซาริถาม
“ก็ตรงหัวมุมมันมีร้านหนังสือน่ะ พอวิ่งไปถึงก็เข้าไปในร้าน ให้เร็วที่สุดเลยนะ” ยูยะพูด
“อืม” นาซาริตอบ
ทั้ง 2 เลี้ยวซ้ายมาก็เจอร้านขายหนังสือ และแล้วทั้ง 2 ก็หายเข้าไปในร้าน
“มันหายไปไหนแล้ววะเนี้ย” โทฮะพูดขึ้น
“เอางี้มั้ยครับ คุณโทฮะ คุณโทฮะไปหาทางซ้ายเดี๋ยวพวกผมอีก 12 คนจะไปดูทางขวา แล้วพวกเราค่อยกลับมาเจอกันตรงนี้” ลูกน้องของโทฮะพูดขึ้น
“งั้นก็แยกกันไปได้เลย” โทฮะพูดจบ พวกของโทฮะก็แยกย้ายกันไป
“พวกมันไปยังอะ ยูยะ” นาซาริพูด ขณะที่นาซาริเอาหนังสือบังหน้าอยู่
“ไปแล้วมั้ง” ยูยะพูดพร้อมกับเอาหนังสือลง
“นี่นาซาริเอาหนังสือลงได้แล้ว พวกมันไปแล้วละ” ยูยะพูดแล้วก็ดึงเอาหนังสือข้างหน้านาซาริออก
“นี่ยูยะ ฉันว่านะ พวกเรารีบไปจากที่นี่ก่อนที่พวกโทฮะมันจะ กลับมาดีกว่านะ” นาซาริพูดจบก็ จับมือยูยะพร้อมกับวิ่งออกจากร้าน
นาซาริเนี้ยชั่งไม่รู้อะไรสะเลย ว่ามือของนาซาริที่จับมือของยูยะ นั้นมันทำให้หัวใจยูยะเต้นแรรงไม่เป็นจังหวะเลย
( ตัดมาทาง รินะ กับ โคตะ ที่ตอนนี้ได้มาถึงที่บ้านแล้ว )
“โคตะนายพาเจ้าทาคาชิไปนอนที่โซฟานะ เดี๋ยวฉันไปหากล่องยามาทำแผลให้ก็แล้วกัน” รินะพูดจบเธอก็วิ่งหายไปในห้องครัว พอโคตะพาเจ้าทาคาชิไปนอนที่โซฟาเสร็จ โคตะก็เดินเข้าไปดูรินะในห้องครัว
“รินะ เธอขึ้นไปทำอะไรบนนั้นน่ะ” โคตะพูดขึ้นเมื่อเดินเข้ามาเห็นรินะ ยืนอยู่บนเก้าอี้แล้วก็หาอะไรบางอย่างอยู่ที่ชั้นบน
“ฉันกำลังหากล่องยาอยู่” รินะพูดแล้วเงียบไปแปบนึง
“นี่ไงเจอกแล้ว” รินะพูดพร้อมก็ยกกล่องยาให้โคตะดู และแล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกินขึ้น.........
“ว้าย!!~!!” รินะร้องขึ้น เมื่อเก้าอี้ที่รินะยืนอยู่เริ่มเอนไปเอนมา จนกระทั้งตัวของรินะตกลงมา
“ระวัง!!~!!”
