สาวใสหัวใจซาบซ่า

ลำดับตอนที่ #5 : ยอมรับผิดแต่โดยดี

อาริกะขยับตัวเมื่อจินเอาผ้ามาเช็ดเลือดตรงมุมปากด้วยความเจ็บ  ว่าแล้วอาริกะก็ค่อยๆลืมตาขึ้น

                     จินเห็นดังนั้นก็ลุกขึ้นยืนด้วยความเร็ว  อาริกะที่พึ่งตื่นขึ้นมาจากอาการสลบ เธอมองไปรอบๆห้อง จนสายตาของอาริกะไปสะดุดเข้ากับจินที่ยืนพิงกำแพงอยู่ ไม่ไกลจากเตียงที่เธอนอนอยู่

“โอ้ย!” อาริกะรู้สึกเจ็บที่มุมปาก เธอก็เลยลองเอามือไปจับดู  พออาริกเอานิ้วออกมาจากที่มุมปาก อาริกะก็ได้เห็นว่ามีเลือดออกด้วย  อาริกะเห็นอย่างนั้นก็มองไปที่จิน  ว่าแล้วอาริกะก็เหลือบไปเห็นผ้าเปลื่อนเลือดที่มือของจิน 

“นายเป็นคนเช็ดเลือดให้ฉันหรอ” อาริกะถ้าจิน  จินได้ยินดังนั้นก็กมลงมองที่มือของตน  จินก็ต้องพบกับผ้าที่เค้าพึ่งเช็ดเลือดให้อารกะเมื่อกี้นี้  จินก็รีบเอาผ้าซ้อนไว้ข้างหลัง

“ป่าวซะหน่อย” จินพูดแล้วก็ทำหน้าเฉยๆ

               /9/9/  นายเนี้ยปากแข็ง น่าดูเลยแฮะ ทั้งๆที่หลักถานมันก็ฟ้องอยู่เห็นๆ  คิดว่าฉันไม่รู้หรือไงว่าที่ผ้า นั้นมันเป็นเลือดของฉันน่ะ  /9/9/

อาริกะคิดอย่างนั้น ก็ลุกขึ้นจากเตียง แล้วเดินไปที่ประตูห้องพายาบาล

“จิน นายไม่คิดจะกลับห้องหรอ  หรือว่านายจะนอนเฝ้าที่นี่เลยล่ะ” อาริกะหันมาพูดแล้วก็เดินไป  จินได้ยินอย่างนั้นก็นึกขึ้นได้ว่าจะต้องไปเรียน จินรีบเดินกลับไปที่ห้องโดยทันที

( ณ ที่ห้องเรียน )

            อาริกะเดินมาถึงห้อง กริ่งเลิกเรียนก็ดังขึ้นพอดี   

“ครืด!!~!!” เสียงเปิดประตูดังขึ้น อายูมิ  รินะ นาซาริ ที่ยืนอยู่ในห้องต่างก็มองมาที่ประตู ( เพื่อนคนอื่นๆก็กลับบ้านกันหมดแล้ว )

“ไม่เป็นไรแล้วหรอ อาริกะ” นาซาริพูด

“ไม่เป็นไรแล้วจ๊ะ” อาริกะตอ

“ไม่เป็นไรแล้วจริงๆหรอ” รินะถามอีกครั้ง เพราะไม่อยากจะเชื่อเลยว่าอาริกะจะหายแล้วจริงๆ

“หายแล้วจริงๆ” อาริกะพูดเพื่อยืนยันอีกครั้ง

“ฉันขอโทษจริงๆนะ อาริกะ  ฉันไม่ได้ตั้งใจ” อายูมิพูดแล้วก็ ซึมไป

“โท่  อย่าคิดมากน่ะ อายูมิเห็นมั้ยไม่เป็นแล้วจริงๆ แต่จะว่าไปหมัดของเธอก็หนักเอาการเหมือนกันนะเนี้ย” อาริกะพูดยอกอายูมิเล่น

“นี่อย่าพูดแบบนี้สิ  ยิ้งทำให้ฉันรู้สึกผิดขึ้นไปอีกรู้ป่าว”  อายูมิพูดแบบงอนๆ

“อะๆ ไม่ล้อแล้วจ๊า” อาริกะพูดจบ อายูมิก็ยิ้ม

“นี่ งั้นเราก็กลับบ้านกันเถอะ” รินะพูด

“เอ่อ เดี๋ยวแปบนึงนะ  เดี๋ยวฉันเก็บของก่อน” อาริกะพูดพร้อมกับเดินไปที่โต๊ะของตัวเอง

