สาวใสหัวใจซาบซ่า

ลำดับตอนที่ #3 : เหตุการณ์ที่ฝังใจในตอนเด็ก

“ตุบ!!~!!” อายูมิต่อยเข้าไปที่หน้าของอาสึยะพอดี แล้ววิ่งออกไปจากห้องด้วยความเร็ว

“โอ้ย!!~!! ฉันเจ็บนะ” อาสึยะร้องออกมาด้วยความเจ็บ     มือของอาสึยะจับอยู่ที่มุมปาก ที่โดนอายูมิต่อยเข้าอย่างจัง แต่อาสึยะก็ยังยิ้มได้

“เฮ้! อายูมิคอยฉันด้วยสิ  ฉันน่ะก็ไม่อยากจะอยู่กับเจ้าพวกนี้นักหรอกน่ะ” อาริกะพูดแล้วก็กำลังจะวิ่งตามอายูมิออกไป

“นี่ อาริกะแล้วเธอจะไปไหนน่ะ” จินพูดขึ้น เมื่อคว้าแขนของอาริกะเอาไว้ได้

“ตูบ!!~!!” อาริกะหันกลับไปต่อยจินด้วยความตกใจ เพราะอาริกะไม่เคยให้ผู้ชายคนไหนแตะตัวมาก่อนเลย

“โอ้ย!!~!! เธอจำไม่ได้หรออาจารย์ห้ามให้พวกเธอ อยู่ด้วยกันน่ะ” จินร้องด้วยความเจ็บ แล้วพูดต่อ  อาริกะได้ยินดังนั้นก็กลับมานั่งลงตรงที่เดิมด้วยความเซ็ง

“เฮ้! อายูมิจังคอยฉันด้วย” อาสึยะพูดแล้วกำลังจะวิ่งตามอายูมิไป

“ฉันว่านายอย่าพึ่งตามอายูมิไปเลยดีกว่านะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือนล่ะ” อาริกะพูดขึ้นเมื่อเห็นอาสึยะจะวิ่งตามอายูมิไป  พออาสึยะได้ยินอย่างนั้นก็เดินมานั่งลงตรงหน้า อาริกะ กับ จิน

“อืม อาริกะเธอบอกฉันได้มั้ยว่า ทำไมอายูมิจังถึงไม่ชอบให้ฉันเรียกแบบนี้” อาสึยะถามอาริกะขึ้นมาสะเฉยๆ

“ก็ที่ยัยอายูมิ ไม่ชอบให้ใครเรียกว่า อายูมิจัง ก็เพราะว่า คุณยาย ที่เลี้ยงยัยนั้นมาตั้งแต่เด็กก็เรียก ยัยอายูมิว่า อายูมิจัง เหมือนกัน  แต่ตอนนี้คุณยายของยัยอายูมิได้เสีย ชีวิตไปแล้ว  ทุกคนที่รู้จักยัยอายูมิดี ก็ไม่มีใครเรียก ยัยอายูมิ ว่าอายูมิจังเลย  ก็รู้กันอยู่แล้วว่า ถ้าเรียกอย่างนั้น ยัยอายูมิจะโมโหมาก  และสักพักก็ซึมไป สะเฉยๆ เพราะยัยอายูมิจะคิดถึงตอนที่คุณยายของยัยนั้นตายน่ะสิ” จินตอบแทนอาริกะสะเฉยๆ เลยทำเอาอาสึยะกับอาริกะ ตกใจกันไปตามๆกัน

“นายรู้เรื่องนี้ได้ไงอะ!!!” อาริกะพูดขึ้นด้วยความสงสัยสุดขีด

“ก็ฉันน่ะ เป็นเพื่อนกับยัยอายูมิตอนฉันอยู่ประถมน่ะสิ” จินพูด ( พวก 4 สาว มาเป็นเพื่อนรักกันต่ออยู่ มัธยมต้นน่ะ )

 ( ตัดมาทางอายูมิที่วิ่งมาหยุดอยู่ที่ห้องเรียน ม. 4 )