โคตะจะเข้าไปช่วยรินะที่ตกลงมาได้มั้ย
รินะจะบาดเจ็บตรงไหนหรือป่าว
โปรดติดตามตอนต่อไป
By…KiB…
“นั้นพวกมันอยู่นั้น” โทฮะพูดพร้อมกับชี้ไปที่ทั้ง 6 คน ที่วิ่งกันไปคนละทาง
“เอาไงครับลูกพี่ พวกมันแยกกัน ไป 3 ทาง ทางละ 2 คน” ลูกน้องของโทฮะพูดจบพวกของโกกก็วิ่งมาหยุดข้างหลังพวกโทฮะพอดี
“อ้าว! โทฮะไหงแกหยุดตามพวกมันวะ” โกถามโทฮะที่ยืนอยู่ข้างหน้า
“ไอ้ใจฉันมันก็ไม่อยากหยุดหรอกวะ” โทฮะตอบ
“แล้วทำไม พวกแกไม่วิ่งตามมันไปวะ” โกพูดแบบงง
“ก็จะให้พวก ฉันวิ่งไปทางไหนล่ะ ก็พวกมันเล่นแยกกันไป 3 ทางแบบนี้” โทฮะพูด
“พวกเราก็แยกกันไปสิวะ แค่นี้แกคิดไม่เป็นหรือไง” โกพูดพร้อมกับตบหัวโทฮะ
“เออ! ใช่ พวกเรา งั้นแยกกันไป 3 ทาง จับพวกมันมาตืบให้ได้” จบคำพูดของโทฮะ ทั้ง หมดก็แยกย้ายกันไป
( ตัดมาทาง อายูมิ กับ อาสึยะ ที่วิ่งมาจากทางแยกที่ 1 ด้วยกัน )
“นี่นาย วิ่งตามฉันมาทำไมเนี้ย” อายูมิพูดขึ้นเมื่ออาสึยะวิ่งมาอยู่ข้าง
“ก็ พวกเราเหลือกันอยู่ 6 คน ก็ต้องแยกกันไปทางละ 2 คนดิ” อาสึยะอธิบายให้อายูมิฟัง
“เออๆ เรื่องนั้นชั่งมันเหอะ ตอนนี้คิดก่อนดิว่าจะหนีพวกมันได้ยังไง” อายูมิถามขึ้น
“งั้นก็.....หมับ!” อาสึยะพูดจบก็คว้าแขนของอายูมิ พร้อมกับดึงตัวอายูมิมาหลบที่หลังตึก
“นี่! อาสึยะนายจะทำ..........” อายูมิพูดยังไม่ทันจบ อาสึยะก็เอามือมาปิดปากเอาไว้เสียก่อน
“เฮ้ย!ๆ มันหายไปไหนแล้ววะ เมื่อกี้ยังเห็นหลังไวๆอยู่แท้ๆ” ลูกน้องของโทฮะที่แยกออกมาพูดขึ้น พร้อมกับหอบแฮกๆ
“ทางนู้นแล้วกัน ฉันว่าพวกมันต้องไปทางนั้นแน่ๆ” ลูกน้องอีกคนพูดต่อ
“งั้นพวกเราไปดูทางนั้นกัน” ลูกน้องอีกคนพูดจบ ทั้งหมดก็วิ่งต่อไป
“เฮ้ย! พวกมันไปแล้ว” อาสึยะถอนหายใจพร้อมกับเอามือออกจากปากของอายูมิ
“นี่! อาสึยะนายรู้ได้ไงน่ะว่าพวกมันมาใกล้แล้ว” อายูมิถาม
“ฉันได้ยินเสีย ฝีเท้าของพวกมันน่ะ” อาสึยะพูด
“อืม.... งั้นพวกเรารีบหนีดีกว่านะ” อายูมิพูดจบ ทั้ง 2 คนก็เริ่มวิ่งอีกครั้ง เพื่อที่จะไปถึงที่บ้านของทั้ง 4 สาว ให้เร็วที่สุด เพราะว่าพวกโกกับโทฮะมันไม่รู้จักที่นั้น
( ตัดมาทาง อาริกะ กับ จิน ที่วิ่งมาจากทางแยกที่ 2 ด้วยกัน )
“นี่! อาริกะเธอวิ่งให้เร็วกว่านี้จะได้มั้ย” จินหันหน้าไปพูดกับอาริกะที่วิ่งตามมาข้างหลัง
“ก็ฉันเป็นผู้หญิงนะ แถมฉันก็ยังไม่ได้ขายาวเท่านายด้วย” อาริกะพูด
“บ่นอยู่นั้นแหละ มานี่!” จินพูดจบก็เข้าไปจับมือของอาริกะ แล้วก็วิ่งต่อไป
“จิน!! นายมาจับมือฉันทำไมเนี้ย” อาริกะพูดพร้อมกับจะสลัดมือออก
“อาริกะ นี่เธออย่าดื้อได้มั้ย” จินพูดแล้วจับมืออาริกะไว้แน่น