“ฉันช่วยนะอาริกะ”  นาซาริพูดพร้อมกลับเดินไปช่วยอาริกะเก็บของ

               4 สาวไม่รู้เลย ทั้ง 4 หนุ่มดันบังเอิญเดินผ่านมาได้ยินเข้า  ก็เลยแอบฟังอยู่ที่ข้างประตู และแล้วก็มีรุ่นน้องคนผู้ชายคนนึงวิ่งมาที่ห้องด้วยความเหนื่อย 4 หนุ่มเห็นดังนั้นก็ดึงรุ่นน้องคนนั้นมาถาม

“เฮ้ย!น้อง จะรีบไปไหนเนี้ย”อาสึยะถาม

“รุ่นพี่ครับ พวกพี่รู้จักรุ่นพี่ผู้หญิงที่ชื่อ อายูมิมั้ยครับ” เจ้ารุ่นน้องคนนั้นถามกลับมา

“มีอะไรหรอ” ยูยะถามกลับไปอีก

“ก็มีคนฝากจดหมายมาให้พี่เค้าน่ะ ครับ” รุ่นน้องพูด

“คนที่ชื่ออายูมิที่เข้ามาใหม่ใช่มั้ย” จินถามอีกเพื่อความแน่ใจว่าไม่ผิดคน

“ใช่ครับรุ่นพี่คนนั้นแหละ” รุ่นน้องพูดเพื่อยืนยัน

“ก็อยู่ในห้องนั้นไง” จินพูดพร้อมกลับชี้เข้าไปข้างในห้อง

“ขอบคุณครับ” รุ่นน้องคนนั้นหันมาขอบคุณทั้ง 4 หนุ่ม แล้วก็เดินเข้าไปหาอายูมิที่ยืนอยู่หน้าห้อง

“จิน ทำไมนายรีบบอกไปวะ” อาสึยะพูดขึ้นก็เพราะว่ายังไม่ทันถามให้รู้เรื่องเลยว่าใครส่งจดหมายมา

“ใช่  ยังถามไม่ทันรู้เรื่องเลย” โคตะพูดต่อ

“ถ้าพวก 4 สาวมีเรื่องละก็ พวกเราก็โดนด้วยนะ นายเข้าใจมั้ยจิน และอีกอย่างพวกเค้าก็เป็นผู้หญิงด้วย” ยูยะอธิบายตามความเป็นจริง

“เออๆ  เอาเป็นว่า พวกเราคอยตามไปห่างๆก็แล้วกัน ตกลงมั้ย” จินพูด

“ตกลง” ทั้ง อาสึยะ  ยูยะ  โคตะ ต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกัน

( ทางด้านของอายูมิ )

“รุ่นพี่ครับ  รุ่นพี่อายูมิอยู่ไหนครับ” รุ่นน้องคนนั้นเดินเข้ามาถามอายูมิ

“ก็อยู่นี่ไง มีอะไรหรอ” อายูมิถามรุ่นน้องคนนั้นกลับไป

“คือมีคนฝากจดหมายมาให้พวกพี่ครับ” รุ่นน้องพูดพร้อมกับยื่นจดหมายให้กลับอายูมิ  พออายูมิก็รับจดหมายมารุ่นน้องก็กล่าวลา แล้วเดินออกไป

“มีอะไรหรออายูมิ” อาริกะพูดเมื่อเก็บขอเสร็จ

“รุ่นน้องคนนั้น เค้าเอาจดหมายมาให้น่ะ” อายูมิตอบแล้วก็ยกจดหมายขึ้นให้เพื่อนๆดู

“เปิดอ่านดูดิ”  นาซาริพูดขึ้น  ดังนั้นทั้ง 4 คนก็มายืนรวมกันอยู่หน้าห้องแล้วอายูมิก็เปิดจดหมายออกอ่าน 

ใครกันนะที่ฝากจดหมายมาให้พวกอายูมิ

แล้วจะเกิดเรื่องอะไรอีกมั้ยเนี้ย

โปรดติดตามตอนต่อไป

By…KiB…