“อะไรของนายนั้นนะ  คำก็ อายูมิจัง 2 คำก็ อายูมิจัง  แถมยังมาบอกชอบ ทั้งๆที่พึ่งเจอกันครั้งแรกเนี้ยนะ” อายูมิบ่นกับตัวเอง ขณะที่นั่งอยู่ที่โต๊ะของตน 

ไม่นานนัก เสียงกริ่งเข้าห้องเรียนก็ดังขึ้น เพื่อเดือนให้นักเรียนทุกคนเข้าห้องเรียนในคายที่ 6 

“ทำไมถึงวิ่งออกมาล่ะ อายูมิ” อาริกะเดินเข้ามา ก็ถามอายูมิขึ้นด้วยความสงสัย ( อาริกะกับอายูมินั่งข้างกันน่ะ )

“ก็ฉันไม่เข้า ใจนายนั้นเลยน่ะสิอยู่ดีๆก็มาบอกชอบทั้งๆที่พึ่งจะได้รู้จักกันเมื้อกี้นี้เอง” อายูมิพูดให้อาริกะที่นั่งอยู่ตรงหน้าฟัง

“อาสึยะน่ะหรอ” อาริกะพูด

“ใช่ นายอาสึยะนั้นแหละ” อายูมิบอก

“อายูมิเธอ คงจะเป็นรักแรกพบของเขามั้ง” อาริกะพูดแบบนั้นเลยทำให้อายูมิเกิดสงสัยขึ้นมา

“แล้วไง” อายูมิถาม

“เธอก็ลองเปิดโอกาศให้อาสึยะเขาดูสิ  เราจะได้รู้ว่าเขาพูดจริงหรือพูดเล่นกันแน่” อาริกะพูด

“อย่างนายนั้นน่ะหรอ ไม่มีทางหรอก”อายูมิพูด

“ว่าแต่เธอล่ะ อาริกะ  จินเขาเป็นไงบ้าง” คราวนี้อายูมิเป็นฝ่ายถามอาริกะบ้าง

“อายูมิเธอรู้ชื่อ จินได้ไงน่ะ  เอ๋อ! พวกเธอ 2 คน เป็นเพื่อนกันตอนเรียนอยู่ ประถมฉันก็ลืมไป ” อาริกะพูดขึ้น

“อาริกะเธอรู้ได้ไง” อายูมิถามอาริกะกลับไปเพราะว่า อายูมิไม่เคยบอกเรื่องนี้กับเพื่อนเลย

“จินเค้าเล่าให้ฟังน่ะ” อาริกะพูด

 “อืม แล้วทำไมจินเขาถึงไม่ทักอายูมิเลยล่ะ” อาริกะถาม ด้วยความสงสัย

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม จินมันถึงไม่ทักฉันทั้งๆที่ฉันก็ยิ้มให้มัน คิดแล้วก็หน้าโมโหชะมัด  ยามาทักที่หลังก็แล้วกัน ฉันน่ะจะต่อยให้หน้าหงายเลยคอยดู” อายูมิบ่นใหญ่เลย

( ตัดไปทาง 4 หนุ่มที่กลับมาเจอกัน )

“อ้าว  ยูยะ นายเป็นไง” โคตะเดินมาเห็นยูยะกำลังจะเดินเข้าห้องเรียนเลยทักขึ้น

“ก็ ดี  นาซาริเขานิสัยดี” ยูยะตอบพร้อมกับยิ้มให้กับโคตะ

“ทางฉันก็ไปได้ด้วยดีเหมือนกัน” โคตะพูด

“ครืด!!~!!” เสียงเปิดประตูห้องออก โคตะกับยูยะเดินคุยกันเข้ามา  พอโคตะเห็นหลัง อาสึยะ กับ จิน ก็รีบเดินเข้าไปถามเพราะอยากรู้ว่าเป็นไงกันบ้าง

“จิน อาสึยะ ทางนาย 2 คน เป็นไงบ้าง” โคตะถาม จินกับอาสึยะได้ยินดังนั้นก็หันหน้ามาหาโคตะ พอโคตะกับยูยะเห็นก็ถามว่า......