“ฉันไม่ใช่เด็กนะ แล้วฉันก็ไม่ได้ดื้อด้วย ที่สำคัญนายไม่เห็นต้องมาจับมือฉันเลย” อาริกะพูด
“ก็เธอดันขาสั้น วิ่งช้าทำไมละ” จินพูด
“แล้วไง มันไม่เห็นเกี่ยวกันเลยนี่” อาริกะพูด
“ ก็ถ้าฉันจับมือเธอไว้แบบนี้ เธอก็จะวิ่งได้เร็วขึ้นไง อาริกะถ้าเธอไม่เชื่อ เธอก็ลองหันไปดูข้างหลังสิ” จินพูดจบอาริกะก็หันหน้าไปดู
“เอ๋! ฉันวิ่งเร็วขึ้นจริงๆด้วย” อาริกะพูดเมื่อเห็นว่าเจ้าพวกโกเริ่มห่างออกไปเลื่อยๆ
( ตัดไปทาง นาซาริ กับ ยูยะ ที่วิ่งมาจากทางแยกที่ 3 ด้วยกัน )
“ยูยะ เราจะไปหลบที่ไหนดีอะ” นาซาริถามยูยะที่วิ่งมาด้วยกัน
“อืม.....งั้นข้างหน้าเลี้ยวซ้ายนะ”ยูยะบอก
“ทำไมละ” นาซาริถาม
“ก็ตรงหัวมุมมันมีร้านหนังสือน่ะ พอวิ่งไปถึงก็เข้าไปในร้าน ให้เร็วที่สุดเลยนะ” ยูยะพูด
“อืม” นาซาริตอบ
ทั้ง 2 เลี้ยวซ้ายมาก็เจอร้านขายหนังสือ และแล้วทั้ง 2 ก็หายเข้าไปในร้าน
“มันหายไปไหนแล้ววะเนี้ย” โทฮะพูดขึ้น
“เอางี้มั้ยครับ คุณโทฮะ คุณโทฮะไปหาทางซ้ายเดี๋ยวพวกผมอีก 12 คนจะไปดูทางขวา แล้วพวกเราค่อยกลับมาเจอกันตรงนี้” ลูกน้องของโทฮะพูดขึ้น
“งั้นก็แยกกันไปได้เลย” โทฮะพูดจบ พวกของโทฮะก็แยกย้ายกันไป
“พวกมันไปยังอะ ยูยะ” นาซาริพูด ขณะที่นาซาริเอาหนังสือบังหน้าอยู่
“ไปแล้วมั้ง” ยูยะพูดพร้อมกับเอาหนังสือลง
“นี่นาซาริเอาหนังสือลงได้แล้ว พวกมันไปแล้วละ” ยูยะพูดแล้วก็ดึงเอาหนังสือข้างหน้านาซาริออก
“นี่ยูยะ ฉันว่านะ พวกเรารีบไปจากที่นี่ก่อนที่พวกโทฮะมันจะ กลับมาดีกว่านะ” นาซาริพูดจบก็ จับมือยูยะพร้อมกับวิ่งออกจากร้าน
นาซาริเนี้ยชั่งไม่รู้อะไรสะเลย ว่ามือของนาซาริที่จับมือของยูยะ นั้นมันทำให้หัวใจยูยะเต้นแรรงไม่เป็นจังหวะเลย
( ตัดมาทาง รินะ กับ โคตะ ที่ตอนนี้ได้มาถึงที่บ้านแล้ว )
“โคตะนายพาเจ้าทาคาชิไปนอนที่โซฟานะ เดี๋ยวฉันไปหากล่องยามาทำแผลให้ก็แล้วกัน” รินะพูดจบเธอก็วิ่งหายไปในห้องครัว พอโคตะพาเจ้าทาคาชิไปนอนที่โซฟาเสร็จ โคตะก็เดินเข้าไปดูรินะในห้องครัว
“รินะ เธอขึ้นไปทำอะไรบนนั้นน่ะ” โคตะพูดขึ้นเมื่อเดินเข้ามาเห็นรินะ ยืนอยู่บนเก้าอี้แล้วก็หาอะไรบางอย่างอยู่ที่ชั้นบน
“ฉันกำลังหากล่องยาอยู่” รินะพูดแล้วเงียบไปแปบนึง
“นี่ไงเจอกแล้ว” รินะพูดพร้อมก็ยกกล่องยาให้โคตะดู และแล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกินขึ้น.........
“ว้าย!!~!!” รินะร้องขึ้น เมื่อเก้าอี้ที่รินะยืนอยู่เริ่มเอนไปเอนมา จนกระทั้งตัวของรินะตกลงมา
“ระวัง!!~!!”
โคตะจะเข้าไปช่วยรินะที่ตกลงมาได้มั้ย
รินะจะบาดเจ็บตรงไหนหรือป่าว
โปรดติดตามตอนต่อไป
By…KiB…
ความคิดเห็น