“หน้านาย 2 คนไปโดนอะไรมาน่ะ” ยูยะถาม

“ฉันน่ะหรอ ก็โดนยัย อาริกะ ต่อยเอาน่ะสิ ส่วนอาสึยะก็โดยยัยอายูมิต่อยให้เหมือนกัน” จินตอบในขณะที่อาสึยะมัวแต่นั่งมองไปที่ตึกม. 4 ที่อยู่ไม่ห่างกันนัก

“แล้วพวกนายไปทำ อีถ้าไหนวะ  ให้เขาต่อยเอาได้” โคตะถามอีก เพราะโคตะคิดว่า ผู้หญิงถ้าไม่ถูกกวนประสาท หรือ ไปจับมือเขาโดยที่เจ้าของเขาไม่อนุญาต เขาก็ไม่ทำอะไรหรอก

“ฉันแค่จับมือเอง  ถ้าฉันทำแบบอาสึยะมัน ก็ว่าไปอย่าง” จินพูดแล้วก็จับที่มุมปากของตัวเองด้วยความเจ็บ

“แล้วอาสึยะมัน ไปทำอะไรอายูมิเขาล่ะ” ยูยะถามด้วยความสงสัย

“ก็อาสึยะมันดันไปบอกชอบ ยัยอายูมิต่อหน้า ทั้งๆที่พึ้งเคยเจอกันครั้งแลก  แถมยังเรียกยัยอายูมิว่า อายูมิจังอีก” จินพูด

“หา!!~!! บอกชอบอายูมิหรอ” โคตะพูดขึ้นด้วยความตกใจ

“เรียกอายูมิว่า อายูมิจัง แล้วไง” ยูยะถาม เพราะไม่คิดว่า แค่เรียกว่า อายูมิจัง  อายูมิจะโมโหได้ถึงขนาดนี้

“ที่ยัย อายูมิไม่ชอบให้ใครเรียกว่า อายูมิจังน่ะ”  จินพูด

“จิน ทำไมนายเรียก อายูมิ เค้าว่ายัย อายูมิล่ะ” โคตะถามจิน

“ก็ฉันน่ะเป็นเพื่อนกับยัยอายูมิตอนฉันอยู่ประถมน่ะสิ” จินพูดจบ 

“จินนายไม่เห็นบอกพวกฉันเลย ว่านายรู้จักกับอายูมิ” โคตะถาม

“ก็ฉันบอกพวกนายไปแล้วไม่ใช่หรอ” จินบอก

“ไม่เคย!!!” ทั้ง 2 คนพูดขึ้นพร้อมกัน

“อ้าว! ฉันนึกว่า ฉันบอกพวกนายไปแล้วสะอีก” ในขณะที่จินพูด อาสึยะก็เหลือบไปเห็น อายูมิที่นั่งอยู่ริมหน้าต่างชั้น 3 ตึก ม.4 เข้าพอดี

/3/3/ นั้นอายูมินี่หน่า  ดีล่ะเราก็ถือโอกาศนี้ ขอโทษสะเลยดีกว่า /3/3/

                         อาสึยะคิดอย่างนั้นก็ เขียนลงบนกระดาษ แล้วขยำให้เป็นก้อนกลมๆ  ปาไปตรงที่ ที่อายูมินั่ง ( ตึก ม. 4 กับ ตึก ม. 5 อยู่ใกล้กันพอสมควน )

                 กระดาษที่อาสึยะปามาได้ปลิวไปตรงลงที่พื้นห้องแทนที่จะตกลงบนโต๊ะของอายูมิ

“เฮ้ย! ใครปากระดาษมาวะ” เพื่อนร่วมห้อง คิจิ พูดขึ้นเมื่อเห็นกระดาษก้อนนั้น  ว่าแล้วคิจิก็เปิดออกอ่านขอความข้างใน ด้วยเสียงอันดังลั้นว่า.....

ของความในจดมายจะเขียนว่าอะไรแล้ว

เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อ

โปรดติดตามตอนต่อไป

By…KiB…